Logeren
Door: Sag
Blijf op de hoogte en volg Melle, Sagra, India, Brida en Yuna
25 Oktober 2014 | Nederland, Nederland
‘Mama?’
‘Ja?’
‘Is India thuis?’
‘Nee.’
‘Komt ze wel thuis?’
‘Ja,’
‘O.’ klinkt het op teleurgestelde toon.
‘Gaat ze niet logeren?’
‘Nee, had je dat graag gewild?’
‘Ja.’
‘Waarom wil je dat graag?’
‘Dat weet ik niet.’
‘Dat mag je best zeggen hoor Brida, dat geeft niets.’
‘Nou, dan kunnen we leuke dingen doen samen.’
‘Ik snap het.’ ‘Zou je willen dat India altijd gaat logeren?’
‘Bedoel je elke dag?’
‘Ja.’
‘Nee dat wil ik niet dan ga ik haar missen.’
‘Zou je willen dat ze ieder weekend gaat logeren?’
‘Ja dat zou ik wel willen.’
‘Ik snap het. Maar we zijn vorig weekend toch gaan bowlen samen, dat was toch ook leuk?’
‘Ja dat wel maar...... Ik weet het niet.’ ‘He mama waar op de wereld is dit land?’ vraagt ze terwijl ze naar de kaart van Beiijing wijst. En we gaan weer over op de orde van de dag.
Het zal je denk ik niet verbazen dat ik met een brok in mijn keel deze conversatie heb gevoerd maar dit niet aan mijn kind heb laten merken. Maar zo gewoon mogelijk heb gedaan zodat zij haar gevoelens aan mij kwijt kan zonder dat ik daar een waarde oordeel over vel. Wat me alleen op het eind niet helemaal is gelukt omdat ik hoopte haar toch, tegen beter weten in, ook nog een ander inzicht te geven.
Terwijl ik er later over nadenk snap ik haar wel. Als we met z’n allen weggaan is één van ons toch vaak met India bezig. In het geval van het bowlen zat ze bij één van ons op schoot zodat ze ook mee kon doen. En Brida hielp haar zus door de glijbaan neer te zetten en de bal daarop te leggen en haar aan te moedigen, door niet boos te zijn toen India gewonnen had maar haar te feliciteren.
Toch vindt ze het leuker wanneer wij ‘vrij’ zijn en allebei onze volledige aandacht bij haar en haar zusje hebben en dat snap ik. En toch doet het pijn want de situatie verandert niet. En natuurlijk moet ze het ermee doen. Ze is nog maar zes hoe zal het over een paar jaar zijn? Krijgt ze een hekel aan haar grote zus of blijft het zoals het nu is? Ik hoop dat ze haar gevoel met me blijft delen en zo eerlijk durft te zijn zoals ze gisteren was.
Liefs,
Sag
‘Ja?’
‘Is India thuis?’
‘Nee.’
‘Komt ze wel thuis?’
‘Ja,’
‘O.’ klinkt het op teleurgestelde toon.
‘Gaat ze niet logeren?’
‘Nee, had je dat graag gewild?’
‘Ja.’
‘Waarom wil je dat graag?’
‘Dat weet ik niet.’
‘Dat mag je best zeggen hoor Brida, dat geeft niets.’
‘Nou, dan kunnen we leuke dingen doen samen.’
‘Ik snap het.’ ‘Zou je willen dat India altijd gaat logeren?’
‘Bedoel je elke dag?’
‘Ja.’
‘Nee dat wil ik niet dan ga ik haar missen.’
‘Zou je willen dat ze ieder weekend gaat logeren?’
‘Ja dat zou ik wel willen.’
‘Ik snap het. Maar we zijn vorig weekend toch gaan bowlen samen, dat was toch ook leuk?’
‘Ja dat wel maar...... Ik weet het niet.’ ‘He mama waar op de wereld is dit land?’ vraagt ze terwijl ze naar de kaart van Beiijing wijst. En we gaan weer over op de orde van de dag.
Het zal je denk ik niet verbazen dat ik met een brok in mijn keel deze conversatie heb gevoerd maar dit niet aan mijn kind heb laten merken. Maar zo gewoon mogelijk heb gedaan zodat zij haar gevoelens aan mij kwijt kan zonder dat ik daar een waarde oordeel over vel. Wat me alleen op het eind niet helemaal is gelukt omdat ik hoopte haar toch, tegen beter weten in, ook nog een ander inzicht te geven.
Terwijl ik er later over nadenk snap ik haar wel. Als we met z’n allen weggaan is één van ons toch vaak met India bezig. In het geval van het bowlen zat ze bij één van ons op schoot zodat ze ook mee kon doen. En Brida hielp haar zus door de glijbaan neer te zetten en de bal daarop te leggen en haar aan te moedigen, door niet boos te zijn toen India gewonnen had maar haar te feliciteren.
Toch vindt ze het leuker wanneer wij ‘vrij’ zijn en allebei onze volledige aandacht bij haar en haar zusje hebben en dat snap ik. En toch doet het pijn want de situatie verandert niet. En natuurlijk moet ze het ermee doen. Ze is nog maar zes hoe zal het over een paar jaar zijn? Krijgt ze een hekel aan haar grote zus of blijft het zoals het nu is? Ik hoop dat ze haar gevoel met me blijft delen en zo eerlijk durft te zijn zoals ze gisteren was.
Liefs,
Sag
-
25 Oktober 2014 - 14:10
Caroline:
Moeilijk hoor.
Ik heb het hier ook wel met 4 kinderen, de aandacht moet verdeeld worden en het is heerlijk als de tweeling af en toe even bij opa en oma is. Bij jullie is het uiteraard veel ingrijpender. Ik denk niet dat ze een hekel aan haar zus zal krijgen. Ik vind het geweldig dat ze dit zo goed kan uiten bij jou en dat jullie daar samen over praten. Dan komt alles goed toch?! -
25 Oktober 2014 - 14:50
Kim Beentjes:
Sagra, ik twijfel geen moment of ze dit met je blijft delen. Dikke x -
25 Oktober 2014 - 18:11
Martha:
Lief en hartbrekend tegelijk....x -
26 Oktober 2014 - 02:03
Marlon:
Als je zo open met haar blijft praten en al jullie kinderen het vertrouwen hebben dat ze mogen zijn wie ze zijn, zal wat ze van jullie al hebben meegekregen alleen nog maar sterker ontwikkeld worden en krijgen jullie de meest sociale lieve meiden die er maar zijn, die best wel eens een hekel hebben aan elkaar of aan de situatie, maar zeker ook zullen zien hoeveel moois en fijns er samen is om te delen met geweldige ouders. -
26 Oktober 2014 - 14:20
Ilse:
Hey Sag,
Hier niet anders. Een moment alleen samen met 1 kind tegelijk blijft belangrijk. Ik snap wel dat het voor jou anders voelt. Terwijl jij je best doet de aandacht te verdelen, voelen kinderen dat vaak anders. Ieder kind heeft het liefst alle aandacht. Ik denk dat jullie daar beter en bewuster mee omgaan dan menig ouder!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
