Mijn verjaardag en meer...

Om 5 uur werden we gisteren gewekt door India en we konden haar niet meer in slaap krijgen. Ze wilde spelen en rechtop zitten. Daarom heeft Mel toen al, zonder dat ik het wist lekker koffie gemaakt (we hadden een pakje wienermelange meegenomen) en een donut met kaarsjes erop als taart. Melle had, bleek nu, eerder een keer tijdens een middagdutje van India en mij, die kaarsjes en een paar verjaardagsenveloppen gekocht. 2 lieve briefjes in envelop; een verjaardagswens en van India [ "omdat papa dan geen nee kan zeggen" ] een waardebon voor een konijntje thuis. Lief, maar ik zeg dat we nog wel even moeten kijken of we dat nog wel gaan doen. We hebben toen de koffie met 'taart' lekker in bed (dat wil zeggen op onze harde futon op de grond) opgegeten en gedronken.

Daarna begon de dag. Hisako stelde voor om naar de zee te gaan, dat is ongeveer een half uur rijden van haar huis. Om 5 uur 's ochtends was er nog een stralend zonnetje maar toen we bij de zee aankwamen was het weer aan het regenen. We zijn dus in plaats van een stukje te lopen bij de zee [ je kon via een lange brug naar een eilandje lopen ] maar naar een winkeltje gegaan met leuke japanse spulletjes. We hebben daar twee kunstwerken gekocht voor aan de muur thuis. Het was een erg leuk winkeltje en de eigenaar was ook erg aardig. We hebben er natuurlijk thee gedronken. Daarna zijn we gaan lunchen in een hotel aan de zee (er was geen strand of zo hoor). Toen gingen we naar een klein winkeltje van haar vriendin, dat was ook leuk maar niet zo leuk als de winkel waar we eerder waren. Ook in de winkel van haar vriendin kregen we thee, groene thee en poeder thee. Als snackje kregen we een soort bamboo jelly slierten en suikerwater en we kregen een plakje zoete aardappel met suiker aan beide kanten. Het klinkt waarschijnlijk erg zoet maar dat valt reuze mee.

Toen zijn we weer naar huis gegaan. De vriendin van de winkel kwam later naar ons huis en ze had eten gemaakt, als laatste verrassing voor mijn verjaardag. Ook haar man was meegekomen. We hebben lekker gegeten, je kunt het vergelijken met Taco's maar dan in plaats van een tacoschelp een blad sla, en het vlees was vermengd met japanse kruiden een MISO [een soort bonenpasta] Er was ook heerlijke tonijn bij (ons kind moet echt bijzonder slim worden want ik eet hier iedere dag vis, zelfs in de rijst zitten mini witte babyvisjes met kop en al. Ik moet er niet naar kijken want dan krijg ik geen hap meer door mijn keel maar als je er niet op let dan merk je er niet veel van. Ook hebben we vaak rijst met viseieren erin. Er zullen dus inmiddels al heel wat visjes in mijn maag rondzwemmen :-))

Toen ik die avond India op bed had gebracht stond er toen ik beneden kwam een hele mooie taart op tafel. Het leek wel een bruidstaart. Witte creme aan de buitenkant en wit chocolade schaafsel en bovenop, 4 roze rozen met blad. De taart was erg lekker en de sfeer was goed. Mel was lekker aan de sake en Hisako en haar man ook. Dat kon je goed merken....
Tot slot zongen ze nog voor me en kreeg ik van Hisako een kadootje. Het was een sliert van zijde, dat voorheen een 'antieke'kimono was, waar je een ketting of een armband van kan maken, erg lief. Het was een leuke dag geweest.

Vandaag werden we opgehaald door meneer Tashihiro (zo zal je het wel niet schrijven maar goed), hij werkt bij een groot bedrijf en mag nu van dat bedrijf een maand lang vrijwilligerswerk doen. Hij komt 2 weken bij Momonoki werken en heeft ook de taak gekregen om ons op te halen en bij slecht weer weer thuis te brengen. Hij spreekt redelijk Engels, hoewel hij regelmatig niet goed begrijpt wat we bedoelen. Hij is vandaag bij ons gebleven en dat was wel handig om een aantal dingen te kunnen vragen aan de leidsters en de moeders van onze groep. We hebben gevraagd hoe we kunnen helpen. Iedere ochtend moet bijvoorbeeld de vloer worden gedweild (je gaat dan met je handen op een natte doek op handen en voeten in rechte banen over de vloer heen. Een behoorlijk zwaar klusje) Het bad moet worden neergezet (er zat vandaag een vogelspin formaat spin in het bad!) en gevuld, de zwembaden moeten worden schoongemaakt. Dat zijn dingen waarbij we kunnen helpen. We hebben nu ook duidelijk hoe India haar ochtend eruit ziet. Eerst masseren we haar op de grond en daarna gaat ze in het lage zwembad op dat speciale ligding wat we eerder hebben gebruikt (en waarvan meneer Tasihiro er nu een voor ons zal kopen om mee te nemen naar Nederland voor bij ons in bad) en masseren we haar verder. Als ze klaar is en we halen haar uit bad, moet ze nog met een gieter overgoten worden met koud water (ze gilde het uit, was wel zielig maar schijnt heel gezond te zijn). Daarna gaat ze op de rolmat en dan zittend op een van ons met haar gezicht naar je toe moeten we haar gezicht masseren. En dan is het alweer 11 uur en krijgt ze haar fruit. Ze is dan ook helemaal op en moe. Er waren vandaag niet zo veel kindjes, daardoor was er veel hulp. Er heeft de hele tijd een leidster geholpen met masseren. Dat is fijn want dan kun je goed zien hoe het moet. India lag op een gegeven moment op de rolmat naast een doof jongetje. Hij lag de hele tijd met zijn gezicht van haar af en pas na een minuut of 7 draait hij zich om en kijkt heel verbaast en geschrokken dat er iemand naast hem ligt. Hier zag je hoe groot India is ten opzichte van die Japannertjes. Dat jongetje is al 3 jaar maar India is net zo lang als hij is.

De kindjes lijken ons nu al wat minder eng te vinden. Ze vonden Mel al niet zo eng meer maar nu lijkt het of ze mij ook iets minder eng gaan vinden. Ik kan nog steeds niet de kinderen vasthouden ofzo maar af en toe een hand over de bol gaat wel. Ze beginnen ook tegen ons te praten, en dan is het toch wel heel jammer dat je geen Japans verstaat.
India ging geweldig bij Momonoki vandaag en was heel relaxed geworden van alles wat er met haar gedaan was deze ochtend.

Vandaag zijn we, na al dit, om kwart voor 12 weggegaan en zijn lekker naar huis gelopen in de stralende zon. Het is ongeveer 45 min lopen dus dat is een beste wandeling, maar erg lekker. Ik vond het heerlijk om even samen te zijn zonder anderen om ons heen. Je bent de hele tijd onder de mensen, en af en toe heb ik ook even tijd op mezelf nodig. Toen we in de supermarkt waren om wat lekkers voor onze lunch te kopen, kwam opeens meneer Tasihiro weer tevoorschijn en naar ons toe (hoe hij wist dat we in de supermarkt waren weten we nu nog niet). We hadden geen lunch gegeten bij Momonoki dus had hij een dienblad met onze lunch voor de deur gezet. Toen we bij het huis waren hebben we ook gewoon ons eigen eten opgegeten en hebben de Momonoki lunch gelaten voor wat het was.

India was tijdens het wandelen in slaap gevallen en werd pas om een uur of half 4 wakker. Ze had nog geen fles gehad omdat ze zo vast sliep. Toen ze wakker werd kreeg ze weer een aanval, of dat nu komt door de manier waarop ze wakker wordt of omdat ze niet gegeten had dat weten we niet. Het blijft wel lastig te weten wat nu het handigst is, wakker maken voor een fles met de kans dat ze een aanval krijgt of laten slapen met de kans dat ze een aanval krijgt omdat ze honger heeft?

Vandaag heeft een primeur plaatsgevonden. Ik heb voor het eerst in mijn leven een rivierkreeftje gepeld (of eigenlijk niet gepeld maar geknipt) Ik zag er een beetje tegenop maar het viel erg mee en was ook nog best lekker, weer een angstje overwonnen.

Sayonara,
Meller, India en Sakura