De zestiende dag in Beijing

De zestiende dag in Beijing

Nou deze dag ziet er weer veel rooskleuriger uit dan gisteren. Vanmorgen heb ik een van de geluksmuntjes die ik van Manon heb gekregen in mijn broekzak gestop en heb Melle er ook een gegeven. En heb het medalion met de gelukspoppetjes van Carla aan mijn tas gehangen. Dan moet het wel goed gaan zou je denken, en jawel het was een goede dag.

Toen ik langs de school reed waren de kinderen een soort dans aan het doen met een kerstslinger, lang niet alle kinderen, de rest staat in het gelid. Erg fasinerend die school waarom zouden ze dat nog iedere dag doen. En zouden de kinderen wel mogen spelen in de pauze of zou dat ook allemaal zo streng gaan? Misschien moet ik er eens een kijkje gaan nemen als mijn Chinees iets beter is. Ik kom als ik naar school fiets aardig wat ouders tegen die hun kind naar school brengen op de fiets. John vertelde dat veel kinderen van werkende ouders van maandagochtend tot vrijdagavond op het kinderdagverblijf verblijven. Het zijn dus weekend kinderen. Ze hebben als excuus dat het goed is voor de kinderen omdat ze allemaal uit een een kind gezin komen en dus geen broertjes en zusjes hebben om het sociale leven mee te oefenen en ze dat in een kinderdagverblijf wel kunnen met de andere kinderen.
Gevolg is dat deze kinderen ontzettend verwend worden in het weekend en alles mogen van hun ouders. Ze luisteren ook niet naar hun ouders want dat zijn niet de genen die hun opvoed. Ik vind het zo op het eerste gehoor geen goede zaak.
De vrouw van Melle zijn baas is zwanger (ze is directrice van de architecten afdeling.) Ze heeft nog niet eens een buik en is al gestopt met werken, ze mag niets meer doen. Dit geldt waarschijnlijk alleen voor rijke vrouwen die zich dit kunnen veroorloven. Ze komt als ze bevallen is wel full-time weer terug en dat kind gaat dan zoals hierboven staat beschreven naar het kinderdagverblijf.

Kun je je voorstellen Kir, dat je die kinderen gewoon 24 uur per dag hebt? Dat je ook op je werk moet blijven slapen? Wat vind jij als kenner hier nu van?

Op school heb ik zowaar gelachen in beide lessen. We hadden schrijven van mr Lio en luisteren van mijn favoriete juf. Met luisteren ging ze ons eerst vragen stellen en dat ging heel goed. Ze vraagt mij niet de moeilijkste dingen en ze zegt het heel langzaam maar ik begreep het en kon volledige antwoorden terug geven. Daarna kregen we een toets, ha ha ja je leest het goed. Twee pagina's vol met klankherkenning via een bandje. Ongelovelijk saai en erg vermoeiend. Het is heel moeilijk te horen welke toon het is via dat bandje, juf zegt het af en toe na, dan is het makkelijker want zij legt meer de nadruk op de tonen. Helaas moet je niet alleen die streepjes op de woorden zetten maar ook nog het woord opschrijven. Het woord(en) wordt meestal 3 keer genoemd. In die drie keer kan ik (Linda en Josh ook) net ontcijferen hoe ik dat woord misschien moet schrijven en dan heb ik geen tijd meer voor de streepjes dan verzin ik maar wat. Ha ha het is echt heel dom werk maar moeilijk! Josh krijgt in deze les net zo'n kleur hoofd als zijn haar en is helemaal gefrustreerd als het afgelopen is. Ik maak me hier nog niet zo'n zorgen om het moet langzaam aan maar in mijn systeem komen die tonen. Elyah vond het een piece of cake, hij had niet door dat dit de test was (das dan weer niet echt snugger) hij doet het allemaal zonder moeite. Het begint een beetje vervelend te worden om hem in de klas te hebben. Hij heeft het met de juf over zaken waar wij nog helemaal niet aan toe zijn. Hij moet gewoon een klas hoger geplaatst worden dat is voor hem ook veel beter. Zijn familie helpt hem toch wel.
Op een gegeven moment begreep niemand wat de bedoeling was van een lesje en onze juf spreekt geen Engels ze was zo leuk aan het gebaren dat we allemaal moesten lachen ook de juf. Das wel lekker hoor even lachen. We krijgen trouwens een nieuw boek. Bleek dat ze dat boek, van die rot les conversatie, te moeilijk vinden. Teveel nieuwe woorden in een keer en van de hak op de tak springend, ben het daar wel mee eens. Dus hoera dat boek is verledentijd en we maken een nieuwe start met een leuk boek, ik heb het net even doorgekeken. Dus misschien geen bijles, de juffen zeiden dat ik nu even moest kijken hoe het ging en dinsdag moet zeggen of ik het nog wil.

Linda kwam naar me toe dat ze gisteren met haar Chinese vriendin had gesproken en dat die graag Chinese les wil geven maar nog niet goed durft. Ze wil het graag op iemand uitproberen. Linda had haar verteld over mijn breakdown gisteren en ze zou het leuk vinden om met mij te werken voor niets. Kijk dat is weer mooi. Linda geeft haar mijn mobiele nummer en dan kunnen we iets afspreken. Wie weet gaat het nog wat worden met mij.

Daarna heb ik met Josh gegeten, niet heel lekker dit keer, zeewier met vettig vlees en champions. Blijkt dat Josh bij dezelfde kerk zit als alle anderen, het lijkt wel een sekte joh, dus als je straks niets meer van me hoort weet je waar ik ben. Nee hoor alle gekheid op een stokje, Josh is net als Johan erg gelovig en praat daar, naar blijkt, graag over. Hij vroeg of ik ook naar de kerk ging in Nederland, ja dan kan ik niet liegen van wel dus heb ik maar eerlijk opgebiecht dat ik ateist ben. Maar dat ik wel erg geinteresseerd ben in alle soorten geloven. We hebben een leuk gesprek gehad maar ik vind het toch altijd moeilijk hoe ze dat dan zien. Dat als je erkend dat Jezus er is en aanvaard dat hij je leven bepaalt, dat zeg ik niet goed maar weet even niet hoe het wel moet, dat je dan in de hemel komt. Dus zelfs als je een serie moordenaar bent en je erkent op je 80ste dat Jezus de messias is en hem toelaat in je ziel, ofzo, dat je naar de hemel gaat omdat god je vergeeft. Maar dat ik, die probeert volgens de 10 geboden te leven een goed mens te zijn en ook nog iets nuttigs hoopt bij te dragen aan de maatschappij de hemel niet in kom omdat ik niet in god geloof. Dat vind ik wel zo iets vreemds dat mensen dat geloven. Wat maakt hun een beter mens dat ze in god geloven. Maarja het is zowiezo al moeilijk om daarover te spreken laat staan in het Engels.

Toen ik mijn fiets ging pakken vond er net een gevecht plaats tussen 2 Chinezen. Een heleboel mensen eromheen die er tussen gingen staan. Ze stonden tegen elkaar te schreeuwen niet te kort. Ben maar weggegaan.

Naar de winkel een rijstpan kopen. Ik schaam me inmiddels een beetje in die winkel en voor de congierge dat ik iedere keer weer met nieuwe spullen thuis kwam. Maar ja als er niets is moet je het toch hebben. Dus we hebben nu een rijstpan en ik heb gezien hoe hij werkt begrijp alleen niet hoe ze bepaald hoeveel water er nu bij de rijst moet.
Ze heeft weer lekker gewerkt, ze veegt de vloer met een achterlijk klein bezempje maar dat schijnt normaal te zijn. En dan gebruikt ze de mop. Ik vind hem niet zo fris dus daar moeten we nog iets mee. Ze gebruikt geen schoonmaakmiddel dat is wel gek, dus misschien moeten we dat even vragen. Ze heeft weer gekookt iets minder lekker dan vorige keer. Ui met paprika en aardappel (met een lepel geschild, ging onwijs handig) en varkensvlees stukjes met paksoi (?). Ze vroeg van alles aan me en ik begreep dat ze graag zelf eten wilde kopen ik knikte maar ze begreep me niet. Dus ik mel zijn tolk bellen die met haar praten . Ze wilde inderdaad zelf kopen maar dacht dat ik dat niet wou. Ze had me gevraagd om stack te kopen (opgezocht door haar in het woordenboek) ik ken dat woord niet maar Mel zei dat dat stijfsel is. Dus ik met die Chinese karakters naar de winkel bij de wasmiddelen zoeken maar kon het niet vinden. Bleek nu dat het een soort meel is dat ze nodig heeft bij het varkensvlees om een soort zoet/zure varkensvlees te maken in een krokant jasje. Balen dat ik dat nou niet had begrepen. Hopen dat ze het nu dinsdag gaat maken want dat is erg lekker. We hebben dat ook in het restaurant gegeten. Ik heb haar nu 100 yuan gegeven dan kan ze lekker zelf de boodschappen doen en ga ik dinsdag kijken hoe ze het klaarmaakt.

Mijn vriend kwam gisteren om 9 uur met gladiolen thuis, de lieverd, ze waren allemaal apart verpakt in een bloemenfolietje. en staan nu in een opengesneden perziksapfles in de kamer. Erg fleurig en heel gezellig. We moeten eigenlijk wat planten scooren om de boel een beetje op te vrolijken. Moet alleen even uitzoeken waar je die kunt kopen.
Vervolgens heeft Mel tot 2 uur s'nachts gewerkt. Maar het is nu wel ongeveer goedgekeurd hij moet nu nog bijschaven. Hij is nu onderweg naar huis (20.00 uur) en dan gaan we even samen eten. Daarna gaat Mel weer aan het werk. En morgen, als het niet veranderd want dat kan heel goed hier, voor 12 uur moet de hele zaak gefaxt worden en dan heeft Mel hopelijk een beetje tijd om adem te halen.

Nou naar ik hoop is dit een gezelliger verhaal dan gister. Het woord van vandaag is Nî, derde toon en het betekent jij. Erg gemakkelijk vandaag dus maak je borst maar nat voor morgen :-).

Zai jian!!!

Shang Sa La

Hi, Remember me?

De ene na de andere pagina met een overload aan gevoelens, ervaringen en belevenissen stroomt uit Sags vingers, maar alleen maar radiostilte van de wederhelft... Sorry hoor.. 't Is dan ook niet zo dat er niks interessants gebeurd hoor.

Als ik voorbij deze presentatie ben zal ik wat uitgebreider vertellen hoor.

Voor mij is het elke dag weer een overload aan leerervaringen van het wereldje waar ik in ben gestapt. Leren hoe je professioneel met mensen omgaat, wat mijn plekje is en wat er van me verwacht wordt.

Voor het project waar ik nu mee bezig ben [in 2 weken een compleet en heel erg uitgewerkt plan maken voor een Cosmeticamerk, dat als t doorgaat door heel China [is groot, ik zeg t maar even] inc. HongKong en Taiwan geïmplementeerd gaat worden en als t aan zou slaan ook erbuiten - compleet gekkenwerk eigenlijk dus] doe ik nu nog alles zelf, maar het is de bedoeling dat ik meer voorwerk ga doen en met anderen begeleidend naar een presentatie toewerk. Ik ben benieuwd hoe dat dan zal werken - alle communicatie via de tolk gaat toch traag en je mist toch dingen. Vooral als t iets abstracter wordt, wat het voor een groot deel van de tijd wel erg kan zijn als je over ideëen en concepten praat.

Ook interessant is door te krijgen hoe de personen in het bedrijf in elkaar zitten, hun lichaamstaal leren begrijpen - als ik de woorden toch niet begrijp en de finesses tijdens discussies en van hun reacties bij het vertalen niet goed doorkomen wil ik eigenlijk door naar ze te kijken wel een beetje begrijpen wat ze denken of vinden.

Mijn vertaler is Robert, die heeft ons thuis ook al eens geholpen, met de Ayi, dat heeft Sag wel verteld. Hij is heel erg aardig en welwillend, maar jammer genoeg niet heeel goed in Engels ondanks zijn jaren. In het vak, op mijn werk, is dat dan dubbel handicap door de vaagheden die je moet begrijpen en onder woorden moet brengen. Ze hebben me al gevraagd of ik tevreden ben met hem.Ze zijn zelf niet echt tevreden [maar ze zijn ook wel een beetje verwend; Raymond, een jongen van marketing is erg goed in vertalen in dit vak. Hij heeft alleen zijn eigen werk en kan niet de hele tijd bij ons rondhangen]. Maar ik heb ze verteld dat we nog even geduld moeten hebben om te kijken of hij na een paar weken wel kan meekomen.

Ik krijg van steeds meer mensen op kantoor te horen, als ik vertel waar we wonen, dat het door de Chinezen als een erg mooie leefomgeving wordt gezien [ vonden we zelf ook wel, maar toch leuk als dat door de lokale mensen ook gevonden wordt.] We zijn eigenlijk hartstikke bevoorrecht natuurlijk, maar ik vindt t erg prettig dat we ons niet als de rijke buitenlanders gedragen. Ok we hebben een Ayi 2 middagen, maar we overdrijven niet, doen gewoon boodschappen om de hoek, gaan niet elke dag uit eten en vinden de Westerse dingen in de supermarkt [bijv deodorant ] nu al belachelijk veel te duur, haha.

Ik spring een beetje van de hak op de tak, krijg je als je niet rouw elke dag verslag doet..Vandaag was een dag van vertrouwen in het proces naar de presentatie toe op t werk. Gelukkig, want gisterenmiddag was t nog een ik-spring-straks-misschien-wel-van-een-brug-ik-kan-helemaal-niks-hoe-heb-ik-die-mensen-zo-gek-gekregen-dat-ze-me-aan-hebben-genomen-dag. Maar gelukkig, zø kan t øøk. Want wat er nu ontstaat heb ik nog nooit in 2 weekjes eruit geperst..Hoop wel dat de volgende niet meteen dinsdag staat te wachten..

Nou dat was t weer voor nu.

Ben net gestart met een webcamchatsessie met moederlief endaarna moet er nog even gevlamd worden voor t bedtijd is..

Tot later. Wie weet ooit nog eens in t Chinees....

Mel