De realiteit,
Door: Sag
Blijf op de hoogte en volg Melle, Sagra, India, Brida en Yuna
08 Mei 2012 | Nederland, Alkmaar
Soms slaat de realiteit gewoon even in. Meestal als ik in bed lig natuurlijk zodat ik niet meer kan slapen maar ook nu India net terug is van school. Ze was vroeg thuis vandaag, 10 voor 4 stopte de bus voor de deur.
Als India thuis komt is het eigenlijk al meteen tijd om haar medicijnen toe te dienen dus na even knuffelen en overdracht lezen begint het zorgen meteen. Terwijl ik haar een schone luier geef en een zetpil komt het opeens bij me binnen. Zolang ik voor India zorg zal ik haar luiers moeten verschonen. Nooit kom ik van die luiers af. Vaak zeggen moeders tegen elkaar ‘ Oh, ik zal blij zijn als hij/zij zindelijk is en we eindelijk van die luiers af zijn.’ Ik zal dus nooit van die luiers af zijn. Die realiteit slaat opeens in. Natuurlijk verschoon ik haar met liefde maar de gedachte aan de toekomst benauwd me soms enorm. Want het is natuurlijk niet alleen het verschonen maar de hele verzorging. Dan heb ik het nog niet eens over de nachten die we doormaken. Hoe lang houden we dat nog vol en dan neemt Mel nu India voor zijn rekening, al word ik er natuurlijk ook altijd wakker van maar hij gaat eruit. Hoe langer ik daarover nadenk hoe angstiger ik word. Hoelang houden we het vol. Natuurlijk moet ik daar niet te lang bij stil staan want zover is het nog niet maar toch ooit komt het moment dat we moeilijke beslissingen moeten nemen ook al is dat misschien pas over 20 jaar.
Dit zijn dingen waar ik zomaar ineens over nadenk en ook zo snel mogelijk probeer af te kappen.
Maar als ik India dan afgelopen zaterdag zie genieten samen met ons bij de Saito. Heerlijk bewegen en luisteren naar de piano en Japanse liedjes. Het geroezemoes van de papa’s en mama’s van de andere 6 kindjes op de achtergrond. De hele dag met een grote lach op haar gezicht. Zelfs op de rol met een lach en tot slot een koprol van de rol af dan maak ik me even helemaal geen zorgen om dit soort dingen dan geniet ik alleen maar omdat zij zo geniet. Ze herstelt ook supergoed na haar ziekenhuis opname vanwege de longontsteking. Ze is al 3 kilo aangekomen door de bijvoeding en weegt momenteel al 17 kilo, nog een te gaan.
We zijn geadopteerd door de stichting die onze reis naar Curacao voor een groot deel mogelijk maakte en mogen in september weer heen zodat India nog een keer met Li-Na mag zwemmen zodat de therapie een groter effect kan hebben. Dat zijn de momenten waar ik heel blij van word.
Als India thuis komt is het eigenlijk al meteen tijd om haar medicijnen toe te dienen dus na even knuffelen en overdracht lezen begint het zorgen meteen. Terwijl ik haar een schone luier geef en een zetpil komt het opeens bij me binnen. Zolang ik voor India zorg zal ik haar luiers moeten verschonen. Nooit kom ik van die luiers af. Vaak zeggen moeders tegen elkaar ‘ Oh, ik zal blij zijn als hij/zij zindelijk is en we eindelijk van die luiers af zijn.’ Ik zal dus nooit van die luiers af zijn. Die realiteit slaat opeens in. Natuurlijk verschoon ik haar met liefde maar de gedachte aan de toekomst benauwd me soms enorm. Want het is natuurlijk niet alleen het verschonen maar de hele verzorging. Dan heb ik het nog niet eens over de nachten die we doormaken. Hoe lang houden we dat nog vol en dan neemt Mel nu India voor zijn rekening, al word ik er natuurlijk ook altijd wakker van maar hij gaat eruit. Hoe langer ik daarover nadenk hoe angstiger ik word. Hoelang houden we het vol. Natuurlijk moet ik daar niet te lang bij stil staan want zover is het nog niet maar toch ooit komt het moment dat we moeilijke beslissingen moeten nemen ook al is dat misschien pas over 20 jaar.
Dit zijn dingen waar ik zomaar ineens over nadenk en ook zo snel mogelijk probeer af te kappen.
Maar als ik India dan afgelopen zaterdag zie genieten samen met ons bij de Saito. Heerlijk bewegen en luisteren naar de piano en Japanse liedjes. Het geroezemoes van de papa’s en mama’s van de andere 6 kindjes op de achtergrond. De hele dag met een grote lach op haar gezicht. Zelfs op de rol met een lach en tot slot een koprol van de rol af dan maak ik me even helemaal geen zorgen om dit soort dingen dan geniet ik alleen maar omdat zij zo geniet. Ze herstelt ook supergoed na haar ziekenhuis opname vanwege de longontsteking. Ze is al 3 kilo aangekomen door de bijvoeding en weegt momenteel al 17 kilo, nog een te gaan.
We zijn geadopteerd door de stichting die onze reis naar Curacao voor een groot deel mogelijk maakte en mogen in september weer heen zodat India nog een keer met Li-Na mag zwemmen zodat de therapie een groter effect kan hebben. Dat zijn de momenten waar ik heel blij van word.
-
08 Mei 2012 - 19:10
Martha:
Lieve Sag,
Koester die momenten: ze geven je de kracht om door te gaan!
liefs Martha -
08 Mei 2012 - 19:13
Mirjam:
Wat een mooi en eerlijk verhaal. Jullie zijn zo'n sterk gezin. Veel liefs, mirjam -
08 Mei 2012 - 19:24
Yvonne:
Wat heb je dat weer mooi beschreven Sagra. Ik kan, voor zover ik me het echt kan voorstellen hoe dat voelt voor jullie, me indenken hoe dit soort momenten zo intens kunnen binnenkomen.
Gelukkig zet je er meteen weer andere momenten tegenover die weer zo mooi en waardevol zijn.
Wat heerlijk dat jullie weer naar dolfijntherapie kunnen. Er is net een ander kindje uit Alkmaar naar
Curacao geweest en heeft ook met Li-Na gezwommen.
Heel veel liefs van Yvonne
-
08 Mei 2012 - 19:51
Heidy:
En ik maar vinden dat ik het het eerste jaar met Tijs zo moeilijk had....
Zoveel respect voor jullie!!! En vooral voor jullie relatie. Wat een team en wat een kracht
samen!
Liefs -
08 Mei 2012 - 19:59
Bianc:
Pfffff moet zo vaak aan jullie denken..... Ook al laat ik me vaak genoeg niet horen, de gedachte is er altijd. De zorg lijkt me bijna allesomvattend, heb zoveel respect voor jullie!!! Heb echt zin jullie weer es te zien. Zullen we snel eens langskomen, ben ook zo benieuwd naar de meiden XXX -
08 Mei 2012 - 20:10
Marco:
Dankzij de "like" van Heid hier terechtgekomen en ben er even stil van..
respect voor jullie moed, geduld en liefde. Tegelijkertijd, damn wat is t lang geleden dat ik India in m'n armen had!!! Toch maar weer es wat aan doen Marco.... :-) -
08 Mei 2012 - 20:42
Martine:
Lieve saag, wat heb ik een bewondering voor jullie en jullie doorzettingsvermogen!! Ondanks dat we elkaar laatste jaren niet hebben gesproken en gezien ben ik vaak in gedachten bij jullie... Dikke x martine -
08 Mei 2012 - 21:59
Caroline:
Respect, X -
09 Mei 2012 - 05:22
Ellis:
Inda is een meisje waar je van houdt. Hoe, waar, wanneer dan ook. En die liefde van jou is altijd heel groot aanwezig! Daar bewonder ik je om. Waar India ook is. Waar jij ook bent.
xxx ellis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
