Cranio Sacraal

Zoals ik al zei, je komt nog eens ergens als je een meervoudig gehandicapt kind hebt. Zo was ik afgelopen weekend in Belgie, in Willebroek wel te verstaan, een dorpje onder Antwerpen. Om 7 uur was ik van huis vertrokken met in de achterbak een tas met mijn zwempak, twee handdoeken, een badjas en badslippers.
Dat wist ik toen nog niet maar de komende twee dagen zou ik volledig doorbrengen in een zwembad.

Om half 10 was ik op de plaats van bestemming. Ik was de eerste. Ik zag een niet al te groot gebouw met daarvoor twee tafels met stoelen en een man die in de zon een krant aan het lezen was. Hij stelt zich voor als Ludo. Ik krijg een tasje koffie en naar goed Belgisch gebruik een lekker koffie broodje. We praten wat en langzaamaan komen de andere cursisten. Omdat ik er later ben bijgekomen waren we met een oneven aantal, zodoende heeft Ludo zijn vrouw Nancy gevraagd mee te doen.
Ludo was 31 jaar geleden metaalbewerker en kreeg toen een gehandicapte dochter. 1,5 Jaar later heeft hij een cursus Cranio Sacraal gedaan en is toen gestopt met werken en heeft met behulp van sponsoring het zwembad, 'Dolfijntje', kunnen bouwen.


Binnen de vaste club van de Saito worden alle therapien die de kinderen hebben gevolgd besproken. Sommige dingen slaan aan en andere vallen af. Vier ouder paren waren al een aantal keer naar het zwembad "Dolfijntje" in Willebroek gegaan met hun kind. De ouders hebben Ludo gevraagd of het mogelijk is om een cursus te volgen bij hem en dat was mogelijk. Een weekend lang voor 100 euro per persoon. Die 100 euro zijn betaald door de stichting Kids Unlimited dus voor de ouders was het een gratis cursus.

Het is lastig uit te leggen wat Cranio Sacraal therapie inhoudt.
' Het Cranio Sacraal systeem is een fysiologisch systeemn dat in het lichaam werkzaam is samen met andere lichamelijke systemen. Met het ademhalingssysteem en met het cardiovasculair systeem vormt het een van de drie primaire levensfuncties.
Je lichaam maakt 6-12 keer per minuut hersenvocht aan dat van je hersenen tot aan je stuitje loopt. Die aanmaak kun je voelen doordat het lichaam, met een minuscule beweging, reageert. Je kunt met je handen blokkades in het lichaam (van de ander) ontdekken. Deze blokkades kunnen door de energie die je via je handen overbrengt zelf helen. Het klinkt heel zweverig en vaag maar zo voelde het niet.

Na opgeven te hebben wat voor broodje we als lunch willen hebben gaan we naar de kleedkamer om onze badkleding aan te trekken. In de kleedkamers staan tafels waar de gehandicapte mensen op aan en uitgekleed kunnen worden. Het zwembad is in een L vorm gebouwd een gedeelte is 90 cm diep en een 130 cm diep. Het water heeft een constante temperatuur van 34 graden. Dit voelt wanneer je er voor het eerst instapt erg warm maar naar verloop van tijd wordt je toch wat kouder. We beginnen met waterbalance of ook wel waterdansen genoemd. Dit doen we om de persoon waar je mee werkt te laten ontspannen. De behandelaar zorgt ervoor dat de persoon die ze behandeld comfortabel ligt en dat het hoofd boven water blijft. De persoon die behandeld wordt sluit de ogen (als dat mogelijk is) en probeert zoveel mogelijk te ontspannen. De behandelaar beweegt de persoon door het water op verschillende manieren. Ik kan je vertellen, dat is heel erg lekker. Op een gegeven moment voel je het water niet meer en lijkt het of je zweeft, ook weet je niet meer of je voor of achteruit gaat (terwijl je weet dat je achteruit gaat). Omdat onze kinderen niet zo makkelijk ontspannen als wij geeft Ludo ons wat tips om met spastische kinderen te werken.
In de middag, na de heerlijke broodjes te hebben verorberd, gaan we een begin maken met de Cranio-Sacraal. We beginnen met het voelen van de beweging die ontstaat door de aanmaak van het hersenvocht. Terwijl Ludo hierover vertelt gaan al onze gezichten steeds moeilijker staan. Ludo ziet dit en zegt ons dat het echt niet moeilijk is en dat iedereen het kan. We gaan proberen en jawel na een tijdje voel ik het. We doen nog een aantal dingen met het Sacrum, wat erg goed aanvoelt maar wat nog best wel zwaar is om toe te passen. En dan is het 5 uur en zijn we klaar.
We hebben gewoon de hele dag in het zwembad gelegen onze handen zien er meer dan rimpelig uit en we zijn allemaal loom. Ik mag bij een van de cursusleden logeren. Ze heeft een dochter van 3,5 jaar die ook zware epilepsie heeft.

De volgende dag stappen we weer om half 11 het zwembad in en gaan verder met de schedel. De oefeningen zijn best moeilijk en ik merk dat ik als behandelaar ook echt met mijn ogen dicht moet werken om voldoende geconcentreerd te zijn. Om 3 uur hebben we alles gehad en is het de bedoeling dat we in 40 minuten alles wat we geleerd hebben op onze partner toepassen. Ik werk eerst met Nancy als mijn partner. We voelen elkaar goed aan, het is toch vreemd om zo lichamelijk contact te hebben met iemand die je niet kent. 40 minuten red ik niet het worden er 50 maar het ging erg goed en ik ben er zelf ook ontspannen van geworden. Daarna is Nancy aan de beurt en de 40 minuten vliegen om het is heerlijk.
Ludo stelt voor om een terug kom dag te organiseren met de kinderen. Zodat hij ons tips kan geven hoe we het beste met ons kind kunnen werken en om te zien of we het wel goed doen. Twee uur werken in het zwembad dan lekker eten en daarna naar de kinderboerderij. Of India dat allemaal vol kan houden weet ik niet maar het klinkt als een hele leuke dag.

Op de terugweg denk ik aan India en dat het met haar wel heel anders zal zijn dan met Nancy. Ik kan niet wachten om het te proberen ik hoop zo dat ze het lekker vindt.

Woensdag was het zover, India en ik gaan naar het zwembad in Winkel omdat het daar zo lekker rustig is. Het water is natuurlijk niet 34 graden en de buis onder haar benen vindt ze helemaal niets, de oordoppen in haar oren wil ze ook niet, er wordt dus veel gehuild en gemopperd door India. Ik ga daarom eerst maar doen wat ik altijd met haar in het zwembad doe (zonder oordoppen), lekker hopsen. Ze krijgt weer een kuiltje in haar wang van het lachen dus dat gaat goed. Ik besluit het schema om te gooien en te starten met een oefening waarvan ik denk dat ze het lekker zal vinden. Ze ligt met haar buik tegen mijn borst/buik en ik hou mijn hand op haar sacrum dan zwier ik haar naar links zodat haar rug bol wordt en dan langzaam naar rechts zodat haar rug hol wordt. En jawel ze ontspant. Ik ga langer door dan met Nancy ook omdat ik weet dat bij India de dingen langer nodig hebben om binnen te komen. Op een gegeven moment begint ze te gapen en hoor ik haar buik knorren, ze ontspant! Dan kan ik door naar haar benen, ik zwier wel 30 minuten met haar ze vindt het heerlijk. De oefeningen aan de schedel besluit ik in het warmere pierebadje te doen zodat ze kan zitten in plaats van liggen op het water (dat vindt ze niet prettig) Terwijl ik bezig ben vallen haar ogen dicht haar mond sluit zich. Ik doe alle oefeningen en het lijkt of ze in slaap is gevallen. Wat is dit fijn om te doen samen, wat sta ik nu dicht met haar in contact, zo puur. Douchen en aankleden vindt ze prima ook de rit in de auto gaat goed. Ik wil zo snel mogelijk weer.