Eten op zijn Momonokies

Gelukkig heeft India vannacht goed geslapen en werd ze om 6 uur wakker. Dat had ik even nodig, de wereld ziet er meteen iets mooier uit. Mel, India en ik blijven lekker tot half 9 op onze kamer liggen lezen voor we naar beneden gaan.
De laatste paar dagen is er smorgens brood in plaats van rijst. We krijgen dan evengoed nog een schaal met salade en een schaal met groente, en ei of vis of vlees of tofu. Dus je zit helemaal vol als je het allemaal op hebt maar het is wel heel lief.

Om 10 uur kwam K samen met Kawin de Nederlandse jongen die Japans studeert en goed kan vertalen. We drinken koffie samen en vertrekken dan naar de ouders van Yu Me. Yu Me is een erg gehandicapt meisje van 9 jaar. De delen van haar hersenen die voor het zien en eten moeten zorgen zijn beschadigd. De moeder heeft ons de MRI laten zien en de gaten in YuMe haar hoofd zijn nog groter dan die bij India. Ze kan niet veel maar ze kan wel eten, zelfs kauwen en zien. YuMe is met 7 maanden begonnen met de Saito en ze zit goed in haar vel en kan aangeven wat ze wel en niet fijn of lekker vindt en of ze dorst heeft. Het huis van de ouders van YuMe is niet aangepast, zover zijn ze in Japan nog niet. Ze heeft ook niet veel aangepast meubilair zoals een bed (ze slaapt op een futon en haar moeder moet haar dus telkens van de grond af tillen (15 kilo en de lengte van een 9 jarig Japans meisje) geen aangepaste wandelwagen en wel een soort aangepaste stoel maar daar zit ze niet ondersteunt in. Ik ben geen ergotherapeut maar weet inmiddels wel dat dat geen goede stoel is. Ze hebben een trapje naar hun huis toe dat ze op en af moeten. Het is dus niet zo goed geregeld als in Nederland.

De moeder van YuMe vertelt ons dat YuMe vanaf 2 of 3 jaar vaster voedsel is gaan eten. Ze heeft haar eerst zachte stukjes, wortel of aardappel in haar mond gedaan, in haar wang bij haar kiezen. Op het begin deed YuMe niets met haar kiezen maar langzaam aan is ze die toch gaan gebruiken. Nu kan ze gewoon gekookte groenten eten en rijst en vis. Ze heeft vanaf het begin dat ze groenten is gaan eten 4 keer per dag een maaltijd gekregen. Dus 4 keer per dag groente, rijst en vis oid.
De moeder van YuMe heeft voor India ook groente gemaakt. Het gaat niet zoals bij ons om 1 soort groente een stuk vlees, vis of vega en aardappel, rijst of pasta, maar 4 verschillende soorten groente, vis en rijst. India krijgt in allemaal aparte kleine schaaltjes, ui, Japanse paprika, kool, tomaat, en vis. Alles wordt los van elkaar gegeven zodat het kind de smaken leert kennen en zo ook meer van het eten kan genieten. Ik wist dit al langer maar had nooit de energie om alles los van elkaar te pureren. India eet zonder gezeur de kool, en tomaat op. De ui daar moet ze even aan wennen maar dat lukt ook en de paprika vindt ze niet lekker. De visstukjes zijn net even te groot dus daar verslikt ze zich in. Even denkt K dat India kauwt maar het blijkt dat ze de grote stukken allemaal tegen haar gehemelte heeft geplakt en daar heeft verzameld. Alles gaat gelukkig heel gemoedelijk en niet opdringerig, ik voel me er goed bij.
Na het eten geven praten we nog even met de moeder van YuMe over hoe ze het heeft aangepakt met haar tweede kind, verdelen van de aandacht enzo. En hoe ze het heeft ervaren om nog weer zwanger te zijn na de geboorte van YuMe. Ze vertelt dat ze het heel eng heeft gevonden vooral omdat er een kans was dat ze nog een gehandicapt kind zou krijgen. Het verdelen van de aandacht is best lastig en haar zoon wordt veel door vrienden en familie opgevangen. Toen ze net bevallen was is haar moeder een maand bij hen komen wonen om voor YuMe te kunnen zorgen.
Hier heb je voor je bevalling een maand verlof en daarna nog een maand. Na die maand moet je als moeder dus weer aan het werk. Dat is de helft van het aantal weken dat wij krijgen.

Wanneer we weggaan krijg ik van de moeder nog een tas met kleding van YuMe dat India aan kan. Er zitten veel broekjes bij die we op Momonoki kunnen gebruiken, heel lief van haar.

Wanneer we thuiskomen staat het eten klaar. Koude noedels, die je in een soort boulion moet stoppen en dan opslurpen en tempura van groenten en garnaal, allemaal erg lekker.

We praten nog lang met K en onze gastvrouw over India en hoe de zaken in Nederland en Japan zijn geregeld, over medicijngebruik ect, Kawin vertaald alles, wat niet makkelijk is aangezien veel medische termen over tafel vliegen, maar hij doet het erg knap.

Een mooie dag..

Zucht..toch een nawoord..
Vannacht werd India helaas weer om half 3 wakker met kreunen, en om half 4 krijgt ze een super aanval van 40 keer in 5 minuten, we couperen weer en dan valt ze snel weg en de aanval ook. Het lijkt erop dat ze begint te kreunen en half wakker wordt omdat ze de aanval aan voelt komen.Ik kan daarna niet goed meer slapen, de epilepsie lijkt toch steeds erger te worden, vandaag maar weer bellen met het ziekenhuis voor advies......

Sayonara,

Meller, India en Sakura