Saito enzo...

Afgelopen weekend zijn we weer met het hele gezin naar Dordrecht vertrokken om er twee dagen te Saitoen. Er waren weer veel bekende gezichten. Een aantal kinderen waren flink vooruit gegaan in vergelijking met een half jaar daarvoor. Een meisje, dat twee jaar geleden alleen maar kon liggen en de hele tijd speelgoed vlak voor haar ogen hield om het te kunnen zien kan nu zitten (niet zelf tot zit komen) en ziet ook dingen die verder weg zijn. Ze kan woordjes zeggen en zelf haar rolstoel besturen door met haar handen de wielen te bewegen. Ook is ze veel minder angstig. Een ander meisje kan nu zwemmen en heel veel woorden zeggen. Als je haar ziet zou je dat zeker niet verwachten.
Het is mooi om te zien, zeker omdat de ouders er heel veel energie en geld insteken om alles uit hun kind te kunnen halen. De Saito therapie is een groot gedeelte van wat ze met hun kinderen doen maar ze gaan bijvoorbeeld ook naar Curacao voor dolfijntherapie, loop therapie van een Rus die af en toe een tijdje in Nederland is en naar Belgie voor Cranio Sacraal therapie in het water.
Helaas zijn er ook een paar kinderen die niet vooruit zijn gegaan of juist verslechterd zijn. Een jongen mag een bepaalde oefening niet meer doen vanwege zijn heup die uit de kom gaat (dit is een veel voorkomend probleem bij meervoudig gehandicapte spastische kinderen). Zijn ouders moeten zich weer volledig gaan richten op de ontspanning. Helaas is ook India niet vooruit gegaan in haar lichamelijke toestand en moeten wij ons ook volledig richten op de ontspanning van met name haar onderrug en haar schouders.
De onderrug is waar het allemaal begint bij de Saito. Eerst schud je via de onderrug de hele ruggegraat los. En daarna ga je verder naar de schouders, de armen en dan de benen. Oefeningen om bijvoorbeeld te draaien kun je eigenlijk alleen maar doen als het kind redelijk ontspannen is anders heeft het weinig zin.
Ik voelde me er wel een beetje verdrietig over dat we met India wat dat betreft een beetje blijven steken. Eigenlijk wist ik het al wel maar het viel me toch zwaar. Ik heb de afgelopen maanden veel te weinig Saito gedaan door het einde van de zwangerschap, de bevalling en het herstel en het zoeken van een ritme met twee kinderen. Dit weekend heeft me wel weer zoveel energie gegeven dat ik er weer helemaal voor wil gaan zodat India over een half jaar lekker los is. De Nagaya's hebben geadviseerd om India voortaan op haar rug te laten slapen zodat ze beter adem kan halen en meer ontspannen in bed kan liggen. We hebben dat nu twee nachten gedaan en het gaat goed, al draait ze zichzelf wel een beetje op haar zij (maar dat is positief lijkt me).
Een aantal ouders gaan een cursus Cranio Sacraal therapie in het water volgen in Belgie. Het lijkt ons ook wel wat om eraan mee te doen. Alle dingen die we kunnen doen om India op een hoger plan te krijgen wil ik graag doen, zo blijf ik de moed erin houden.
Omdat de Japanners er deze keer voor de 12de keer waren, een Japans geluksgetal, was er maandag een feest georganiseerd. Ook wij waren van de partij (Mel moest werken maar oma ging mee). Er waren drie activiteiten voor de Meervoudig Gehandicate kinderen. De eerste activiteit (eerst een rustige aangezien India een 20 minuten durende aanval in de auto had gehad, haar derde aanval van die ochtend) was muziek, gewoon zingen met een gitaar erbij. De tweede was een clownsact met veel muziek. De accordeon was India haar favoriet (helaas) en de klarinet vond ze maar niets. Tot slot gingen we actief snoezelen. Dat was de topper. India werd helemaal rustig. Er was muziek en bij de verschillende muziekstukken hoorden materialen en soms ook een geur. Ik kon goed zien hoe India reageerde op de verschillende materialen en geuren. Een kinderdagverblijf voor gehandicapten heeft twee snoezelmuziekdozen ontworpen. In deze dozen zit een cd alle materialen en geuren en een gebruiksaanwijzing. Je kunt die dozen bij hun kopen, leuk verjaardagskado dus!
Voor de broertjes en zusjes hadden ze ook een programma en die sloten de dag af met een circusact voor hun gehandicapte broer of zus en de ouders. Het was een hele leuke dag. We waren allemaal helemaal bekaf van drie intensieve dagen. Brida heeft overdag niet geslapen maar was het zonnetje in huis. Ze kreeg veel complimenten over haar goede gedrag dus dat was heel leuk. Ook India vonden ze veranderd, ze vonden haar helderder uit haar ogen kijken en meer alert op wat er om haar heen gebeurde.
Tot zover,
Sag

Ps: www.indiapama.org
is aktief maar is nog niet helemaal zoals het wezen moet. We moeten er nog hard mee aan de slag maar je kunt een kijkje nemen:-)