Van koud naar warm

Het is Pasen vandaag dus we doen het rustig aan. De kleintjes slapen lang uit (half 8) maar India heeft Stecolid gekregen en was evengoed om 5 uur klaar met slapen. Toch bijzonder dat het in de camper al die nachten zo goed is gegaan. Ons ontbijt is om half 8 aan de deur gehangen dus we kunnen, na de kamer te hebben omgebouwd tot zitkamer in plaats van slaapkamer, ontbijten. Na het ontbijt zetten we de kleintjes voor een filmpje en gaan wij koken.
Mel en ik staan al ingrediënten te wegen voor India haar eten tot Mel opeens bedenkt dat we geen tarwebloem hebben gekocht. We moeten (ondanks Pasen) even heel hard schelden en dan gaat Mel op zoek naar een supermarkt die open is met Pasen. Na een uur komt hij terug. Ik heb inmiddels alle ingrediënten afgewogen, de afwas gedaan, de kleintjes onder de douche gezet en de spullen weer wat ingepakt en India telkens aandacht gegeven want die zit niet lekker in haar vel. Ik ben bok chagrijnig en de maandelijkse periode helpt daar niet in mee. Ik maak het eten verder af en was dan ook die spullen weer af en pak de boel verder in. Neem een douche en dan gaan we nog even naar het speeltuintje. Het is behoorlijk fris buiten. Daarna lunchen we bij een bakery die op het punt staat te sluiten maar we kunnen nog net iets bestellen. Ik heb een heerlijk broodje tonijnsalade en ik geniet ervan. Er was ook nog een pickle on the side maar die is zo vies zout dat ik ik die laat voor wat ie is. De kleintjes mochten van Mel een Paas gebakje uitzoeken dus zij eten na hun broodje nog een cakeje. Dan is het inpakken en wegwezen.
De reis naar Key Largo verloopt vanwege mijn humeur niet zo gezellig en daarnaast is India de hele tijd aan het huilen. Mel wou de weg zonder tolwegen die doet er 3 uur over maar wanneer we na een half uur rijden nog niets geen zee gezien hebben maar alleen maar snelwegen en India echt aan het huilen is switchen we naar de snelste route. Die doet er nog 2 uur over dus het is doorbijten. Mel en ik hebben steeds communicatie stoornissen, ik loop te doemdenken over mijn werk, en mijn leven en wat ik er nu in moet, mijn armen doen zeer van het proberen het India comfortabel te maken maar niets werkt. Je zou zeggen niet echt een reis om over naar huis te schrijven maar ik doe het toch maar zodat het niet lijkt of alles hier altijd maar over rozen gaat.

Van het vaste land naar Key Largo is een hele saaie route. Je mag er maar 80 en aan beide zijden van de weg staan hekken en dan heb je begroeiing in het water. Op zich moet het wel mooi zijn maar het komt vandaag erg saai over. Eindelijk komen we dan op Key Largo we moeten allemaal plassen maar we moeten eerst de sleutel ophalen bij een kantoor maar we zijn een half uur te laat. Gelukkig hebben ze een briefje opgehangen dat we de sleutel bij een of andere dropbox kunnen halen. Mel regelt het allemaal en dan kunnen we verder rijden naar het appartement. Het jammere is dat het gewoon weer een lange rechte 2 baans weg is en dat je eigenlijk vanaf de weg weinig van de charme van het eiland ziet. Dan zijn we er en mogen van de meneer aan de gate naar het appartement rijden. Het ziet er mooi uit allemaal en we vinden het gebouw waarin wij zitten. Ik spring samen met Brida uit de auto en we rennen naar de lift en naar ons appartement, kijken even onze ogen uit en sprinten dan naar de wc. Het is echt prachtig. Heel ruim en schoon met een groot balkon maar wat het meest uit het oog springt als je binnen komt is het uitzicht, zo over de oceaan. We staan allemaal op het balkon naar de zee te kijken en gaan dan de kamers verdelen. Wanneer we terugkomen slaapt India. Wanneer ik dat zie breken bij mij de sluizen en moet ik even heel hard huilen en dan is alle chagrijnigheid verdwenen en maken Mel en ik het weer goed met een dikke knuffel.

Het is al kwart over 7 maar we besluiten om een rondje te doen om de zwembaden te bekijken en lopen de pier op. We zien aan de andere kant een terras restaurantje en daar gaan we een hapje eten. Het is hier heerlijk warm dus we zitten lekker. India valt bij Mel in slaap op schoot. De kleintjes geven een dansshowtje weg op de live muziek van een meneer die Keith heet. Ik eet heerlijke tonijn met koolsalade, Mel gaat voor een burger en de kleintjes delen een pizzatje maar Yuna is te moe om te eten. Na het eten ziet iemand twee kreeften in het water, het is gaaf om ze eens in het wild te zien. Wanneer we weggaan komt Keith naar ons toe en geeft ons een voor India gesigneerde cd van hemzelf. Hij kon best lekker zingen dus we zijn er blij mee en daarnaast is het ook nog eens heel lief.
Het is al half 10 eer de kinderen op bed liggen. Ik lees nog wat in bed en dan gaan ook bij mij de luiken dicht.

Sag