Dag twintig in Beijing

Ik voel me een beetje melancholisch. Dat komt waarschijnlijk omdat ik naar Veldhuis en Kempers aan het luisteren ben. Terwijl ik mijn karakters braaf aan het schijven was voor 1,5 uur lang bedacht ik me hoe mooi de Nederlandse taal eigenlijk is. En hoe Nederlands gezind ik eigenlijk ben. Nationalistisch zou je het ook kunnen noemen. Ik vind ons land echt prachtig. Op die paar vierkante kilomerer heb je echt alles binnen handbereik. Als ik Veldhuis en Kempers zo hoor zingen zou ik willen dat ik ook zo zou kunnen schrijven. Dat moet echt heerlijk zijn.

Toen ik net terug reed op mijn fiets van school zat ik te denken over die juf van conversatie. Wij liggen elkaar niet zo goed denk ik. Volgens mij heeft ze de schurft aan me zeker nadat ik huilend uit de klas ben gegaan. Ze negeert me een beetje, ze vraagt me wel dingen maar of het antwoord goed of fout is interesseert haar niet. Ze is met de anderen hele gesprekken aan het voeren en doet haar best voor hun, met mij niet. Misschien ook omdat er met mij geen gesprek te voeren is aangezien mijn piepkleine woordenschat. Maar goed ik dwaal af. Ik was dus over haar aan het denken en daarmee ook over haar leerkracht kwaliteiten. Ik bedacht me dat ik deze les niet een succeservaring heb gehad en daarom waarschijnlijk ook zo'n rot gevoel heb over die les. Als je kinderen les geeft probeer je zoveel mogelijk succeservaringen te bewerkstelligen bij alle kinderen. En vandaaruit ze te motiveren naar een hoger niveau. Ik denk dat dat bij volwassenen ook zo werkt. Maar volgens mijn juf waarschijnlijk niet. Het merendeel van wat ze zegt en er gezegd wordt gaat langs me heen. Op het begin probeer ik het nog te volgen maar na 10 minuten haak ik af. Ik denk dat de zij-instromers die ik op de Insulinde in de klas heb gehad zich zo gevoeld moeten hebben als ik niet een op een met ze bezig was. Gelukkig hadden die nog hun eigen werk waarmee ze bezig waren. Op mijn fiets kreeg ik wraak neigingen, ik zat te bedenken hoe het zou zijn als zij Nederlandse les zou krijgen van mij dat ik ook alleen maar tegen haar aan het praten ben en ze er niets van snapt.
Ik weet niet hoe de rest van mijn klas leert want die kunnen zoveel meer dan ik. Terwijl ik nu toch ook al twee weken bezig ben. Iedere keer kramen ze weer woorden uit waar ik geen touw aan vast kan knopen.
Ik voel me af en toe heel dom en dan moet ik echt tegen mezelf zeggen je bent niet dom je spreekt ook goed Nederlands, redelijk Engels en een beetje Italiaans, dat is al meer dan Josh en Elyah bij elkaar kunnen. Maar waarom wil dit Chinees dan niet in mijn hoofd blijven hangen.

Ik moest ook weer denken aan mijn ervaring in Italie op school. Daar zat een Amerikaan die nog niets van het Italiaans wist. Hij ging met zijn moeder in Italie wonen en wou zodoende de taal leren. Hij is er na een week mee gestopt, nu begrijp ik waarom je voelt je zo naar als ze tegen je praten en je kunt nog niet een woord begrijpen. Maar goed schrijf ik weer een heel stuk over school. We hebben trouwens wel een nieuw boek voor conversatie dat een stuk makkelijker is we beginnen een beetje opnieuw dus misschien kan ik nu langzaam bijkomen.

Waarschijnlijk heb ik donderdag les van die vrouw waar Linda het over had. Dat zou om half 2 beginnen. Moet ik wel een mega end fietsen want het is bij Workers Stadion dat ligt aan de tweede ring maar dan in het oosten en mijn school ligt aan de derde ring in het noorden. Maar goed dat maakt niet uit als het maar helpt. Moet ik wel vragen of de ayi op vrijdag kan komen want ik red het niet om dan optijd thuis te zijn.

Nou ik heb goed nieuws we kunnen namelijk in onze brievenbus!!!! Ik was het zo zat niet bij de post te kunnen. Gisteren ben ik te weten gekomen dat ik dus dat slot moest kopen dus dat was mijn missie voor vandaag. Maar waar koop je zoiets. Je zou denken bij een karwei ofzo (ben even kwijt hoe je zo'n winkel ook alweer noemt) of een ijzerhandel maar die ben ik hier nog nooit tegen gekomen. Opeens zag ik een winkel met allerhande boren Wilt en Bosch enzo, dus ik daar naar binnen maar nee daar verkochten ze geen kleine sloten. Mijn fietstocht gaat een groot gedeelte langs het lege kanaal en ik ga voornamelijk door tunnels en de enige winkels die ik daar tegenkom (August let op) zijn visgerei winkels echt een heleboel. Ik moet een weg oversteken en dat is een winkelstraat met allemaal kleine winkeltjes. Ik besluit het daar te proberen. Ik zie een winkel dat op een kantoorwinkel lijkt waar je pennen enzo kunt kopen en papier. Ik dacht nee hier hebben ze het vast niet maar vroeg het toch zodat die man mij kon vertellen waar ik dan wel moest wezen. Dus ik laat een oud slot zien en hij zegt zuo (geen idee wat het betekent maar ik zeg due) en jawel hij komt met een slotje aanzetten. Ongelovelijk de eerste winkel die ik in ga in die straat heeft het. Ik ben in mijn nopjes. Het slot kost 80 eurocent (is geen wereldslot) en ik stap blij weer op mijn fiets. Thuisgekomen eerst mijn fiets boven gezet toen weer naar beneden naar de congierge. Het is vandaag de andere man. Ik laat het slot zien en zeg Wo mai le. Wat betekent ik gekocht. (het woord voor slot ken ik niet.) Hij wijst op de brievenbus en ik knik. Hij belt met iemand en zegt daarna waarschijnlijk dat er iemand komt. Dus ik wacht. Het duurt lang dus ga ik maar op de trap buiten zitten wachten. Op een gegeven moment komt er een man met 3 tanden aan met een klein gereedschapskoffertje dat moet em zijn denk ik. En ja hoor het is em. Ik geef hem het slot en hij gaat aan de gang. Het duurt even maar het slot zit erin. Hij dacht eerst dat hij het niet deed en gaf hem weer aan mij maar gelukkig kreeg ik hem aan de praat en kon hij er toch in. Dus nu hieperdepiep hoera hebben we een brievenbus die open kan. Je begrijpt dat ik niet kon wachten tot die man klaar was om te kijken of er post voor ons was. Maar helaas alleen maar reclame. De congierge maakte een weggooiende beweging en dat heb ik boven maar herhaald. Jammer dat er niets was. Ik wacht op het geboorte kaartje van Lisanne het kindje van Ron en Manon (Ron zei dat hij hem had opgestuurd) en Ilse zei gister dat ze ook iets heeft gestuurd dus ik brand van nieuwschierigheid.

Ik heb net natuurlijk ook nog even mijn vriend gebeld om te vragen hoe het is gegaan vandaag met de presentatie. Hij zei dat hij erg tevreden was. Hij heeft het helemaal alleen gedaan voor 10 mensen waarvan een westerling uit Amerika. Die was ook de baas. Mel heeft heel enthousiast verteld en de mensen waren onder de indruk. Ze vonden het ontwerp erg mooi maar gingen veel in op de uitvoerbaarheid ervan. Mel heeft dit heel kundig opgelost door te zeggen dat dat allemaal wel goed komt en dat ze daar in een later stadium wel uit zullen komen. Mel zijn baas was ook erg tevreden. Mel sliep in een 5 sterren hotel erg luxe en heeft weer heerlijk gegeten. Hij zei van te voren dat hij dit keer normaal wou eten geen gekke dingen dus kreeg hij kreeft en een soort plakjes van iets dat op lever leek maar wel redelijk lekker smaakte. Toen hij ervan had gegeten vertelden ze dat het gebakken eendenbloed was. Jummie! Ik heb al tegen Mel gezegd dat ik nooit met die Ding Ming uit eten hoef, ik ben wat dat betreft niet zo'n held meer een boer. (Barbara, het is namelijk wat een boer niet kent dat eet hij niet.) Mel zijn andere eetavonturen moet hij zelf vertellen maar ik denk dat jullie daar nog even op moeten wachten want toen ik hem net sprak was hij logischerwijs total loss. Waarschijnlijk is hij om een uur of half 8 thuis en ik denk dat hij dan instort op de bank. Volgende week hebben we inclusief het weekend 7 dagen vrij dus dan kan hij lekker uitrusten. We gaan niet naar Nangxia omdat dat 20 uur is met de trein en het wordt megadruk. We hopen naar de kust te gaan om daar een beetje te relaxen, hopelijk kunnen we nog een hotel vinden. Helaas duurt de vakantie tot en met vrijdag en moeten Mel en ik zaterdag en zondag respectivelijk werken en naar school. Dat wordt dus een lange week na de vakantie. (Je hebt namelijk officieel maar 3 dagen vrij, je moet er dus 2 inhalen in je weekend).

Het is hier vandaag erg warm en benwauwd je kunt niet ver kijken door de stofwolken. Ik hoorde vandaag van Dan (de man van Linda uit Carolina met zo'n afschuwelijk accent) dat er boven Beijing de grootste NO2 wolk hangt van de wereld. Altijd fijn dat soort informatie voel je je nog gezonder na je fietstocht waarbij je al lekker veel uitlaatgassen en stof in ademt.

Het woord voor vandaag (of moet ik er mee stoppen gezien ik veel mensen hoor dat ze het niet meer kunnen volgen??) is hè ik denk met de vierde toon maar weet het niet zeker en kan het niet nazoeken want mijn boek is op misterieuze wijze verdwenen, vrees dat hij op school ligt. Het betekent drinken (van iets drinken) en je spreekt de h uit als een soort g achter in je mond. De lucht gaat als het ware langs je gehemelte en je tong.

Mintian Jian!!

Ps: Manon ik wens je heel veel succes maar met name plezier toe op je eerste schooldag. Ik hoop dat je een leuke klas hebt want dat is erg belangrijk. Ik ben er zeker van dat je het kunt want je bent een hele inteligente vrouw.

Ps ps: Jorinde sorry dat ik nog niet had gereageerd op je erg grappige reactie. Hij deed me goed en jawel ik heb er een Jeanette bij zitten in de klas in de vorm van Elyah en een Peter in de vorm van Johan(net zo vaag) en Josh is een soort Robbert met het uiterlijk van Renee (hahaha) en Linda is redelijk van de gewone dus laten we zeggen, ik ben haar naam kwijt diegene waar we toen een keer iets mee dronken bij "de jaren" in Amsterdam. Ik hoop dat je ons nog volgt en dit nog leest. Ps ben heel benieuwd hoe het op school gaat.

Ps ps ps: Malio stuur eens wat fotos van die nieuwe De Wever. En is je zus inmiddels al bevallen? En hoe was je eerste dag op je werk?

Ps ps ps ps: Ellis probeer bij te blijven zodra je hier bent komen de woorden vanzelf weer bovendrijven en kun je ze goed gebruiken. Ps weet je al in welk hotel je zit? En in welke wijk?