Een goed begin

Nog even Dahlia bollen kopen bij Ranzijn (tulpenbollen zijn op) en dan ben ik klaar om te gaan. Trix en Paul halen me om half 12 op en we rijden zonder trammelant zo naar Schiphol.
Na het zelf inchecken van onze koffers (nog even en we hebben helemaal geen mensen meer nodig) gaan we door de paspoortcontrole op weg naar het avontuur.

Er zitten veel Chinezen op de niet volle vlucht, het is lekker rustig, op een hoestende dame achter ons na. We proberen tevergeefs te slapen en landen 0.15 uur Nederlandse tijd op Chinese bodem. We moeten met een shuttle bus naar de oude terminal. De paspoortcontrole gaat snel en de bagage zien we al op de band liggen als we aankomen.

We drinken eerst koffie/thee bij Starbucks en besluiten met de metro naar het hotel te gaan. Dat werkt perfect. Eerst met de airport express naar Dongzhimen dan overstappen op lijn 2 naar Yonghegong mijn oude metrostation en dan lijn 5 naar Dongsi. De eerste lange rit kostte ons samen 50 yuan (8,50 euro) en het tweede stuk 6 yuan (ong 1 euro). We gingen als een speer door die metro heen. Trix ging zelfs zonder haar kaartje te scannen illegaal door het hekje omdat ik dacht dat de metro bijna ging. De mevrouw die op haar trapje het perron overziet zag het door de vingers. Het was best druk maar we propten ons er met koffer en al gewoon in. De plekken werden weer vertrouwd al is er ook veel nieuw, er zijn bijvoorbeeld kaartjes automaten bij de metro en hekjes waar je je kaartje in moet stoppen ipv een persoon die je kaartje scheurt.

Eenmaal weer buiten ruik ik dan eindelijk de vertrouwde geur van Beijing. Ik was bang dat toen ik het niet rook toen ik uit het vliegtuig kwam ik het me had ingebeeld maar nee daar was het. We dachten een bepaalde kant uit te moeten maar ik vroeg het toch maar voor de zekerheid. De mensen die ik vroeg waren niet heel zeker maar toen we toch de door ons bedachte kant op gingen lopen zeiden ze resoluut dat we de andere kant op moesten. Een oude man riep ons bij zich maar zijn Chinees ging zo snel dat ik het niet verstond maar gelukkig een voorbijganger wel en die hielp ons in goed Engels de juiste kant op. De eerste mensen hadden toch gelijk. De vierde zijstraat moesten we hebben de Hutong in en na even lopen kwamen we op nummer 5. Onze kamer was nog niet klaar pas om 2 uur en het was nu half 10 maar we mochten wel even ontbijten. Dus zaten we even later lekker in de courtyard te ontbijten.
Na het omkleden hebben we de twee fietsen van het hotel geregeld en zijn we meteen (Trix natuurlijk voor het eerst) het verkeer gaan trotseren. En oh, wat voelde dat goed!! Ik was gewoon vergeten hoe leuk het is om te fietsen in Beijing.

We stopten bij de Lama Tempel. Eerst hebben we wierook gekocht om daar te branden maar meteen bij de ingang moesten we die achterlaten en kregen we in de tempel gratis twee nieuwe doosjes wierook. Die winkels buiten de tempel zeggen natuurlijk niets van deze nieuwe regel want die hun inkomsten gaan natuurlijk drastisch omlaag door deze nieuwe regel. Trix was aangenaam verrast door de tempel omdat hij zoveel groter is dan ze dacht. We branden onze eerste wierook bij het eerste grote plein. Ik voer het ritueel zoveel mogelijk uit als dat ik om me heen zie. Eerst brand ik wierook voor een blijvend gelukkig huwelijk van mijn lieve vriendin die op dat moment trouwt met haar geweldige man. Dan brand ik opnieuw maar dan voor India. En dat deed me veel. Ook Trix brand de hare en ook zij heeft het even moeilijk. En dat is mooi en goed. Ook bij de Boeddha van het verleden laat ik stokjes achter. Wanneer we na alles gezien te hebben door het mooie groene paadje weer terug lopen word ik echt even emotioneel, een gevoel van afscheid overwelmt me. Ik ben blij dat we gegaan zijn ondanks dat ik er al zo vaak ben geweest, misschien juist wel daarom.

We lopen door de hutong naar het koffietentje bij de Confusius tempel (die opeens is uitgegroeid tot een heuse bezienswaardigheid, zoveel mensen komen erop af). We zitten binnen bij de open deur en genieten van een koud colaatje. Het is lekker warm in de stad met een heerlijk briesje erbij de smog valt mee. Dan fietsen we naar mijn oude huis die nu eindelijk aan een echte rivier staat. Ze hebben er iets moois van gemaakt, visplekjes, groen en een looppad staan langs de rivier.
We gaan naar de supermarkt lopen er snel doorheen want Trix heeft eten nodig, ze stort in. Daarvandaan fietsen we naar Ditanpark en eten daar op een bankje in de schaduw lekker onze yogurt en banaan op. We wandelen door het park en zien mensen een soort diabolo acties doen met een tol, Tai Chi, Chinees schaken en natuurlijk gymnastiek. Het is erg druk en gezellig in het park. We besluiten om half 5 een hapje te eten in de vreetschuur. We kunnen niet boven zitten en de kaart is minimaal, niet helemaal de vreetschuur beleving dus maar het was lekker en we zijn moe. Op de fiets naar het hotel rijden we in een keer goed.

We hebben een kleine maar gezellige kamer met twee grote bedden. Ik zit nu op de binnenplaats, hoor de vogels, de gebedsroeper van de moskee, de wind en natuurlijk ook de auto's.

Nu even lekker douchen en dan naar bed we zijn al meer dan 30 uur wakker. Het voelt goed hier te zijn en ik voel ook dat het wat los maakt.

Ziajian!