ROLSTOEL
Door: Sag
Blijf op de hoogte en volg Melle, Sagra, India, Brida en Yuna
24 November 2010 | Nederland, Alkmaar
“Ik denk dat India wel toe is aan een rolstoel, het lijkt of ze uit haar aangepaste buggy is gegroeid.” Zegt de revalidatie arts tijdens haar consult in Mei 2010. Ik ben het daar mee eens. Op zich past India nog wel in de stoel maar ze zit er niet mooi in en zeker, als ik naar haar gejammer luister, niet lekker. Wat zou het toch fijn zijn om een lang stuk met haar te kunnen wandelen zonder dat ze huilt en iedereen ons aanstaart.
Thuis gekomen bel ik meteen de gemeente op voor een formulier om een rolstoel aan te vragen. “Formulier???” “Dat moet helemaal niet met een formulier, en wie zegt er dat er een rolstoel moet komen?” vraagt de medewerkster aan de telefoon. Haar toon staat me niet aan en ik word al boos van binnen. “De revalidatiearts zegt dat ze daar aan toe is en alle andere voorzieningen heb ik ook via een formulier aangevraagd vandaar dat ik dit aan u vraag.” Zeg ik, misschien wat geirriteerd. Ze verbindt me door met de afdeling WMO. De mevrouw die ik aan de lijn krijg vertel ik dat ik een rolstoel aan wil vragen voor mijn dochter en dat ik dacht dat dat met een formulier moet maar het nu niet meer zeker weet. Gelukkig vraagt deze dame naar de naam van mijn kind en dat is genoeg. Ze weet over wie we het hebben (zijn we dus toch geen nummertje). Ze gaat het formulier toesturen.
Na een aantal maanden krijgen we toestemming van de afdeling WMO voor een nieuwe rolstoel. De aanvraag wordt doorgestuurd naar de tussenpersoon en dan is het weer wachten. Na een paar telefoontjes komen ze langs met een leverancier, R82, die ik eigenlijk niet wil.
Ik was namelijk in de tussentijd met mijn moeder naar de supportbeurs geweest, een beurs voor gehandicapten, en had daar een hele mooie rolstoel gezien die ik graag wilde. Nu heeft de gemeente een deal met R82 gesloten en krijgen korting en willen dus iedereen aan dat merk hebben. Ik was goed voorbereid en wist precies welke opties ik op de stoel wilde hebben voor India.
De man van R82 herkende India en ik herkende hem, een aardige man. Hij had de Xpanda bij zich een stoel die ik nog niet had gezien. Alle opties die ik wilde zaten in deze stoel, dus geen reden om hem niet te nemen. Alleen India was zichzelf niet. Ze was heel ontspannen en slap en zat dus prima in die stoel. De man snapte mijn aarzeling voor het nemen van deze stoel niet. Toen ik het uitlegde en vertelde dat India eigenlijk zelden lang in haar huidige stoel kan zitten en ik heel graag langer met haar wil wandelen snapte hij het. Hij bood aan dat we de stoel een weekend konden proberen. Dat hebben we gedaan en ze zat perfect we hebben 1,5 uur met haar kunnen lopen. Hij kon dus besteld worden. Ik weet inmiddels dat je moet vragen als je iets wilt hebben dus dat deed ik. Ik weet ook dat de gemeente de dingen die je extra vraagt eigenlijk nooit verstrekt maar aangezien regen, wind en zon extra prikkels zijn voor haar epilepsie vraag ik toch om een regen/zon kap en om een regenponcho (kinderen zonder epilepsie worden dus gewoon zeiknat in hun rolstoel en kunnen alleen bij droog weer naar buiten). Aangezien India een maagsonde heeft hebben we een mand aan de stoel nodig waar de rugzak met haar water in kan en omdat ze af en toe spuugt is het ook wel handig om extra bekleding en een extra fixatiehesje te hebben.
Na een maand bel ik maar weer met de tussenpersoon, weten ze al meer? Ja! De offerte is goedgekeurd en alle dingen die ik heb gevraagd zijn gehonoreerd!!! Dat was wel bizar goed nieuws. De levering van de stoel gaat weer een maand of wat duren. En eindelijk vandaag is hij er. We hebben haar meteen haar nieuwe, ook aangepaste, jas aangedaan en ze ziet er prachtig uit in haar nieuwe wagen. Ze heeft meteen een tochtje gemaakt van ongeveer een kwartier zonder klagen.
Het voelt als weer een stap die we genomen hebben. Het lijkt hoe ouder India wordt hoe gehandicapter wat spullen betreft. Het maakt het voor andere mensen wel duidelijker en dat vind ik wel prettig.
Waar Mel en ik geen rekening mee hadden gehouden was dat een rolstoel niet makkelijk demontabel is en wel 23 kilo weegt. Je moet eerst de kuip a 10 kilo van het onderstel a 13 kilo halen voor je het hele zwikkie in je auto kunt stoppen. Dat is niet te doen en daarnaast wordt ze langzaamaan te groot voor de ‘aangepaste’autostoel en te zwaar voor ons om haar daar steeds in te tillen. Er zat dus niets anders op dan een bus aan te schaffen waar India in haar rolstoel in kan. We hebben allemaal opties de revue laten passeren en zijn uitgekomen op een Mercedes Vito. Deze bus komt het dichtst bij een normale passagiersauto en voelt het minst als een bus. India komt in het midden te staan en Brida en onze nieuwe aanwinst Yuna komen naast haar te zitten. De bus is besteld en nu moet de gemeente nog goedkeuring geven voor het aanpassen van de bus. In de offerte hebben we ook een stroompunt en een vriezertje laten zetten zodat we ook langer met de bus weg kunnen en haar maaltijden mee kunnen nemen. Wie weet of de gemeente ook dit goedkeurt. Hopelijk kunnen we in januari van de bus gebruik maken. Toen we hem hadden gekocht voelden we ons helemaal niet blij, waarschijnlijk omdat hij een bak met geld kost waar we anders hele andere leuke dingen van hadden kunnen doen en omdat ik mijn eigen autootje kwijt raak en omdat het je behoorlijk met je neus op de feiten drukt.
Dan heb je een rolstoel en een bus maar dan moet je ook nog een parkeerplaats hebben waar je die bus op kwijt kunt en daarachter zo’n 3 meter over hebt om de in/uitrijplaat uit te schuiven en een meter voor de rolstoel om de plaat op te kunnen rijden. Dat gaat in onze straat niet lukken zonder eigen parkeerplaats. Die moeten we dus ook nog bij de gemeente aanvragen, afdeling Parkeren natuurlijk ;-) we gaan het niet makkelijk maken. Er komt dus heel wat kijken bij een zinnetje als
“Ik denk dat India wel toe is aan een rolstoel, het lijkt of ze uit haar aangepaste buggy is gegroeid.” Meer dan wij ons toen konden bedenken.
Thuis gekomen bel ik meteen de gemeente op voor een formulier om een rolstoel aan te vragen. “Formulier???” “Dat moet helemaal niet met een formulier, en wie zegt er dat er een rolstoel moet komen?” vraagt de medewerkster aan de telefoon. Haar toon staat me niet aan en ik word al boos van binnen. “De revalidatiearts zegt dat ze daar aan toe is en alle andere voorzieningen heb ik ook via een formulier aangevraagd vandaar dat ik dit aan u vraag.” Zeg ik, misschien wat geirriteerd. Ze verbindt me door met de afdeling WMO. De mevrouw die ik aan de lijn krijg vertel ik dat ik een rolstoel aan wil vragen voor mijn dochter en dat ik dacht dat dat met een formulier moet maar het nu niet meer zeker weet. Gelukkig vraagt deze dame naar de naam van mijn kind en dat is genoeg. Ze weet over wie we het hebben (zijn we dus toch geen nummertje). Ze gaat het formulier toesturen.
Na een aantal maanden krijgen we toestemming van de afdeling WMO voor een nieuwe rolstoel. De aanvraag wordt doorgestuurd naar de tussenpersoon en dan is het weer wachten. Na een paar telefoontjes komen ze langs met een leverancier, R82, die ik eigenlijk niet wil.
Ik was namelijk in de tussentijd met mijn moeder naar de supportbeurs geweest, een beurs voor gehandicapten, en had daar een hele mooie rolstoel gezien die ik graag wilde. Nu heeft de gemeente een deal met R82 gesloten en krijgen korting en willen dus iedereen aan dat merk hebben. Ik was goed voorbereid en wist precies welke opties ik op de stoel wilde hebben voor India.
De man van R82 herkende India en ik herkende hem, een aardige man. Hij had de Xpanda bij zich een stoel die ik nog niet had gezien. Alle opties die ik wilde zaten in deze stoel, dus geen reden om hem niet te nemen. Alleen India was zichzelf niet. Ze was heel ontspannen en slap en zat dus prima in die stoel. De man snapte mijn aarzeling voor het nemen van deze stoel niet. Toen ik het uitlegde en vertelde dat India eigenlijk zelden lang in haar huidige stoel kan zitten en ik heel graag langer met haar wil wandelen snapte hij het. Hij bood aan dat we de stoel een weekend konden proberen. Dat hebben we gedaan en ze zat perfect we hebben 1,5 uur met haar kunnen lopen. Hij kon dus besteld worden. Ik weet inmiddels dat je moet vragen als je iets wilt hebben dus dat deed ik. Ik weet ook dat de gemeente de dingen die je extra vraagt eigenlijk nooit verstrekt maar aangezien regen, wind en zon extra prikkels zijn voor haar epilepsie vraag ik toch om een regen/zon kap en om een regenponcho (kinderen zonder epilepsie worden dus gewoon zeiknat in hun rolstoel en kunnen alleen bij droog weer naar buiten). Aangezien India een maagsonde heeft hebben we een mand aan de stoel nodig waar de rugzak met haar water in kan en omdat ze af en toe spuugt is het ook wel handig om extra bekleding en een extra fixatiehesje te hebben.
Na een maand bel ik maar weer met de tussenpersoon, weten ze al meer? Ja! De offerte is goedgekeurd en alle dingen die ik heb gevraagd zijn gehonoreerd!!! Dat was wel bizar goed nieuws. De levering van de stoel gaat weer een maand of wat duren. En eindelijk vandaag is hij er. We hebben haar meteen haar nieuwe, ook aangepaste, jas aangedaan en ze ziet er prachtig uit in haar nieuwe wagen. Ze heeft meteen een tochtje gemaakt van ongeveer een kwartier zonder klagen.
Het voelt als weer een stap die we genomen hebben. Het lijkt hoe ouder India wordt hoe gehandicapter wat spullen betreft. Het maakt het voor andere mensen wel duidelijker en dat vind ik wel prettig.
Waar Mel en ik geen rekening mee hadden gehouden was dat een rolstoel niet makkelijk demontabel is en wel 23 kilo weegt. Je moet eerst de kuip a 10 kilo van het onderstel a 13 kilo halen voor je het hele zwikkie in je auto kunt stoppen. Dat is niet te doen en daarnaast wordt ze langzaamaan te groot voor de ‘aangepaste’autostoel en te zwaar voor ons om haar daar steeds in te tillen. Er zat dus niets anders op dan een bus aan te schaffen waar India in haar rolstoel in kan. We hebben allemaal opties de revue laten passeren en zijn uitgekomen op een Mercedes Vito. Deze bus komt het dichtst bij een normale passagiersauto en voelt het minst als een bus. India komt in het midden te staan en Brida en onze nieuwe aanwinst Yuna komen naast haar te zitten. De bus is besteld en nu moet de gemeente nog goedkeuring geven voor het aanpassen van de bus. In de offerte hebben we ook een stroompunt en een vriezertje laten zetten zodat we ook langer met de bus weg kunnen en haar maaltijden mee kunnen nemen. Wie weet of de gemeente ook dit goedkeurt. Hopelijk kunnen we in januari van de bus gebruik maken. Toen we hem hadden gekocht voelden we ons helemaal niet blij, waarschijnlijk omdat hij een bak met geld kost waar we anders hele andere leuke dingen van hadden kunnen doen en omdat ik mijn eigen autootje kwijt raak en omdat het je behoorlijk met je neus op de feiten drukt.
Dan heb je een rolstoel en een bus maar dan moet je ook nog een parkeerplaats hebben waar je die bus op kwijt kunt en daarachter zo’n 3 meter over hebt om de in/uitrijplaat uit te schuiven en een meter voor de rolstoel om de plaat op te kunnen rijden. Dat gaat in onze straat niet lukken zonder eigen parkeerplaats. Die moeten we dus ook nog bij de gemeente aanvragen, afdeling Parkeren natuurlijk ;-) we gaan het niet makkelijk maken. Er komt dus heel wat kijken bij een zinnetje als
“Ik denk dat India wel toe is aan een rolstoel, het lijkt of ze uit haar aangepaste buggy is gegroeid.” Meer dan wij ons toen konden bedenken.
-
24 November 2010 - 16:13
AAY&L:
Hey SMIBY,
Goed nieuws dit, hopen dat alles met de auto ook lukt.
-
24 November 2010 - 16:46
Bianca:
wauwww, ja dat bedenk je allemaal niet van te voren... Wat een reis is het toch. Respect hoor hoe je zo je weg kan vinden in dat bos van bureaucratie :-)
doeiii -
24 November 2010 - 16:51
Marlon:
Wat een geweldige foto van jou met je drie meiden Sag! Super! En ik lees vooral positieve instelling, niet alleen tussen de regels door dus ik krijg de indruk dat je weer energie krijgt? Ik moet nodig jullie dames komen bewonderen, ze groeien veel te hard! De tijd vliegt! Geweldig dat er nu eens 'ja' komt op je vragen. Ik hoop dat de afdeling parkeervergunningen geen onneembare vesting blijkt! Succes en veel liefs,
Marlon -
24 November 2010 - 18:20
Jennifer:
Met veel bewondering lees ik je verhaal Sagra!
Wat een leuk clubje meiden heb je om je heen op de foto!
Ik hoop dat jullie wensen voor de auto/bus allemaal toegekend worden.
Gr jennifer -
24 November 2010 - 19:19
Manon W.:
Wat kun je toch mooi schrijven Sag! Wat ontzettend fijn dat de rolstoel er nu is én dat India er lekker in zit. En ook nog in het roze :-)
Die foto met jullie 4-tjes is echt prachtig!
Tot vrijdag, liefs, Manon -
25 November 2010 - 10:02
Irma:
Jeetje, wat een opstakels kun je er nog bij krijgen. Ik vind dat je het super doet. Veel succes, hoop dat alle rest ook "gewoon" gehonoreerd wordt!
Irma -
26 November 2010 - 14:55
Casper:
He Saag,
Gefeliciteerd met de nieuwe rolstoel! Wel een hoop geharrewar helaas, maar wel fijn dat het gelukt is.
Prachtige foto van jullie 4!
Groet Casper
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
