Professor dokter Kogure

Na een heerlijke nacht slaap, India had haar eigen bed, worden we om half 7 door India haar gekreun gewekt. We kunnen lekker rustig aan doen want we worden om half 11 door de Nagaya's opgehaald.

Wanneer we even voor half 11 beneden komen staan ze ons al op te wachten. Ze raden ons aan om ook voor onszelf, niet alleen voor India, wat eten voor de lunch te halen want het is heel druk in de kliniek. We stoppen dus bij de CO-OP en rijden dan door naar de kliniek. Het is zo'n 20 minuten rijden. Fukaya is een mooi stadje om doorheen te rijden, er is veel groen en smalle straatjes met laagbouw. De zon schijnt heerlijk, het is een mooie dag.
De kliniek is door Kogure zelf opgericht, hij is er meestal de enige dokter maar eens per week komen zijn vrouw en zoon over uit Tokyo. Zijn zoon is hersenchirurg en zijn vrouw kinderarts.
Het is een vriendelijk uitziend gebouw, wit met een blauw randje en niet hoog. Bij binnenkomst zien we dat we onze schoenen uit moeten doen, en groene slippers aan. Ik vind het wel mooi dat systeem van schoenen uit. Er zitten behoorlijk wat mensen te wachten. We melden ons bij de balie en moeten een aantal gegevens invullen. Ikuo vertaald en ik schrijf. Dan gaan we naar een andere ruimte. In die ruimte moeten ook de slippers uit. Het is een zeshoekige ruimte met een hoog plafond en houten vloer, in de hele kliniek ligt hout op de vloer. Rin is daar ook. Hij heeft vanmorgen een MRI gehad. De zuster komt weer binnen en geeft ons een nieuw formulier dat ingevult moet worden, over de zwangerschap en bevalling. Dit is moeilijker te vertalen voor Ikuo.
Dan gaan we naar de dokter. Het blijkt dat Rin de uitslag krijgt van de MRI. Daarna draait de professor zich om en begint tegen India te praten met een zware stem. India stopt met piepen en zet haar mooie lach op. Het was prachtig om te zien hoe ze op de dokter reageerde. Hij sprak alleen tegen haar en Mel gaf antwoord. Hij vertelde dat ze eerst een MRI gaan doen en een EEG en dan komen we weer bij hem terug. We gaan weer naar de mooie ruimte. De zuster komt met een spuit met slaapmiddel voor India zodat ze niet zal bewegen tijdens de MRI.

We maakten ons wel een beetje zorgen; een specialisten consult, een EEG en een MRI..Kan dat via de verzekering of niet..We wisten het eigenlijk niet, maar we vonden het wel heel belangrijk en dr. Kogure had het nodig om met die-nieuwe gegevens een goede beoordeking te maken. Voorzichtig vragen we dus wat het zal gaan kosten. En dat blijkt heel erg mee te vallen; in totaal zou het op ¥32000 komen, 220 euro is dat ongeveer. We zijn hier erg opgelucht over en kunnen ons nu focussen op wat komen gaat. Ik vind het opeens best spannend. Er wordt door de Japanners besproken dat Mel meegaat met India en ik in mijn eentje blijf wachten. Ikuo gaat ook mee tot de MRI is begonnen. Dan gaan hij, Ryoko en Rin richting huis. Ryoko nodigt ons uit om als we klaar zijn bij hun thuis te komen. Zij komt niet meer naar de kliniek want ze moet pianoles geven. We hebben het nog over tempels in Japan gehad en ze zou Ikuo vragen ons naar een tempel te brengen om te bekijken.

Als India het slaapmiddel heeft gekregen [ een lekker zoet spul ] krijgt ze nog haar fles zodat ze helemaal voldaan is. Als die ook bijna leeg is beginen haar ogen al te dalen en Melle pakt haar op en neemt haar mee naar de MRI ruimte, nadat hij al het metaal uit zijn zakken heeft gehaald Eenmaal in de MRI ruimte zit India nog even op schoot, totdat ze helemaal in is geslapen. Dan mag Melle haar op de schuiftafel leggen, die straks met India zo het MRI apparaat in zal schuiven. Ze wordt eerst nog even een beetje ingepakt, voor het geval ze toch nog een beetje in haar slaap beweegt en dan wordt India naar het midden van het apparaat geschoven. Iedereen verlaat de ruimte, behalve Melle, die een soort alarm knopje in zijn handen krijgt wat als noodstop werkt mocht er iets niet goed lijken te gaan.

Als het scannen eenmaal begint blijkt het lawaai wel hard, maar niet zo oorverdovend als we eerst dachten. Het duurt in totaal 20 minuten en haar hoofd wordt dan in allemaal verschillende richtingen gescand. Daarna neemt Melle haar mee naar een andere ruimte waar de EEG zal worden gedaan. India merkt hier niets van want ze is nog helemaal in dromenland.

45 minuten later, als India alweer een beetje wakker wordt, zijn we weer samen. Ik ben blij om Mel en India weer te zien want ik begon me al een beetje af te vragen waar ze bleven. Na een half uur komt Ikuo weer binnen en mogen we naar dokter Kogure.

De fotos van de MRI hangen op een lichtbord en de EEG is hij aan het bekijken op de computer. De EEG ziet er wel iets anders uit dan anders voor de genen die iets meer weten dan anderen, er is geen burst-supression beeld meer te zien. Af en toe ziet de dokter epileptische activiteit, hij laat ons zien waar. De EEG was van een half uur en in dat half uur waren er een stuk of 8 epileptische episodes te zien. Ik weet niet of het uitmaakt dat ze sliep tijdens de EEG, of dat als ze wakker is de epilepsie erger is. Dat moeten we maar even navragen bij onze eigen neuroloog.
Dokter Kogure was over de epilepsie erg tevreden, hij zei dat het best goed onder controle is. Wij vertelden hem dat het wel met hulp van medicijnen is, dat maakte hem niet uit (hadden wij niet verwacht) hij zei dat als de epilepsie onder controle is India kans heeft om te leren en dat dat belangrijker is. Dat vonden we erg fijn om te horen.

Toen gingen we naar de MRI. De dokter vertelde dat het gedeelte in de hersenen waar de armen en de benen in worden aangestuurd bij India vergaan is. Dat wisten we al. Daarnaast zei hij dat er vlakbij die vergane gebieden het gebied van de mond zit. India kan lachen dat houdt in dat ze controle heeft over haar mond. De dokter denkt dat het mogelijk zou kunnen zijn dat het gebied waar de mond controle zit ook de functies van armen en benen zou kunnen overnemen. (het is lastige materie die ik in het Engels heb gehoord dus moeilijk in het Nederlands te vertalen.) Dat moet wel door therapie (Saito) bewerkstelligd worden. Er is geen sprake van rehabilitatie zegt hij want het zijn bewegingen die India nog nooit heeft gedaan, ze moeten dus geleerd worden.

Dit waren de twee belangrijkste (positieve) punten die de dokter ons vertelde. Het heeft ons weer hoop gegeven voor de toekomst en ook de zin om er weer tegenaan te gaan wat de Saito betreft. Ikuo heeft aangegeven dat we eerst aan ontspanning moeten werken voor we met het aanleren van bewegingen verder kunnen, dus.... werk aan de winkel.

We moeten proberen een soort ritme te gaan krijgen met India, het baden masseren en Saito, zodat we iedere dag goed bezig zijn.

Na het dokters bezoek zijn we met Ikuo naar twee tempels geweest. De een was niet zo interessant (je kunt trouwens niet vaak een tempel in in Japan vertelde Ikuo alleen met festivals). De tweede was wel mooi om te zien. Er waren veel beelden van pauwen en mini heilige plekjes, er was een plekje voor gezinnen, een plekje voor kindjes die dood waren geboren een plekje voor demente bejaarden, erg mooi.

Daarna gingen we naar het huis van de Nagaya's. In de woonkamer staat een piano, een vleugel een drumstel en een gitaar en verder een heleboel stoelen. We kregen een mini concertje van een studente van Ryoko en van Rin. De studente kon erg goed spelen en India was er helemaal stil van. We kregen thee en toen werden we weer naar het hotel gebracht.

We hebben gegeten in een Japans restaurant, konden de menukaart niet lezen dus heeft Mel maar yakitori besteld, het was niet erg lekker maar kon ermee door.

De volgende dag hadden we even lekker voor onszelf in Fukaya. Er is daar alleen niet veel te zien of te doen. We liepen op een gegeven moment langs een thee winkel met allemaal leuke kopjes. Daar gingen we naar binnen en werden meteen door een mevrouw op een kruk gezet en daar begon ze haar thee ceremoni. We hebben er een aardig tijdje gespendeerd want het werd al drukker. Er kwam een opa bij van 88 die zijn dochter en schoonzoon, hun dochter en zoon en hun kleindochter. Het was leuk om een beetje te kletsen via het vertaalboekje. We hebben een trein eerder genomen en onze gereserveerde stoelen laten omboeken zodat we eerder thuis zouden zijn. We hebben er 4,5 uur over gedaan. Thuis gekomen kregen we een lekker bakje koffie met fruit in bladerdeeg.

Sayonara,

Meller, India en Sakura

Ps: Lieve Barbara/mum, gefeliciteerd met je ..ste verjaardag. Een speciaal jaar, jammer dat we je niet persoonlijk kunnen feliciteren gelukkig heeft Mel je wel even aan de telefoon gehad..

Ps ps: Lieve Marleen, ook jij gefeliciteerd met je verjaardag!

Pspsps: Lieve Katrien, gefeliciteerd met je 5de verjaardag, ik hoop dat je veel kadoos krijgt en dat mama een heerlijke taart heeft gebakken. Een kus van India voor jou.