Eerste werk/school dag, Beijing dag zes

WHAHHHHHHHHH......................... MOEILIJK.............................. hoe ga ik dit ooit leren?????????
Oke ik begin bij het begin.
Ten eerste was Mel zo lief om de eerste dag met me mee te gaan. Hij vond het suf om eerst mij met de metro te laten gaan en er dan een half uur later zelf mee te gaan en alleen thuis blijven vond hij ook niet tof. Ik vond dat heel prettig en gezellig. Dus kwart voor 8 wij de deur uit naar de metro. Met de Metro naar station Xizhimen en vandaaruit een taxi gepakt. Station Xizhimen is bij een gebouw dat lijkt op een hele grote m en wordt dus in de volksmond het Mac Donalds gebouw genoemd dat even terzijde.
We komen er achter dat de taxichauffeur geen idee heeft waar hij heen moet op een gegeven moment stopt hij stapt uit en gaat het iemand vragen. Ik zie de bui al hangen het in inmiddels al half 9 (ik moest er dus al zijn). Ik bel mr Lio op, die zegt dat ze me expecten, ik geef de telefoon aan de chauffeur. Hij lijkt het te snappen en keert de auto weer om. We rijden weer 20 minuten en mr Lio belt mij waar ik ben. Ik heb geen idee waar we zijn dus geeft ik weer de telefoon aan de chauffeur. Na 1 minuut arriveren we op de juiste plek.

Ik ren de auto uit naar het schoolgebouw 4de etage, ontdek wederom dat ik geen conditie heb, naar het kantoortje van mr Lio. Ik mag mee met een juf naar een kamertje. Ze is nog jong en erg aardig en spreekt goed Engels. Een andere juf komt me een flesje water brengen, heel lief.
We beginnen met het oefenen van het alfabet, eerst de medeklinkers die lijken wel wat op het Nederlands behalve de combinaties zh, ch en sh en r, h, g en x die zijn vrij lastig uit te spreken ze klinken ook een beetje hetzelfde. Dan de klinkers die gaan ook nog, daarna samengestelde klinkers en medeklinkers en klinkers samen. Dat wordt al wat lastiger. De letters veranderen ook soms van klank als ze met een andere letter samen komen. Dan doet ze in een sneltreinvaart de toonhoogtes met me daarvan zijn er 4. Met die klanken kun je een woord 4 verschillende betekenissen laten krijgen. En toen was het uur (wat eigenlijk 1,5 uur zou moeten zijn) om.

Ze vond mijn uitspraak goed en dacht dat ik wel klaar was om de klas, die al een week bezig is, binnen te stomen. Ha ha en toen begon het pas echt...................
Dat eerste uur was echt peanuts.
Ik zit in de klas met Josh (rood haar uit Engeland) Met ik geloof Erik uit de VS, Linda VS en Elyah (rood haar uit Alaska). De juf vraagt of ik uit holland kom, ik versta het woord Hé lán dus ik knik ja. De mensen uit de klas weten even niet waar het over gaat dus dat is mooi. Dan vraagt ze hoe ik heet maar dat versta ik niet dus ze vertalen het voor me. We beginnen met wat nummers. Die had ik in Nederland gelukkig al geoefend dus daar bracht ik het goed vanaf. De juf schrijft alles in karakters op het bord in een bepaalde volgorde en ze telt het aantal strepen die ze zet (dit doet ze zodat je het kunt opzoeken in het woordenboek). Je werkt van boven naar beneden van links naar rechts. Het is de bedoeling dat je ook meteen onthoud hoe het teken eruit ziet want ze schrijft er verder niets bij. En ze verwacht wel van je dat je het later als je de beurt krijgt even kunt voorlezen. Goed bij de getallen ging dat nog wel maar toen kregen we dingen als ik heb een brief voor je, en waar ga je heen, ik ga naar de bank/postkantoor/park/school. En ik kan je zeggen dat is andere koek.

Het gaat ook allemaal ik een enorm tempo. Hele conversaties moesten we doen en omdat ik alleen achteraan zit moest ik steeds met de juf. Die anderen konden de zinnen uit hun hoofd maar ik moest steeds kijken in mijn boek. Ik had eerst niet eens door dat het in het boek stond dus wist helemaal niet waar de conversatie over ging. Ik stond twee keer op het punt om in huilen uit te barsten (herken dit van mezelf had dat ook bij de eerste les Italiaans van Fernanda). Je voelt je onnozel en weet dat je iets moet zeggen maar weet niet wat omdat je niet eens weet wat ze je vraagt. Maar goed 1,5 uur later was ik helemaal dood. Mijn kop knalde uit elkaar, nogsteeds eigenlijk.
Elyah en Linda vroegen of ik ook ging eten in de kantine. Dat vond ik prima maar moest nog even een schrijfschrift halen om karakters te kunnen oefenen.

In het kantoortje aangekomen roepen de twee juffen die bij het gesprek hadden gezeten vrijdag alletwee Ahhh Sagra, ze kennen me dus al bij naam. Ik vraag een schrift, is gratis, en vraag of ik morgen ook na de les nog 2 uur prive les kan krijgen. Ze verstaat me niet dus ik moet gaan zitten. Dan komt er wederom een roodharige jongen binnen en ze gebaard dat we ons aan elkaar moeten voorstellen. Dit doen we en dan begint ze in rap tempo Chinees tegen de jongen te spreken en die jongen spreekt rapido terug, ik sta perplex. Ik kan morgen extra les krijgen om 1 uur. Mooi.

Dan ga ik met de roodharige jongens mee naar de kantine, onderweg sluiten er nog een aantal roodharige mensen aan en ik kom tot de ontdekking dat dit een familie is die bovendien ook Amish zijn. De vrouwen hebben van die jurken aan en zo'n kapje op hun hoofd. Ze zijn allemaal verschrikkelijk aardig en geintresseerd ik mag op hun lunchopwaardeerkaart meeeten en we zitten gezellig samen aan tafel. De jongste zoon Mika ofzo gaat voor in het gebed en ik wacht netjes voor ik ga eten. Ze geven me nog wat tips en vertellen me dat ze er al 10 maanden zijn (en die jongen en dat meisje kunnen het onwijs goed). De week is opgedeeld in verschillende stukken lezen, spreken, luisteren, schrijven. Dus iedere dag heb je een ander stukje. Erg spannend.

Ze geven me een goede tip om weer bij de metro te komen, ik moet gewoon lopen naar de derde ring vandaar gaat een bovengrondse metro en die komt uit bij Xizhimen dus dat werkt top.
Mijn klas komt iedere dag een half uur eerder om samen te oefenen en na schooltijd werken ze ook nog even samen. Dat is wel prettig. Nou dat was mijn eerste schoolervaring. Het is inmiddels 4 uur en ik heb een berg huiswerk te doen dus stop ermee. Vannavond lekker aardappels met hele dunne groene asperges en kip eten mmmmmmmm.............. Mel schrijft over zijn eigen dag.
Ik hoop op wat bemoedigende woorden van jullie!!

Mingtiãn jiàn (see you tomorrow, zal jullie iedere dag1 nieuw woordje leren dan kun je als je langskomt een beetje communiceren met de Chinese)
Sagra

Nou, tegen Sagra's schrijf- en verhaalkunst kan ik eigenlijk niet op, ze heeft jullie erg mooi en lyrisch door de eerste dagen van ons verblijf genomen. Maar nu, na mijn eerste werkdag [waar het allemaal door komt :-) ] wordt het eindelijk tijd dat ik ook iets van mezelf laat horen.

De eerste dagen, waren zoals je eerder hebt gelezen, dagen van kijken, zoeken, ontdekken en ons 'thuis' proberen te maken. Ik moet zeggen datdat aardig is gelukt. We hebben een leuk apartement [zie de fotos] dat we hebben aangevuld met heerlijk basale dingen als waterkoker, broodrooster etcetc. Daarnaast hebben we natuurlijk onze directe leefomgeving [en een stukje erbuiten] bekeken. Ik zal de verdere details niet nog eens opnoemen, maar meer mijn gevoel erbij vertellen. Er is hier verschikkelijk veel te ontdekken, te leren en te zien, dat staat buiten kijf. De schoonheid zit hem echter niet in het grote beeld van de stad, wisten we eigenlijk al, maar dat maakt het begin wel even slikken. Je moet open staan voor details. Plekjes en momenten. Daarnaast is het vooral een avontuur, voor ons ieder apart én voor ons samen. De gekke, grappige misschien soms frustrerende 'dagelijkse dingen' van china en de chinezen die we -nu al- tegenkomen.

De schoonheid van het land zullen we gaan ontdekken in de uitstapjes die we van plan zijn te maken, daar ben ik van overtuigd en daar zie ik ook erg naar uit. En ik hoop daarnaast dat wij dingen zullen ontdekken aan deze plek de komende tijd [even los van werk] , die ons verblijf bijzonder, prikkelend en een genot maken. Dit even in tegenstelling tot, zoals Sagra zo juist zei, de Nederlanders die we gesproken hebben, voor welke vooral het de relatief luxe levensstandaard is dat ze kunnen handhaven, wat het wonen in Beijing geweldig maakt.

De beste zet die we hebben gemaakt tot zover was het kopen van die fietsen, en niet alleen omdat onze Mega-Sloten iedere keer zoveel aandacht trekken. Het is heerlijk om in alle vrijheid rond te rijden, veel te zien en goed om je heen te kunnen kijken, fantastisch. Een beetje fietser zal zeggen, wat *ul je nou lyrisch over fietsen, ben je het niet gewend ofzo?...Nou dat mag jezelf invullen, haha. We zijn in ieder geval goed aan het inburgeren; het feit dat we 'gewoon' de metro namen naar onze dagelijkse dingen werd ook zeer positief ontvangen op mijn werk.

En daar komen we bij waar het allemaal om begon, ze-job. De retaildivisie van het architectenbureau HuanYang, die zochten naar creatieve versterking en dachten dat te hebben gevonden in dit mannetje. Dit mannetje waar dus de komende tijd alle ogen op gevestigd zullen zijn en iedereen naar kijkt, luistert en [hopelijk] knikt als hij zijn truckendoos open doet....SLIK..

Gek genoeg heb ik met eigenlijk totaal niet van tevoren voorgesteld hoe het zou zijn. Natuurlijk wel nieuwsgierig hoe het zou zijn, maar bewust het daar ook bij gelaten. Niet van ..wat als er dit, of ....wat als ze dat. Redelijk blanco ben ik naar binnen gestapt, vanochtend, na die ongelukkige start die Sagra eerder al beschreef.

Bij binnenkomst wordt ik opgevangen door Ms Fang en Raymond [die het beide verschikkelijk druk hebben, ze ziet aan ze dat ze op hette kolen zitten] en kort daarna wordt ik opgehaald door een 3e persoon; Robert is zijn Engelse naam. Hij blijkt de tolk/vertaler te zijn, die mij de komende tijd overal zal vergezellen [om te vertalen dus..]

Ik wordt meegenomen naar de Retail-department, mijn plekje voor de komende tijd, en ik wordt door Calvin, de creatief directeur [die dus geen tijd meer heeft voor zijn baan] opgevangen, rondgeleid en voorgesteld aan alle mensen van de groep.

Aan de ene kant willen ze mij graag [wat] tijd geven om te acclimatiseren, maar aan de andere kant kunnen ze niet wachten om te beginnen; 'wat kunnen we voor je doen, wat heb je denk je nodig om zo efficient mogelijk te werken'

Best grappig; ik zeg 'ik wil graag weten hoe jullie werken, wat is jullie ontwerp- en project proces, hoe werken jullie?' En zijn zeggen, 'ja maar, dat willen wij juist van jou weten, wij willen van jou leren!'

Toch zal het een grote uitdaging voor mij worden om aan de ene kant gewoon mijn ideëen in te brengen, maar ook goed in beeld te krijgen hoe deze wereld daar nou werkt, wie doet wat, wie is verantwoordelijk voor wat en wat wordt er nou echt verwacht, door klanten en door HY [kort voor Huan Yang].

Maar de eerste test-case is al binnen, er ligt meteen een project waar ik mijn tanden in kan zetten. Meteen op pad gegaan; locaties en concurrenten bekenen, analyse starten etcetc...Presentatie over twee weken......

Ik zie dat ik wel al een flink stuk geschreven heb, misschien wacht ik tot morgen om mijn eigen [jaja eigen] office te beschrijven, dan kan ik er gelijk wat plaatjes bijdoen. Later ook meer over het bedrijf, het werk etcetc. Niet in één keer alles verklappen, ik moet ook nog een beetje op gang komen..

TOT MORGEN!
[Sag kan t al in t chinees, straks is zij mijn tolk...]