Vierde dag Beijing

Tijdens onze vierde dag in Beijing hebben we eerst lekker niets gedaan..........

Ik heb voor het eerst lekker geslapen op ons nieuw bovenmatras dekje en onze nieuwe kussens met aan de onderkant een soort pitten of stro. We zijn tot de conclusie gekomen dat ze gewoon kneiterharde matrassen maken om die bovenmatras dekjes te kunnen verkopen. Volgens ons heeft iedere Chinees zo'n stalenmatras omdat ze ze vaak vervoeren met een bakfiets, met de bak aan de achterkant van de fiets. 1 matras per fiets. De matrassen hangen niet door dus het zijn van die stalen dingen.

We hebben een van onze dvds gekeken, de enige die nog een beetje te doen was maar opzich geen succes, 13 going on 30. Ons standaart ontbijtje dit keer met een banaan erbij, die toch anders smaakt, gegeten. Toen om half 5 op de fiets gestapt op zoek naar een park met een watertje erin wat volgens de kaart vlak achter ons park moet liggen. We fietsen en fietsen maar wat er ook komt geen park. Waar zijn we???? Echt geen idee, de straten staan gewoon niet op de kaart. Oke we zien een bord met de verwijzing naar de derde ring ( de belangrijke straten zijn aangegeven in het engels en voor de mensen die het nog niet weten, Beijing bestaat uit 6 ringen. Wij wonen aan de 2de ring, in het centrum heet dat.) die moeten we niet hebben maar omdat het onbegonnen werk is te gaan zoeken naar dat park, dat toch erg groot moet zijn, als je niet precies weet waar je bent, heeft geen zin. Ik zie nog een park bijna aan de derde ring het heet Bird park (volgens mij zijn papa en oma daar geweest) het is aan het water een soort strookje groen. Daar fietsen we heen dat kan niet fout gaan want het is echt kilometers lang. We moeten over een grote brug met een aantal afslagen erop naar de overkant van een 14 baans weg. fietsen dan naar boven en ja hoor daar is het park. Niet heel bijzonder dus we blijven er niet lang.

We fietsen langs een groot gebouw waar allemaal mensen met tasjes uitkomen die mensen zijn allemaal Chinees dus moet dit iets zijn waar je goed zaken kunt doen. Wij erheen, je weet niet wat je ziet, de zwarte markt is er niets bij (en wie niet weet waar ik het over heb moet er nodig eens heen gaan, hoort bij je opvoeding) Een enorme hal met heel veel kramen met straten die allemaal hetzelfde verkopen. We zien een kraam met pannen, die hebben we nodig want die hebben we niet. We kiezen er drie uit en ik vraag aan die jongen met behulp van het Pingjing in het boekje in het Chinees hoe duur het is. Hij gaat rekenen met zijn machine na ons eerst te laten horen dat er echt een bodem in de pan zit die dikker is dan die van een andere pan. Hij komt uit op 188 yuan (ik ga het nu niet meer omrekenen jullie kunnen het nu zelf). Veel te duur. We bedenken hoeveel we willen betalen en denken aan 90 yuan. We zeggen 65 de jongen kijkt erg boos en zegt 180 wij zeggen 70 hij schut hard zijn hoofd wij lopen weg. Hij roept ons niet na. We komen bij de fruit en groenten afdeling. Ik wil graag zelf weer eens kopen, dat is volgens mij ook veel goedkoper. Dus we kopen 500 gr mini Roma tomaten 2,5 yuan 2 kilo aardappels 1,2 yuan uien, groene dunne asperges 2,5 yuan, een aubergine en paprika 1,2 yuan, kruiden gemalen rode peper, kummel, soort limoenachtig kruid, gemalen kummel a 20,0 yuan (misschien iets teveel betaald).

Toen kwamen we bij een soort winkel tussen de kramen waar ze slechte pannen verkochten maar wel echte porceleinen borden voor een luttele 2 yuan. Dus we hebben er 4 gekocht en schuursponsen en 2 lepeltjes voor toetjes bij elkaar 13 yuan. Toen toch weer terug naar de pannenjongen, we hadden toch pannen nodig. We bieden hem 80 hij kijkt weer moeilijk en boos en zegt 165, wij bieden 90 en hij met hetzelfde hoofd 130. Wij bieden 100 hij kijkt ons vuil aan en gaat lang in overleg met zijn collega en doet "zijn laatste bod" 125. Wij overleggen ook steeds tussendoor en zeggen 110. Toen duurde het erg lang en was hij steeds in overleg en uiteindelijk zei hij 120 wij gaan akkoord. Waarschijnlijk toch veel te veel betaald maar goed toch 60 van de prijs afgekregen. Morgen kijken in de supermarkt.

Op de fiets in het donker weer naar huis. We hebben veel bekijks met ons axa slot met kabelsnoer. Ze kijken ernaar en maken opmerkingen die we natuurlijk niet verstaat. Wie is er ook zo gek om vanuit nederland haar eigen slot mee te nemen.
De fietsen in Beijing hebben geen licht, alleen achterop, waar het licht hoort te zitten zit een reflector. Je fietst dus zonder licht best spannend hoor. Je moet goed opletten vooral als je een grote 6 baansweg oversteekt. Er zijn altijd andere fietsers dus we sluiten ons gewoon bij de anderen aan en dan gaat het prima. Het is alleen wennen aan het rechtsafslaande verkeer. Af en toe moet je ook spookfietsen als de weg zo groot is dat je niet kunt oversteken en er een hek tussen staat dan moet je even op de verkeerde weghelft in de richting waar je naartoe wilt fietsen tot er mogelijkheid tot oversteken is. De stoplichten staan aan de andere kant van de weg waar je naar toe wilt. Dat is heel handig want je ziet het al van verre en je hoeft niet de hele tijd omhoog te kijken met een lamme nek.

We bedenken thuis dat het toch makkelijker is om met de taxi naar de bed & tapas bar te gaan waar het feestje van de Nederlandse club is. Het is namelijk in een Hutong en dat zijn vaak kleine doolhofjes. We hadden gelijk want zelfs de taxi chauffeur wist niet waar het was. Hij ging het vragen aan lokale bewoners. Toen toch gevonden wat volgens de Nederlanders die we spraken toch heel goed was van mensen die nogmaar 4 dagen in de stad wonen. Wij trots op onszelf.
De bar was echt schitterend, in zo'n oud huis met een binnenplaats waar vroeger een hele familie gewoond heeft hebben ze nu verschillende lounche ruimten gemaakt heel basic maar echt heel mooi. betonnen gladde vloeren en witte en grijze muren met in de ruimten banken waar je op kunt liggen maar ook een oud Chinees bed waar je met z'n 4ren in kunt hangen.( Bianca zal het erg mooi vinden denk ik.) We moesten 400 betalen als entree hollandse prijzen dus, daarvoor kregen we drank en buffet. Het was wel erg lekker. We hebben met een aantal mensen gesproken en vooral Mel heeft denk ik veel aan deze contacten. Ik voel me er niet zo thuis. Alle mensen daar zeggen dat het echt geweldig leuk is in Beijing en als je vraagt waarom is dat omdat de levensstandaard zoveel beter is als in Nederland. Een mooi huis, een werkster (ayi genaamd) je kunt alles kopen goede scholen voor je kinderen, je staat in hoog aanzien. Je hoort niemand zeggen dat de stad mooi is of de chinezen zijn zo leuk. Dat die chinezen leuk zijn zei later wel iemand dat moet ik toe geven. Maar het viel me een beetje tegen dat dat de dingen zijn die het voor mensen leuk maakt. En zip dit is denk ik ook wat jij bedoelde waarvoor je me wil behoeden. Maar geloof mij dat zijn niet de dingen in het leven waarvoor ik in zo'n stad als dit zou blijven. Mel en ik hebben hier een discussie over gehad hij vindt dat ik te negatief over die mensen denk en dat ik snel een mening heb over mensen die zichzelf goed vinden. Hij denkt niet dat die mensen zich beter voelen dan anderen maar dat ze zich gewoon goed voelen. Ik denk dat die mensen zichzelf op een voetstuk plaatsen en dat vind ik niet goed. Het is moeilijk uit te vogelen wie er in deze gelijk heeft. Wij zijn er in ieder geval nog niet uit.

Ze zeiden allemaal dat we een ayi moeten nemen zeker als Mel full-time werkt en ik veel tijd kwijt ben met mijn studie. Ze kost maar 160 euro per maand en daar werkt ze full-time voor en om de week de zaterdag. Ze maakt het huis schoon doet boodschappen, je was en strijkwerk ze kookt voor je als je dat wilt en zorgt voor je kinderen als je die hebt.
Ik zei altijd dat ik er geen hoef maar het is wel werkgelegenheid wat je biedt en het is goed om je Chinees mee te oefenen. Wij zouden niet iedere dag zo'n vrouw nodig hebben hooguit 3 dagdelen per week. De mensen die we spraken zouden nog even navraag doen bij hun ayi of ze iemand weten voor bij ons. Is wel handig voor de was aangezien we de knoppen op onze wasmachine niet kunnen lezen. Nederlandse kindern worden echt verwende apen met een ayi als hun ouders er niet op toezien. Hun schoenen worden aangedaan, jassen opgehangen alles wat ze op de grond gooien ruimen ze op echt verschrikkelijk. Ik zou het ook handig vinden ivm het stof, het is echt erg het stof en nu is het nog maar zomer. In het voorjaar wordt het helemaal erg. We hebben gewoon zwarte voeten van het over onze vloer lopen terwijl we het donderdag hebben gesopt. Misschien toch een ayi?????

Even iets heel anders: we zijn tot de ontdekking gekomen dat we niet op de 15de etage wonen. Hoe kan dit............. De etages 13 en 14 zijn gewoon overgeslagen omdat dit ongeluksgetallen zijn. Etage 4 is er wel terwijl Mel zei dat dat ook een ongeluksgetal was dus dat is vreemd. Dus eigenlijk wonen wij op de 13de etage spookie.....

Goed dit was het voor vandaag Mel ligt alweer te slapen van die 4 pijo die hij op heeft. Dus tot morgen.