de volgende dagen van India....
Door: Sagra en Melle
Blijf op de hoogte en volg Melle, Sagra, India, Brida en Yuna
25 Mei 2006 | China, Beijing
Dinsdag 23 mei
Net na de bevalling is er meteen een longfoto gemaakt vanwege het ademen. Die bleek goed te zijn, geen problemen. Daarna een hersenecho om te kijken of er bloedingen waren. Er bleken geen bloedingen te zijn maar wel een zuurstof tekort in sommige delen van de hersenen maar ze kunnen niet zeggen of dat weer bijtrekt.
Ze constateren wel een overbelasting van de spieren [muscle tone noemen ze dat]. Haar hele lijfje is verkampt en ze strekt ze alle ledematen voor enkele ogenblikken aan waarna ze weer terug vallen. Je kunt haar armen en benen niet bewegen want ze staan voortdurend onder spanning. Haar ademhaling is erg snel.
Op een gegeven moment heeft ze verhoging en stoppen ze allemaal met koud water gevulde plastic handschoenen om haar heen en in haar luier. De koorst daalt weer. Ze geven haar antibiotica omdat ik tijdens de bevalling ook koorts had.
Woensdag 24 mei
We gaan 's morgens meteen bij haar kijken (Mel is ook 's nachts gegaan omdat ik hem dat vroeg en toen was ze nog erg onrustig). Het lijkt wat beter met haar te gaan maar nog steeds heeft ze die spierkrampen. Ze doen bloedtesten en brengen een sonde aan in haar neus waardoor ze haar de borstvoeding kunnen geven. Ze houden haar slapende zodat haar hersenen rust krijgen. Ze durven haar daarom ook niet te laten drinken aan de borst.
's Middags mag ik haar eindelijk vasthouden, alle slangen en infuus blijven aangekoppeld. Ze lijkt er wel wat rustiger van te worden Mel krijgt zelfs haar vingertjes een beetje ontspannen en zo kan ze Mel zijn vinger vasthouden. We besluiten om later nog een keer te komen zodat Mel haar kan vasthouden zodat we zo min mogelijk met haar hoeven te lopen. Maar wanneer we later weer komen ligt er opeens een kap over haar hoofd omdat ze te snel ademt en zo te weinig CO2 binnenkrijgt. Iedere keer is er weer wat nieuws en ik schrik van het beeld dat ik aantref en kan mijn tranen niet meer inhouden. Zonder geluid vallen de tranen naar beneden en Mel en ik houden elkaar stevig vast terwijl we India zachtjes over haar handjes en voetjes aaien.
Ze blijkt ook een gebrek aan sodium (we weten niet wat dat is) te hebben daarom krijgt ze nu een infuus met glucose en sodium. Dit houdt wel in dat ze minder borstvoeding kunnen geven.
Donderdag 25 mei
We zijn 's morgens meteen weer bij haar wezen kijken en ze was een beetje gespannen. Wanneer we weer op de kamer zijn komt de kinderarts langs en zegt dat ze een MRI-scan van haar hoofd gaan maken omdat ze zo snel ademt en ze denken dat haar hersenen een foute boodschap afgeven aangezien ze voldoende zuurstof inneemt. Wij gaan mee naar die ruimte en daar gaat ons kleine meisje in een klein bakje door de donutmachine heen. We zien de plakjes hersenen en ik moet aan Rogier denken en dat hij dat soort plakjes kan lezen, was hij er maar bij denk ik dan had ik er meer vertrouwen in.
Een eeuwigheid later (zo voelt het) komt de dokter vertellen dat na een snelle lezing van de fotos ze constateren dat er inderdaad een tekort aan zuurstof is voor en achter in de hersenen. Ze zegt dat dit kan duiden op een hersenafwijking maar hoe groot die afwijking zal zijn kan ze niet zeggen. Ik vraag haar of het ook mogelijk is dat haar hersenen later bijtrekken en er niets aan de hand zal zijn. Ze zegt dat dat een mogelijkheid kan zijn maar ze druk zich heel voorzichtig uit. Ze gaan nog een vergadering hebben met veel mensen en dan hebben ze ook de uitgebreide lezing van de scan erbij.
Als ze weg is trekken Mel en ik het even niet meer en huilen bij elkaar uit. Het vervelende hier in het ziekenhuis is wel dat als ze je zien huilen ze zeggen dat je je sterk moet houden voor de baby en dat het niet goed is voor mijn herstel en de borstvoeding. Dat maakt het moeilijk om te huilen terwijl wij denken dat het juist goed is om je emoties te laten gaan terwijl je samen bent. Wanneer we bij India zijn houden we ons groot en praten we tegen haar en raken haar aan.
Wanneer de dokter terugkomt is het verhaal hetzelfde, ze zegt dat ze zich nu gaan concentreren op haar lichamelijk herstel en zorgen dat ze stabiel wordt. Daarna zien ze weer verder, ten aanzien van haar beschadiging. We gaan weer naar haar toe en ze lijkt wel wat meer ontspannen. Ze is nog steeds slapende (ze houden haar expres slapende). We gaan vaak kijken en de laatste keer was ze heel ontspannen en hebben we geen spierkrampen meer waargenomen. Haar handjes waren beide slap en je kon haar armpje bewegen.
Wanneer we naar haar kijken kunnen we ons niet voorstellen dat er iets mis met haar zou zijn. Ze ziet er zo sterk uit en haar kleur is gezond. Daar gaan we ons op focussen hebben we besloten, hoewel dat soms best lastig is als je weer slecht nieuws krijgt...
Net na de bevalling is er meteen een longfoto gemaakt vanwege het ademen. Die bleek goed te zijn, geen problemen. Daarna een hersenecho om te kijken of er bloedingen waren. Er bleken geen bloedingen te zijn maar wel een zuurstof tekort in sommige delen van de hersenen maar ze kunnen niet zeggen of dat weer bijtrekt.
Ze constateren wel een overbelasting van de spieren [muscle tone noemen ze dat]. Haar hele lijfje is verkampt en ze strekt ze alle ledematen voor enkele ogenblikken aan waarna ze weer terug vallen. Je kunt haar armen en benen niet bewegen want ze staan voortdurend onder spanning. Haar ademhaling is erg snel.
Op een gegeven moment heeft ze verhoging en stoppen ze allemaal met koud water gevulde plastic handschoenen om haar heen en in haar luier. De koorst daalt weer. Ze geven haar antibiotica omdat ik tijdens de bevalling ook koorts had.
Woensdag 24 mei
We gaan 's morgens meteen bij haar kijken (Mel is ook 's nachts gegaan omdat ik hem dat vroeg en toen was ze nog erg onrustig). Het lijkt wat beter met haar te gaan maar nog steeds heeft ze die spierkrampen. Ze doen bloedtesten en brengen een sonde aan in haar neus waardoor ze haar de borstvoeding kunnen geven. Ze houden haar slapende zodat haar hersenen rust krijgen. Ze durven haar daarom ook niet te laten drinken aan de borst.
's Middags mag ik haar eindelijk vasthouden, alle slangen en infuus blijven aangekoppeld. Ze lijkt er wel wat rustiger van te worden Mel krijgt zelfs haar vingertjes een beetje ontspannen en zo kan ze Mel zijn vinger vasthouden. We besluiten om later nog een keer te komen zodat Mel haar kan vasthouden zodat we zo min mogelijk met haar hoeven te lopen. Maar wanneer we later weer komen ligt er opeens een kap over haar hoofd omdat ze te snel ademt en zo te weinig CO2 binnenkrijgt. Iedere keer is er weer wat nieuws en ik schrik van het beeld dat ik aantref en kan mijn tranen niet meer inhouden. Zonder geluid vallen de tranen naar beneden en Mel en ik houden elkaar stevig vast terwijl we India zachtjes over haar handjes en voetjes aaien.
Ze blijkt ook een gebrek aan sodium (we weten niet wat dat is) te hebben daarom krijgt ze nu een infuus met glucose en sodium. Dit houdt wel in dat ze minder borstvoeding kunnen geven.
Donderdag 25 mei
We zijn 's morgens meteen weer bij haar wezen kijken en ze was een beetje gespannen. Wanneer we weer op de kamer zijn komt de kinderarts langs en zegt dat ze een MRI-scan van haar hoofd gaan maken omdat ze zo snel ademt en ze denken dat haar hersenen een foute boodschap afgeven aangezien ze voldoende zuurstof inneemt. Wij gaan mee naar die ruimte en daar gaat ons kleine meisje in een klein bakje door de donutmachine heen. We zien de plakjes hersenen en ik moet aan Rogier denken en dat hij dat soort plakjes kan lezen, was hij er maar bij denk ik dan had ik er meer vertrouwen in.
Een eeuwigheid later (zo voelt het) komt de dokter vertellen dat na een snelle lezing van de fotos ze constateren dat er inderdaad een tekort aan zuurstof is voor en achter in de hersenen. Ze zegt dat dit kan duiden op een hersenafwijking maar hoe groot die afwijking zal zijn kan ze niet zeggen. Ik vraag haar of het ook mogelijk is dat haar hersenen later bijtrekken en er niets aan de hand zal zijn. Ze zegt dat dat een mogelijkheid kan zijn maar ze druk zich heel voorzichtig uit. Ze gaan nog een vergadering hebben met veel mensen en dan hebben ze ook de uitgebreide lezing van de scan erbij.
Als ze weg is trekken Mel en ik het even niet meer en huilen bij elkaar uit. Het vervelende hier in het ziekenhuis is wel dat als ze je zien huilen ze zeggen dat je je sterk moet houden voor de baby en dat het niet goed is voor mijn herstel en de borstvoeding. Dat maakt het moeilijk om te huilen terwijl wij denken dat het juist goed is om je emoties te laten gaan terwijl je samen bent. Wanneer we bij India zijn houden we ons groot en praten we tegen haar en raken haar aan.
Wanneer de dokter terugkomt is het verhaal hetzelfde, ze zegt dat ze zich nu gaan concentreren op haar lichamelijk herstel en zorgen dat ze stabiel wordt. Daarna zien ze weer verder, ten aanzien van haar beschadiging. We gaan weer naar haar toe en ze lijkt wel wat meer ontspannen. Ze is nog steeds slapende (ze houden haar expres slapende). We gaan vaak kijken en de laatste keer was ze heel ontspannen en hebben we geen spierkrampen meer waargenomen. Haar handjes waren beide slap en je kon haar armpje bewegen.
Wanneer we naar haar kijken kunnen we ons niet voorstellen dat er iets mis met haar zou zijn. Ze ziet er zo sterk uit en haar kleur is gezond. Daar gaan we ons op focussen hebben we besloten, hoewel dat soms best lastig is als je weer slecht nieuws krijgt...
-
25 Mei 2006 - 12:10
Bianc:
Sjezus.... Ik was net een berichtje aan het schrijven, omdat ik het een en ander had gehoord van Menoodj. Mijn blije blos is weer weggetrokken en voel me heel gedempt...
Laten we met zijn allen hopen op een voorspoedig herstel en dat alles goed zal komen. Al onze liefde jullie kant op!!!! Ik denk aan jullie prille gezinnetje, heel erg veel sterkte.. dikke kussen -
25 Mei 2006 - 12:37
Axel,:
Hey zus en Mel,
Gewoon lekker doen wat jullie zelf denken dat goed is hoor. Die chinesen hebben toch geen idee wat jullie gewent bent. En wat wij westersen nodig hebben om door dit soort tijden heen te komen.
Vanaf hier leven we erg met je mee, ik heb je 2x geprobeert te bellen vandaag maar ik kom er niet tussen je bent steeds in gesprek.
We duimen ervoor dat alles goed gaat (die chinezen zijn snel in de stress wat gezondheid betreft.) we hebben er in ieder geval alle vertrouwen in.
Suc6 en ik probeer jullie morgen te bereiken.
-
25 Mei 2006 - 14:31
Carola:
hey sugarbabes,
greatest congratulations to the greatest event in everybodys life!!
big hugs and big kisses to the little family!!
love,
carola & chris -
25 Mei 2006 - 15:30
Denise:
Ik heb mijn berichtje bij de vorige pagina gezet...
Had hier gemoeten. Jus Denise -
25 Mei 2006 - 17:02
Lawrence En Simone:
Hi,
We leven erg met jullie mee en hopen dat het toch allemaal goed gaat komen met India.
LIEFS EN KUS
LAWRENCE SIMONE EN LIVIA -
25 Mei 2006 - 17:27
Cor En Lindy:
Trotse Pa en Ma,
Wij leven met jullie mee.
Ondanks alle moeilijke berichten willen we julie toch feliciteren met het hele mooie meisje!
Wat een mooie snoet heeft ze.
We duimen voor jullie en hopelijk komen de positieve berichten gauw.
Enne, hou je tranen niet in. Lekker huilen kan juist even opluchten zodat je daarna weer alles op alles kan zetten om jullie kleine meid bij te staan.
Heel veel succes en sterkte!
Liefs Cor en Lindy
-
25 Mei 2006 - 18:43
Sandra:
Hallo lieverds,
Gefeliciteerd met jullie kersverse dochter.
Sagra "petje af" voor deze prestatie. Melle jammer dat je niet vaker schrijft want je verslag doet zeker niet onder voor die van Sagra. Laat je niet vertellen door die Chinezen hoe je om moet gaan met je EIGEN emoties!
Ik wens jullie veel sterkte met de moeilijke berichten. Ik doe alvast een "dikke knuffel" voor jullie in mijn baggage.
heel veel liefs uit Den Haag!
Sandra -
25 Mei 2006 - 18:50
Sandertje Korff:
Hoi Sagra'tje en vriend, wil jullie en natuurlijk ook de fam. van harte feliciteren met jullie dochter!! veel plezier in verweggistan. groetjes, sander -
25 Mei 2006 - 19:19
Josje:
hoi sagra en melle ik heb ook jullie verhaal gelezen ik was zooooo nieuwsgierig en laat diej chinezen maar lekker kletsen met niet huilen huilen is juist goed !!!! en ik heb de moet erin dat alles helemaal goed komt want ze ziet er hartstikke goed uit !!!!!
hou de moet erin groetjes mij -
25 Mei 2006 - 19:27
Nathalie En Rogier:
lieve saag en melle,
wij vinden net als jullie dat ze er super mooi en gezond uitziet!
t' is volgens ons een heel sterk meisje dat er boven op gaat komen!!!
ik hoop dat je ouders snel bij jullie zijn om jullie te knuffelen en om hun 1e prachtige kleindochter te bewonderen!!
jullie zijn inmiddels behoorlijke bikkels en alles in altijd nog goedgekomen!!!!
een klein kusje voor het kleine meisje en een hele dikke kus met overweldigende omarming voor jullie!
zet 'm op en heel veel succes!
rogier, nathalie en aagje -
26 Mei 2006 - 08:28
Corine:
Hai lieverds,
Ik denk de hele tijd aan jullie, hoe moeilijk zal het daar wel niet zijn. Ik begrijp dat jullie je K voelen maar probeer toch ook te genieten van jullie kleintje. Ze ziet er inderdaad erg sterk uit. En we blijven positief denken. Sterkte!
Kus
-
26 Mei 2006 - 08:33
Jennifer & Rini:
Lieve Sagra en Melle,
Heel erg gefeliciteerd met jullie mooie dochter!! Hele mooie namen hebben jullie haar gegeven!
Heb zeker wel een paar keer moeten slikken en wat tranen weg moeten vegen bij het bevallingsverhaal.
We hopen dat het allemaal mee valt met wat ze in het ziekenhuis zeggen en dat jullie snel te horen krijgen dat alles goed is met jullie dochter!
We denken aan jullie!
liefs Jen en Rini -
26 Mei 2006 - 08:51
Menoodj:
BIJ JULLIE ZIJN:
Zo rustig, zo warm en zo zacht het voelde hier echt heel erg fijn.
Weer hoorde ik stemmen eigenlijk al negen maanden lang maar dit keer was het anders nu wilde ik bij ze zijn.
Het voelde goed en gaf mij kracht deze stemmen waren de bron en instinctief wist ik daar moet ik naartoe.
Maar nu werd ik toch wel benauwd want het enige wat ik kon zien was rood en zwart en vroeg mij eigenlijk af HOE….
Maar ik schoof al mijn angst opzij en wist “deze reis is zeer de moeite voor mij”.
Al mijn krachten pakte ik samen en begon mijn reis, ik wist niet wat er allemaal gebeurde maar die stemmen die moest ik halen.
Nu hoorde ik andere stemmen maar die stemmen klonken anders een ervan zei “het moet iets meer indalen”.
Ineens was het rustig maar ik wist dit is een stilte voor de storm, heel snel erna wilde ik weer gaan want, oh jee ik kreeg geen lucht nu was het erop of eronder.
Een enorme kracht die mij hielp op mijn hoofd voelde ik iets raars maar het was goed dus ik liet het gebeuren daar zag ik het licht oh dit was werkelijk een wonder.
Daar zijn ze dan de stemmen met een gezicht het mooiste wat ik zag voor het eerst in mijn jonge leven, de anderen om mij heen sloot ik buiten, mijn kleine oogjes volgde hen de hele tijd.
Zij zijn het die mij hebben gesteund in deze reis en nu moet ik ervoor zorgen en ze laten zien dat ik trots op hen ben, nu is het aan mij dat is een feit.
Niet lang daarna hoorde ik ze zeggen oh kleine meid je bent zo sterk en we zijn zo blij dat jij er bent. Het spijt ons dat je nu al moet vechten we wilden je besparen voor deze pijn……..
Mijn ogen roerde en mijn hart vulde zich met liefde want het enige wat ik ze wilde zeggen was “Oh Mamma, Pappa wees toch niet zo bedroefd maar zoals ik gelukkig en vol goede moed want het enige wat ik ooit heb gewenst is om bij jullie te zijn……..”
Met liefde en knuffels
India
-
26 Mei 2006 - 09:37
Menoodj, Ron En Tom & David:
Hallo Lieverds,
Wij willen jullie van harte feliciteren met de geboorte van jullie prachtige dochter. Wij blijven alleen maar leuke dingen naar jullie sturen en zullen alleen positieve gedachten en krachten naar jullie uit gaan. Ik hoop dat iedereen dat gaat doen want het is een kerngezond meisje dat erg knap is (vast van haar vader, hehehehe en moeder natuurlijk ook). Dus luister naar je gevoel en naar je eigen kracht en naar die van India want daar is ze dan lang verwacht en toch gekomen waar ze wil zijn.....
Dikke knufs en kus aan jullie en India -
26 Mei 2006 - 09:41
Moeder Van Yana,:
Lieve Sagra en Melle,
Op afstand voel ik jullie onmacht maar vooral de liefde voor jullie prachtige dochter. Op de foto`s zie ik dat het een sterk meisje is wat al in haar eerste uurtjes de wereld lachend inkijkt.
Maak jullie niet te veel ongerust......cultuurverschillen geven vaak twijfels en dat blijkt ook weer in deze medische wereld. Met jullie liefde en dat uit zich ook in huilen en haar heel veel tegen jullie aanhouden weet ze dat ze straks in haar eigen bedje bij jullie kan zijn.
Ik wens jullie heel veel succes in deze dagen maar vooral heel veel geluk met jullie prachtige dochter...........
(p.s. sodium is natrium=zout)
Engely -
26 Mei 2006 - 17:54
Ria Borst:
Ik wil jullie toch feliciteren met de geboorte van jullie dochter en heel veel sterkte toewensen.
-
26 Mei 2006 - 18:11
Dieuwke:
Lieve Melle en Sarga,
Allereerst van harte gefeliciteerd met jullie dochter India.
Zware bevalling en de momenten daarna.....Wat een spanning. Ik voel jullie helemaal aan , nu ook vandaag na het lezen van dit bericht.
Ik leef met jullie mee, ik denk aan jullie. Ik stuur de komende week wat op naar jullie voor India.
Als het me lukt, maar als ik zeg dat ik dat doe, dan hou ik me eraan.
Ik zit nu bij mijn ouders, Nathan en ik zijn naar Utrecht komen fietsen gisteren. 10 uur vetrokken van Sliedrecht vandaan en we waren om half 2 op de Leidseweg aangekomen. Met twee tussen posen. Mijn vader vertelde het gisteren, toen had ik nog geen emails gelezen. Daar heb ik nu even de tijd voor gekregen.
Nou ja, mijn vader zit niet op de kabel met internet. Dus , ik stop nu want als er iemand wil bellen dan kan dat nu niet en het kost hem telefoontikken.
Namens mijn vader ook de felicitaties en de hartelijke groeten!
Liefs, Dieuwke -
26 Mei 2006 - 20:20
Esme:
Lieve Sagra en Melle,
Van harte gefeliciteerd met jullie mooie meid. De tranen biggelen nog over mijn wangen, waren jullie maar lekker in Nederland. Hopelijk krijgen jullie snel versterking van familie en vrienden daar in het verre china. Heel veel sterkte de komende tijd en een dikke kus aan jullie mooie dochter.
sander, roan en esme -
27 Mei 2006 - 07:37
Caroline:
gefeliciteerd met jullie wondertje! Ook ik zit hier met tranen in mijn ogen van jullie verhaal. Vreselijk dat zo iets moois zo'n verdrietig tintje krijgt. Ik hoop dat het allemaal toch goed komt met India, ze ziet er geweldig uit! Ik leef met jullie mee en wens jullie het allerbeste, liefs Caroline.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
