ABR deel 3
Door: Sag
Blijf op de hoogte en volg Melle, Sagra, India, Brida en Yuna
17 Januari 2019 | Nederland, Nederland
“Oh, we zeggen er eigenlijk altijd bij dat het weekend vrij is en de vakanties ook.” zegt K wanneer we aangeven dat we komend jaar niet ieder weekend meer 3 uur per dag willen/kunnen ABRen. Dat waren ze bij ons vergeten te zeggen. Maar evenzogoed hebben we het het afgelopen jaar volgehouden zonder ruzies (nou ja eentje dan) en al te veel stress. Wel wat schuldgevoel wanneer we niet alle oefeningen hadden gedaan.
Het is bijna een jaar geleden dat we begonnen met ABR (Advanced Biomecanical Rehabilitation). Vandaag was het assessment om te kijken of en wat er bij India is veranderd.
Al vrij snel na het beginnen merkten we dat India ’s morgens bij het uit bed komen niet meer ging gillen, ook niet wanneer we haar van houding veranderden. Dit scheelt ons heel veel stress en India natuurlijk ook. Daarnaast moest India vaak schrikken van onverwachte of harde geluiden, ook dan zette ze het op een gillen. Dat doet ze ook niet meer. Eigenlijk gilt ze helemaal niet meer. Wanneer India zich niet lekker voelde trok ze voorheen haar armen hoog op en duwde zich heel hard naar achteren toe. Dit is veel minder geworden. Haar armen gaan eigenlijk helemaal niet meer omhoog en het duwen naar achteren is alleen bij pijn of ongemak nog het geval maar veel minder dan voorheen. Haar hoofdbalans is beter geworden en ze wil zich steeds vaker naar iemand toekeren wanneer die rechts van haar zit of staat. Ook haar ogen zijn rustiger geworden. De epilepsie in de ochtend is sneller voorbij maar ze heeft nog wel steeds hele harde schokken gedurende de dag.
Haar huid is steviger geworden en ze is zwaarder geworden.
Tijdens het assessment worden er weer veel foto’s genomen om die te kunnen vergelijken met de foto’s van vorig jaar. Tijdens het vergelijken zien we het verschil. India haar hoofd staat nu echt op haar nek, die ook langer lijkt geworden, haar schouderbladen staan meer op haar rug. Haar huid is dikker geworden en heel treffend vind ik haar blik. Zo stonden ze vorig jaar nog een beetje angstig en afwezig en staan ze nu vol vertrouwen en aanwezig. Wij zijn ervan overtuigd dat de ABR India goed doet en tekenen voor een jaar bij. We gaan, als het me lukt, de zondag vrijhouden van ABR (afgezien van de gel en de wraps dan) en in de vakanties nemen we de ABR tafel niet meer mee. Met de meiden van de Klas gaan we 1 februari na de training van de nieuwe ABR oefeningen een nieuw schema maken dat voor iedereen te doen is zowel thuis als op de Klas. Mel en ik zijn blij!
De inzet van iedereen het afgelopen jaar is zo bijzonder en betrokken. Ten eerste natuurlijk Roeland die alles op alles heeft gezet om de ABR op de Klas op Wielen te kunnen doen en de financiering rond heeft gekregen voor tenminste 2 jaar. Dan natuurlijk de medewerkers van de Klas die het wel heel veel vonden maar het toch deden (wat ben ik blij met ze), T. die iedere maandag vrijwillig komt ABRen samen met een medewerker van de Klas, I een meisje van 16 jaar die iedere zaterdag ochtend een uur komt helpen, de mensen van het ABR centrum die zelfs vanaf hun vakantieadres nog met mij aan het appen, mailen en skypen waren wanneer ik vragen had of wanneer het niet goed ging met India. Onze twee andere dochters die ons zonder te mopperen de ruimte gaven om dit een jaar lang 100% te kunnen doen en natuurlijk India die het iedere dag 3 uur lang ondergaat!
Liefs, Sag
Het is bijna een jaar geleden dat we begonnen met ABR (Advanced Biomecanical Rehabilitation). Vandaag was het assessment om te kijken of en wat er bij India is veranderd.
Al vrij snel na het beginnen merkten we dat India ’s morgens bij het uit bed komen niet meer ging gillen, ook niet wanneer we haar van houding veranderden. Dit scheelt ons heel veel stress en India natuurlijk ook. Daarnaast moest India vaak schrikken van onverwachte of harde geluiden, ook dan zette ze het op een gillen. Dat doet ze ook niet meer. Eigenlijk gilt ze helemaal niet meer. Wanneer India zich niet lekker voelde trok ze voorheen haar armen hoog op en duwde zich heel hard naar achteren toe. Dit is veel minder geworden. Haar armen gaan eigenlijk helemaal niet meer omhoog en het duwen naar achteren is alleen bij pijn of ongemak nog het geval maar veel minder dan voorheen. Haar hoofdbalans is beter geworden en ze wil zich steeds vaker naar iemand toekeren wanneer die rechts van haar zit of staat. Ook haar ogen zijn rustiger geworden. De epilepsie in de ochtend is sneller voorbij maar ze heeft nog wel steeds hele harde schokken gedurende de dag.
Haar huid is steviger geworden en ze is zwaarder geworden.
Tijdens het assessment worden er weer veel foto’s genomen om die te kunnen vergelijken met de foto’s van vorig jaar. Tijdens het vergelijken zien we het verschil. India haar hoofd staat nu echt op haar nek, die ook langer lijkt geworden, haar schouderbladen staan meer op haar rug. Haar huid is dikker geworden en heel treffend vind ik haar blik. Zo stonden ze vorig jaar nog een beetje angstig en afwezig en staan ze nu vol vertrouwen en aanwezig. Wij zijn ervan overtuigd dat de ABR India goed doet en tekenen voor een jaar bij. We gaan, als het me lukt, de zondag vrijhouden van ABR (afgezien van de gel en de wraps dan) en in de vakanties nemen we de ABR tafel niet meer mee. Met de meiden van de Klas gaan we 1 februari na de training van de nieuwe ABR oefeningen een nieuw schema maken dat voor iedereen te doen is zowel thuis als op de Klas. Mel en ik zijn blij!
De inzet van iedereen het afgelopen jaar is zo bijzonder en betrokken. Ten eerste natuurlijk Roeland die alles op alles heeft gezet om de ABR op de Klas op Wielen te kunnen doen en de financiering rond heeft gekregen voor tenminste 2 jaar. Dan natuurlijk de medewerkers van de Klas die het wel heel veel vonden maar het toch deden (wat ben ik blij met ze), T. die iedere maandag vrijwillig komt ABRen samen met een medewerker van de Klas, I een meisje van 16 jaar die iedere zaterdag ochtend een uur komt helpen, de mensen van het ABR centrum die zelfs vanaf hun vakantieadres nog met mij aan het appen, mailen en skypen waren wanneer ik vragen had of wanneer het niet goed ging met India. Onze twee andere dochters die ons zonder te mopperen de ruimte gaven om dit een jaar lang 100% te kunnen doen en natuurlijk India die het iedere dag 3 uur lang ondergaat!
Liefs, Sag
-
17 Januari 2019 - 12:42
Manon W.:
Wow, wat een geweldig resultaat van al jullie inspanningen! Echt super hoor :-)
Liefs, Manon -
17 Januari 2019 - 14:54
Chantal:
Wat een verandering.. echt super om te zien.. jullie hebben hier keihard
Voor geknokt.. wat zullen jullie trots zijn op jullie mooie kanjer..
Lieve groet, Wiebe, Liam, Luuk en Chantal -
17 Januari 2019 - 17:33
Martha :
Geweldig om het verschil te zien! xxxMartha -
17 Januari 2019 - 18:18
Kirsten:
Geweldig nieuws dat al jullie werk duidelijk resultaat laat zien. Dat moet kracht geven om door te gaan. Goed gedaan India. Ook een pluim voor je lieve zusjes. -
18 Januari 2019 - 05:39
Krista:
Hoi Sagra,
Ik denk dat je het nog niet helemaal begrepen hebt...
Het weekend loopt bij ons over zaterdag EN zondag. Is dit anders in Nederland?
Dus nog even herhalen: Ouders zaterdag EN zondag vrij van ABR!!!
Daarnaast toch nog super bedankt voor al je werk en inzet voor India.
Wij zijn apetrots op jullie!!!
Groetjes vanuit ons vakantiehuis in Alkmaar!
Krista, Maite, Robby en de rest van het ABR-team
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
