Normaal
Door: Sag
Blijf op de hoogte en volg Melle, Sagra, India, Brida en Yuna
28 Maart 2011 | Nederland, Alkmaar
We rijden de bus nog iets naar achteren op de parkeerplek. Nu zou het moeten kunnen. We klappen de oprijplaat weer uit en nu staan alle twee de pootjes netjes op de stoep. Ik rij India in haar rolstoel de plaat op zo de bus in. Het aanpassingsbedrijf heeft nog met ons meegedacht en heeft op het laatste stuk geen nieuwe vloer gelegd zodat er meer ruimte is tussen India haar hoofd en het plafond. We hadden niet gerekend op de parkeersensor die op het plafond zit waardoor India bijna haar hoofd stootte. Gelukkig was ik nog met India en rolstoel naar het bedrijf toe geweest om even te passen en was de monteur zo lief om achteraf nog te bedenken dat er een stuk vloer af kon.
Het is even zoeken waar welke gordel moet maar het lukt de rolstoel staat muurvast in de bus. Brida vindt het geweldig die gaat van voor naar achter en is aan het spelen met de knopjes. Wanneer we allemaal zitten rijden we naar Bergen. Het is schitterend weer en we gaan naar het bos. India zit met een lach op haar gezicht tussen haar zussen in en Brida heeft haar hand vast. Het is gezellig tijdens deze eerste rit. De parkeerplaats bij het bos is vol, ook de gehandicaptenplek dus ga ik een straatje in. Hier worden meteen mijn vaardigheden getest want er staat een auto geparkeerd en daardoor is het erg smal. Mel denkt dat het niet kan en zegt dat ik achteruit moet maar er staat al een auto achter me dus ik probeer het toch. Volgens mij moet het kunnen. Het lukt en we parkeren naast een andere Vito. Hup uitrijplaat weer uitklappen gordels los en India er weer uitrijden het gaat super. Binnen no time lopen we richting het bos zonder huilend kind. In het bos ballen we met Brida en ‘schopt’ India met de wielen van de rolstoel de bal weg. Iedereen heeft het naar zijn zin. We lopen een uur en gaan dan lekker pannenkoeken eten op het terras. India haar zalm met peultjes wordt opgewarmd in de magnetron, de serveerster doet of het normaal is en India zit er zonder mopperen in haar stoel bij en eet goed.
Als we om half 3 weer bij onze bus komen staat er een jongetje door het raampje van de bus te kijken. Zijn vader doet hun fietsen in hun Vito. Met de afstandsbediening doe ik onze bus open en het jongetje schrikt een beetje. We doen de achterklep open en klappen de uitrijplaat uit. Hij staat er vol bewondering bij. Zijn vader zegt dat we een mooie bus hebben heel wat luxer dan die van hem. Ik vertel dat die van ons ook net vers van de pers is.
Even voel ik me ondanks blikken van mensen en bovenstaande bijzonderheden een ‘normaal’ gezin. En ben trots op onze wagen en de energie die we erin hebben gestoken om hem te krijgen, wat een genot.
Gelukkig met deze mooie dag rij ik mijn gezin naar huis, zonder huilend kind.
Dank aan al die mensen die ons financieel hebben bijgestaan om dit mogelijk te maken.
Liefs, Sag
Het is even zoeken waar welke gordel moet maar het lukt de rolstoel staat muurvast in de bus. Brida vindt het geweldig die gaat van voor naar achter en is aan het spelen met de knopjes. Wanneer we allemaal zitten rijden we naar Bergen. Het is schitterend weer en we gaan naar het bos. India zit met een lach op haar gezicht tussen haar zussen in en Brida heeft haar hand vast. Het is gezellig tijdens deze eerste rit. De parkeerplaats bij het bos is vol, ook de gehandicaptenplek dus ga ik een straatje in. Hier worden meteen mijn vaardigheden getest want er staat een auto geparkeerd en daardoor is het erg smal. Mel denkt dat het niet kan en zegt dat ik achteruit moet maar er staat al een auto achter me dus ik probeer het toch. Volgens mij moet het kunnen. Het lukt en we parkeren naast een andere Vito. Hup uitrijplaat weer uitklappen gordels los en India er weer uitrijden het gaat super. Binnen no time lopen we richting het bos zonder huilend kind. In het bos ballen we met Brida en ‘schopt’ India met de wielen van de rolstoel de bal weg. Iedereen heeft het naar zijn zin. We lopen een uur en gaan dan lekker pannenkoeken eten op het terras. India haar zalm met peultjes wordt opgewarmd in de magnetron, de serveerster doet of het normaal is en India zit er zonder mopperen in haar stoel bij en eet goed.
Als we om half 3 weer bij onze bus komen staat er een jongetje door het raampje van de bus te kijken. Zijn vader doet hun fietsen in hun Vito. Met de afstandsbediening doe ik onze bus open en het jongetje schrikt een beetje. We doen de achterklep open en klappen de uitrijplaat uit. Hij staat er vol bewondering bij. Zijn vader zegt dat we een mooie bus hebben heel wat luxer dan die van hem. Ik vertel dat die van ons ook net vers van de pers is.
Even voel ik me ondanks blikken van mensen en bovenstaande bijzonderheden een ‘normaal’ gezin. En ben trots op onze wagen en de energie die we erin hebben gestoken om hem te krijgen, wat een genot.
Gelukkig met deze mooie dag rij ik mijn gezin naar huis, zonder huilend kind.
Dank aan al die mensen die ons financieel hebben bijgestaan om dit mogelijk te maken.
Liefs, Sag
-
28 Maart 2011 - 21:16
Marlon:
Het is jullie zó gegund! Wat heerlijk om dit bijna onbezorgde, voor velen zo gewone dagje-uit-verslag te lezen. Ik hoop dat jullie heel veel uitstapjes samen maken op deze manier. En wat mooi beschreven, de 3 zussen op de achterbank! Wat een rijkdom zo beschreven! Dikke zoen,
marlon -
28 Maart 2011 - 21:24
A:
Het wordt nu langzaamaan tijd dat je echt gaat schrijven zus! Je schrijft zo goed dat je je ook wel eens aan een boek kunt wagen.
Trots op je, en jullie. -
29 Maart 2011 - 07:35
Irma:
Ik vind dat je zus gelijk heeft: maak van je dagboek fragmenten een boek!
Weer een prachtig verhaal. En wat is het jullie gegund zo'n "onbezorgd" dagje weg. Geniet van de bus en jullie meiden.
Irma -
29 Maart 2011 - 09:14
Yvonne:
Wat een mooi verhaal !!
Maar vooral wat een mooie dag, Lekker op stap en iedereen geniet.
-
29 Maart 2011 - 10:39
Ellis:
Wat een genot je zie te genieten.
Veel liefs
Ellis -
29 Maart 2011 - 18:59
Manon W:
Wat heerlijk zeg! Het was het lange wachten meer dan waard zo te lezen.
En ik sluit me ook aan bij Axel, je schrijft fantastisch, echt! -
05 April 2011 - 10:20
Kim Mv Maeve:
Wauw. Een bus! Aangepast en wel zodat jullie met het hele gezin op stap kunnen wanneer jullie maar willen. Vrijheid!
Wat fijn te zien dat je website weer/nog online is. Ik heb je bij favorieten gezet en zal regelmatig even langswaaien.
Lieve groet vanuit Winkel, ook namens mijn moeder,
Kim
www.tussenkunstenkids.eu -
12 April 2011 - 09:21
Joke Wagenaar:
Ik sluit me bij al mijn voorgangers aan in elk opzicht maar vooral wat betreft het schrijven, je hebt het echt in je vingers.Volgens mij heb ik dat al gezegd toen jullie nog in China waren n.a.v. je reisverslagen.
Veel geluk en plezier voor jullie allemaal
in de nieuwe bus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
