Tokyo here we come
Door: Sakura
Blijf op de hoogte en volg Melle, Sagra, India, Brida en Yuna
23 Juni 2008 | Japan, Tokio
India wordt vandaag jammer genoeg om half 5 wakker na laat te zijn gaan slapen. Ze slaapt niet meer in maar wij zijn zo moe dat we alles proberen om haar zo stil mogelijk te krijgen. Om half 7 geeft Mel haar de fles en dan wordt ze weer een beetje rustig. We pakken de spullen voor onze 3 daagse trip in en worden om 9 uur geroepen dat breakfast klaar is. Dat had ik al geroken want de geur van de misosoep was me niet ontgaan.
Op de tafel staat een bordje met een soort wortel van de een of andere plant met daarbij sliertjes rosbief (best lekker), een salade van aubergine en nog iets groens (daar zitten kruiden in die ik niet lekker vind), een kom misosoep, een kom rijst, tofu met een soort radijssla (smaakloos, maar met gember en sojasaus best ok) en als klap op de vuurpijl 2 visjes die je met kop en staart moet opeten. De visjes lijken op sardientjes maar zijn net iets groter. Ze komen uit Noorwegen en hebben eitjes in hun buik. Japanners zijn er gek op volgens Hisako. Sag laat zich niet kennen (of durft zich niet te laten kennen, beter gezegd) en eet een visje op met staart huid , graat en wat niet meer. Maar de kop laat ik liggen, aan alle zijn grenzen. Het visje is toch niet mijn cup of tea dus vraag ik Mel of hij mijn andere, veel dikkere, vis wil opeten. Dat wil hij gelukkig. Als toetje, ja ook bij het ontbijt een toetje, yogurt met aardbeienpuree, ananas en kersen. Ze heeft ook een soort oranje vruchten van haar eigen boom geplukt en die zijn heerlijk, zoet en sappig. Het wordt een redelijk grote boom dus in onze tuin kunnen we de pitten, die we nu bewaard hebben, niet kwijt maar pap en mam bij jullie wil het vast wel lukken.
Hisako wil ons naar het station brengen en om 10 uur vertrekken we. We hebben de trein snel gevonden. Alles staat ook in letters aangegeven dus dat is lekker makkelijk. Je moet voor je het perron en omliggende gebied wilt betreden je kaartje in een poortjes automaat stoppen, en dan kun je naar binnen. We nemen daar dus afscheid van Hisako en we beloven te bellen als we in Tokyo zijn. We hebben ongeveer 20 minuten in de trein gezeten en moeten dan overstappen op de Shinkansen. Dat is de beroemde bullit train. Die trein heb je ook in verschillende soorten en helaas zitten wij in de stop-Shinkansen. We moeten op 9 stations stoppen voor we in Tokyo zijn. De trein gaat evengoed best hard maar niet zo hard als de trein die niet hoeft te stoppen. De zitplaatsen zijn goed en de trein is breder dan bij ons met 5 stoelen en een breder gangpad. De trein doet er 2,5 uur over om zo'n 600 km te overbruggen. Eenmaal in Tokyo aangekomen blijkt het wel groot, met heel veel mensen, maar niet zo eng, spannend en verschikkelijk als Hisako deed geloven. Het is even zoeken voor we het loket vinden voor nog een laatste treinkaartje voor nog een laatste stukje. We hebben namelijk een hotel in Ginza, de duurste design-wijk in Tokyo (niet het duurste hotel overigens; leve het internet) en de stad is zo groot dat je niet van de ene wijk naar de ander kunt lopen. Ook dat gaat allemaal makkelijk en India ondergaat het prima. Deze trein lijkt meer op een metro alleen dan bovengronds. Vanuit de trein ziet Mel het hotel al dus we lopen er zo op af. Het is een mooi hotel. De lobby is op de 16de etage en onze kamer op de 24ste. Het is een kleine maar mooie kamer, met een heel groot raam van vloer tot plafond en over bijna de hele breedte. In de badkamer zit een glazen wand naar de hotelkamer toe. Terwijl ik op de wc zit (daar straks meer over) zie ik een knopje naast me waarop staat, to enjoy the view press here. Ik druk op de knop en het melkwitte glas veranderd in doorzichtig glas. Ik kijk zo vanuit mijn plek op de wc over Tokyo uit, ha ha echt geweldig. Het uitzicht is super, helaas regent het en is het bewolkt dus kunnen we niet ver kijken maar wat we zien is tof.
Even over de wc in Japan. Toen Hisako ons een rondleiding gaf door haar mooie huis kwamen we ook bij de wc. Nu is een wc in Japan net even anders dan die van ons. Er zitten namelijk naast de wc een hele reeks knoppen en een lcd schermpje. Hisako laat zien waar alle knoppen voor dienen. Een knop laat een buisje naar voren komen, ze doet haar hand er al boven, waaruit vervolgens een straal water komt. De volgende knop laat het buisje iets verder naar voren komen en nog weer een andere knop is speciaal voor vrouwen en laat het buisje nog verder komen. Dan kun je de sterkte van de waterstraal en de temperatuur van het water aanpassen met weer andere knoppen. Er zit ook nog een stop knop op waarmee je de funcie afbreekt. Natuurlijk zit er ook een spoelknop op.
Op de wc in het hotel zitten twee extra's, 1. de toiletzitting is verwarmd, 2. Wanneer je opstaat spoelt de wc automatisch door.
Na een lekkere douche, onder een mega douchekop, gaan we de straat op. Het plenst verschrikkelijk maar we gaan ervoor. Mel schiet het ene plaatje na het andere want hier zitten mooie winkels met prachtige gevels en interieurs. Wanneer we een winkel ingaan krijg je van iemand bij de deur een zakje over je paraplu heen. Wanneer je de winkel verlaat moet je dat zakje weggooien. Wanneer er niemand staat is het de bedoeling dat je je plu in een apparaat doet waar zakjes inzitten, zodat er toch een zakje om je plu komt. Hoe bedoel je milieu vervuiling. We lopen de 'main shopping street' van Ginza helemaal af, die op zondags helemaal afgesloten is voor verkeer. We willen vandaag geen Japans eten, want we krijgen de komende 3,5 week nog genoeg van wat we de eerste dagen hebben gegeten. We kunnen alleen niets anders vinden. Aangezien India het na 2 uur lopen meer dan zat is en het zeil om de buggy heeft gelekt waardoor haar hele broek nat is, lopen we terug naar het hotel en gaat Mel naar de Starbucks om daar koffie en een koek te halen. Ik ga met India terug naar onze kamer. Daar valt ze meteen in slaap.
Mel komt terug met koffie en Mac Donalds. Het is heel erg, zeggen we tegen elkaar, maar we genieten er wel van. Ik kan alleen niet veel op, misschien dat het Japanse eten zijn werk toch aan het doen is. Want we eten dan wel veel bij Hisako maar alles is licht verteerbaar en heel gezond. Japanners leven het langst van iedereen vertelde ze ons. Een vrouw wordt gemiddeld 83 jaar en een man 79, dat komt door het eten. In China waren we ook flink afgevallen van het Chinese eten. Waarschijnlijk gaat dat nu weer gebeuren.
We kijken nog twee films op het gratis video on demand net (heel veel keuze) en gaan dan proberen te slapen met India tussen ons in.
Helaas lukte het slapen slecht. India werd weer vroeg wakker, misschien ook omdat er teveel geluid en gevoel om haar heen is als ze bij ons op een kamer, of in een bed slaapt.
We gaan lekker ontbijten, met ook hier een mooi utizicht over de stad tot aan de baai van Tokyo en daarna ga ik samen met India in het kleine badje (in Japan hebben ze in de hotels kleine badjes). We zitten er bijna een uur in zo lekker vindt India het. Dan gaan we naar het station want we willen nog graag even naar Shibuya, dat is de plek die je vaak op tv ziet. Dat kruispunt met dat reclame scherm en al die mensen die oversteken. In het echt lijkt het veel kleiner maar er steken wel iedere keer heel veel mensen over wanneer het licht op groen slaat. India heeft hier veel bekijks van allerlei mensen en oudjes die haar even aan willen raken. Dat is nog niet eerder gebeurd. Na dat gezien te hebben en een kop koffie te hebben gedronken met uitzicht op het kruispunt, stappen we weer in de trein naar Tokyo station. Shibuya ligt best een stuk verder dan Ginza dus zitten we bijna een half uur in de trein naar Tokyo station. Daar moeten we overstappen op de shinkansen naar Kumagaya. Het is een stukje van een half uur en dan zijn we er. Onderweg zien we niet veel bijzonders het is een aan eenschakeling van huizen. Die 2,5 uur van gisteren naar Tokyo ook.
Wanneer we door de poortjes zijn zien we Ikuo Nagaya al staan zwaaien naar ons. Het is leuk hem weer te zien en zo te zien vindt hij dat ook. Hij kletst even met India-san en dan gaan we naar zijn auto. Rin, zijn zoon, zit in de auto te wachten. Hij brengt ons naar het hotel in Fukaya waar we morgen naar dr Kogure zullen gaan. Het hotel is niet veel bijzonders, het kijkt uit over het station, wat wel een vreemd gezicht is; het is een soort aangepaste replica van het station van Amsterdam, in het klein.
Morgen meer over ons bezoek aan dr Kogure.
Sayonara,
Meller, India en Sakura
Op de tafel staat een bordje met een soort wortel van de een of andere plant met daarbij sliertjes rosbief (best lekker), een salade van aubergine en nog iets groens (daar zitten kruiden in die ik niet lekker vind), een kom misosoep, een kom rijst, tofu met een soort radijssla (smaakloos, maar met gember en sojasaus best ok) en als klap op de vuurpijl 2 visjes die je met kop en staart moet opeten. De visjes lijken op sardientjes maar zijn net iets groter. Ze komen uit Noorwegen en hebben eitjes in hun buik. Japanners zijn er gek op volgens Hisako. Sag laat zich niet kennen (of durft zich niet te laten kennen, beter gezegd) en eet een visje op met staart huid , graat en wat niet meer. Maar de kop laat ik liggen, aan alle zijn grenzen. Het visje is toch niet mijn cup of tea dus vraag ik Mel of hij mijn andere, veel dikkere, vis wil opeten. Dat wil hij gelukkig. Als toetje, ja ook bij het ontbijt een toetje, yogurt met aardbeienpuree, ananas en kersen. Ze heeft ook een soort oranje vruchten van haar eigen boom geplukt en die zijn heerlijk, zoet en sappig. Het wordt een redelijk grote boom dus in onze tuin kunnen we de pitten, die we nu bewaard hebben, niet kwijt maar pap en mam bij jullie wil het vast wel lukken.
Hisako wil ons naar het station brengen en om 10 uur vertrekken we. We hebben de trein snel gevonden. Alles staat ook in letters aangegeven dus dat is lekker makkelijk. Je moet voor je het perron en omliggende gebied wilt betreden je kaartje in een poortjes automaat stoppen, en dan kun je naar binnen. We nemen daar dus afscheid van Hisako en we beloven te bellen als we in Tokyo zijn. We hebben ongeveer 20 minuten in de trein gezeten en moeten dan overstappen op de Shinkansen. Dat is de beroemde bullit train. Die trein heb je ook in verschillende soorten en helaas zitten wij in de stop-Shinkansen. We moeten op 9 stations stoppen voor we in Tokyo zijn. De trein gaat evengoed best hard maar niet zo hard als de trein die niet hoeft te stoppen. De zitplaatsen zijn goed en de trein is breder dan bij ons met 5 stoelen en een breder gangpad. De trein doet er 2,5 uur over om zo'n 600 km te overbruggen. Eenmaal in Tokyo aangekomen blijkt het wel groot, met heel veel mensen, maar niet zo eng, spannend en verschikkelijk als Hisako deed geloven. Het is even zoeken voor we het loket vinden voor nog een laatste treinkaartje voor nog een laatste stukje. We hebben namelijk een hotel in Ginza, de duurste design-wijk in Tokyo (niet het duurste hotel overigens; leve het internet) en de stad is zo groot dat je niet van de ene wijk naar de ander kunt lopen. Ook dat gaat allemaal makkelijk en India ondergaat het prima. Deze trein lijkt meer op een metro alleen dan bovengronds. Vanuit de trein ziet Mel het hotel al dus we lopen er zo op af. Het is een mooi hotel. De lobby is op de 16de etage en onze kamer op de 24ste. Het is een kleine maar mooie kamer, met een heel groot raam van vloer tot plafond en over bijna de hele breedte. In de badkamer zit een glazen wand naar de hotelkamer toe. Terwijl ik op de wc zit (daar straks meer over) zie ik een knopje naast me waarop staat, to enjoy the view press here. Ik druk op de knop en het melkwitte glas veranderd in doorzichtig glas. Ik kijk zo vanuit mijn plek op de wc over Tokyo uit, ha ha echt geweldig. Het uitzicht is super, helaas regent het en is het bewolkt dus kunnen we niet ver kijken maar wat we zien is tof.
Even over de wc in Japan. Toen Hisako ons een rondleiding gaf door haar mooie huis kwamen we ook bij de wc. Nu is een wc in Japan net even anders dan die van ons. Er zitten namelijk naast de wc een hele reeks knoppen en een lcd schermpje. Hisako laat zien waar alle knoppen voor dienen. Een knop laat een buisje naar voren komen, ze doet haar hand er al boven, waaruit vervolgens een straal water komt. De volgende knop laat het buisje iets verder naar voren komen en nog weer een andere knop is speciaal voor vrouwen en laat het buisje nog verder komen. Dan kun je de sterkte van de waterstraal en de temperatuur van het water aanpassen met weer andere knoppen. Er zit ook nog een stop knop op waarmee je de funcie afbreekt. Natuurlijk zit er ook een spoelknop op.
Op de wc in het hotel zitten twee extra's, 1. de toiletzitting is verwarmd, 2. Wanneer je opstaat spoelt de wc automatisch door.
Na een lekkere douche, onder een mega douchekop, gaan we de straat op. Het plenst verschrikkelijk maar we gaan ervoor. Mel schiet het ene plaatje na het andere want hier zitten mooie winkels met prachtige gevels en interieurs. Wanneer we een winkel ingaan krijg je van iemand bij de deur een zakje over je paraplu heen. Wanneer je de winkel verlaat moet je dat zakje weggooien. Wanneer er niemand staat is het de bedoeling dat je je plu in een apparaat doet waar zakjes inzitten, zodat er toch een zakje om je plu komt. Hoe bedoel je milieu vervuiling. We lopen de 'main shopping street' van Ginza helemaal af, die op zondags helemaal afgesloten is voor verkeer. We willen vandaag geen Japans eten, want we krijgen de komende 3,5 week nog genoeg van wat we de eerste dagen hebben gegeten. We kunnen alleen niets anders vinden. Aangezien India het na 2 uur lopen meer dan zat is en het zeil om de buggy heeft gelekt waardoor haar hele broek nat is, lopen we terug naar het hotel en gaat Mel naar de Starbucks om daar koffie en een koek te halen. Ik ga met India terug naar onze kamer. Daar valt ze meteen in slaap.
Mel komt terug met koffie en Mac Donalds. Het is heel erg, zeggen we tegen elkaar, maar we genieten er wel van. Ik kan alleen niet veel op, misschien dat het Japanse eten zijn werk toch aan het doen is. Want we eten dan wel veel bij Hisako maar alles is licht verteerbaar en heel gezond. Japanners leven het langst van iedereen vertelde ze ons. Een vrouw wordt gemiddeld 83 jaar en een man 79, dat komt door het eten. In China waren we ook flink afgevallen van het Chinese eten. Waarschijnlijk gaat dat nu weer gebeuren.
We kijken nog twee films op het gratis video on demand net (heel veel keuze) en gaan dan proberen te slapen met India tussen ons in.
Helaas lukte het slapen slecht. India werd weer vroeg wakker, misschien ook omdat er teveel geluid en gevoel om haar heen is als ze bij ons op een kamer, of in een bed slaapt.
We gaan lekker ontbijten, met ook hier een mooi utizicht over de stad tot aan de baai van Tokyo en daarna ga ik samen met India in het kleine badje (in Japan hebben ze in de hotels kleine badjes). We zitten er bijna een uur in zo lekker vindt India het. Dan gaan we naar het station want we willen nog graag even naar Shibuya, dat is de plek die je vaak op tv ziet. Dat kruispunt met dat reclame scherm en al die mensen die oversteken. In het echt lijkt het veel kleiner maar er steken wel iedere keer heel veel mensen over wanneer het licht op groen slaat. India heeft hier veel bekijks van allerlei mensen en oudjes die haar even aan willen raken. Dat is nog niet eerder gebeurd. Na dat gezien te hebben en een kop koffie te hebben gedronken met uitzicht op het kruispunt, stappen we weer in de trein naar Tokyo station. Shibuya ligt best een stuk verder dan Ginza dus zitten we bijna een half uur in de trein naar Tokyo station. Daar moeten we overstappen op de shinkansen naar Kumagaya. Het is een stukje van een half uur en dan zijn we er. Onderweg zien we niet veel bijzonders het is een aan eenschakeling van huizen. Die 2,5 uur van gisteren naar Tokyo ook.
Wanneer we door de poortjes zijn zien we Ikuo Nagaya al staan zwaaien naar ons. Het is leuk hem weer te zien en zo te zien vindt hij dat ook. Hij kletst even met India-san en dan gaan we naar zijn auto. Rin, zijn zoon, zit in de auto te wachten. Hij brengt ons naar het hotel in Fukaya waar we morgen naar dr Kogure zullen gaan. Het hotel is niet veel bijzonders, het kijkt uit over het station, wat wel een vreemd gezicht is; het is een soort aangepaste replica van het station van Amsterdam, in het klein.
Morgen meer over ons bezoek aan dr Kogure.
Sayonara,
Meller, India en Sakura
-
23 Juni 2008 - 13:36
Marlon:
Heerlijk, even een moment voor jullie zelf! Zelfs met MCDo-koffie :)
Wat een boel indrukken. Ik ben benieuwd naar jullie ervaring met de dokter! En wat een wáánzinnig toilet!!! Hoe was het uitzicht?
Liefs, knuffel voor alle3,
Marlon -
23 Juni 2008 - 14:06
MAPA:
Nou, we owrden op onze wensen bediend. Nauwelijks het ene verslag gelezen en het volgende is er al weer. volgens mij gaat de tijd in Japan sneller dan hier, maar jullie beleven natuurlijk ook wel weer heel veel. Jullie hadden regen, maar wij hier in het noordwesten zijn aan het noodweer in Nederland ontsnapt. Beetje veel wind, veel kersen en appels er afgewaaid. Nog 2 nachtjes slapen en dan gaan wij op vakantie. Heb er zin in.
Kus MAPA -
23 Juni 2008 - 15:00
Corine:
He ik heb net al een heel verslag gelezen hoor.....
Maar dat maakt niet uit. Fijn dat jullie ons zo op de hoogte houden. Het is daar wel gaaf hoor. Ik ben blij dat ik niet al dat Japanse eten hoef te eten, je weet wat een held ik daarmee ben. Vind het wel dapper dat je het allemaal proeft.
Wacht vol verwachting op het verslag aan de dok....
kus
-
23 Juni 2008 - 15:05
Bianca:
ohhhhhhh wat onwijs cool zo!!! Die foto's...... Japan staat al zo lang op de lijst, I wanna gooooooooooooo (ben echt verslaafd aan Japans :-)
Klinkt allemaal goed zeg, ben benieuwd naar meer! -
24 Juni 2008 - 11:57
Esme:
Hee melle en sagra, jammer dat ik jullie niet meer persoonlijk hebben gesproken voordat jullie naar japan zijn gegaan. maar goed zo kan ik ook lekker beleven wat jullie al meemaken. sagra volgens mij mag je wel gewoon genieten van de heerlijke rauwe vis hoor. Ik heb er tijdens mijn zwangerschap ook van genoten (ook even gevraagd bij mijn verloskundige). het is alleen het rauwe vlees wat je niet mag eten. Het zou toch zonde zijn als je in het sushi mekka niks mag eten. lekker genieten van het eten!
esme -
24 Juni 2008 - 18:50
Manon:
Hee lieve Sag, Mel en India,
Ik hoorde vandaag van mijn moeder dat er alweer hele lappen tekst op jullie site stonden. Dus ik heb me snel aangemeld om ook al jullie verhalen meteen te kunnen lezen. Wat een geweldige dingen hebben jullie nu al weer meegemaakt zeg!
Ik ben blij dat jullie alles zo gedetailleerd beschrijven, het is echt superleuk om te lezen.
Gaat t goed met India? En met jullie? Dapper hoor, dat jullie alles opeten wat er geserveerd wordt. Ze zouden aan mij niet zo'n goede hebben!
Ben benieuwd naar de komende verslagen, veel succes daar.
Liefs, Manon
ps groetjes van Edwin
-
25 Juni 2008 - 12:31
Albertine:
Lieve Sagra, Mel en India,
Wat leuk om al jullie avonturen te lezen en alle foto's te zien. Ik blijf jullie volgen hoor. Veel plezier nog met alles wat je mee gaat maken.
Kus Albertine -
26 Juni 2008 - 18:00
Dieuwke:
Hahahaha...dat verhaal over die toiletten...hoe kom je erop...Verwamde wc brillen...zozo..ja gaat nog met plezier naar de wc daar ..hahahaha...
Worden Japanners ouder dan andere mensen over de de wereld??
Men bereikt hier toch ook aardig de leeftijd van 80 en ouder....
Begin deze week stond zelfs een echtpaar in de krant , die vierden hun eiken bruiloft...!!
Die waren 80jaar getrouwd met elkaar... ( die houden vol..)
Hij was 102 jaar en zij was 103 jaar, maar ze waren nog vol bij hun verstand, niet te geloven..Ze keken net zo ondeugend als dat ze nog jong waren..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
