No climbing on the wall

Na een voor mij slechte nacht slaap gaan we om 9.15 uur richting de hoek van de straat waar we met de chauffeur van het ziekenhuis hebben afgesproken. Al voor we de deur uit zijn komt het meisje van de receptie naar ons toe om te vertellen dat onze driver voor de deur staat. Inderdaad staat hij daar met een mooie zwarte auto. We stappen in en vertrekken richting Mutianyu (we zouden eigenlijk een ander stuk doen en dan lopen naar een andere ingang een hike van 10,5 km maar dat stuk wordt gerenoveerd dus moesten we een andere keuze maken). Al in de stad moet ik plassen en ik hou het ternauwernood vol. De rit is eigenlijk heel mooi maar ik kan me er niet meer op concentreren mijn blaas staat op knappen. Steeds komen we voorbij publieke wc’s maar ik durf niet te zeggen dat de chauffeur moet stoppen en hoop steeds dat we er bijna zijn. Eindelijk is het zover en gelukkig is er meteen bij de, nieuwe, ingang een toilet en kan ik eindelijk van mijn last verlost worden. Ook hier heeft de tijd niet stil gestaan. Alles is nieuw. Een nieuw gebouw een stuk bij de muur vandaan, Allemaal restaurants en de verkopers met hun kraampjes staan nu voornamelijk aan dit begin.

We kopen een kaartje voor de shuttlebus, de muur, de open kabelbaan en de rodelbaan in totaal 316 yuan ong 54 euro!! voor twee personen. We stappen in de bus en rijden door het dorpje naar boven. Daar gaan we met de open kabelbaan naar boven. Het is leuk we kunnen de rodelbaan onder ons zien. Boven gekomen kiezen we ervoor om van wachttoren 6 naar wachttoren 1 te lopen. Er zitten hele steile hoge stukken bij en uiteindelijk arriveren we bij wachttoren 1. We zien wel mensen voorbij het bordje verboden toegang komen en besluiten deze keer ongehoorzaam te zijn en ook verder te gaan. We komen bij nog een wachttoren en blijven daar een tijdje genieten van de rust en het uitzicht. Opeens verschijnt er een bezwete Chinese man van een verder stuk dat je niet mag betreden. We besluiten ook verder te gaan. Dit hadden we immers eigenlijk in de planning gehad, lopen op een niet gerenoveerd stuk muur. We lopen nog twee wachttorens door dan komt er weer een bezwete Chinees langs maar we besluiten dat we niet verder gaan. Ik zie een paar namen op de stenen van de wachttoren staan en kras met een steen Trix haar naam ook op één, dan kras ik mijn eigen naam er ook op en besluit dan (eigenlijk was mijn plan om bollen te planten bij de muur maar dat leek me niet mogelijk op dit stuk dus ik had ze niet mee) dat ik India haar naam er ook op kras, dat is wat ik achter laat op de muur. En wanneer we er een foto van maken ziet Trix dat er op dezelfde rij stenen als waar India haar naam staat, Pama staat geschreven. Hoe kan dit nog toeval zijn.

We lopen terug, dat gaat altijd sneller dan heen op de één of andere manier. We moeten wel meer klimmen dus het is zweten geblazen. Bij aankomst doen we een drankje op het terras en nemen dan de rodelbaan naar beneden. Het is een leuk tripje en het gaat vrij hard. We gaan eten bij het vegetarische restaurant dat ons door de CEO is aangeraden. We zijn de enige gasten om half 4. De bediening is heel vriendelijk en het meisje vertelt dat alle groenten van hun eigen boerderij komen en dat alle vleessoorten die op de kaart staan eigenlijk ook groenten zijn. We nemen kip curry. We krijgen eerst rozenknopjes thee en daarna komt er een blad met waarschijnlijk zwarte bonen melk, de curry met groente en aardappel, rijst, een schaaltje met spinazie, een schaaltje met een soort bruine tofu dingetjes en een schaaltje met boontjes en look. Het was heerlijk en dit alles kostte ons ongeveer €10,- per persoon. Lili van het ziekenhuis had ons al gebeld waar we waren toen we nog moesten eten, ze zei ons rustig te eten maar toen we om half 5 bij de chauffeur kwamen was hij iet wat geïrriteerd. We kwamen om 18.15 uur terug bij het hotel en hebben over een stukje van nog geen 5 minuten rijden 25 minuten gedaan. Onze benen zijn stram dus we besluiten even te gaan lopen. We kopen wat bier bij de Wu fa en broodjes bij Holiland en gaan dan terug naar het hotel. We eten kletsen wat met onze Canadese buren, schrijven, douchen en gaan naar bed.

Zaijian!!