Li-Na
Door: Sag
Blijf op de hoogte en volg Melle, Sagra, India, Brida en Yuna
28 September 2011 | Nederland, Amsterdam
Vandaag begon de dag met een tripje naar de supermarkt want we waren overal doorheen. Mel heeft inmiddels 3 keer gekookt en dat willen we (voornamelijk ik) voortzetten. De nieuwe supermarkt hadden we snel gevonden, ik lees kaart en Mel rijdt. Aangezien mijn vader me toen ik een jaar of 10 was een kaart in handen duwde toen hij en mijn moeder bonje kregen over de juiste weg in Frankrijk en ik sindsdien het erg leuk vind om kaart te lezen kan ik het volgens mij best redelijk.
De staat van veel wegen hier is vrij ernstig en Mel moest dus ook behoorlijk opletten en manoeuvreren om niet in een of ander gat te belanden. Eenmaal thuis is Mel India eten gaan geven heb ik Yuna naar bed gedaan en ben ik met Brida in het 50 meterbad geplonsd. We hebben 4 baantjes samen gezwommen en gesprongen ect. Toen we thuis kwamen was het half 1 en ben ik onder de douche gegaan. Mel kwam binnenstormen dat ze hadden gebeld van de dolfijntherapie waar we bleven. Mel had ze gezegd dat er was gezegd 3 uur, dat bleek niet te kloppen we moesten er om half 1 zijn. Dus Mel zei dat we tussen een kwartier en een half uur er konden zijn. Ik snel afdrogen aankleden, Brida aankleden, India haar spullen bij elkaar zoeken en een boterham in het vuistje mee.
Toen we het terrein op kwamen kwamen ze ons al zwaaiend tegemoet lopen. Nicole is India haar therapeut, ze is psycholoog en komt uit Duitsland maar spreekt (gelukkig voor mij) goed Nederlands. Er was ook een ergotherapeut bij uit Belgie maar we weten niet meer hoe die heet. India werd meegenomen door de ergotherapeut om het wetsuit aan te doen en verder weten we het niet en Nicole ging met ons een korte intake doen zodat India geen tijd met de dolfijn zou missen. Ze vertelde dat gisteren baby dolfijn Noa is overleden. Ze had een dag niet gegeten maar dat schijnt niet zorgwekkend te zijn en toen ze maandagochtend bij het bassin kwamen zagen ze dat ze dood was. Waardoor dat weten ze nog niet maar iedereen was erg verdrietig.
We moesten kort even aangeven of er bijzonderheden zijn wat betreft India. Ik had ze al snel gezegd dat India erg kan krijsen als ze op haar rug wordt aangekleed en we gaven aan dat ze houdt van ruig bewegen. Ook vertelden we dat ze zwemmen heerlijk vindt en dat ze een heel sensitief meisje is. Als mensen onzeker zijn dan pakt ze dat snel op en gaat dan vaak wat jammeren. Ze is erg gevoelig voor sfeer.
Nicole vertelde dat India haar dolfijn Li-Na is (is dat toch niet geweldig mam en Trix?) Ik had al heel erg gehoopt dat zij haar dolfijn zou worden. Li-Na is een Chinese naam, de dolfijn is heel sensitief, voelt kinderen heel goed aan en is erg slim. Toen ik die beschrijving las vond ik haar meteen bij India passen. Zo leuk dat ze nu samen mogen werken.
Het voelde heel vreemd dat India meteen weg was en dat we ook niet wisten waar en hoe het er daar uit zag. Toen India weer naar buiten kwam had ze het wetsuit aan, wat haar heel lief staat en was ze in een prima humeur (gisteren was ze niet te genieten, misschien heeft ze toch nog meer door dan wij denken). Er was ons al verteld dat we niet meteen achter India aan mogen gaan naar het dok. Ze willen de kinderen het gevoel laten houden dat ze aan het ‘werk’ zijn met de therapeut en als dan opeens de ouders er weer zijn kan het kind in de war raken of de concentratie verliezen. Wij liepen er dus op afstand achteraan en gingen op een bankje op een afstand kijken. Het was jammer dat Yuna en Brida zo aan het jammeren waren want het was erg ontroerend om te zien hoe India contact kreeg met Li-Na. Ze hadden India een zwemvest aangedaan (dat was nog even een gepruts) en zo kon ze eigenlijk vrij zelfstandig drijven in het water. Eerst gingen ze op het platform zitten en kwam de dolfijn dicht bij India met haar hoofd. Nicole zei dat ze er niet van hoefde te schrikken. En al vrij snel gingen ze samen het water in. Het is ongelofelijk om te zien hoe blij India keek. Volgens Nicole maakte ze zelfs lach geluiden. Dat hebben wij nog nooit gehoord dus we zijn heel benieuwd hoe dat klinkt. Ze liet de dolfijn ook zingen en dat vond India ook geweldig, misschien herkende ze het wel van het belevingsboek dat de PGBer voor haar gemaakt heeft want het klonk net zo. De dolfijn bedenkt zelf wat ze doet met India en soms krijgt ze instructie van de therapeut. Li-Na ging met haar snuit tegen India haar borst duwen en spatte haar nat met haar staart. Ze duwde India tegen haar rug waardoor India door het water ging. India heeft de vin op een gegeven moment vast en wordt door het water getrokken. Ze lag met haar buik op de buik van Li-Na en ging zo door het water. Het was echt bijzonder. En het meest geweldig is wel India haar gezicht, zo blij. Mooi was ook dat er een dolfijn is die herstellende is van een ziekte, Matheo, die werkt nu niet met de kinderen maar is wel in het bassin en mag wel meedoen als hij wil. Hij zat ook bij India dus India had eigenlijk twee dolfijnen.
Toen dat gedeelte voorbij was gingen ze India douchen en kwam ze in een handdoek in haar rolstoel weer aan de wal. Ze namen haar mee om haar aan te kleden en nog verder met haar te werken samen met Brida en Yuna. Nicole kwam bij ons en zei dat India heel ontspannen werd in het water en goed op de dolfijn reageerde. Dat India meer aankon dat ze eerst dacht en ze dus meer van haar kan verwachten. Dat het een slim meisje is omdat ze reageert op aanwijzingen en dat het erg leuk was om met haar te werken. We hebben de anamnese afgemaakt en de doelstellingen besproken. Ze vond het onbegrijpelijk dat er geen logopedie meer wordt gegeven aan India zeker omdat ze nu zo met de communicatie bezig is. En dat de hoeveelheid fysiotherapie dat ze krijgt veel te weinig is (maar dat wisten wij ook). Morgen staat India op de planning om 1 uur.
Daarna kregen we nog een soort welkomswoordje van de hoofdtherapeut Marco en de hoofddolfijntrainer Esther. Ze vertelden dat er die avond een happy hour is voor de gezinnen en dat er workshops worden gegeven en er maandagavond een boottocht is voor alle gezinnen.
Toen we thuiskwamen waren we alle 5 bekaf en Brida rood op haar rug omdat we niets hadden meegenomen qua hoedjes en shirts. Maar het was al half 5 dus moesten we opschieten om op tijd klaar te zijn voor die bijeenkomst om kwart voor zes. Mel snel knapworsten gaan koken en ik India eten geven (die ook nog geen water had gehad). Snel eten, India aan het water en er weer vandoor. Het was leuk om een aantal ouders te spreken maar we hebben het niet laat gemaakt. Inmiddels is het kwart over 8 en ligt iedereen behalve ik te slapen. Mel en ik gaan eindelijk eens proberen samen in een bed te slapen, eens kijken of dat gaat lukken.
Welterusten,
Sag
De staat van veel wegen hier is vrij ernstig en Mel moest dus ook behoorlijk opletten en manoeuvreren om niet in een of ander gat te belanden. Eenmaal thuis is Mel India eten gaan geven heb ik Yuna naar bed gedaan en ben ik met Brida in het 50 meterbad geplonsd. We hebben 4 baantjes samen gezwommen en gesprongen ect. Toen we thuis kwamen was het half 1 en ben ik onder de douche gegaan. Mel kwam binnenstormen dat ze hadden gebeld van de dolfijntherapie waar we bleven. Mel had ze gezegd dat er was gezegd 3 uur, dat bleek niet te kloppen we moesten er om half 1 zijn. Dus Mel zei dat we tussen een kwartier en een half uur er konden zijn. Ik snel afdrogen aankleden, Brida aankleden, India haar spullen bij elkaar zoeken en een boterham in het vuistje mee.
Toen we het terrein op kwamen kwamen ze ons al zwaaiend tegemoet lopen. Nicole is India haar therapeut, ze is psycholoog en komt uit Duitsland maar spreekt (gelukkig voor mij) goed Nederlands. Er was ook een ergotherapeut bij uit Belgie maar we weten niet meer hoe die heet. India werd meegenomen door de ergotherapeut om het wetsuit aan te doen en verder weten we het niet en Nicole ging met ons een korte intake doen zodat India geen tijd met de dolfijn zou missen. Ze vertelde dat gisteren baby dolfijn Noa is overleden. Ze had een dag niet gegeten maar dat schijnt niet zorgwekkend te zijn en toen ze maandagochtend bij het bassin kwamen zagen ze dat ze dood was. Waardoor dat weten ze nog niet maar iedereen was erg verdrietig.
We moesten kort even aangeven of er bijzonderheden zijn wat betreft India. Ik had ze al snel gezegd dat India erg kan krijsen als ze op haar rug wordt aangekleed en we gaven aan dat ze houdt van ruig bewegen. Ook vertelden we dat ze zwemmen heerlijk vindt en dat ze een heel sensitief meisje is. Als mensen onzeker zijn dan pakt ze dat snel op en gaat dan vaak wat jammeren. Ze is erg gevoelig voor sfeer.
Nicole vertelde dat India haar dolfijn Li-Na is (is dat toch niet geweldig mam en Trix?) Ik had al heel erg gehoopt dat zij haar dolfijn zou worden. Li-Na is een Chinese naam, de dolfijn is heel sensitief, voelt kinderen heel goed aan en is erg slim. Toen ik die beschrijving las vond ik haar meteen bij India passen. Zo leuk dat ze nu samen mogen werken.
Het voelde heel vreemd dat India meteen weg was en dat we ook niet wisten waar en hoe het er daar uit zag. Toen India weer naar buiten kwam had ze het wetsuit aan, wat haar heel lief staat en was ze in een prima humeur (gisteren was ze niet te genieten, misschien heeft ze toch nog meer door dan wij denken). Er was ons al verteld dat we niet meteen achter India aan mogen gaan naar het dok. Ze willen de kinderen het gevoel laten houden dat ze aan het ‘werk’ zijn met de therapeut en als dan opeens de ouders er weer zijn kan het kind in de war raken of de concentratie verliezen. Wij liepen er dus op afstand achteraan en gingen op een bankje op een afstand kijken. Het was jammer dat Yuna en Brida zo aan het jammeren waren want het was erg ontroerend om te zien hoe India contact kreeg met Li-Na. Ze hadden India een zwemvest aangedaan (dat was nog even een gepruts) en zo kon ze eigenlijk vrij zelfstandig drijven in het water. Eerst gingen ze op het platform zitten en kwam de dolfijn dicht bij India met haar hoofd. Nicole zei dat ze er niet van hoefde te schrikken. En al vrij snel gingen ze samen het water in. Het is ongelofelijk om te zien hoe blij India keek. Volgens Nicole maakte ze zelfs lach geluiden. Dat hebben wij nog nooit gehoord dus we zijn heel benieuwd hoe dat klinkt. Ze liet de dolfijn ook zingen en dat vond India ook geweldig, misschien herkende ze het wel van het belevingsboek dat de PGBer voor haar gemaakt heeft want het klonk net zo. De dolfijn bedenkt zelf wat ze doet met India en soms krijgt ze instructie van de therapeut. Li-Na ging met haar snuit tegen India haar borst duwen en spatte haar nat met haar staart. Ze duwde India tegen haar rug waardoor India door het water ging. India heeft de vin op een gegeven moment vast en wordt door het water getrokken. Ze lag met haar buik op de buik van Li-Na en ging zo door het water. Het was echt bijzonder. En het meest geweldig is wel India haar gezicht, zo blij. Mooi was ook dat er een dolfijn is die herstellende is van een ziekte, Matheo, die werkt nu niet met de kinderen maar is wel in het bassin en mag wel meedoen als hij wil. Hij zat ook bij India dus India had eigenlijk twee dolfijnen.
Toen dat gedeelte voorbij was gingen ze India douchen en kwam ze in een handdoek in haar rolstoel weer aan de wal. Ze namen haar mee om haar aan te kleden en nog verder met haar te werken samen met Brida en Yuna. Nicole kwam bij ons en zei dat India heel ontspannen werd in het water en goed op de dolfijn reageerde. Dat India meer aankon dat ze eerst dacht en ze dus meer van haar kan verwachten. Dat het een slim meisje is omdat ze reageert op aanwijzingen en dat het erg leuk was om met haar te werken. We hebben de anamnese afgemaakt en de doelstellingen besproken. Ze vond het onbegrijpelijk dat er geen logopedie meer wordt gegeven aan India zeker omdat ze nu zo met de communicatie bezig is. En dat de hoeveelheid fysiotherapie dat ze krijgt veel te weinig is (maar dat wisten wij ook). Morgen staat India op de planning om 1 uur.
Daarna kregen we nog een soort welkomswoordje van de hoofdtherapeut Marco en de hoofddolfijntrainer Esther. Ze vertelden dat er die avond een happy hour is voor de gezinnen en dat er workshops worden gegeven en er maandagavond een boottocht is voor alle gezinnen.
Toen we thuiskwamen waren we alle 5 bekaf en Brida rood op haar rug omdat we niets hadden meegenomen qua hoedjes en shirts. Maar het was al half 5 dus moesten we opschieten om op tijd klaar te zijn voor die bijeenkomst om kwart voor zes. Mel snel knapworsten gaan koken en ik India eten geven (die ook nog geen water had gehad). Snel eten, India aan het water en er weer vandoor. Het was leuk om een aantal ouders te spreken maar we hebben het niet laat gemaakt. Inmiddels is het kwart over 8 en ligt iedereen behalve ik te slapen. Mel en ik gaan eindelijk eens proberen samen in een bed te slapen, eens kijken of dat gaat lukken.
Welterusten,
Sag
-
28 September 2011 - 05:50
Trix:
Wauw!Daar gaan India en Li-Na!!!!Dat kan niet anders dan helemaal goed gaan.Ben zo blij met dat lachende gezicht van India!Kus, trix -
28 September 2011 - 05:55
A:
Superfoto's india ziet er super uit mooi om te zien, en goed om te horen dat het beter als verwacht gaat. -
28 September 2011 - 06:04
Yvonne:
Ben er stil van. Zo mooi. -
28 September 2011 - 06:50
Heidy:
Wat een prachtig en ontroerend verslag zeg! -
28 September 2011 - 07:10
Caroline:
Ontroerend! Ik zit met tranen in mijn ogen! -
28 September 2011 - 08:30
Mirjam:
wat ontzettend mooi en heel bijzonder -
28 September 2011 - 08:58
Marlon:
Brok in mijn keel...
Wauw...
Daar word je stil van.
Liefs -
28 September 2011 - 10:58
Martha:
Wat is dit goed om te lezen en te zien! Heerlijk! -
28 September 2011 - 15:12
Ina:
Wauw, dat was ook mijn eerste reactie! En ik zie alleen maar een big smile op het gezicht van India, wat geweldig dat wij het zo ook kunnen meemaken. Liefs Ina -
28 September 2011 - 18:30
Manon:
Geweldig om te zien! Die India zeg, wat heerlijk voor haar. En voor jullie natuurlijk! Genieten! -
05 Oktober 2011 - 09:04
Francisca:
Super wat een mooie reactie van India, tranen in mijn ogen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
