Dag 215 in Beijing, 10-04-06

Ayah!! Het was een super leuk schoolreisje maar wel vermoeiend al dat Chinees 2 dagen lang. In mijn hoofd flitsten er steeds woorden langs en als ik opeens dacht aan iets wat ik aan Mel moest vertellen dan ging dat in het Engels. Maar dat is na een dag samen met Mel was dat wel weer over.

Ik was vrijdag ochtend om 5 uur uit mijn bed want ik moest mijn kleren nog strijken (die waren donderdag met de hand door ayi gewassen en nog een beetje nat) en moest om kwart over 6 met de metro. Ik had om half 7 afgesproken in de metro twee haltes verder met C en we moesten om kwart voor 7 op het station zijn. We waren precies om kwart voor 7 daar en toen Elijah's familie er ook was gingen we het station in. Liu laoshi had meteen aanmerkingen op mijn tas. Ze vond dat ik teveel mee had maar dat viel erg mee al zeg ik het zelf. Op het station moet je tas eerst door een x-ray apparaat en dan ga je naar het perron. Voor je het perron op mag wordt eerst je kaartje geknipt. Je hebt een vaste wagon en een vaste stoel in de trein. Wij zaten hardseat maar hard was het niet het viel me erg mee.

Ik zat samen met Dan, Linda en C maar tijdens de reis, die 4 uur duurde, hebben we wel van plaats verwisseld. We waren met 23 mensen inclusief Liu en Fu laoshi en de administratieve hulp Xiao Jie. Het landschap wat we passeerden was bruinig en stoffig met hier en daar een boom in bloesem. We kwamen langs heel wat arme kleine dorpjes wat wel een mooi gezicht was. Er waren ook van die soort rijstterassen, maar dan zonder rijst en water. Het is een droog gebied waar we doorheen reden.
In de trein komen ze steeds langs met drinken en fruit en groente wat je kunt kopen. Ze komen ook steeds de schalen/prullenbakken legen die op de tafeltjes staan. Ook moppen en vegen ze het middenpad.
In de trein controleren ze je kaartje weer en als je het station verlaat weer, je moet dus oppassen dat je je kaartje niet verliest.

In Chengde aangekomen stond de gids al klaar met vlag en al. We gingen in een bus naar het hotel. Het hotel zag er goed uit het was het hotel waar ook alle hoge communisten verblijven. Ik sliep met C op een kamer. We hadden grote bedden en het zag er netjes uit. Na onze bagage achter te hebben gelaten gingen we eten in een gebouw naast het hotel. Het was Chinees (natuurlijk) maar wel lekker. We hadden minder dan een half uur om te eten dus het moest snel en toen gingen we opweg naar de sledge-hammer rock. We gingen met de kabelbaan omhoog. C was nog nooit in een kabelbaan geweest en heeft hoogtevrees dus ze was bang. De juffen maakten zich zorgen want als C bang was wie zorgde er dan voor mij? We hebben ze overtuigd dat ik dit maal voor C zou zorgen. Ze heeft zich de hele tijd stevig aan mij vast gehouden en hield op het begin haar ogen dicht. Ik was lekker tegen haar aan het kletsen en op een gegeven moment zei ik dat er iets was wat wel mooi om te zien was en toen deed ze haar ogen open en dat ging goed.

Aan het eind van de rit moesten we een stuk omhoog klimmen. De Fu laoshi ging niet naar boven maar de andere twee wel. Ze maakten zich doodongerust en Xiao Jie hield mijn arm vast zodat ik niet naar beneden viel. Het ging prima met mij dus nodig was het niet het was waarschijnlijk nog gevaarlijker op deze manier. Bovenaan waaide het hard dus hielden C en Jia Jia (een leuk Hongkong meisje) elkaar vast terwijl we naar de omhoogstaande rots liepen. De rots ziet er aan de ene kant uit als een duim die omhoog wordt gehouden aan de andere kant als een penis in opgewonden toestand. Maar dat laatste hebben we maar voor ons zelf gehouden dat zou te heftig zijn voor de Chinezen. Het verhaal gaat (zoals bij veel dingen hier) dat als je de rots aanraakt je 130 jaar langer leeft. Ik heb dus toch maar de rots aangeraakt met mijn hand en voor de baby ook met mijn buik. Hoewel ik niet eens weet of ik nog wel 130 jaar wil leven maar dat terzijde. Toen zijn we weer naar beneden gegaan en in de bus naar het tweede zomer paleis gegaan. De gids was niet te volgen en als een iemand knikte bij haar Chinese verhaal dan ging ze het niet nog eens in het Engels vertellen dus ik was snel uitgeluisterd. Een ding heb ik wel meegekregen van haar verhaal en dat ging over een deur.

De vele vrouwen van de keizer hadden namelijk niet zo veel te doen in hun leven daar en hadden de neiging om dik te worden omdat ze veel aten en weinig bewogen. Maar de keizer hield niet van dikke vrouwen (sukkel) en heeft daarom een deur laten maken aan de zijkant van zijn verblijf. De deur werd maar heel nauw opengezet en zo konden alleen de dunne vrouwen naar binnen. Als een dikkere vrouw toch naar binnen wou moest ze een berg geld betalen en dan ging de deur iets verder open. Op deze manier probeerde de keizer zijn vrouwen dus dun te houden.

Het is een mooi gebied dit zomerpaleis, de keizer heeft het laten bouwen omdat het in de zomer in Beijing erg heet is. Hij ging dus van mei tot en met september naar Chengde omdat het daar gemiddeld zo'n 5 graden kouder is. Er is veel water op het terrein dus dat is mooi en er staan veel bomen. Helaas waren ze nog lang niet allemaal groen maar als dat wel het geval is zal het erg mooi zijn daar. Er waren ook herten op het terrein en die kon je aaien maar ik mocht niet van de juffen want dat zou de baby niet leuk vinden. Ik heb maar gehoorzaamd ik wil ze niet tegen me in het harnas jagen. Het schijnt, vertelde Jia jia, dat als je zwanger bent en Chinees je geen dieren mag aanraken zeker geen apen. Waarom dat wist ze ook niet. Ik werd op een gegeven moment echt gek van dat Segerah (zo spreken ze mijn naam uit) ga zitten, of niet doen of rustigaan. Het is goed bedoeld maar het maakte me nerveus. Na het paleis zijn we gaan eten het was nog erg vroeg maar we lusten allemaal wel wat. Wat wel grappig is is dat de juffen zich ook als de moeder van Jia Jia gedragen net als ze bij mij doen. Het is aldoor, Jia Jia praat niet zoveel (ze praat echt heel veel) Jia Jia eet niet zoveel (ze is een snoepkous en heeft op schoolreisjes altijd heel veel eten mee) Tijdens het eten mocht ze geen bier drinken maar ze trekt zich er niets van aan en gaat er ook gewoon tegenin. Heel grappig om te zien volgens C is het een manier om hun affectie tegenover haar te tonen. Jia Jia is 32 en haar man werkt in China en is veel weg Jia Jia is met hem meegekomen en studeert hier Chinees omdat ze in Hongkong Cantonees spreken. Het is een leuke gezellige meid. Ze noemde me aldoor mama maar toen hoorde ze dat ik een jaar jonger ben dus toen werd het Mei Mei (zusje) ik noem haar nu dus jie jie (oudere zus). Hongkong vrouwen houden erg van winkelen en in Hongkong is alles ook 24 uur per dag open. De gids hield haar voor de gek door te zeggen dat ze niet meer naar de supermarkt kon en ze was zichtbaar ongemakkelijk door dit feit. Toen bleek dat het niet zo was werd ze weer blij. We hebben in een klein supermarktje lekkere dingen gekocht voor s'avonds. Om 8 uur zouden we bij Jia Jia en Hilde (meisje van 23 uit Noorwegen) op de kamer komen om gezellig te kletsen. Toen we kwamen was Max (20 uit Duitsland) er al en later kwam Kuyuzi (31 japans) en nog een japans meisje ik weet niet hoe ze heet en Tiffany (26 uit New York) ook. Tiffany zit niet meer bij ons op school, ze is een week geweest en toen is ze naar een andere school gegaan die dichterbij haar huis is. Maar omdat ze wel al geld had betaald mocht ze toch mee.

Tiffany was zichbaar erg gecharmeerd van Max dat schoof ze niet onder stoelen en banken en af en toe was het erg tenenkrommend hoe ze zich gedroeg. C en ik moesten er erg om lachen maar de jappanse meiden vonden het erg irritant. Ik vond haar niet zo leuk, ze is erg betweterig en aanwezig heel anders dan de andere meiden. Ze is wel erg mooi kijk maar op de foto's het is het donkere meisje met de pijpenkrullen.
Het was een gezellige avond we hebben gekletst (aldoor in het Chinees dus ik en Max hebben weinig gezegd) en gekaart.
Om 11 uur gingen C en ik naar onze kamer en hebben daar nog een half uurtje gekletst en zijn toen gaan slapen.

Om half 1 schrok ik wakker van een man die op deuren aan het kloppen was en aan het schreeuwen. Op een gegeven moment hoorde ik Liu laoshi haar deur opendoen en heel hard tegen die man schreeuwen en die man weer tegen haar. En daarna gooide ze heel hard haar deur dicht. Toen ging er een tv heel hard aan voor een tijd maar ik ben toch in slaap gevallen. Het was best een beetje eng en C en ik dachten dat het een dronken vent was ofzo. Maar Smorgens vroeg C aan de juf wat het was bleek het de politie te zijn. 3 Mannen die alleen bij de Chinezen om hun identiteitsbewijs vroegen. Echt belachelijk op dat tijdstip. Fu laoshi vertelde vandaag dat een van die drie mannen groot en breed was en dat ze het eng vond dat Liu laoshi zo tekeer ging. Maar Liu laoshi staat haar mannetje wel het is op schoolreis net een drilinspector heel grappig.

Het ontbijt was niet lekker ook weer Chinees en dat krijg ik niet weg s'morgens. We gingen om 9 uur in de bus naar een boeddhistische tempel. Mooier dan de Lamatempel. Er staat een Boeddha met duizend armen en die is erg mooi. C, Hilde en ik hebben ieder 10 yuan betaald om naar boven te mogen dat was wel gaaf want dan zie je het beeld veel beter. Helaas hier geen foto's van want dat mocht niet.
Op een van de foto's zie je allemaal sloten. Wanneer mensen een bedevaard maken naar de tempel nemen ze een slot mee waarin hun naam en de datum gegraveerd staan. Bij aankomst in de tempel hangen ze dat slot op zodat de goden weten dat ze zijn geweest.

Na de tempel zijn we naar een paleis geweest dat een replica is van die in Lassha (shit ik weet niet hoe je het schrijft maar ik bedoel de hoofdstad van Tibet). Deze is wel iets kleiner. Daar hebben we veel trappen gekommen om helemaal bovenop het paleis te komen. In het paleis is eigenlijk weinig te zien maar het uitzicht was wel gaaf. Jammer genoeg was het wel heiig dus zijn de foto's niet zo helder. Fu laoshi was weer niet naar boven gegaan en was zeer onder de indruk van mijn prestatie. Ze waren die tweede dag veel relaxter naar mij toe. Ik denk dat ze inzagen dat het wel goed ging en dat ik het allemaal wel kon. Ik stond zelf wel van mezelf te kijken dat het zo goed ging. Ik had vrijdag die band die mama had gestuurd om en dat werkte heel goed. Zaterdag was ik hem vergeten omdat ik geen last had en s'avonds had ik dus wel weer pijn maar toen was ik al lekker thuis. Na het paleis weer eten en toen naar huis met de trein.
In de trein zaten C en ik met die jappanse meiden en Jia Jia dat was gezellig. Jia Jia had al haar eten op de tafel uitgestald en het was echt veel. Fu laoshi heeft ons een Chinees kaartspel geleerd (in het Chinees uitgelegd natuurlijk) en ik snapte er eerst niets van maar na het een paar keer gespeeld te hebben bleek ik er behoorlijk goed in te zijn. Het is een leuk spel en we hebben het uren gespeeld. Het was onwijs warm in de trein. De datum dat de airco aan mag was nog niet dus moesten we het zonder doen.

Zondag zijn Mel en ik onze meubels gaan inspecteren en ze waren allemaal goed behalve het bedje. Daar misten nog 4 gaten onderin zodat je de bodem naar beneden kunt doen. Ze hebben smiddags de andere drie meubels bezorgd nu moeten we dus alleen nog op het bedje wachten. Ik hoop dat het snel komt want dan kan ik de babykamer helemaal inrichten.
De meubels zijn erg mooi geworden en staan leuk in ons nieuwe huis. Het huis is erg prettig en we slapen nog steeds heerlijk op ons nieuwe zachte matras.

Vandaag naar school geweest ging aardig, ik had met een tekst die ik moest voorlezen geen een fout in de tonen dus dat vond ik zelf wel een prestatie. Verder wordt het steeds lastiger omdat ze de grammatica niet behandeld en we wel de oefeningen moeten doen. Die anderen hebben die grammatica wel gehad bij Pan laoshi dus die snappen dan hoe het moet. Maar goed het maakt me niet uit ik ben er even uit en zie en spreek leuke mensen.

Nog even over Elijah (allias de rode draak) ik moet even vertellen dat hij niet zo vervelend meer is. Ik denk dat hij op het begin nogal onder de stress zat en nu in het tweede semester is hij veel losser geworden en ook gezelliger. Hij woont nog steeds bij Dan en Linda en hij vindt het beter zo maar vindt het wel moeilijk om zijn ouders verdrietig te zien. Het gesprek wat ze hebben gehad was wel heel goed geweest, zijn ouders hebben hem hun zegen gegeven dus hij kan nu doen wat hij wil. Hij zoekt een kamergenoot en heeft woensdag een proefles op een school waar hij waarschijnlijk Engelse les gaat geven. Ik heb op de schoolreis een tijd met hem gesproken en toen we op het station stonden aan het eind van de reis bedankte hij me voor mijn steun en zij dat hij het fijn vond samen met mij op reis te zijn geweest. Gewoon een heel ander persoon dan het eerste semester.

Mingtian jian!
Sa La