India in het land van de rising sun
Door: Sagra
Blijf op de hoogte en volg Melle, Sagra, India, Brida en Yuna
21 Juni 2008 | Japan, Tokio
India in het land van de rising sun
We zijn inmiddels al bezig met onze derde dag van ons avontuur. Voor de mensen die wel deze website lezen maar niet weten waar we zijn; we zijn in Japan om daar een maand lang mee te lopen bij een kinderdagverblijf dat werkt volgens de methode van Saito.
De vlucht ging prima. We moesten overstappen in Helsinki, wat een aangenaam vliegveld heeft. De vlucht naar Helsinki duurt 2 uur en daarna moesten we nog 10 uur naar Nagoya vliegen. India heeft redelijk goed geslapen, Mel heeft ook nog een beetje slaap gehad en ik niets. Ik was geloof ik nog een beetje hyper van het afronden van school en het pakken voor Japan. Dus heb ik 3 films gekeken. Finair heeft een heel uitgebreid film pakket dus dat is genieten.
Toen we aankwamen op het vliegveld van Nagoya was het niet anders dan dat we naar China vlogen. Alle Japanners springen op zodra het fasten your seatbelt sign uit gaat, trekken de bagage uit de ruimtes boven je hoofd en gaan in een lange rij staan wachten tot de deur opengaat. Wij gingen als laatste naar buiten. Toen we bij de paspoort check kwamen moesten we ons formulier over wie we zijn en wat we komen doen inleveren. Daar had ik niet op ingevuld waar we naartoe gaan omdat ik dat niet wist. De man die de formulieren in nam vond dat niet goed dus hebben we hem de mail met de getekende versie van het kinderdagverblijf laten zien en toen was het akkoord. We mochten door via een speciaal poortje waardoor we als tweede in de rij stonden terwijl alle andere mensen in de gewone rij moesten wachten. Om Japan in te komen moet je eerst twee vinger afdrukken achterlaten en een digitale foto van jezelf laten maken. Een misdaad plegen is dus niet meer voor mij weggelegd.
De koffers waren al op de band toen we aankwamen en we konden dus meteen door naar de uitgang. Keiko stond ons op te wachten en we herkenden haar gelukkig meteen. Het vliegveld ligt op een speciaal daarvoor aangelegd eiland en alles ziet er super georganiseerd uit, er ligt geen vuiltje op de grond en iedereen is heel rustig en stil heel apart.
Keiko heeft ons met de auto, een Toyota Prius, naar het huis van Hisako gebracht. De omgeving is moeilijk te omschrijven, het is niet mooi maar ook niet lelijk. De huizen zijn allemaal anders, het schijnt dat wanneer mensen een huis kopen ze het meteen slopen en er hun eigen huis op zetten. Dit in verband met aardbevingen. Het lijkt alsof de mensen niet veel geven om het uiterlijk van de buitenkant van hun woning, dat ziet er namelijk niet zo mooi uit. Toen we aankwamen bij Hisako haar woning zag het er beter uit dan de andere woningen waar we langskwamen. Eenmaal binnen waren we vol verbazing. Het huis is vanbinnen van hout en ziet er prachtig uit. Bij binnenkomst is ere en halletje met een houten opstap. Voor de opstap moet je je schoenen uitdoen en in de richting van de deur plaatsen. Dan volgt er een houten trap en kom je echt in het huis. Er is een echte Japanse kamer met …..matten en een nis met een banner in het Chinees en een lage houten tafel. De woonkamer heeft een hoog plafond en vanaf de bank kijk je naar de vide. Wij slapen boven in een ruime kamer op futons. India slaapt op een klein futon naast ons. Het is niet zo hard als een Chinees matras maar erg comfortabel is het niet met een zwangere buik. De badkamer is beneden en is op zijn Japans. Je wast je eerst zittend op de grond en daarna ga je een heel heet bad in. Ik was me op de grond met koud water en laat dat hete bad voor wat het is. Het is hier namelijk zo’n 27 graden wat opzich wel meevalt maar het is hier ontzetted vochtig waardoor het erg warm en benauwd wordt.
We zijn na een lunch en wat rust naar Momonoki, het kinderdagverblijf gegaan met Miwa die voor ons tolkt voor een dag. Momonoki ligt mooi op een heuvel. De gebouwen zijn van hout en zijn al wat ouder maar hebben een mooie uitstaling. Op het terrein kunnen de kinderen spelen. De kinderen zijn ingedeeld op leeftijd India zit in de groep van 0 tot 3 jaar. Er zijn ook 3 andere gehandicapte kinderen maar niet zo gehandicapt als India. De kinderen waren wel in India geinteresseerd maar durfden niet in haar buurt te komen. Daarna zijn we naar de supermarkt gegaan met Miwa om katoenen broekjes voor haar te kopen. Ze zou dan katoenen luiers aankrijgen, later bleek dat er geen katoenen luiers meer waren dus nu moeten we naar de winkel om onderbroeken te kopen, ze heeft er gisteren 4 ondergeplast.
Toen we thuis kwamen ben ik gaan douchen en daarna hebben we lekker gegeten.
Hisako heeft ook nog een man en drie kinderen. Er woont nog 1 zoon thuis. Haar man is koeien arts en heeft een drukke baan. Hij is meestal pas om 9/10 uur thuis.
Na het eten zijn wij direct naar bed gegaan. Helmaal total loss. Helaas werd India wakker, misschien door de warmte, of het tijdsverschil en heb ik bijna geen oog dicht gedaan....
Groetjes,
Mel en Sag
We zijn inmiddels al bezig met onze derde dag van ons avontuur. Voor de mensen die wel deze website lezen maar niet weten waar we zijn; we zijn in Japan om daar een maand lang mee te lopen bij een kinderdagverblijf dat werkt volgens de methode van Saito.
De vlucht ging prima. We moesten overstappen in Helsinki, wat een aangenaam vliegveld heeft. De vlucht naar Helsinki duurt 2 uur en daarna moesten we nog 10 uur naar Nagoya vliegen. India heeft redelijk goed geslapen, Mel heeft ook nog een beetje slaap gehad en ik niets. Ik was geloof ik nog een beetje hyper van het afronden van school en het pakken voor Japan. Dus heb ik 3 films gekeken. Finair heeft een heel uitgebreid film pakket dus dat is genieten.
Toen we aankwamen op het vliegveld van Nagoya was het niet anders dan dat we naar China vlogen. Alle Japanners springen op zodra het fasten your seatbelt sign uit gaat, trekken de bagage uit de ruimtes boven je hoofd en gaan in een lange rij staan wachten tot de deur opengaat. Wij gingen als laatste naar buiten. Toen we bij de paspoort check kwamen moesten we ons formulier over wie we zijn en wat we komen doen inleveren. Daar had ik niet op ingevuld waar we naartoe gaan omdat ik dat niet wist. De man die de formulieren in nam vond dat niet goed dus hebben we hem de mail met de getekende versie van het kinderdagverblijf laten zien en toen was het akkoord. We mochten door via een speciaal poortje waardoor we als tweede in de rij stonden terwijl alle andere mensen in de gewone rij moesten wachten. Om Japan in te komen moet je eerst twee vinger afdrukken achterlaten en een digitale foto van jezelf laten maken. Een misdaad plegen is dus niet meer voor mij weggelegd.
De koffers waren al op de band toen we aankwamen en we konden dus meteen door naar de uitgang. Keiko stond ons op te wachten en we herkenden haar gelukkig meteen. Het vliegveld ligt op een speciaal daarvoor aangelegd eiland en alles ziet er super georganiseerd uit, er ligt geen vuiltje op de grond en iedereen is heel rustig en stil heel apart.
Keiko heeft ons met de auto, een Toyota Prius, naar het huis van Hisako gebracht. De omgeving is moeilijk te omschrijven, het is niet mooi maar ook niet lelijk. De huizen zijn allemaal anders, het schijnt dat wanneer mensen een huis kopen ze het meteen slopen en er hun eigen huis op zetten. Dit in verband met aardbevingen. Het lijkt alsof de mensen niet veel geven om het uiterlijk van de buitenkant van hun woning, dat ziet er namelijk niet zo mooi uit. Toen we aankwamen bij Hisako haar woning zag het er beter uit dan de andere woningen waar we langskwamen. Eenmaal binnen waren we vol verbazing. Het huis is vanbinnen van hout en ziet er prachtig uit. Bij binnenkomst is ere en halletje met een houten opstap. Voor de opstap moet je je schoenen uitdoen en in de richting van de deur plaatsen. Dan volgt er een houten trap en kom je echt in het huis. Er is een echte Japanse kamer met …..matten en een nis met een banner in het Chinees en een lage houten tafel. De woonkamer heeft een hoog plafond en vanaf de bank kijk je naar de vide. Wij slapen boven in een ruime kamer op futons. India slaapt op een klein futon naast ons. Het is niet zo hard als een Chinees matras maar erg comfortabel is het niet met een zwangere buik. De badkamer is beneden en is op zijn Japans. Je wast je eerst zittend op de grond en daarna ga je een heel heet bad in. Ik was me op de grond met koud water en laat dat hete bad voor wat het is. Het is hier namelijk zo’n 27 graden wat opzich wel meevalt maar het is hier ontzetted vochtig waardoor het erg warm en benauwd wordt.
We zijn na een lunch en wat rust naar Momonoki, het kinderdagverblijf gegaan met Miwa die voor ons tolkt voor een dag. Momonoki ligt mooi op een heuvel. De gebouwen zijn van hout en zijn al wat ouder maar hebben een mooie uitstaling. Op het terrein kunnen de kinderen spelen. De kinderen zijn ingedeeld op leeftijd India zit in de groep van 0 tot 3 jaar. Er zijn ook 3 andere gehandicapte kinderen maar niet zo gehandicapt als India. De kinderen waren wel in India geinteresseerd maar durfden niet in haar buurt te komen. Daarna zijn we naar de supermarkt gegaan met Miwa om katoenen broekjes voor haar te kopen. Ze zou dan katoenen luiers aankrijgen, later bleek dat er geen katoenen luiers meer waren dus nu moeten we naar de winkel om onderbroeken te kopen, ze heeft er gisteren 4 ondergeplast.
Toen we thuis kwamen ben ik gaan douchen en daarna hebben we lekker gegeten.
Hisako heeft ook nog een man en drie kinderen. Er woont nog 1 zoon thuis. Haar man is koeien arts en heeft een drukke baan. Hij is meestal pas om 9/10 uur thuis.
Na het eten zijn wij direct naar bed gegaan. Helmaal total loss. Helaas werd India wakker, misschien door de warmte, of het tijdsverschil en heb ik bijna geen oog dicht gedaan....
Groetjes,
Mel en Sag
-
21 Juni 2008 - 06:21
Ellis:
Hai Sagra,
De droom...Heerlijk voor India en jou. Dat de reis zo goed is verlopen is heerlijk. Nu zelf ook lekker slapen he. Een dikke kus, ik leef met jullie mee. -
21 Juni 2008 - 07:34
Malio:
He hallo,
foto nummel 2 doet vermoeden dat het een hele mooie omgeving is
dat india niet slaapt is heel normaal hoor, hier heeft Finn ook de hele nacht niet geslapen, en dacht toen hij bij ons in bed lag, laat ik maar eens in mijn broek plassen lekkeerrrrrrr
terug naar jullie dus, hoe gaat het communiceren daar?
kunnen en durven ze nog een beetje engels kletsen?
mooi dat de reis goed is gegaan. Wat zijn de plannen voor dit weekend?
slapen, slapen en nog eens slapen?
Groeten aan aan al die gele mannetjes en veel plezier met saito en de rest (is toch ook een beetje vakantie)
-
21 Juni 2008 - 07:45
Simone,lawrence,livi:
wat leuk voor jullie, spannend!
lief ook india te zien op de mat.
ze kijkt heerlijk vrolijk
wat mooi en schoon ziet het er uit
het gaat goed met Sagra,s zwangerschap zo te zien
veel plezier en sterkte met jullie avontuur
dikke knuffel van livia aan india -
21 Juni 2008 - 08:42
B&I:
Hi kids,
Fijn dat jullie goed aangekomen zijn. Nu nog even je binnenklokje aanpassen. Veel succes met de Saito, en veel plezier samen. Veel liefs en een grote knuffel voor India.
-
21 Juni 2008 - 09:24
Bianc:
Jeetje, wat spannend weer allemaal..... Wat jammer dat we elkaar zo weinig spreken de laatste tijd, maar gelukkig blijf ik zo toch een beetje op de hoogte :-). Als jullie terug zijn wil ik graag weer eens langskomen hoor!! Om jullie alledrie te knuffelen en je mooie buik te bewonderen...
Hoop dat alles goed gaat met je zwangerschap en dat deze maand goed zal zijn. Blijf dan ook heel benieuwd naar de volgende verhalen...
Heeeel veel succes, geniet van de mooie omgeving en tot snel...
Liefs ook van Frank!!
x
x -
21 Juni 2008 - 17:51
Dieuwke:
Namens mij ook,veel succes met de Saito!! Hoop dat je veel zult leren, waar je wat aan hebt.
Veel goeds toegewenst!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
