Dag 246 in Beijing, 10-05-06

Lieve Manon van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Het wordt een mooie zonnige dag in Nederland dus geniet lekker van de zon ze schijnt speciaal voor jou vandaag.

Terwijl jullie allemaal nog lekker op een oor liggen (mensen in de nachtdienst uitgezonderd) zweeft Melle door het Chinese luchtruim op weg naar Shanghai, speelt mijn buurvrouw 'altijd is Kortjakje ziek' op de piano (na Kortjakje gaat ze meestal het do, re, mi doen met zang erbij), en zit ik met dikke buik en een moe hoofd op de bank naar jullie te schrijven. Ik probeer echt de adviezen op te volgen en veel te slapen maar het wil niet meer goed lukken. Ik denk dat de baby aan het dalen is en dat geeft nare steken in mijn onderbuik.

Zondag zijn we op kraambezoek geweest bij die Nederlandse mensen. Het was mooi weer, wel een beetje drukkend, en we hebben lekker buiten in de binnenplaats van hun huis gezeten. Het is erg mooi en heel ruim in hun huis en het fijne is dat je dus een eigen binnenplaats hebt en dat het in de hutong erg stil is. Je hoort er geen auto's. Het was een mooi kindje met veel gezichtsuitdrukking. Nog heel klein en teer. Het voelde voor mij onwerkelijk dat er ook zo'n mensje in mij zit. Mel heeft haar een hele tijd vastgehouden en ze was lekker bij hem aan het slapen. Zag er goed uit Mel met baby.
Over het ziekenhuis waren ze helaas niet onverdeeld enthousiast. Ik ga niet het hele verhaal hier op t internet doen maar het kwam erop neer dat ze het idee hadden dat het ziekenhuis zoveel mogelijk geld wil binnenhalen en daar onnodige test voor doet. Ik had dat gevoel zelf ook al omdat ze mij ook een aantal test heeft laten doen waar ik uiteindelijk zelf voor moest betalen omdat het niet in het pakket zat en ik dat niet wist. Het is natuurlijk erg moeilijk als er iets met je kindje is en je zelf niet weet wat het beste is en de dokter geeft verschillende opties, je dan moet kiezen of je de onderzoeken wel of niet wilt. Natuurlijk wil je het beste voor je kindje en wil je dat het gezond is maar we hebben het idee dat ze dat in dit ziekenhuis een beetje uitbuiten.
Daarnaast was er een aantal keren een probleem in de communicatie met de Chinese zusters. Die kunnen wel een beetje Engels maar leggen niet uit waarom ze bepaalde dingen doen. Ze krijgen een opdracht van een dokter en voeren die dan zonder om uitleg te vragen uit. Daardoor kunnen ze de patient niet duidelijk maken waarom er medicijnen gegeven worden of een infuus aangelegd wordt.
Ze hebben ons een paar tips gegeven en die zullen we zeker uitvoeren. Ik moet ervoor zorgen dat ik alleen maar aan mezelf denk als ik daar lig en aan ons kindje en schijt hebben aan iedereen om me heen, behalve Mel dan. We hebben al samen besproken wat belangrijk is en Mel gaat dat proberen te regelen op het moment supreme. Wel spannend dus allemaal. Op momenten dat ik dit soort dingen hoor wou ik dat ik in Nederland was waar er gewoon maar 2 mensen naast je bed staan in plaats van 6 en waar ze gewoon zeggen waar het op staat, nuchter en eerlijk zijn. Niet dat Amerikaanse gedoe met indekken voor rechtzaken ed.

Na ons bezoek zijn we door de hutong gelopen voor een half uur en kwamen toen langs een Japansrestaurant waar we lekker aan de plaat hebben gegeten. Het was duur maar wel erg goed. Ik heb dus niet mijn uur lopen gedaan op zondag maar ik was ook nog een beetje beurs van de hele dag lopen van zaterdag.

Maandag heb ik mijn computer opgeschoond (wat een klus is dat zeg) tot C belde of ik zin had in koffie. Ben dus snel gaan douchen en ontmoette haar om 3 uur bij Starbucks. Om kwart over 6 vertrokken we daar en ik ben vanaf daar naar huis gelopen. Dat kostte me 1,5 uur. Ik was helemaal kapot, alles was weer opgezwollen en pijnlijk, maar ik voelde me wel goed dat ik het had gedaan. Toen moest ik nog koken. Mel kwam om half 9 thuis dus we aten laat.

Gisteren heb ik het bedje in de baby kamer opgemaakt en de kasten ingeruimd, wat dingetjes opgehangen en de koffer hergepakt. Toen ben ik met de metro naar Jo gegaan om te zwemmen. Het was heerlijk we hebben een uur gezommen en zijn daarna koffie gaan drinken. Vandaar ben ik weer gaan lopen, eigenlijk voelde ik me niet zo heel lekker door steken in mijn buik maar heb toch doorgezet. Ik heb een uur en een kwartier flink doorgelopen maar helemaal naar huis was te ver dus heb ik voor het laatste stuk een taxi genomen. Ik had geen eten in huis gehaald dus nam Mel pizza en salade mee en weer aten we pas om half 9.
Het regende gisteren weer en dat zorgde ervoor dat het wat koeler was. Ian vertelde dat de regen opgewekt wordt en C beaamde dat. Wanneer er wolken aan de hemel staan schieten ze een pijl met chemicalien af en dat zorgt ervoor dat het gaat regenen.

Vandaag schijnt de zon en ziet het er redelijk helder uit buiten, er waait een stevige wind en volgens het weerbericht wordt het vandaag 24 graden. Zondag wordt het 31 graden het wordt dus snel warm.

Als het goed is ga ik vandaag met Jo naar een winkel met tweedehands baby en zwangerschapskleding. Het is kleding van expats (allochtonen) en waarschijnlijk dus groter en moderner dan het Chinese spul.
Ik weet nu ook waarom er bijna niets te krijgen is aan babykleren hier. Dat komt omdat ze de baby geen kleren aantrekken. Het wordt in doeken gewikkeld en soms krijgt het een omslag shirtje aan met een soort onderbroek met daarin een losse luier. Ze hebben dus de eerste maanden wel een luier aan, een ouderwetse dan he die je uit moet wassen. Daarnaast worden de schouders en de heupen ingebonden voor een maand geloof ik om te zorgen dat die mooi recht staan. Ook de oren worden iedere dag een aantal keren gemasseerd in een ronde beweging zodat die mooi rond worden. Ja, ja, en dan denken Nederlandse vrouwen dat ze het druk hebben met hun baby.

Michel komt vandaag weer in Beijing aan. Hij blijft hier een half jaar voor Huan Yang werken. Hij komt eerst even hier slapen tot er een appartement voor hem is waar hij in wil wonen gedurende die tijd.

Gisteren is het ontwerp voor de geboortekaart opgehaald door de drukker. Hij gaat twee proefdrukken maken en Mel denkt dat hij dat morgen al af heeft. Dan krijgen we ook een offerte en kunnen we kijken of we verder gaan. Wat wel grappig is hier is dat als je redelijk weinig kaarten bestelt (zoals wij doen een stuk of 140) ze er ook enveloppen bij maken.

Nou dat was em weer, morgen zullen we zien of al het lopen zijn uitwerking heeft gehad want dan mag ik weer naar dr Zhou. Dan is het nog 2 weken voor de uitgerekende datum.

Mingtian jian!!
Sa La

Ps: ik heb bij dag 143 en dag 140 nog wat foto's geplaatst, misschien leuk om te kijken.