Treinkaarten, eten en Daiko
Door: Sakura
Blijf op de hoogte en volg Melle, Sagra, India, Brida en Yuna
23 Juni 2008 | Japan, Tokio
Gisteren zijn we, nadat Hisako terug was van haar krantenwijk [ 1x per week een ronde van 70 kranten van een 'special newspaper' :-) ], samen met haar onderbroeken gaan kopen voor India. We hadden haar gezegd naar de winkel te willen wandelen maar dat vond ze geen goed idee. Ik had dat al een beetje door omdat ze de eerste dag al vertelde over een Chileense vader die met zijn zoon bij haar logeerde. Die gingen ook samen wandelen maar kwamen maar niet terug. Ze was heel bezorgd geweest. Toen ze dat vertelde dacht ik al dat het een verborgen boodschap was, en ze niet wil dat wij gaan wandelen. Dat hoort misschien bij de Japanse [over]bezorgdheid en verantwoordelijkheidsgevoel en daar zitten we dan nu even aan vast nu we bij iemand thuis logeren.
We zijn dus samen met haar naar een babywinkel gegaan met heel veel, kleren. Een soort dumpstore bijna en dat was ook wel te zien aan de kwaliteit van de spullen; we hebben het bij onderbroeken gehouden. We hebben er 12 gekocht, van 100% katoen en zonder Hello Kitty erop natuurlijk. Daarna zijn we naar het station gereden om daar alvast kaartjes te kopen voor de trein naar dr Kogure en weer terug. We werden geholpen door de mevrouw die ook bij het eten was en goed Engels sprak en dat scheelde enorm, totdat bleek dat onze kaartjesverkoper ook een beetje Engels sprak. Ik denk dat eigenlijk heel veel mensen hier wel Engels kunnen, tot een bepaald niveau, maar het gewoon niet aandurven, uit een soort verlegenheid.
Anyway, we hadden eerder al besloten om zondag al naar Tokyo te gaan, dus een dag eerder, zodat we daar nog wat tijd kunnen spenderen en rondkijken. Melle had via internet een aantal hotels bekeken en er eentje gereserveerd en we kunnen onze heenreis gewoon even onderbreken. We kopen meteen ook de kaartjes voor de terugreis en alles is in een mum van tijd geregeld.
Dan gaan we naar een telefoonwinkel om een prepaid telefoon te kopen. We dachten dat dit wel handig zou zijn als we onderweg zijn en contact zoeken met de Nagaya's of Hisako. Of bijvoorbeeld met de Hollander Kawin als we ergens echt niet uit komen met communicatie. En als mensen ons natuurlijk via teledump willen bellen [ hint :-) ] We hebben geluk als blijkt dat Hisako haar neef de eigenaar is van één van de winkels in het winkelcentrum; we kunnen de goedkoopste telefoon kopen zonder aansluitkosten.
Daarna gaan we naar een Daiko les kijken. Tijdens het welkom diner vertelde Kawin dat hij hieraan meedeed, samen met de klasgenoot die er ook bij was en die middag was de laatste les van het seizoen. We vroegen toen of we dit zouden kunnen zien en we waren van harte welkom. Het wordt gedaan in een soort cultureel centrum, dat in een mooi traditioneel Japans gebouw zit. Wanneer we binnenkomen worden we hartelijk welkom geheten en wordt er meteen begonnen met een soort intro spel, met alle spelers, ongeveer 20 man, op een drum, van groot tot klein. Kawin mocht op de grootste drum slaan. Het is even heel erg schrikken, want het is echt een immens geluid. India schrok zich te pletter en lag stokstijf. Melle vluchtte meteen de deur uit met haar om haar te bedaren. Mijn borstkas, mijn gezicht, mijn hele lijf vibreerde en ik kon mijn trommelvliezen voelen. Dit kan niet goed zijn voor je gehoor maar gaaf is het wel. India was op de gang, waar het eigenlijk nog net zo intens voelde, gewend geraakt aan het geweld en Melle besloot het nog eens te proberen. Het was weer schrikken toen het voor de tweede keer begon, maar even goed vasthouden om te bedaren en na een paar seconden begon ze weer te zuigen op haar speen. Na drie keer 5 minuten spelen was Kawin helemaal op en nat van het zweet. Toen besloten we weer te gaan. Het bezoek was kort maar krachtig, super gaaf om mee te maken.
Omdat ze bij de telefoonwinkel Mel zijn paspoort nodig hadden en hij die niet mee had moesten Hisako en Mel nog een keer naar de winkel toe. Het duurde een hele tijd omdat er sprake was van miscommunicatie. Uiteindelijk konden we helemaal geen telefoon aanschaffen omdat we niet in Japan wonen en een vast adres hier hebben. Hisako heeft toen op haar naam en adres alles laten zetten en toen was het goed. Ik was thuis gebleven met India omdat die heel moe was. Hisako vroeg voor ze wegging nog wel of ik, als India wakker werd ik met haar in bad wilde gaan. Dat vraagt ze iedere dag.
Ze kwamen pas om half 8 terug en we aten om 9 uur. Ze zou even een simpel supper maken zei ze, omdat het zo laat was geworden. Maar uiteindelijk, na korte tijd, stonden er toch maar weer 5 gerechten op tafel waarvan er 3 echt super lekker waren. Helaas vind ik misosoep niet zo lekker, een soort vissoep, dat krijg je bij iedere maaltijd als bijgerecht, dat wil dus zeggen 3 keer per dag. Dan zit er naast de gerechten natuurlijk ook rijst bij. Hisako kookt dus 3 keer per dag een heleboel verschillende gerechten. Haar vriezer zit spampvol met van alles en nog wat. De aardbeien die we hadden geplukt heb ik samen met Kawin allemaal gepureerd en in zakken gedaan, die ze vervolgens weer in de vriezer heeft gestopt. We kregen s'morgens bij het ontbijt bevroren aarbeienpuree met melk en honing te drinken, heel erg lekker. Ondanks dat Hisako heerlijk kan koken zijn er toch diverse gerechten die ik niet lekker vind en waarvan ik bijna moet overgeven omdat de smaak zo overheersend is. Ik denk dat het net als in China door de zwangerschap komt dat ik bepaalde smaken niet trek. Maar ik ben trots op mezelf dat ik wel alles probeer (afgezien van de octopus van de vorige avond die in de salade zat).
Toen Mel lange tijd boven was om India te kalmeren heb ik met Hisako zitten kletsen, voor zover dat gaat. Ze kan wel een beetje Engels maar niet veel. [so broken as the mountain of the earthquake last month, zoals ze zelf zegt ] Ze heeft gelukkig een vertaalcomputer en dat helpt goed. Ze vindt het mooi om te zien hoe Mel met India "werkt" (eten geeft enzo), dat doen Japanse mannen niet zegt ze. Het is een hele vriendelijke vrouw.
Wat mijn zwangerschap betreft gaat alles goed. Waar in China zich iedereen met mij bemoeide is dat hier helemaal het omgekeerde, men negeert het. Toen we het de eerste dag hadden over wat we wel en niet eten en we vertelden dat ik geen rauwe vis mag en lever enzo omdat ik zwanger ben, zaten ze (Hisako, Keiko en Miwa) alle drie van ohhhhh, gefeliciteerd. En klaar, duzzzzzzz.....
Sayonara,
Meller, India en Sakura
PS: Mel leest mijn stukjes en voegt er wat dingen in toe, vandaar dat de stijl soms wat anders is.
-
23 Juni 2008 - 09:20
Malio:
He hallo trommelaars,
kunnen jullie mijn naam ook eens uitzoeken in het japans, als het maar niet zoiets wordt als gesloten mossel oid, ben ik al blij
stoer die trommelles, mocht je ook eens meppen? of was dat niet zen enzo
dat jij het eten niet lekker vind is normaal, ik bedoel zwangere vrouwen zeuren altijd over het eten net zoals de mannen moeten het huishouden dan (as usual) weer moeten regelen.
Ik wil weten of Mel het een beetje te kanen vind. Die komt over 4 weken met 4 kilo extra terug wellicht.
Wat geven jullie India nu te eten, gewoon geprut spul van wat jullie krijgen of hou je dat toch maar effe apart
begrijp ik het nu goed dat een buitenlander nooit een telefoon kan kopen als hij niet in Japan woont?
Doe maar lekker allemaal dingen bekijken met die japanners waar je mee woont en Saitoot, dan kom je nog eens ergens, beter dan het normale toeristengedoe waar wij normale stervelingen tot veroordeeld zijn
dat negeren van de zwangerschap moet je een beetje uitlokken, kan je niet eens gaan nepbevallen voor hun neus, kijken of ze in panniek raken
by the weg, is die Chileen met zijn zoon nooit meer teruggekomen, of heeft ze dat niet verteld?
Lekker oefenen daar en veel leuke dingen bekijken.
graag veel foto's op de site knallen
mazzel -
23 Juni 2008 - 09:23
MAPA:
Meer, meer...
Gaaf he met die trommels. Wij hebben ooit een Koreaanse groep gezien en gehoord, fantastisch. Heeft India veel last van de warmte? Is ze al een beetje in het japanse ritme gekomen?
Kus, MAPA -
23 Juni 2008 - 12:30
Julia:
Hoi Sagra en Mel, enig om jullie belevingen te lezen!
heel veel sterkte en plezier.
Groetjes, Julia -
23 Juni 2008 - 14:53
Corine:
Jeetje wat schrijf je veel! Waar haal je de tijd vandaan?????
De generale liep goed. Niet dat je er echt mee bezig bent.........
Have fun
kus -
25 Juni 2008 - 12:15
Ellis:
Heerlijk zo een beetje mee te leven en mee te trillen (trommelervaring) MET JULLIE. Je had overigens ook mooie stukjes voor de leerlingen geschreven! De uitvoering ging goed. Het was ech gaaf.
Nou jullie heel veel sterkte met de hello kitty loze onderbroeken. Grappig dat Saitoo in de kleinste details consequent is. Lieve kuf voor jullie alle drie.
Ellis -
26 Juni 2008 - 17:48
Dieuwke:
Zo..dat moet wel heel mooi klinken met die trommels.
Ik ben met Nathan bij een djembe groepje gegaan, voor djembe les.
Van een echte Afrikaan uit Gambia...Super leuk joh!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
