Vooruitgang

Gisteren had India hier thuis niet zo’n lekkere dag, zat niet lekker in haar stoel, wou liever niet eten (en zeker geen zuurkool) en was aan het huilen toen we richting dolfijnen liepen en daar zaten te wachten. Dan hoort ze de stem van Nicole en Jessica en daar komt een lach op haar gezicht (de smiecht). Ik vertel ze dat ze het moeilijk had deze ochtend maar dat het zwemmen met Li-Na daar waarschijnlijk wel verandering in zal brengen.
Terwijl India na haar binnentherapie naar het dok gaat komt Matthias bij ons zitten. Nicole had hem gevraagd om mee te kijken/doen tijdens de therapie. Hij is een fysio/manueel therapeut. Hij verteld dat hij met India heeft gewerkt en dat hij haar een heel leuk meisje vindt en dat hij denkt dat ze erg slim is. Hij wil maandag en woensdag nog een keer mee kijken en werken. Tijdens ieder gesprek komen ze op de fysiotherapie en dat 1 uur per week veel te weinig is dat het toch wel 4 keer moet zijn. We moeten dus als we thuis komen hard aan de slag om dat voor elkaar te krijgen. Omdat ze tijdens de binnen therapie ook doorhadden dat India een zwaardere dag had besloot Matthias dat we beter maandag naar hem toe kunnen komen voor de Brucker biofeedback. Dat lijkt ons een goed idee. Hij wil ook graag dat een van ons bij de binnen therapie aanwezig is op maandag zodat hij ons nog advies kan geven en we kunnen zien hoe dat Castillo Morales werkt.

Met Li-Na ging het weer super, niet te zien dat India moe was. Toen we thuiskwamen zat ik met India op de bank en Mel ging naar de supermarkt met Brida. Toen ik op een gegeven moment naar haar keek lag ze in een vreemde positie op de bank te slapen. Ik heb haar een beetje beter neergelegd en ze sliep gewoon door. Ook de nacht heeft ze heel goed gedaan ze werd alleen wel wakker met 5 muggenbulten op haar gezicht ondanks dat ik haar helemaal van top tot teen had ingesmeerd.

De workshop Sensorische integratie was niet heel leerzaam helaas, ik wist alles al het was alleen wel goed om te horen over de verschillen in prikkelverwerking bij mensen en om te bepalen waar India zich daarin bevindt.

Vanmorgen zijn we naar Willemstad-centrum gegaan. De drijvende markt is er op zaterdag. Het stelt weinig voor de markt is gewoon op de kade en daarachter liggen de boten. Het is ook maar een klein stukje. We zijn nog een winkelstraat ingelopen en daar zijn voornamelijk kleding winkels op Chinees niveau. Het was wel lekker druk in de stad en de mensen zagen er "mooi"opgedirkt uit. Omdat Brida moest plassen en India eten zijn we de mc donald ingegaan. Eigenlijk alleen voor koffie maar het duurde zo lang voor we die kregen dat we besloten om er ook maar te eten. Mel heeft 35 minuten in de rij gestaan, er waren ook wel 5 mensen voor hem het is af en toe wel wennen aan het trage tempo. Uiteindelijk moesten we dus snel eten en snel terug rijden om op tijd te zijn voor de therapie.
Vandaag merkten we voor het eerst verandering in India. Ze lijkt nog alerter, kijkt helder uit haar ogen. Ze klaagt bijna niet meer als ze gaat slapen, ze lacht vaker als we iets tegen haar zeggen. Vandaag had ik haar haar ingevlochten met aan iedere kant een vlecht. Ze ging zelf met haar hoofd naar voren tot twee keer toe toen ik er niet goed meer bij kon. Voorheen ging ze juist strak met haar hoofd naar achteren. Toen Mel zei hoe mooi ze was kwam er echt een mega grote lach tevoorschijn. Met het eten doet ze nog meer haar mond open en geeft met het omhoog doen van haar arm aan dat ze nog niet wil. Ik probeer daar echt goed op te letten zodat ik niet over haar communicatie heen wals, het is zo subtiel. Na de therapie was ik met haar aan het spelen met haar Li-Na knuffel en toen moest ze ook zo lachen iedere keer. Ze kan zo in zichzelf gekeerd zijn als je haar laat zitten en dat is ook de valkuil. Ze moet uitgedaagd worden en spelen met iemand anders zakt ze in en gaat ze naar haar eigen wereldje. Dat is natuurlijk ook goed voor de ontspanning maar niet voor uren achtereen. Ik had Nicole gevraagd of ze ook willen kijken maar manieren waarop India alleen kan spelen maar vandaag gaf ze aan dat ze denkt dat India dat nu nog niet kan. Dat ze te gevangen zit in haar lichaam en dus niet de mogelijkheid heeft om zelf te spelen. Ze raadde aan om het PGB in te zetten om mensen in te huren om een uur met haar te komen spelen per dag. Dat is eigenlijk wat ik vorige keer ook schreef. Het doet me wel pijn dat India zo gevangen zit in haar lichaam maar daarnaast steeds helderder wordt en zich dus ook meer bewust wordt van haar gevangenschap (zo zal ze het zelf waarschijnlijk niet verwoorden en misschien ook niet voelen maar je merkt wel dat ze gefrustreerd kan raken als ze iets wil wat niet lukt.

De therapie ging heel goed vandaag. Ze richten zich ook op het staan. Dat is iets wat India leuk vindt, zich ondersteunt tot staan brengen. Ze hebben van alles onder haar voeten gedaan zelfs een trilslang waar ze op ging staan. Het ja zeggen gaat ook steeds beter en af en toe met een aaaa geluid. India zit nu op de helft van de therapie dat is een raar idee nog maar 5 keer. Morgen is India vrij en mag ze samen met Yuna met Jessica mee terwijl wij en Brida met Li-Na gaan zwemmen.

Tot morgen na onze dolfijnzwem ervaring.

Sag