Onverwacht geluk
Door: Sag
Blijf op de hoogte en volg Melle, Sagra, India, Brida en Yuna
18 November 2014 | Nederland, Nederland
‘Kun je me aangeven of ze dan ook automatische deuren zou kunnen openen, de tv en/of radio kan bedienen, spelbesturing en spelactiviteiten als op de I-pad kan activeren?’ Tja... wanneer ik over deze vraag nadenk ontdek ik eigenlijk pas wat een mogelijkheden India zal krijgen en meteen daarop de vraag, zal ze die ook kunnen benutten?
De afgelopen 8 weken zijn India en ik heel hard bezig geweest om aan alle ‘eisen’, die er vanuit de logopedie en ergotherapie gesteld werden, te voldoen. Want om een oogbesturingscomputer alleen maar op zicht te kunnen hebben moest er een heel traject opgezet worden.
In juli heb ik het verslag van de dolfijntherapie in Florida aan de revalidatiearts gegeven met daarbij een mail van RDG Campagne waarin voor het op zicht krijgen van een oogbesturingscomputer een verslag van een logopedist of ergotherapeut gevraagd werd. Onze, lieve, behulpzame, vriendelijke, revalidatiearts ging hier meteen mee aan de slag en na de zomervakantie zijn er afspraken ingepland met de logo en ergo. Ik had nooit gedacht dat er voor een zicht aanvraag zoveel vereist was maar India en ik gingen er vol in mee.
Tijdens de eerste afspraak hebben de therapeuten me het hemd van het lijf gevraagd over wat India al laat zien, wat ik al ondernomen heb omtrent de communicatie en wat de PGBer met haar heeft ondernomen. Daar waren ze al best content mee maar het moest meer. Zo moest India van het kiezen tussen twee dingen over naar de keuze tussen 4 dingen. En moest ze rechtstreeks via een plaatje (foto) kiezen in plaats van het echte voorwerp er nog naast te hebben. We zijn aan de slag gegaan en op de I-pad (dank voor deze uitvinding) heeft India via de app ‘soundingboard’ steeds de keuze gekregen tussen 4 dingen. Bijvoorbeeld 4 dieren, wanneer een dier wordt aangeraakt hoort ze 30 seconden lang dat dier. Wij kunnen het geluid van een dolfijn inmiddels wel dromen, die van de koe, haan en leeuw niet. Wat het voor India extra hard werken maakt is dat ze niet alleen naar het plaatje moet kijken maar hem ook met haar neus moet aanraken (dit ter controle voor ons want het is heel moeilijk te zien waar ze kijkt als je zelf de I-pad vast moet houden). Nu zag ik meestal wel dat ze vrijwel meteen keek naar het voorwerp, de persoon of het dier waar ze heen wou maar de bevestiging was belangrijk.
De ergo en logo waren best blij met India haar dier voorkeur en haar voorkeur om steeds een broek aan te hebben maar het was niet genoeg. De plaatjes moesten verwisseld worden, er moesten andere keuzes tussen gezet worden. Dat hebben we ook gedaan en weer liet ze goede dingen zien en ook dat ze beïnvloedbaar. is. Toen India weer mocht kiezen welke kleding ze aan wou, een rok, een jurk of een broek begonnen haar zussen zich ermee te bemoeien. Ze begonnen te roepen ‘Kies een rok India!’ Want zij hadden immers ook een rok aan. ‘Een rok, een rok, een rok.’ Werd er door de kamer gescandeerd. En jawel hoor ze koos voor de rok. Haar zussen door het dolle heen, wat een lach met een wangkuiltje opleverde.
Dit kon de therapeuten wel bekoren maar het was niet genoeg. We moesten weten of India mensen en voorwerpen ook herkent en kan aanwijzen. De PGBer doet deze test met twee voorwerpen en India kiest steeds de goede. Ik ben dat gaan doen met personen uit haar omgeving. Op het eerste bord dat ik maakte stonden papa, mama, Roeland en Brida en ze had ze in een keer goed. Toen heb ik nog meer borden gemaakt en ze heeft laten zien dat ze 8 personen via de foto herkent. Er volgen natuurlijk nog meer borden met andere personen dat begrijp je.
Hier waren de therapeuten zeer tevreden mee en na nog wat navraag bij de PGBer gaan ze nu de aanvraag schrijven! Ik vroeg of ze in hun aanvraag kunnen vragen of de zichtperiode langer kan zijn dan twee weken (de tijd die er volgens hen voor staat). ‘Nee.’ zegt ze we gaan nu de echte aanvraag al doen. We hebben al zoveel informatie en India heeft zoveel laten zien dat we vinden dat die computer er moet komen. Volgens de PGBer zag mijn gezicht er toen erg vermakelijk uit want ik was met stomheid geslagen. Super trots ben ik op mijn dochter die dit toch maar even heeft laten zien in zo'n korte tijd.
Omdat ze met die aanvraag bezig zijn krijg ik nu dus de vragen waarmee ik dit verhaal begon. En begin ik de grote van de kansen en mogelijkheden die zo’n apparaat mijn dochter gaan bieden langzaam te zien. Wat hoop ik dat de verzekering deze aanvraag gaat goedkeuren en nog meer dat India haar wereld zoveel groter gaat worden wanneer ze met deze computer mag gaan communiceren. Wie weet worden we wel helemaal gek van haar “geklets”, maar dan zit er in dit geval tenminste wel een uitknop op ;-).
De afgelopen 8 weken zijn India en ik heel hard bezig geweest om aan alle ‘eisen’, die er vanuit de logopedie en ergotherapie gesteld werden, te voldoen. Want om een oogbesturingscomputer alleen maar op zicht te kunnen hebben moest er een heel traject opgezet worden.
In juli heb ik het verslag van de dolfijntherapie in Florida aan de revalidatiearts gegeven met daarbij een mail van RDG Campagne waarin voor het op zicht krijgen van een oogbesturingscomputer een verslag van een logopedist of ergotherapeut gevraagd werd. Onze, lieve, behulpzame, vriendelijke, revalidatiearts ging hier meteen mee aan de slag en na de zomervakantie zijn er afspraken ingepland met de logo en ergo. Ik had nooit gedacht dat er voor een zicht aanvraag zoveel vereist was maar India en ik gingen er vol in mee.
Tijdens de eerste afspraak hebben de therapeuten me het hemd van het lijf gevraagd over wat India al laat zien, wat ik al ondernomen heb omtrent de communicatie en wat de PGBer met haar heeft ondernomen. Daar waren ze al best content mee maar het moest meer. Zo moest India van het kiezen tussen twee dingen over naar de keuze tussen 4 dingen. En moest ze rechtstreeks via een plaatje (foto) kiezen in plaats van het echte voorwerp er nog naast te hebben. We zijn aan de slag gegaan en op de I-pad (dank voor deze uitvinding) heeft India via de app ‘soundingboard’ steeds de keuze gekregen tussen 4 dingen. Bijvoorbeeld 4 dieren, wanneer een dier wordt aangeraakt hoort ze 30 seconden lang dat dier. Wij kunnen het geluid van een dolfijn inmiddels wel dromen, die van de koe, haan en leeuw niet. Wat het voor India extra hard werken maakt is dat ze niet alleen naar het plaatje moet kijken maar hem ook met haar neus moet aanraken (dit ter controle voor ons want het is heel moeilijk te zien waar ze kijkt als je zelf de I-pad vast moet houden). Nu zag ik meestal wel dat ze vrijwel meteen keek naar het voorwerp, de persoon of het dier waar ze heen wou maar de bevestiging was belangrijk.
De ergo en logo waren best blij met India haar dier voorkeur en haar voorkeur om steeds een broek aan te hebben maar het was niet genoeg. De plaatjes moesten verwisseld worden, er moesten andere keuzes tussen gezet worden. Dat hebben we ook gedaan en weer liet ze goede dingen zien en ook dat ze beïnvloedbaar. is. Toen India weer mocht kiezen welke kleding ze aan wou, een rok, een jurk of een broek begonnen haar zussen zich ermee te bemoeien. Ze begonnen te roepen ‘Kies een rok India!’ Want zij hadden immers ook een rok aan. ‘Een rok, een rok, een rok.’ Werd er door de kamer gescandeerd. En jawel hoor ze koos voor de rok. Haar zussen door het dolle heen, wat een lach met een wangkuiltje opleverde.
Dit kon de therapeuten wel bekoren maar het was niet genoeg. We moesten weten of India mensen en voorwerpen ook herkent en kan aanwijzen. De PGBer doet deze test met twee voorwerpen en India kiest steeds de goede. Ik ben dat gaan doen met personen uit haar omgeving. Op het eerste bord dat ik maakte stonden papa, mama, Roeland en Brida en ze had ze in een keer goed. Toen heb ik nog meer borden gemaakt en ze heeft laten zien dat ze 8 personen via de foto herkent. Er volgen natuurlijk nog meer borden met andere personen dat begrijp je.
Hier waren de therapeuten zeer tevreden mee en na nog wat navraag bij de PGBer gaan ze nu de aanvraag schrijven! Ik vroeg of ze in hun aanvraag kunnen vragen of de zichtperiode langer kan zijn dan twee weken (de tijd die er volgens hen voor staat). ‘Nee.’ zegt ze we gaan nu de echte aanvraag al doen. We hebben al zoveel informatie en India heeft zoveel laten zien dat we vinden dat die computer er moet komen. Volgens de PGBer zag mijn gezicht er toen erg vermakelijk uit want ik was met stomheid geslagen. Super trots ben ik op mijn dochter die dit toch maar even heeft laten zien in zo'n korte tijd.
Omdat ze met die aanvraag bezig zijn krijg ik nu dus de vragen waarmee ik dit verhaal begon. En begin ik de grote van de kansen en mogelijkheden die zo’n apparaat mijn dochter gaan bieden langzaam te zien. Wat hoop ik dat de verzekering deze aanvraag gaat goedkeuren en nog meer dat India haar wereld zoveel groter gaat worden wanneer ze met deze computer mag gaan communiceren. Wie weet worden we wel helemaal gek van haar “geklets”, maar dan zit er in dit geval tenminste wel een uitknop op ;-).
-
18 November 2014 - 22:06
Caroline:
Wat geweldig! Goed van jullie zeg, hoera! -
18 November 2014 - 22:30
Dirk Jan:
Wow, super hoor!!! -
18 November 2014 - 22:57
Nathalie Volger:
Wat een knapperd is India toch, ik heb nu al zin om met haar te kletsen :-) -
19 November 2014 - 00:06
Ilse:
Hard gewerkt met een geweldig resultaat. Ben trots op jullie! -
19 November 2014 - 06:25
Yvonne:
Wat super voor India en wat heeft ze dat goed gedaan.
Ik hoop dat ze je de oren van je hoofd gaat kletsen. Geweldig. -
19 November 2014 - 07:02
Mirjam:
Wat gaaf en tot dat ze het zo goed doet en kan!!! -
19 November 2014 - 11:04
Bianca:
Jeeeeetje, wat bijzonder zeg!!!! Kan me voorstellen dat jullie er helemaal warm van worden!!!! Onwijs veel succes, hoop dat het lukt!!! -
19 November 2014 - 11:44
Manon W.:
Wat knap van India!!! En wat een doorzettingsvermogen hebben jullie allebei! Wat zou het mooi zijn als het lukt..
-
19 November 2014 - 12:18
Sylvia:
Wat goed van India!! Jullie zijn echt kanjers en lang leve de ipad! Zet 'm op xx -
19 November 2014 - 15:39
Annemieke:
Wow, wat een knapperd!!! Wat een boel deuren worden er nu geopend. En misschien wel letterlijk. :)) -
19 November 2014 - 15:51
Ellis:
Ha ha toch wel he!!!!! Jij wist het al veel eerder. Wat heerlijk!! -
19 November 2014 - 22:26
Ria Borst:
Hier zijn geen worden voor!!!! -
21 November 2014 - 22:02
Ria Borst:
Wat een taal/tik fout zeg. Moet zijn: Hier zijn geen woorden voor!!!!
Ik hoop zo voor jullie dat het in orde komt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
