Expo experience

Het bleek een ontzettende klote nacht te worden. De airco deed het niet en het was 25 graden in onze kamer en niet omdat het buiten nou zo warm was. Brida deed er lang over om in slaap te komen en toen ze eenmaal sliep was ik over mijn slaap heen. Pas toen ik met mijn hoofd aan het voeteneind ging liggen in het te kleine bedje waar Mel en ik op moeten slapen viel ik uiteindelijk om ongeveer 4 uur in slaap. Om 7 uur werd ik wakker van Mel en heb toen nog een uurtje verder geslapen. Toen we de gordijnen openden zagen we de zon lekker schijnen. Na een heerlijke douche gingen we opzoek naar een ontbijt. We kwamen terecht bij een lieve mevrouw en bestelden sandwich en koffie. Brida vond de sandwich niet lekker (hij was wel lekker) en dat zag de mevrouw denk ik want ze kwam vrij snel met een stuk cheese cake aan met drie vorkjes. ‘Service,’ zegt ze erbij. Wij Brida gedwongen een ministuk van de sandwich op te eten en toen mocht ze de cake met ons delen. Dat vond ze wel lekker maar ze eet niet veel hier ze zit nog in de jetlag. Toen Mel had betaald en ik vroeg of hij haar wel een fooi had gegeven vertelde hij dat hij zelfs minder had betaald omdat de mevrouw zijn geld niet wilde aannemen, heel bijzonder.
Van daar gingen we naar de Expo. Er was geen rij, wat normaal gesproken wel het geval moet zijn en we liepen zo naar binnen. De gebouwen zijn echt mooi en we kwamen binnen in een overdekte brede gang. Op het dak wordt een film vertoond, heel indrukwekkend. Het thema is water, er zijn dus veel fonteinen en water dingen te zien. We gingen eerst naar het Nederland paviljoen want Mel had om 10 uur afgesproken met de directeur van het paviljoen. Die had zich verslapen dus gingen we er eerst samen doorheen wat ik eerlijk gezegd wel fijn vond. Het paviljoen bestaat uit drie delen, dit vanwege de doorloop. Het eerste deel is een gedeelte met allemaal schilderijen van bekende Nederlandse schilders en foto’s van Nederland en het water (denk aan dijken, stormvloedkering ect). In die ruimte maak je kennis met Hendrik Hamel, een administratief medewerker op een VOCschip. Hij moest op een reis van Batavia naar Japan maar leed schipbreuk en kwam daardoor in Korea terecht. Hij mocht Korea niet meer uit maar na 13 jaar is hij ontsnapt naar Japan. Doordat Hamel een verslag heeft geschreven is Korea in het Westen bekend geworden. Er ligt in een vitrine een replica van het echte verslag van Hendrik Hamel.
Op een gegeven moment mag je die ruimte verlaten naar de tweede ruimte waar je op een opengevouwen kaart van Nederland loopt. Op die kaart wordt aan beide kanten een film geprojecteerd (mijn foto’s zijn niet zo goed gelukt in het echt ziet het er veel mooier uit, ik ga donderdag nog een keer met een betere camera) over Nederland en het water. Na de film kom je in een ruimte met beeldschermen en ansichtkaarten van Nederland en een winkel met hele leuke Nederlandse spullen.

Een groot nadeel voor de meeste Europese landen is dat hun paviljoens aan de verkeerde kant van het expo terrein liggen. De meeste mensen slaan vanaf het Korea paviljoen meteen af naar de paviljoens aan de zee zijde en gaan daar verder en komen dus niet meer aan de andere kant. Heel jammer want de paviljoens moeten het wel hebben van de verkoop en de promotie van hun land.
Daarna door naar Algerije, waar een hele fijne sfeer hangt en ook erg mooi is. Hier scheiden onze wegen want Mel moet werken. Ik ga met Brida naar Indonesie, Amerika, Vietnam, Butan, Frankrijk, Kazakhstan en Cambodja. De verschillen tussen de paviljoens zijn toch wel groot en ik vind dat Totems vernieuwend bezig is geweest. Het is anders dan veel van hetzelfde dat je te zien krijgt. We eten tussendoor nog met Mel in het Belgie paviljoen. Die doen het ook goed; je krijgt bij de start van de [nu nog lege] wachtrij een lotus koekje, en dan bij de deur een chocolaatje en dan kom je in een ruimte met 3 draaimolens. Een diamanten, een met Belgische iconen en een met chocolade. In de chocolade molen staat een chocolatier chocolade kunstwerken te maken, bijzonder om te zien.
Voor mij is het extra leuk natuurlijk omdat ik Belgie, Nederland en Algerije allemaal van schets tot volledig ontwerp in Mel zijn computer heb gezien en nu dan in het echt.

Brida en ik zijn naar de zee gelopen en daar heeft ze lekker met stenen kunnen gooien in het water. Helaas werden we weer lastig gevallen door hordes pubers die met haar op de foto willen al is het maar haar achterkant. Brida wordt er helemaal niet goed van. Ze zitten aan haar pakken haar arm beet en willen steeds maar op de foto. Ze kijkt ook echt niet meer blij op die foto’s en Mel en ik hebben besloten het niet meer steeds goed te vinden. Terwijl ik met haar rondloop zijn er ook steeds mensen die onze aandacht vragen door he of cutie te roepen. We gaan nog naar een tent waar een orkest speelt. Er staan grote rolstoelen op de grond getekend maar de enige rolstoelberijder staat aan de kant en zit, ondanks de enorme herrie te slapen. Als we buiten komen word ik aangesproken door een verslaggever van de Koreaanse radio. Ze vraagt wat ik van de muziek vond. Ik zeg dat ik het mooi vond. Dan vraagt ze nog iets maar haar Engels is zo gebrekkig dat ik het niet begrijp. Ze vraagt dan nog een keer wat ik van de muziek vond en ik zeg dat ik de drums erg mooi vind maar dat het wel erg luid is. Dan is het interview voorbij. We willen eigenlijk naar het aquarium maar daar staat zo’n grote rij dat ik dat niet ga doen. Op de terugweg zien we nog een grappig optreden en dan wil Brida heel graag naar pap en een kadootje voor India zoeken dus dat gaan we doen het is inmiddels ook al 5 uur dus houdt ze het al 7 uur vol. Na de kadootjes nog een hamburger en dan lekker naar de kamer, in bad, stoeien en naar bed.

Het is te uitgebreid om alles te beschrijven maar als je in de mogelijkheid bent om een keer naar een expo te gaan……ga dan.
Sag