Energy boost
Door: Sagra
Blijf op de hoogte en volg Melle, Sagra, India, Brida en Yuna
03 December 2007 | Nederland, Alkmaar
Om half 7 zaterdag ochtend gaat onze wekker. Gebroken stap ik uit bed en stap onder de douche. Waarom wil ik dit ook alweer gaat er door mijn hoofd. Maar de gedachte aan de komende ochtend maakt dat alle vermoeidheid van me afvalt en samen met het water door het doucheputje verdwijnt.
Om 8 uur zitten we helemaal klaar in de auto. Twee grote handdoeken mee en een onderbroekje voor India, en natuurlijk alle medicijnen haar flessen, het speciale lepeltje, een bakje vers gemalen fruit en een bakje vers gemalen avondeten.
De cd van Woezel en Pip wordt door Mel opgezet want, zegt hij "Het is vandaag India haar dag".
Na anderhalf uur in de auto zijn we aangekomen bij een school voor Zeer Moeilijk Lerende Kinderen. Daar wordt de Saito gehouden.
Er zijn deze ochtend nog drie andere kinderen, allemaal ouder dan India. We worden hartelijk ontvangen, drinken een kopje koffie en kletsen wat. Nieuwe therapieen die zijn uitgeprobeerd worden besproken, in Belgie, Cranio Sacraal therapie in een helemaal uit giften gebouwd zwembad, vanuit Rusland een looptherapie met een speciaal daarvoor ontworpen pak, zwemmen met dolfijnen op Curacao, hmmm.... wat staat ons nog allemaal te wachten...
Dan gaan we beginnen. Iedereen is lekker bezig zijn eigen kind los te masseren en daarbij zingen we liedjes. De moeder die met haar dochter in Japan is geweest komt ons helpen met India. Ze leert ons hoe we India kunnen stimuleren om zelf te gaan rollen. Van te voren heeft Melle, India haar rug al helemaal los gemaakt. Dan zijn India haar benen aan de beurt. Op een Japans wijsje worden de benen bewogen. Het duurt even voor de spanning uit haar benen is maar op een gegeven moment zegt de moeder, dat India de beweging toch echt zelf maakt. Dan zijn haar armen aan de beurt. Een arm moet langs haar oor komen te liggen, het tegenovergestelde been moet gebogen zijn en dan kun je de heup draaien en moet India over haar arm op haar buik rollen.
India haar armen zijn echter behoorlijk spastisch en komen wanneer je ze 'gewoon' omhoog doet niet verder dan 90 graden. Maar sinds de Saito komen we wel helemaal omhoog maar moet India altijd huilen. Deze keer niet. Mel krijgt haar arm omhoog zonder protest en vervolgens buigen we haar been. Brengen de grote teen naar de grond en draaien haar heupen, en jawel hoor ze rolt over haar arm op haar buik. Zonder te huilen. We zijn apetrots op onze kleine Indiaan. We doen het nog een keer en nog een keer, ze krijgt er geen genoeg van.
Tot slot gaan we de kinderen een voor een jonassen in een handdoek, ook weer onder begeleiding van een Japans liedje. Het oudste, en meest gehandicapte, meisje, dat in Japan is geweest, kijkt hoe alle kinderen worden gejonast, ze kijkt hoopvol. En dan is het haar beurt. Er wordt nog een beetje getwijfeld aangezien ze last heeft van haar heup maar dan wordt toch besloten haar ook te Jonassen. Haar vader en Melle pakken de handdoek op en wiegen haar heen en weer. Door de ruimte klinken kreten van pret en op haar gezicht verschijnt de grootste lach ooit gezien. Ik krijg een brok in mijn keel, hier doen we het voor denk ik, dit is waar het om draait, het geluk van een kind.
Liefs Sagra
Om 8 uur zitten we helemaal klaar in de auto. Twee grote handdoeken mee en een onderbroekje voor India, en natuurlijk alle medicijnen haar flessen, het speciale lepeltje, een bakje vers gemalen fruit en een bakje vers gemalen avondeten.
De cd van Woezel en Pip wordt door Mel opgezet want, zegt hij "Het is vandaag India haar dag".
Na anderhalf uur in de auto zijn we aangekomen bij een school voor Zeer Moeilijk Lerende Kinderen. Daar wordt de Saito gehouden.
Er zijn deze ochtend nog drie andere kinderen, allemaal ouder dan India. We worden hartelijk ontvangen, drinken een kopje koffie en kletsen wat. Nieuwe therapieen die zijn uitgeprobeerd worden besproken, in Belgie, Cranio Sacraal therapie in een helemaal uit giften gebouwd zwembad, vanuit Rusland een looptherapie met een speciaal daarvoor ontworpen pak, zwemmen met dolfijnen op Curacao, hmmm.... wat staat ons nog allemaal te wachten...
Dan gaan we beginnen. Iedereen is lekker bezig zijn eigen kind los te masseren en daarbij zingen we liedjes. De moeder die met haar dochter in Japan is geweest komt ons helpen met India. Ze leert ons hoe we India kunnen stimuleren om zelf te gaan rollen. Van te voren heeft Melle, India haar rug al helemaal los gemaakt. Dan zijn India haar benen aan de beurt. Op een Japans wijsje worden de benen bewogen. Het duurt even voor de spanning uit haar benen is maar op een gegeven moment zegt de moeder, dat India de beweging toch echt zelf maakt. Dan zijn haar armen aan de beurt. Een arm moet langs haar oor komen te liggen, het tegenovergestelde been moet gebogen zijn en dan kun je de heup draaien en moet India over haar arm op haar buik rollen.
India haar armen zijn echter behoorlijk spastisch en komen wanneer je ze 'gewoon' omhoog doet niet verder dan 90 graden. Maar sinds de Saito komen we wel helemaal omhoog maar moet India altijd huilen. Deze keer niet. Mel krijgt haar arm omhoog zonder protest en vervolgens buigen we haar been. Brengen de grote teen naar de grond en draaien haar heupen, en jawel hoor ze rolt over haar arm op haar buik. Zonder te huilen. We zijn apetrots op onze kleine Indiaan. We doen het nog een keer en nog een keer, ze krijgt er geen genoeg van.
Tot slot gaan we de kinderen een voor een jonassen in een handdoek, ook weer onder begeleiding van een Japans liedje. Het oudste, en meest gehandicapte, meisje, dat in Japan is geweest, kijkt hoe alle kinderen worden gejonast, ze kijkt hoopvol. En dan is het haar beurt. Er wordt nog een beetje getwijfeld aangezien ze last heeft van haar heup maar dan wordt toch besloten haar ook te Jonassen. Haar vader en Melle pakken de handdoek op en wiegen haar heen en weer. Door de ruimte klinken kreten van pret en op haar gezicht verschijnt de grootste lach ooit gezien. Ik krijg een brok in mijn keel, hier doen we het voor denk ik, dit is waar het om draait, het geluk van een kind.
Liefs Sagra
-
03 December 2007 - 19:43
Jennifer:
Ook ik heb dit met een brok in mn keel gelezen. Wat mooi onder woorden gebracht!
Liefs jennifer -
03 December 2007 - 21:50
Bianc:
O wat mooi, ben helemaal ontroerd.... Was er even helemaal bij :-). Wat superfijn dat India toch elke keer weer een klein stapje maakt... Ik ben ook apetrots, op jullie alledrie!!! Snel een keertje afspreken?
x -
04 December 2007 - 09:19
Axel:
Erg leuk om te lezen, ik zou je willen aanmoedigen om weer meer te gaan schrijven. Ik lees hier soms dingen die ik anders niet hoor. -
04 December 2007 - 11:29
Marion:
Ik ben blij dat jullie dit met ons delen. Heb het gevoel er echt bij te zijn, zie het helemaal voor me. -
04 December 2007 - 11:49
Rogier:
Lieve Sagra,
Wat goed dat jullie samen met India zulke vorderingen hebben geboekt en leuk dat je ze op deze manier met ons wil delen. Ik kan me voorstellen dat je een energy boost van hebt gekregen. Prachtig dat India geen genoeg kreeg van het omrollen! -
04 December 2007 - 12:12
Heidy:
Tranen in m'n ogen.. prachtig!
Geef jullie Indiaantje maar een dikke pakkerd van me! -
04 December 2007 - 13:24
Jorinde:
Wat doen jullie het FANTASTISCH! -
04 December 2007 - 15:11
Corine:
Hai lieverds,
Wat fijn dat India zo goed reageert op deze therapie. Ik had al wat gehoord van je maar het blijft toch speciaal om het te lezen. Echt Sag, je kunt zo mooi schrijven dat het iedereen aangrjpt. Ben het met je broer eens dat als je de puf hebt, dit vaker moet doen!
Spreek je snel!
kus -
04 December 2007 - 18:49
Julia:
Wat fijn dat je dit verhaal mailde Sagra!
Ik vind het ontroerend maar ook zo dapper van jullie.
Groetjes, Julia -
07 December 2007 - 09:19
Dieuwke:
Het doet me goed jullie zo goed bezig te zien met haar!!
Zo zie je maar weer...Wie volhoudt ziet toch wel resultaat..
Ik heb haast de indruk dat ze meer kan dan tot nu toe gedacht werd..
Alleen komt het bij haar wat later, dan bij haar leeftijdgenoten.
He...ik ben je tel nr kwijt..
Hiernaast heb ik mijn nieuwe email adres achter gelaten bij"aanmelden".
Ik vind dat jullie er goed uitzien alledrie!!!Op de foto hierboven..
Zwemmen met dolfijnen.."ons"Miriam gaat de komende zomer ook weer met dolfijnen zwemmen in Amerika. Nu gaan ze een week langer..Het deed haar zo goed...Ze reageert zo goed op dingen..Echt heel mooi..
Ze moest daarvoor wel een "auditie " doen he..Tonen dat ze niet bang is voor dieren..
Dus, vorig jaar een video'tje gemaakt met haar tijdens het paardrijden.
Backriding doet ze.Ze wordt daarmee ok gaandeweg steeds sterker in de rug enzo..
Vanaf 8 jaar kun je dat overwegen, als je ook zoiets wil doen met India..
Nou...lieverds, tot gauw horens of mails.
Dieuwke
-
07 December 2007 - 11:59
Lawrence En Simone:
Hoi lieve Mel, Sagra en India
Lawrence had Melle al gesproken over de Japanse Saito. Wat fijn dat jullie dit hebben gevonden. Verder zijn we benieuwd naar deze ervaring en hopen jullie dan snel te spreken of te zien. Wij zijn net terug uit Ghana familie bezocht (plus minus 40) dus waren we wel een tijdje mee druk.
Liefs en sterkte en een dikke kus aan India
Dikke kus terug van Livia.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
