Dag 254 in Beijing, 18-05-06

Gisteren toch nog vergeten (hoewel ik dacht dat ik het niet zou vergeten). Mijn nicht Brenda en mijn tante Linda nog van harte gefeliciteerd met jullie verjaardag!!! Ik hoop dat jullie een leuke dag hebben gehad, waarschijnlijk vieren jullie het aankomend weekend of afgelopen weekend dus als het nog komen gaat veel plezier en ik hoop dat jullie lekker buiten kunnen zitten met de vistite.

En zo verstrijkt de tijd terwijl ik bijzonder weinig doe. Vrijdag ben ik uiteindelijk gaan koffiedrinken met C. ze belde me of ik daar zin in had. Het was erg gezellig we hebben lekker zitten kletsen en opeens was het al half 7. Mel was nog steeds aan het werk dus ben ik met C. wat gaan eten en daarna gaan lopen naar huis (uurtje) en Mel is om half 9 met Michel wat gaan eten, ze kwamen om een uur of half 11 thuis.
Michel baalde dat het appartement niet doorging hij had behoefte om lekker zijn eigen plek te hebben en die in te richten, wat meer dan logisch is.

Vrijdag is Michel naar een ander appartement gaan kijken en heeft besloten dat hij die wel wil hebben. Hij kon er afgelopen dinsdag in. Zaterdag is hij naar IKEA gegaan en heeft heel veel spullen gekocht. Toen is hij naar het oude appartement van John gegaan met Mel en is daar tot dinsdag gebleven. Was wel fijn dat Mel en ik het weekend samen hadden aangezien het toch een van onze laatste weekenden echt samen is. Michel heeft een leuk appartement niet ver bij ons vandaan. Hij moet eerst een stukje door een hutong lopen en dan is daar zijn flat. Vlakbij Hou Hai (het meer in de stad met alle cafe's eromheen) dus wel een mooie lokatie.

Zaterdag was ik echt bekaf heb heel veel geslapen. Het was warm en om een uur of 12 zijn Mel en ik op de fiets gestapt en zijn gaan lunchen bij het koffietentje bij de Confusius tempel. Daarna zijn we op de fiets naar een tapijtenwinkel gegaan. Ze hadden er mooie zijden tapijten maar ze waren wel erg duur. (We wilden graag in de baby kamer een mooi rond tapijtje.)

Zondag een soort gelijke dag. Ik moest natuurlijk wel lopen maar een uur dat redde ik niet. Het was weer warm en alles deed me zeer omdat ik zoveel vocht vasthoud. We zijn naar de "schoenenreus" gelopen. Een hele grote schoenenwinkel waar ze hele goedkope (plastic) schoenen verkopen. Omdat ik niet goed meer in mijn ecco's kom (de enige schoenen waar ik nog een beetje op kon lopen) heb ik voor maar liefst 12 euro twee paar schoenen gekocht. Ze zitten niet ideaal maar voor de laatste weken is het prima. Wel lachen hoor in die winkel. Ik aan Mel vragen of hij de veters wil strikken maar toen dat meisje het door had ging zij het doen en ze later ook weer uitdoen. Af en toe voel je je net gehandicapt. Daarna zijn we naar het postkantoor gegaan en hebben fruit en groente gekocht op de markt.

Maandag ben ik in de taxi naar school gegaan om te lunchen met de rest. Dat was erg gezellig. Hilde het Noorse meisje vroeg me hoe dat nou is met zo'n dikke buik op een hurk wc, kan dat nog wel of verlies je snel je balans? Ha ha ik vond het wel grappig want ik vroeg het me zelf ook af toen ik nog geen buik had maar wel wist dat ik die zou krijgen. Ik kan je vertellen het kan prima maar het is niet ideaal. Door het hurken wordt je urinebuis volgens mij een beetje afgesloten en kost het dus veel moeite om te plassen. Af en toe is het opstaan een beetje lastig vooral als het een vieze wc is en je absoluut niets aan wil raken (dat wil je sowieso niet maar soms wil je het echt voorkomen). Een heleboel vrouwen baren hun kind natuurlijk ook in hurkpositie dus wat dat betreft is het handig dat je het steeds even oefent met het plassen.
Trouwens dat was ik nog vergeten te vertellen toen we met C naar Tianjin gingen moesten C en ik bij aankomst alletwee naar de wc. Wij daarnaar binnen (gigantische stank) is er een fuwuyuan die daar aan het moppen is. Terwijl wij wachten op een vrije wc doet de fuwuyuan gewoon de deur van een hokje open waar iemand bezig is haar behoefte te doen en gaat in dat hokje moppen. Gelukkig was er toen net een hokje voor C vrij zodat we geen tijd hadden om naar elkaar te kijken want anders hadden we heel hard moeten lachen. Toen ik in mijn hokje zat kon ik maar moeilijk plassen omdat ik bang was dat ieder moment de fuwuyuan mijn deur zou openen. (heel vaak kunnen de deuren niet op slot in China, als er al een deur is natuurlijk :-) ).
Zo dat is weer genoeg over plassen.

Na de lunch zijn C en ik naar de Beijing Culture and Language University (BCLU) gegaan met de metro. Op die school heb ik ook gekeken maar heb toen voor mijn huidige school gekozen. BCLU is een universiteit met een campus, het is echt enorm groot. Er zitten ook heel veel studenten op. Je ziet er veel Aziaten maar ook veel westerlingen. De meeste studenten zijn in de twintig. Ik heb toen voor mijn school gekozen omdat hij heel klein is en je dus met weinigen in een klas zit. Er scheen volgens Dan (van Linda) een goede boekenwinkel te zijn met allemaal toffe Engelse boeken. Maar toen we er waren stelde het geen reet voor. We zijn toen maar op een terras op de campus wat gaan drinken. Je hebt hier heel veel ijskoffie en dat is best lekker en omdat het zo heet was (over de 30 graden) heb ik dat maar genomen.

Dinsdag ben ik naar de Ambassade gegaan om de acte van erkenning te halen en te betalen. Ik heb daar een uur gezeten en uiteindelijk heb ik hem niet gekregen. Ze weten daar zelf niet goed hoe het werkt en eerst zeggen ze dus je krijgt hem wel en dan opeens vragen ze me (op niet aardige toon) waar ik het voor nodig heb. Ik uitleggen dat ik het nodig heb voor de voogdij regeling maar daar hebben ze denk ik nog nooit van gehoord want ze dacht niet dat dat nodig was. Ze ging het uitzoeken en zou bellen. Wel heb ik 270 euro voor de acte moeten betalen en daarnaast nog 60 voor twee documenten ( die die miep heeft gemaakt en vol met fouten zat, zodat ze ze opnieuw moest maken omdat ik dat wou) dat Mel en ik beide niet in China zijn getrouwd met iemand en nog iets van 40 euro voor documenten uit Nederland dat we voordat we hier kwamen ook niet met iemand getrouwd waren, dat hebben mijn ouders per express post opgestuurd omdat ze dat heel snel moesten hebben maar uiteindelijk hebben ze de originelen daarvan nooit gezien omdat ze genoegen namen met een gescande versie. Al met al hebben we dus zo'n 380 euro betaald voor een acte van erkenning die je in Nederland gratis krijgt.
Die miep belde natuurlijk niet dus heeft Mel vanaf kantoor gebeld dat we die acte willen hebben. Ze zei dat we daar dan extra voor moeten betalen! Ze schijnen hier een achterlijk systeem te hebben zodat het onmogelijk is om dingen zoals in Nederland uit te draaien. Mel heeft voet bij stuk gehouden en nu gaat ze ons iets opsturen (maar ja ze zegt wel vaker dat ze iets gaat doen). Je ziet dus wat we over hebben voor de naam Pama he Harcko.
Het was weer over de 30 graden en ik moest nog lopen, ik had niet gedacht daar een uur te zitten dus het was al half 12. Ik ben eerst maar wat gaan drinken om mijn vocht gehalte op pijl te houden. Een lekkere echte cola met veel suiker zodat ik op de been zou blijven en een glas water voor het nodige vocht. Om half 1 ben ik gaan lopen en heb er ongeveer een uur en een kwartier over gedaan om thuis te komen. Ik had geen last van pijn alleen van al het vocht in mijn ledematen. Toen ik thuis kwam bleek toch dat ik het weer een beetje te gek had gemaakt want ik begon opeens te trillen en mijn vingers waren drie keer zo dik als normaal. Heb snel 2 grote glazen water opgedronken en twee zoete koekjes en ben toen onder de koude douche gaan staan. Daarna heb ik een half uur geslapen op de bank.

Gisteren was ik nogal depri (eigenlijk was ik dat al de hele tijd vanaf zaterdag) het warme weer breekt me op en ik merk niet dat er iets gebeurd met de baby. Het lijkt alsof hij gewoon lekker wil blijven waar hij zit en geen zin heeft om te dalen laat staan eruit te komen. Omdat ik weet dat als ik depi ben en ik niets doe ik alleen nog meer depri word ben ik gaan strijken, heb twee wassen gedaan, gestoft, gezogen, gemopt, nagetrokken met trekker, de logeerkamer netjes gemaakt en de badkamer gedaan. Al met al was ik van 9 tot half 3 bezig en dat was goed te voelen. Mijn humeur was echter wel beter. Om half 5 had ik afgesproken te gaan zwemmen met Jo en ik had bedacht dat ik op de fiets naar haar toe zou gaan omdat het lopen met dat hete weer echt niet prettig is. Het kostte me drie kwartier van mijn naar haar huis. Toen een uur gezwommen en toen weer drie kwartier naar huis gefietst. Het fietsen voelde heel goed nergens pijn behalve toen ik afstapte. Mijn rug en bekken deden heel veel pijn en dat heeft de hele nacht geduurd. Daarnaast was het zo heet in de slaapkamer dat ik daar onwijs lag te zweten en Mel lag te snurken. Ben dus maar op het logeerbed gaan liggen. Dat is een stuk harder dan ons bed dus dat deed weer meer zeer. (stel je toch voor dat we nu nog dat oude betonnen bed hadden).

Ik moet bekennen ik zie er tegen op om oud te worden. Ik denk niet dat ik het aankan, net als mijn oude oma denk ik dat het voor mij heel moeilijk is om toe te geven dat je iets niet meer kunt wat je normaal makkelijk kon. Jullie geven me aldoor advies om het rustig aan te doen enzo maar ik kan het niet. Het is een soort eigenwijsheid een niet toegeven aan je lichamelijke omstandigheid. Het is heel dom en iedere keer word je er weer door gestraft met erge pijn. Maar om de een of andere reden denk je dat het de volgende keer wel gaat. Dus oma hoewel ik ook wel eens op u mopper dat u toch dingen doet die eigenlijk niet meer kunnen begrijp ik het wel en ben ik eigenlijk net als u.

Daarnaast wil ik graag van deze buik af en hou ik me zo vast aan wat de dokter heeft gezegd over dat uur lopen (en dat ze zegt dat ik vet ben) en dat de baby dan sneller zal dalen. Maar wat Ilse en Carla al zeiden het daalt wanneer het tijd is en schijnbaar is het dat nog niet. Ik ben eerlijk gezegd bang dat ik ingeleid moet worden. Mijn moeder was 16 dagen overtijd toen ik geboren werd en zolang wachten ze hier niet. Na een week gaan ze het kindje halen. Dat zou ik jammer vinden (hoewel ik die buik kwijt wil) het lijkt me prettiger als het vanzelf begint.
Vanmorgen (is het nog steeds) kreeg ik een sms van TJ dat ze opweg zijn naar het ziekenhuis. Haar bevalling is dus begonnen. Ik ben benieuwd hoe het haar vergaat en wat het wordt. Ik moet vanmiddag naar het ziekenhuis naar dr Zhou dus we zullen zien of ze zegt dat het lopen heeft geholpen of niet. Jo gaat naar de yoga daar en dat is om 4 uur afgelopen gelijk met mijn afspraak dus we zullen elkaar daar ontmoeten.

Zal later laten weten hoe de afspraak is gegaan.

Mel zou vrijdag eigenlijk weer naar de plaats waar hij beroemd is moeten maar hij heeft geweigerd omdat het 3 uur rijden is. Toen zeiden die mensen, 12 in totaal, dat ze dan wel naar Beijing zouden komen. Das toch wel gaaf he, dat ze dat dan doen. En ik vind het ook tof van Mel dat hij heeft geweigerd.

Nou dit is em weer even, als ik het terug lees zou het kunnen dat je dit een negatief verhaal vindt maar zo is het niet geschreven. Het gaat allemaal goed het is alleen zwaar nu met dit weer en de wetenschap dat het nog veel warmer gaat worden maakt het er niet beter op.

Mingtian jian!!!
Sa La

Ps: pap en mam hebben zondag geloof ik gebeld en het gaat ze goed. Ze vermaken zich uitstekend. Ze zaten op dat moment in Ji jiang (ik weet het niet meer zeker sorry) en dat is ergens hoog in de bergen en het was er koud, 10 graden, en het regende. De omgeving was wel erg mooi en ze zijn toen de regen gestopt was lekker gaan lopen door het stadje. Ik weet verder hun plannen niet dus weet ook niet waar ze nu zijn. Zodra ik meer weet horen jullie het van me.

Ps ps: Nathalie ik zou jullie graag willen feliciteren met Aagje haar eerste verjaardag maar moet tot mijn spijt bekennen dat ik niet meer weet wanneer die is :-(