Rustpauze

Gisteren ochtend om half 4 werden we wakker van een gillende India. Mel heeft haar gekalmeerd en ze sliep weer verder. Om 4 uur werden we weer door gegil gewekt maar dit keer heftiger. India werd helemaal stijf en begon daarna heel hard te gillen. Waarschijnlijk weer een gil aanval. Na de gillen kreeg ze meteen salaamkrampen 30 stuks gedurdende 4 minuten. Daarna kon ze niet meer in slaap komen. Ik ben om half 6 met haar naar beneden gegaan en heb haar te eten gegeven. We besloten om die dag maar niet naar Momonoki te gaan. India had duidelijk rust nodig. Om kwart over 8 krijgt ze weer salaamkrampen dit keer 38 in 6 minuten. We couperen na 4 minuten maar het duurt een tijdje voor dat het medicijn aanslaat. We maken ons best wel bezorgd om India en hopen maar dat dit niet iets blijvends is (en we waren net zo blij met het bericht van dr Kogure over de EEG), het geeft wel aan hoe onstabiel de epilepsie is.

India heeft veel geslapen gisteren en ik ook. Het was wel fijn even een dag niets. Achteraf hadden we haar eerst even tijd moeten gunnen om aan het tijdverschil, het klimaat en de nieuwe omgeving te wennen in plaats van er meteen volop in te stappen. Maar goed dat is een les voor een volgende keer.

We zouden eigenlijk samen met de architect van Hisako haar huis naar een ander huis gaan kijken wat ze heeft ontworpen maar we besluiten dat alleen Mel mee gaat.
De vrouw is eerst naar Hisako haar huis gekomen samen met de timmerman die haar huis heeft gebouwd (in zijn eentje). Ze heeft een stoel mee. In de stoel zitten geen schroeven oid maar bestaat uit een heleboel bijzondere verbindingen. De stoel wordt eerst uitelkaar gehaald en vervolgens moeten we hem weer in elkaar zetten. We zijn er met z'n 4en toch wel even mee bezig. Het is net een grote puzzel erg leuk.
Dan gaat Mel met de twee vrouwen op pad. Het huis waar ze naar toe zijn geweest was wel erg mooi maar Mel vindt Hisako haar huis mooier. Ze eten daar met een echtpaar en een Chinese student mee. Hisako en de architecte hadden zelf ook eten meegenomen.
Ik heb thuis India eten gegeven nadat ze 4 en een half uur geslapen had. Keiko kwam iets langs brengen en bleef nog even met India spelen. Toen was het al half 8 en heb ik India haar fles en medicijnen gegeven en zijn we samen gaan slapen.

Om half 6 werd ons moppie vanmorgen wakker en ze was heel blij. We hebben het rustig aan gedaan en India heeft weer veel geslapen vandaag. Ik liep een beetje met mijn ziel onder mijn arm door het huis, ik wou graag iets doen. Hisako had dat door en vroeg of ik meeging naar de supermarkt. Daar had ik wel zin in dus zijn we samen naar de Coop gegaan, daarna naar de bakkerij van haar vriendin, waar ik lekkere dingen heb gekocht en van de vriendin een zoet brood kreeg. Daarna zijn we naar de bloemen en groente winkel gegaan waar ze ook vlees en vis verkopen. Het is grappig want boven de groenten hangen allemaal fotos van de mensen die de groenten hebben verbouwd en hun naam. Op de verpakking zie je die naam terug, je kunt dus zelf bepalen welke groente je van wie koopt. Het is leuk om met iemand die alle producten kent door de winkel te lopen en te kunnen vragen, wat is dit en wat is dat. In China bleven een heleboel producten abracadabra voor ons.

Toen we thuiskwamen was Mel India de fles aan het geven en die viel weer als een blok in slaap. Even later kwam er weer een vriendin van onze gastvrouw langs. Deze maakt van oude kimonoos andere dingen. Ze had als kado voor mij twee leuke zakjes mee met een koortje erin. Ook had ze een soort mobiel mee (wat je boven een wieg kunt hangen maar dan groot). Het is of was in Japan traditie om wanneer je dochter 3 jaar wordt een mobiel te geven. Ieder familielid of persoon dat dicht bij het kind staat geeft iets, van stof, voor aan de mobiel. Op 4 maart is het meisjesdag en dan hang je de mobiel op. Jongens hebben er ook een en op 5 mei is het jongensdag. Mel heeft zijn moeder gevraagd om wat fotos op te sturen per email van haar quilts en toen hij die liet zien waren ze super enthousiast, de ohhs en ahhs vlogen door de lucht (misschien een expositie of een winkel in Japan, Barbara?)

Keiko kwam later nog even langs en heeft weer lekker met India en Melle gespeeld. Zondag komt ze ook even langs om te spelen. Ze is heel lief voor India en India vindt haar leuk. Ze heeft aangegeven dat wanneer India meer ontspannen is en minder stakke spieren in haar schouders en heupen heeft het goed zou zijn haar op haar rug te laten slapen. Dan schijn je meer te kunnen ontspannen. We vertelden dat India van schommelen houdt en dat was erg goed. Ook hebben we verteld en een tekening gemaakt van de Little room die we van Visio te leen hebben, dat vonden ze ook goed en interessant. Ze vond het fijn te horen dat India het prettig vindt in de little room en een tijdje kan 'spelen' en dat ze zo goed kan communiceren tijdens het schommelen.
De stand van India haar hoofd naar links vindt ze, net als wij, niet goed en we moeten blijven corrigeren.

Mel is nu pannenkoeken aan het bakken om morgen mee te nemen naar Momonoki. Vaak nemen moeders iets zelfgemaakts mee. Wij wilden eigenlijk naast de brownies ook pannenkoeken maken maar er was geen tijd meer. Onze gastvrouw had toen als voorstel om ze mee te nemen op een gewone dag. Er zijn op vrijdag altijd veel moeders met kindjes dus het is wel leuk als ze Mel zijn pannenkoeken kunnen proberen.

Sayonara,

Meller, India en Sakura