Laatste dagen,

Na het zwemmen ga ik met Yuna en Brida onder de douche. Op een gegeven moment voel ik iets op mijn been en denk dat het Yuna haar handje is. Ik kijk naar beneden en zie Yuna op te verre afstand om haar hand op mijn been te hebben, het moet dus iets anders zijn. Ik kijk naar beneden en zie een zwart beest op mijn been ter grote van zo’n 7 cm. In een impuls trap ik met mijn been het beest eraf en met een gil (ja ik ben een echt wijf) spring ik alle kanten op de douche uit. Yuna schrikt zich kapot van mijn gedrag en moet hard huilen. Mel komt op de commotie af en inspecteert het beestje dat zich nu op de muur bevindt het blijkt een baby leguaan te zijn en ik voel me toch wel een beetje suf dat ik me zo heb laten kennen. Maar om eerlijk te zijn heb ik me daarna toch maar in de andere badkamer gedoucht ;-).

We zijn er de laatste dagen niet meer op uitgeweest. Eigenlijk wou ik nog naar Willemstad om wat meer van de huizen te zien en de haven maar om de kinderen wat rust te geven voor we weer naar huis gaan besluiten we toch maar om ons aan hun slaaptijden te houden. Daarnaast heeft Mel zich behoorlijk verbrand. Hij was vlees aan het braden en bij het omdraaien kreeg hij veel grote spetters olie op zijn arm. Het lag meteen open. Voor Mel was het geen zwembad en zee meer de laatste dagen. Dus ben ik met de dames het water ingegaan. Op een gegeven moment was Mel met Yuna in het huis, Brida zwom in het zwembad en India zat bij mij aan de kant water te drinken via de sonde. Opeens hoor ik een hoop geritsel in een palmboom. Ik zie een leguaan van een palmblad glijden zo het zwembad in (een mooi you tube filmpje had het geweest). Hij weet niet hoe snel hij eruit moet komen. Ze lopen constant op de rand van het zwembad en doen daar hun behoefte. Waarom juist daar blijft een vraagteken. Een paar keer per dag komt er iemand van het resort om de poep weg te halen.

In de informatiemap van het resort leest Mel dat er behalve muggen ook Praga’s zijn die zijn heel klein en geven grote bulten die langer dan een week kunnen blijven zitten en jeuken veel erger dan een muggenbult. Wij zijn dus niet alleen door muggen gestoken maar ook veel door die Praga’s. We zoeken ze op internet op en het blijkt dat ze ook noseeums genoemd worden. Natuurlijk ben ik er toen op gaan letten en heb er één gezien die me wou prikken. Ze hebben een donker hoofd maar hun lichaam is doorzichtig met een beetje wit. Je ziet ze inderdaad niet goed.
Bij het zwembad was een vrouw met haar 4 jaar oude zoon, hij zat onder de bulten dus ik vroeg haar of hij de waterpokken had. Bleek dat het van de muggen kwam, ze waren de avond ervoor gearriveerd en hij zat nu al helemaal onder.

We hebben maandag avond nog lekker gegeten bij Fishalisious dat was erg leuk.
Woensdag konden we gratis gebruik maken van de late uitcheck omdat er wat mis was met de riolering in ons huisje. We gingen om half 3 weg zodat we 3 uur van te voren op het vliegveld zouden zijn. Daar aangekomen bleek dat het vliegtuig flinke vertraging had. We zouden om kwart voor 6 vliegen maar uiteindelijk vlogen we pas om kwart over 8 met een tussenstop op Aruba terwijl we dat eigenlijk niet zouden hebben. Flink balen dus.
Er was geen wind die dag dus het was bloedheet en we zaten op een terras buiten te zweten. Het was wel prettig dat we konden eten voordat we gingen vliegen zodoende was het niet nodig om in het vliegtuig te eten. Ondanks dat we het eten voor India niet meer hoefden mee te zeulen hadden we nog veel handbagage. We mochten het karretje met alle handbagage niet mee de lift in nemen en moesten dus alles tillen. Mel gaf bij de balie aan dat we een kind in een rolstoel hebben en dat het handig zou zijn om als eerste het vliegtuig in te gaan. Om 8 uur werden we gehaald maar terwijl Mel een gedeelte van de handbagage in de vakken stopte en de autostoel op zijn plek bevestigde (die overigens nu op een andere plaats moest staan dan op de heenreis omdat dat nu opeens niet mocht) kwamen de andere passagiers het vliegtuig al binnen. Het was dus even rommelig en we hadden even geen zicht op wat Brida aan het uitspoken was. Toen we eenmaal zaten waren we konijn kwijt (Brida’s grootste vriend) en het nekkussentje van India ook. Brida vertelde dat ze beide aan de stewardess had gegeven. Wij vragen maar die zei dat ze het terug had gegeven aan Brida. Zij zoeken wij zoeken maar niet te vinden. De lieve stewardess gaf ons een nekkussentje uit de duty free artikelen en Mel wou een Nijntje kopen maar die kregen we ook van de stewardess. Nijntje was natuurlijk niet konijn maar Brida was zo moe dat het voldeed toen ik zei dat konijn ergens in een tas lag. De vlucht ging goed. We hebben niet veel geslapen maar op zich ging de tijd redelijk snel. Toen we op Schiphol waren moesten we weer wachten tot iedereen uit het vliegtuig was. Toen iedereen weg was keek ik langs de rijen en zag hem liggen in een hoekje, konijn, Mel en ik waren echt onwijs blij en Brida had het niet eens door allemaal. Er kwam iemand van Schiphol het vliegtuig in om ons te begeleiden toen bleek de rolstoel niet naar de slurf te komen. Dat is het beleid van Arke, alle rolstoelen buggy’s ect komen bij de bijzondere voorwerpen band aan. Echt te belachelijk voor woorden. Uiteindelijk heeft Mel India en Yuna genomen en ik Brida en een berg bagage. Iemand van Schiphol heeft de rest van onze bagage op zich genomen en zo zijn we door de douane gegaan, die overigens eerst nog wilden dat we zouden wachten tot alle passagiers weg waren. Gelukkig zagen ze Mel met India en Yuna en een huilende Brida en streken ze met hun hand over hun hart. Toen was er maar één wagentje waarop al twee oude dames zaten. Een van ons zou dus moeten lopen met Yuna op de rug en bagage want er paste niet meer op het wagentje. Gelukkig bestelde de jongen van Schiphol nog een wagentje waardoor we toch allemaal konden gaan. Mel bleef met de kinderen bij de bagageband achter terwijl ik met de jongen de rolstoel en de buggy ging halen bij de bijzondere voorwerpen band. Toen konden we het weer samen af en ging de jongen weg. Na het halen van de koffers moesten we nog in een lange rij voor nog een bagage check. India moest weer uit de rolstoel en de hele rolstoel moest door de scanner heen. Eindelijk konden we naar buiten. Mijn ouders haalden ons op het was inmiddels al half 3 ’s middags en berekoud….

Het is inmiddels alweer maandag. Vrijdag moesten we alle twee werken dat was pittig. De jetlag is gruwelijk deze keer het is nog steeds niet over. Mel is inmiddels alweer richting het oosten (Zuid-Korea) dus die arme ziel krijgt er nog eens een jetlag bovenop. Het was een geweldige vakantie en super ervaring met de dolfijntherapie. Nu ben ik bezig om alles op een rijtje te zetten en te kijken hoe we in Nederland verder kunnen met de tips die ze ons hebben gegeven. Voor ons als gezin was het ook erg goed. We zijn dichter tot elkaar gekomen en hebben ook meer tijd gehad om met elkaar te genieten als gezin.

Liefs,
Sag