Dag 191 in Beijing van MuLan

Het is ochtend en ik sta ietsje later op dan Sag, maar dan nog vóór half zeven. Ik kan het zelf bijna niet geloven, zucht, wat vroeg...Ik heb om 1000 uur een afspraak bij de ambassade om met de economische afdeling te praten. Kijken wat zij kunnen betekenen in verband met de internationaliseringsplannen [richting Nederland enzo] van ons bedrijf. Bestwel spannend, ik ben benieuwd hoe dat gaat lopen. Maar goed, het is nog erg vroeg, dus nu ik het dagelijks journaal op het internet gekeken heb en Sag alweer onderweg naar haar studie, kan ik netzogoed mijn tijd nuttig gebruiken. Schrijf ik gewoon alweeer voor ons dagboek.

Gisteren ben ik uit Hong Kong teruggekomen voor een bespreking met een oude klant van Huan Yang over een nieuw project. Ik ga de komende 2 weken een ontwerp maken voor 2 [zonne]brillenwinkel/opticiëns. Zij hebben al van deze winkels in Hong Kong, maar willen naar de rest van China ermee en hebben Huan Yang gevraagd dit te ontwerpen en realiseren. Dit worden dan Pilot winkels, in Chengdu en ShengZhen en van daaruit zal het uitbreiden over heel China.

Deze mensen konden 'gewoon' Engels, dus kon ik hier gewoon alleen naartoe, ook wel eens prettig om direct te kunnen praten. Je emrkt aan alles dat het heel Westers georienteerd is. Ook het zaken doen is veel 'zakelijker', directer.

Huan Yang heeft al jaren een relatie met deze klant, omdat ze naast eyewear ook horlogemerken verkopen, vooral dure zoals Piaget en Panerai. Huan Yang heeft al 20 Piagetwinkels in China voor ze gerealiseerd.
Om die reden gaat deze klant er al bijna vanuit dat ze voor weinig of niets in ieder geval het ontwerp krijgen. [ 'omdat we vrienden zijn en we heel waardevol zijn voor HY' zo gaat dat dus ]

Ik kreeg geen kans om over Huan Yang of over mezelf te vertellen, maar werd hartelijk ontvangen en meteen gebombardeerd met een heel gedetailleerde briefing over wat ze zochten en wat ze wilden voor de eyewear stores in China. Het werd een interessant gesprek met gedachten heen en weer. Ik denk dat het wel mooi kan worden, al kan ik niet helemaal van nul beginnen; ze hebben één winkel waarvan het karakter dat benaderd zoals ze dat ook graag zouden zien in China, alleen groter, meer, klantvriendelijker etcetcetc.

Na de bespreking ben ik langs hun verschillende winkel in Hong Kong genomen, om te kijken vergelijken, fotos te maken enzo. Dan kom je in winkelgebieden waar alle rijken samen hun boodschappen doen en winkels die minimaal het niveau van London, Parijs of New York hebben. En ook dezelfde merken als daar.
Je wordt wel even weer gecontronteerd met de bizarre niveauverschillen in levensstandaard in China. Want zo is het niet alleen in Hong Kong, ook in andere grote steden heb je dit, zoals Shanghai, GuangZhou en ook Beijing.

Maar goed, na die bezoeken ben ik naar mijn hotel gegaan [ook niet uitgenodigd om te gaan eten - anders dan het in China zou gaan; Hong Kong is toch echt wat anders] en aar ben ik dus niet verwend - het voorgestelde hotel kwam redelijk in de buurt van datgene waardoor de pleuris uitbrak in London, maar ja..

Ik had die middag al gebeld met de manager van de Hong Kong vestiging van een Nederlands bedrijf, waar we al mee beginnen samen te werken. We hebben dit bedrijf bezocht tijdens de Europe trip en zij zijn ook al bij ons geweest. Ik had er eerder niet aan gedacht om af te spreken, maa hij had tijd en dus hebben we afgesproken om te gaan eten.

Voordat we elkaar ontmoeten ben ik nog even de straat ingelopen om te kijken of het nou echt waar is dat electronica enzo veel goedkoper is in Hong Kong. Daar werd ik dus helemaal gek gemaakt met mooie dingen, die echt veel goedkoper waren dan in Beijing...aaarrgggh. Om het verhaal kort te maken kan ik met trots vertellen dat ik niets heb gekocht! [Ik ben er over 2 weken toch weer hahaha]

Een half uur later stond Rowan, zo heet de man, voor het hotel en beiden geen zin in Chinees werd het Italiaans :-) Eerst een stuk met de metro, die gewoon zo gloednieuw en schoon is dat het ook hier weer omgekeerde wereld met Beijing is. Wow. Daarna lopend door de straatjes is het steeds een vreemde gewaarwording van de mix van Engels en Chinees overal. Op billboards, in etalages en op straat en verkeersborden enzo. Wel een lekker gevoel. Minder een cultuurshock dan de rest van China.

Niet alles is mooi en nieuw en wow hier trouwens hoor; je hebt ook droevig armoedige flatgebouwen, kijk maar naar de fotos.

Later die avond zijn we samen naar een bar gegaan om nog wat te drinken. Daar kwam later nog een meisje langs dat vorig jaar stage had gelopen bij Totems en die nu in Hong Kong werkte bij een architecten/interieur bureau. Ik had haar gebeld en verteld dat ik met een relatie wat ging eten en daarna wat drinken en vroeg of ze erbij wilde komen. Ik vond het leuk om te horen van haar hoe het haar verging en wilde haar ook voorstellen aan die andere man, ook voor haar nooit weg om meer bedrijven in Hong Kong te kennen.

Ik was wel alleen redelijk dood van die hele dag en heb het al snel voor gezien, ook omdat de volgende ochtend ik weer opgehaald zou worden om naar één van de twee locaties te gaan kijken van de toekomstige winkels.

*hit de tijd gaat wel erg snel als je zo aan schrijven bent. Ik moet weg. Maar goed, zo heb ik ook weer bijgedragen aan Sag's dagboek. Vanavond lekker vroeg thuis. Zondag gaan we zwemmen, goed voor Sag haar spieren en lekker gewichtsloos zweven. Als we een leuke plek gevonden hebben kan Sag later lekker vaak gaan. Zondag gaan we ook lunchen met de Kerstens, die hebben we alweer een tijd niet gezien. Kijken hoe groot hun kindje alweer geworden is. Ik hoop dat het morgen ook lekker weer is, kunnen we nog iets leuks gaan doen ergens..

Tot later!

Mel

Leuk dat Mel weer even heeft geschreven. Ik hou het even kort.

Vandaag was het heavy op school, ik was bekaf en kon me niet goed concentreren, er kwam echt niets zinnigs uit. Linda had er ook last van dus misschien kwam het doordat het vrijdag was.
Na de lunch zijn C, Linda en ik wat gaan drinken in het koffietentje waar ik ook alleen en een keer met Manon ben geweest. De jongen achter de bar wist al wat ik hebben wou dus dat was leuk en omdat het Linda haar verjaardag is vandaag hebben we ook drie taartjes genomen. C en ik hebben haar getrakteerd. Het is wel een beetje sneu voor haar want Dan heeft geen kadootje gekocht en verder doen ze er ook niets aan. Het was dus leuk dat ze met ons toch nog een beetje haar verjaardag heeft kunnen vieren.

Ik moest naar de wc en ik wist dat er in dat cafetje geen toilet was. Ik was met Manon langs het openbare toilet gefietst dus ik wist dat die er wel was. Het was een aparte ervaring. Ik heb al eerder geplast in een toiletgebouw zonder deuren met alleen maar schotten tussen de toiletten maar nog nooit met een publiek.
Het was gewoon druk in de wc. Toen we binnen kwamen zaten er al twee vrouwen gehurkt. Linda ging op het eerste toilet (dat geen hurkwc was) en ik op de derde (er waren er 4). Dus toen waren ze allemaal bezet. Maar er kwamen nog 4 vrouwen binnen en die bleven gewoon staan wachten en naar ons kijken. Het duurde een tijd voordat ik kon plassen terwijl ik toch heel nodig moest. Gek is dat he. Je moet al je schaamte opzij zetten en maar denken dat het normaal is. Linda had het helemaal apart want die zat aan de straatkant en aan die kant was geen schot dus vanaf de straat kon iedereen haar zien zitten, haha het was echt grappig en we hebben onwijs moeten lachen.

That's all for today!
Mingtian jian!
Sa La