Vervolg 54 en dag 55

Mel heeft gelijk het eten was heerlijk. Van sommige dingen kon je niet eens geloven dat het geen eten was. Er kwamen nog meer mensen eten. Die deden mee aan een soort trainingskamp was wel grappig om te zien.

De twee duivels eten bijna niets en vragen constant aandacht als een van de moeders met ons in gesprek is. Mel en ik werden trouwens van elkaar gescheiden tijdens de reis. Ik moest met alle vrouwen en kinderen in een auto en Mel lekker rustig met Yin. De kinderen krijgen in de auto mega veel te eten allerlei lekkere dingen. Niet gek dus dat ze niets meer wilden eten. De moeders hebben niet zoveel overwicht op de meiden, alleen Alanya probeert nog een beetje haar zin door te zetten zodat Cindy toch wat rijstsoep eet.

Na het eten gaan we de berg op ze lopen steeds fout en we bereiken niet de top zoals ze van plan waren maar het geeft niet want het is erg lekker om gewoon al door de natuur te lopen. De bomen zijn allemaal niet erg groot en oud. Dat komt omdat tijdens de culturele revolutie alle bomen zijn gekapt. Zo is het ook met gras. Tijdens de revolutie hebben ze 10 jaar lang al het gras uit de grond getrokken omdat het als zijnde decadent beschouwd werd. Nu zijn ze dan ook erg zuinig op hun gras. Op een gegeven moment zien de moeders het niet meer zitten en zeggen dat wij maar verder moeten gaan met z'n drieen. We lopen een stukje maar dan houdt het pad op dus gaan we maar weer terug. Terug bij de vrouwen en kids zien we dat ze op een kleedje zitten te eten. Snoepjes en een soort brood, erg vreemd. De omgeving is wel apart aangezien er op de berg huisjes gebouwd worden van hout en het doet allemaal een beetje boeddistich aan. Met een bel en zo'n speciale trommel. Onderweg komen we een heleboel bomen tegen met die vruchten eraan in het Engels heten ze Persimon (als het fout is geschreven is het de Rode draak zijn fout). We plukken er aardig wat en gaan dan langzaam weer terug naar beneden. De duivels zijn niet meer te harden ze huilen continu als ze hun zin niet krijgen. De oudste duivel gaat zelfs schreeuwen net zo lang tot het huilen wordt. Mel en ik lopen maar wat vooruit en genieten lekker van de omgeving.

Ook deze kinderen gaan de hele week naar de kinderopvang. Ze slapen daar ook omdat de ouders geen tijd voor ze hebben. Ze krijgen daar op 3 jarige leeftijd al piano en Engelse les. In de auto vertelt Alanya wat over de revolutie (uit zichzelf) Ze zegt dat het 10 verschrikkelijke jaren zijn geweest en dat het heel verdrietig was. Haar opa had vroeger veel land ten noorden van Beijing maar hij moest het afstaan aan de communisten en is gevangen genomen. Haar ouders voelen zich nog steeds heel verdrietig over die tijd. En als ik naar haar gezicht kijk Alanya ook. Pas de jongeren van 1990 mochten naar de universtiteit. Daarvoor slechts enkelen. De anderen mochten niet gaan en moesten werken. Ik begrijp nu ook best dat Alanya en een heleboel andere ouders het beste willen voor hun kind. En het kind willen geven wat ze zelf niet hebben kunnen doen. Ook begrijp ik dat ze hun kinderen pushen om te leren zelfs op zo'n hele jonge leeftijd dat het kind eigenlijk moet kunnen spelen. Daarnaast mogen ze ook nog maar een kind krijgen. Dus alles hangt af van dat ene kind. Ik ben heel benieuwd wat voor soort mensen daaruit voortkomen. Of ze zich wel kunnen redden in de maatschappij, of ze zich wel kunnen inleven in een ander, of dat het geboren leiders zijn enz... Wel een heel interessant vraagstuk. Ik ben ook benieuwd hoe de kinderen op de scholen en de kinderopvang behandeld worden. Of ze daar ook alles mogen of dat er daar hele strenge regels zijn. Alanya gaat vragen op de opvang van Cindy of ze daar nog mensen kunnen gebruiken dus dat is wel spannend. Wie weet kan ik binnenkort eens zo'n opvang van binnen bekijken.

Voor we weer naar huis gaan koopt Yin 3 dozen met diezelfde vruchten. Een voor die andere collega een voor ons en een voor hunzelf. We hebben nu dus mega veel van die vruchten. Ik hoop dat ze optijd rijp zijn zodat Kirsten en Lennard ook mee kunnen eten.

Het was een erg leuke trip dus. We komen om half 6 thuis en gaan meteen weer weg (ondanks dat we het liefst op de bank in slaap willen vallen) om het schilderij van Mama op te halen. Het ziet er erg mooi uit dus we betalen en gaan door naar de schilderwinkel. We kopen daar nog olieverf verdunner, gesso, terpentine en 2 grote doeken. Met dit alles gaan we met de taxi door naar de Zha la fu. Daar kopen we een tree cola light (aangezien Kir, Len en Mel dit veel drinken) en wat eten voor de week en ons avondeten. Dan gaan we weer naar huis. Thuisgekomen eten we wat en ik begin met het stukje maar op de helft word ik zo moe dat ik niet meer verder kan. Ik val om 8 uur op de bank in slaap.


Dag 55 in Beijing

Deze dag word ik om half 7 wakker en ik ga lekker het huis nog een beetje opruimen en wil het bed opmaken voor onze gasten maar als ik in de kamer aankom zie ik dat Mel dat allemaal al heeft gedaan. Ik kan dus lekker rustigaan doen. Om 8 uur ga ik de deur uit en neem een taxi naar het vliegveld. De chauffeur neemt weer eens een hele rare route en het is onwijs druk op de weg. Ik had het kunnen weten denk ik nog ik kom natuurlijk te laat. Maar ik heb me afgeleerd om me daar druk om te maken en blijf gewoon relaxed in de taxi zitten. Eindelijk komen we op de aerport express way maar daar staan we op een gegeven moment in een stilstaande file. Ik vraag de man waarom alles stil staat en maak het gebaar van een botsing. Maar nee het is geen botsing het komt omdat er iemand te hard heeft gereden en de camera heeft geflitst. Die persoon wordt meteen van de weg gehaald en daarom staat alles stil. Ik vind het een vreemd verhaal maar goed dit is China dus alles is mogelijk. De man vraagt hoelaat mijn vliegtuig gaat. Dus ik vertel dat ik mijn zusje en haar vriend ga ophalen en dat ik ze meeneem naar mijn huis. O zegt hij zal ik jullie dan ook weer mee terug nemen. Ik vind dat prima. Aangekomen geeft hij aan waar hij zijn taxi neerzet en ik ga naar binnen. Ik ben nog optijd het vliegtuig is net geland.Het duurt een tijd voor ze tevoorschijn komen maar uiteindelijk zie ik ze dus ik zwaai en Kirsten ziet me meteen. Het was heel gaaf om ze te zien en ik moet zeggen ik werd er helemaal een beetje emotioneel van. Ik ben bang dat de taxichauffeur al is vertrokken aangezien het 25 minuten heeft geduurd. Maar ik wil voor de zekerheid toch even kijken. Als we boven aankomen staat hij te zwaaien, hij is er dus nog. Dat is dan toch wel weer bijzonder.

Thuis eerst even wat drinken en spulletjes uitpakken. Ze hebben allemaal lekkere dingen mee en boeken dus dat is geweldig. Ook tocht tape van mama (is niet om te eten maar wel goed om het warmer te maken) lekkere marsepein (gek woord eigenlijk), kruidnoten en twee boeken van Mel zijn moeder. We zijn dus onwijs verwend.
Hierna proberen we te pinnen maar de machine is stuk dus besluiten we een bak (echte maar dure) koffie te halen en daarna naar de Confusius tempel te gaan. Hij staat in de stijgers dus het is niet veel aan. Daarna een stuk lopen naar een andere bank, dan is Lennard zo moe dat hij geen zin heeft om terug te lopen dus nemen we een taxi naar Yonghegong (oftewel de Lama tempel) Over deze tempel heb ik al eens geschreven. Kirsten en Lennard waren net zo onder de indruk als ik was de eerste keer dus dat was erg leuk om te zien. Ik voelde me af en toe net een gids. Ook de tweede keer vond ik het bezoek indrukwekkend. Het is inmiddels 3 uur en Len en Kir hebben wel zin in bitterballen met een biertje dus we stappen in de taxi en gaan naar The hidden three. Kir en Len zitten lekker aan de pullen Chinees bier en we nemen er bitterballen en 1 pizza bij die we met z'n drieen in een mum van tijd verorberen. Ik merkte opeens dat ik alleen nog maar ontbeten had. We blijven daar 2,5 uur zitten en af en toe vallen Lennard zijn ogen dicht. Dan komt Mel en besluiten we naar huis te gaan om daar bij het 24 uur open restaurant te gaan eten. We mogen deze keer helemaal naar de 4 de etage toe. Het meisje herkent Mel inmiddels. We gaan in een kamer waar ook 4 duitsers zitten. Ze horen mij in het Chinees wat bestellen en vragen mij wat voor hun te vertalen het is wel grappig dat ze denken dat ik het goed kan. Terwijl de serveerster me steeds niet begrijpt. Ik moet hele zinnen gaan bedenken om een woord duidelijk te maken dat ik schijnbaar met de verkeerde toon uitspreek. Maar waarschijnlijk klinkt dat voor iemand die er toch niets van verstaat erg intelligent terwijl ik me alleen maar stommer voelde.

Wat wel leuk was was dat de serveerster af en toe naar mij keek om hulp terwijl de duitsers aan het bestellen waren. Toen ging het ook wel goed. Len en Kir hebben wel lekker gegeten. Kirsten vond het eten hier ook veel beter dan in Nederland dus haar angsten waren aardig weggenomen.
Om half 11 zijn we thuis en ik ga om kwart over 11 naar bed.

Nou dat was het wel voor vandaag. Morgen schrijf ik over dag 56, de dag van vandaag.

Mingtian jian!!!
Shang Sa La

Ps: Jen ik heb zondag je pakketje ontvangen. Ik denk dat ik pas vanaf zaterdag kan beginnen met "Billy's bootcamp" maar het ziet er wel gaaf uit. Ik heb er zin in. Onwijs bedankt!!!!

Ps ps: Heidy we zijn benieuwd naar de uitslag van je examen. We hopen dat je het hebt gehaald. Als dat het geval is kunnen jullie mooi op de motor deze kant opkomen. Wat vind je daarvan??