Geboren!!!

De dag is gekomen!!!

Gisteren zijn we, na een lange nacht, ouders geworden van een prachtige dochter.

Hieronder probeer ik van moment tot moment te beschrijven wat er is gebeurd. Heel persoonlijk, voor Sagra en mijzelf, maar ook om jullie, zo ver weg, te laten weten hoe het gaat en wat er is gebeurd.


Maandag 22 mei | 22:00

Nadat Sagra een heerlijke voorjaarsdag had beleefd; lekker weer, vertroeteld bij de manicure en lekker gegeten bij een klein Frans restaurantje met haar beste Beijing vriendin [waar ik na mijn werk was bijgekomen] kreeg ze nu krampen in haar onderbuik, die toch wat verder gingen dan de harde buiken die ze de afgelopen tijd had. Dit was een nieuw gevoel. En het gevoel werd van minuut tot minuut sterker en heftiger.


Maandag 22 mei | 22:30

Liggen op bed, op de kniëen op bed. Een echt fijne positie is er niet meer en het lijkt erop dat dit toch echt wel weëen zijn. Het is zover! Maar hoe nu verder? Hoewel de weëen eigenlijk al erg snel achter elkaar kwamen, betekende dat nog niet dat het echte moment al heel dichtbij was. Dat kon nog wel tijden duren, voordat we ook maar naar het ziekenhuis hoeven.
Die vraag werd al heel erg snel beantwoord, toen Sagra plotseling een spurt maakte richting de badkamer en me riep. Het water was gebroken!
Nu werd het tijd om het zieknhuis te bellen. Ik kreeg al snel de emergeny room , ze verbonden me direct met de OB/GYN afdeling en toen ik uitlegde wat er was gebreurd en hoe alles er nu aantoe ging was de conclusie al snel; kom maar hier, wij bereiden alles voor.


Maandag 22 mei | 22:45

Ik had al de laatse dingen in Sagra’s ‘bevallingskoffer’ gedaan en vloog nu naar buiten om een taxi te vinden. In dezelfde snelheid vloog ik de weg over, stapte diep in een diepe modderplas [het had eindelijk echt goed geregend nu] en hield de eerste taxi aan die ik vond. Geen idee hoe ik hem uit moest leggen wat ik nodig had, belde ik Zhen om te laten vertellen dat we naar ons huis moesten, hij dan even 5 minuten moest wachten en vervolgens ons naar het ziekenhuis brengen.
Gelukkig geen protest, van ‘in mijn taxi geen zwangere vrouwen en rotzooi’, en 5 minuten later vertrokken we richting ziekenhuis. Sagra begint nu echte weëen te krijgen en de chauffeur doet zijn best niet te reageren op de zuchten en steunen die van achter komen. Onderweg bel ik wel 4 keer met het ziekenhuis om ze de chauffeur uit te leggen hoe hij moet rijden en te checken of hij geod rijdt. Dat Sagra roept dat hij wel goed gaat hoor ik eigenlijk bijna niet..

Maandag 22 mei | 23:15

Aangekomen in het ziekenhuis is er al een aparte kamer klaargemaakt voor Sagra. Een ruime kamer, die het midden houdt tussen een ziekenhuis- en hotelkamer. Best luxe allemaal, al is dat het laatste waar we de komende uren aan zullen denken. Er zijn twee kraamzusters aanwezig, die alles voorbereiden. Ze spreken goed Engels, wat erg prettig is, en we zijn de enigen op de afdeling, dus kunnen alle aandacht verwachten. Sagra haar weëen gaan onophoudelijk door en zitten heel dicht op elkaar van begin af aan om de twee minuten. Niks geen rustige opbouw. Meteen er vol in lijkt het wel.

Dinsdag 23 mei | 00:30

De weëen worden heftiger en heftiger. Ik hou Sagra haar hand vast, neem het wrijven over de rug over van de zuster als dat nodig is en ik verwacht elk moment vol uitgescholden te worden voor alles en nog wat als afreageer reactie. Maar dat moment komt niet. De zuster vraagt of Sagra een ruggeprik wil en ik vertel haar dat Sagra dat niet wil, ze wil proberen het helemaal alleen te doen. Ze checkt de ontsluiting, en die is nu 2 cm.


Dinsdag 23 mei | 01:30

Sagra krijgt steeds nieuwe grenzen van pijn voor haar kiezen en weet zich geen goed houding meer te geven en zoekt naar posities. Ze zweet zich ook kapot en wordt ook al moe van het harde werk, midden in de nacht. De zuster stelt voor om in de Jacuzzi te gaan; het warme water werkt kalmerend door de gewichtloosheid, en het warme water zorgt ook voor een versnelde ontsluiting. dat werkt wel enigszins, maar de heftigheid van de weëen nemen wel toe.

Dinsdag 23 mei | 02:15

Na de Spa gaan we weer terug naar de kamer en werd het tijd, volgens de zuster, om aan de monitor te gaan om de toestand van het kind te meten [hartslag enzo]. Terwijl Sagra zelf helse pijnen leek te lijden en zich weer kapot zweette begonnen ze nu erover dat Sagra erg groot was (voor Chineese begrippen natuurlijk), maar dat het kind ook wel groot leek. Ze wilden nu wel de dokter erbij gaan halen om te kijken hoe het ging. Eerst ging Sagra wel nog een keer douchen. Dat vallende water werkte ook wel kalmerend voor een tijd.

Dinsdag 23 mei | 02:30

Weer in bed kwam nu de dokter ook kijken. Zij vond ook wel dat de baby erg groot leek en liet blijken dat ze bang was voor een ‘problem’ als het bekken van sagra niet groot genoeg zou blijken. Het kind daalde namelijk niet snel genoeg in en dat zou kunnen wijzen hierop. Ze stelde voor om direct een echo te maken om het kind te checken de het bekken om te zien of alles goed zou gaan. Dit werd ook meteen geregeld en de uitkomst was hiervan dat het tot zover wel leek te passen.Het formaat was wel ok, maar de baby moest wel sneller gaan dalen. Daarnaast lag de baby, bleek met de echo, nog verkeerd om; met het gezicht naar boven in plaats naar beneden, wat een natuurljke bevalling ook problemen kan geven; dan kan het moelijker ‘de bocht nemen’ en naar buiten komen.De optie van een keizersnede bleken we als mogelijke noodzaak in gedachten moeten houden, als het allemaal te zwaar zou gaan.

Dinsdag 23 mei | 03:00

Sagra zag er op dit moment erg moe en geslagen uit. De inspanning was immens, het zweet bleef vloeien en de pijnen werden heftiger en heftiger. Ze begon nu te twijfelen of ze het zou redden deze nacht en of een ruggeprik misschien wel nodig zou zijn. We waren nu pas op de helft, omdat de ontsluiting pas 5 cm was. De weëen waren wel onophoudellijk om de twee minuten.

Dinsdag 23 mei | 03:30

Sagra’s grens was bereikt en ze wilde een ruggeprik, om deze bevalling tot een goed einde te kunnen brengen. Vervelend genoeg was de ontsluitings opening kleiner geworden door zwelling en ze zou moeten wachten tot de ontsluiting weer was gegroeid. Daarnaast bleek dat bij elke wee, de hartslag van de baby omlaag ging, wat inhield dat de baby erg veel stress had van de weëen en te langzaam herstelde van elke wee. Teveel stress in dit verband zou verband houden met hoeveel zuurstof de baby aan het krijgen was. De doketer werd nu stelliger dat de baby nu gehaald moest worden met een keizersnede en liet een tweede dokter bellen voor een second opinion; dr Kung.

Dinsdag 23 mei | 04:30

Toen de ontsluiting weer meer dan 3 cm was kon eindelijk de ruggeprik gegeven worden door de anesthesist. Dit wsa een hele operatie, omdat er een buisje in je rugenwervel wordt gezet [waar je eerst nog eens plaatseljk voor wordt verdoofd] en via dat buisje krijgt ze vervolgens de verdoving, die steeds kan worden bijgevuld met een spuit, die aan haar schouder werd geplakt. Dr Kung bleek een Amerikaanse dokter, wat erg hielp in de communicatie. Hoewel de Chinese dokter geen gebrek aan woordenschat had, voelt het op kritieke momenten toch dat je niet begrijpt wat er aan de hand is en waarom iets nodig kan zijn. Ze controleerde alles wat er gebeurd was en ging in overleg met de ander dokter om te bepalen wat het beste was. De verdoving werkt niet direct en Sagra weet soms niet waar ze het moet zoeken van de pijn. Ze [en ik ook] vergeet de puflessen en elke andere ademhalings les en gelukkig weet dr. Kung haar weer op het juiste pad te brengen met ademhalings techniek die ook de wee-pijnen houdbaarder maken

Dinsdag 23 mei | 05:30

Het lijkt erop dat de baby zich aan het herstellen is, de hartslag van de baby nu weer goed hersteld en op niveau komt na elke wee. Dokter Kung besluit dat de keizersnee om die reden waarschijnlijk toch niet nodig is en wil inzetten op een natuurlijke geboorte. Voorstel is om wel een tijdje de weëen te onderdrukken om beiden op krachten te laten komen en daarna in één keer door te gaan.

Dinsdag 23 mei | 06:00

Dr Kung geeft opdracht aan de anestesist om gehele verdoving te geven zodat Sagra en de baby even echt kunnen rusten. Sagra heeft heel erge dorst maar mag niet drinken omdat er wel een kleine kans is dat de keizersnee toch nog doorgaat.De ruggeprik lijkt goed te gaan werken en de andere prik die de weëen onderdrukt [ook om de baby rust te geven] ook en de arts stelt voor dat Sagra het komende uur probeert te rusten, zelf op krachten te komen en de ontsluiting en indaling door te laten zetten tot maximaal. Ik ga die tijd ook op de bank liggen, en beiden wachten we het komende uur af. Sagra moet van de ene zij naar de andere gaan zodat de kans groot is dat de baby toch nog draait.

Dinsdag 23 mei | 06.45

De ruggeprik raakt langzaam uitgewerkt en de weeen worden weer hevig. Dr checkt de ontsluiting en indaling en het blijkt dat beide goed zijn. We gaan persen zegt ze.

Dinsdag 23 mei | 07.00
Hoewel Sagra nog geen persweëen voelt worden de gewone weëen wel heviger en heviger. Goed ademhalen en puffen wordt steeds belangrijker. Ook krijgt Sagra nu steeds zuurstof toegediend. niet zozeer voor haarzelf, maar om de baby goed van zuurstof te voorzien. Omdat de persweëen uitblijven zal Sagra het op eigen kracht moeten gaan doen. Persen met de gewone weëen mee. Maar voordat alles klaar is moeten er nog een aantal weëen ‘genomen’ en weggeblazen worden. Sagra knijpt mijn vingers bijna van mijn handen met elke wee nu. Wat een krachten spelen hier..

Dinsdag 23 mei | 07.15

Het bed van Sagra wordt in een paar handelingen omgebouwd tot een baringsbed. Het voorste deel wordt weggehaald en 2 steunen voor haar voeten komen tevoorschijn. Er komen ook allemaal groene doeken eromheen te liggen. Push Sagra! Het persen mag beginnen. Met elke wee nu moet Sagra nu uit alle macht persen. Ik mag dicht in de buurt blijven en moet haar been vasthouden bij elke wee. Bij elke wee moet Sagra 3 keer persen, en elke pers proberen tot 10 tellen, liefst langer vast te houden.

Dinsdag 23 mei | 07.30

De stress voor de baby wordt weer hoog bij elke wee en de dokter besluit om na één wee steeds de volgende weer ‘weg te blazen’ om de baby haar hartslag weer op peil te laten komen. Dat werkt en de baby hersteld steeds heel goed. De doktoren, zusters en ik moedigen Sagra constant aan.

Dinsdag 23 mei | 07.40

De baby komt stap voor stap verder naar beneden en haar hoofd komt steeds een beetje tevoorschijn, maar komt na een aantal persingen niet verder. De dokter besluit daarom dat het tijd is om te gaan helpen. Er komen een aantal zuigapparaten en scharen tevoorschijn de dokter wil hiermee de geboorte proberen te versnellen.

Dinsdag 23 mei | 07.50

De zuignap schiet een aantal keer los en Sagra is nog steeds uit alle macht aan het persen met elke wee. Het lijkt chaotisch met alle emoties en dingen die er gebeuren, maar de doktoren zijn helemaal gefocussed. De inspanningen lijken bijna onmenselijk voor mij en Sagra loopt soms paars aan van alle kracht die ze zet.

Dinsdag 23 mei | 08.00

Het hoofdje komt steeds even tevoorschijn en de doktoren schreeuwen “nog één keer” Het is vooral dr. Kung die Sagra weet te blijven motiveren en Sagra gaat voor de laatste push.

Dinsdag 23 mei | 08.03

Het hoofdje is nu half naar buiten gekomen en nu moet het snel gaan. Sagra houdt de weëen niet meer aan en blijft uit alle macht persen en plotseling in één snelle beweging komt het het lichaampje eruit. Sagra schreeuwt het uit van de pijn en moet verschrikkelijk huilen. Voor één seconde ligt de baby op de buik van Sagra maar wordt heel erg snel weggehaald losgeknipt en door een aantal doktoren behandeld. Ze wordt heel snel roze en haar hart klopt goed, maar ze wil niet uit haarzelf ademen. Vanaf de eerste seconde is één dokter bezig met beademen. Ze willen haar ook afdrogen en ik schreeuw naar ze wat ze aan het doen zijn, omdat we hadden gezegd dat ze niet helemaal schoongeveegd moest worden.

Dinsdag 23 mei | 08.10

De zuster ‘helpt’ Sagra met het baren van de placenta,wat nog erg pijnlijk is. Wanneer dat eenmaal gebeurd is is de inspanning voorbij en kan Sagra zich richten op de baby.

Dinsdag 23 mei | 08.15

De baby wil nog niet uit haarzelf ademen en wordt meegenomen naar de IC voor observatie. Voordat ze weg wordt genomen kunnen we haar nog zien en aanraken en na de aanraking van Sagra lijkt de baby goed te reageren en we horen later dat ze uit zichzelf is gaan ademen.

Er volgen nog meer dagen en momenten, die we later zullen gaan beschrijven, onze schat ligt nog steeds op IC, maar dit is de beschrijving van de eerste momenten van India Amber Salome...