A DAY IN PARADISE
Door: Sag
Blijf op de hoogte en volg Melle, Sagra, India, Brida en Yuna
10 September 2011 | Nederland, Alkmaar
Vanmorgen moesten we voortmaken want om ongeveer 9 uur moesten we in Schoorl zijn bij de manege. India haar fysiotherapeut gaf aan dat het toch wel heel goed zou zijn voor India haar balans en spasticiteit om te gaan paardrijden. We wisten dan natuurlijk wel en we hebben haar ook laten rijden op onze vakantie in Winterswijk 1,5 jaar geleden maar het is er nooit van gekomen om een manege te zoeken. Nu was dus een goed moment. Ik had email contact gezocht met de instructrice van het gehandicaptenpaardrijden in Schoorl. Ze vroeg ons om zaterdag te komen zodat ze India kon ontmoeten en wellicht kon ze een plek voor haar creëren als bleek dat India inderdaad baat zou hebben bij het rijden.
We waren op tijd en toen we aankwamen zagen we India haar vriendje van de Visio groep al op een paard zitten. Het zag er super uit. Na even wachten tot de eerste groep klaar was wou de instructrice India op het paard zien. Het was weer prachtig, een smile van oor tot oor, ze genoot. Zodra er plek is kan India komen rijden hoelang dat gaat duren weet ze niet. Het is wel een mooi vooruitzicht.
Daarna zijn we doorgereden naar Amsterdam. Op de NDSM werf was het festival 5D. Het is de tweede keer dat dit festival plaatsvindt. Vorig jaar was het ter ere van het zoveel jarig bestaan van de NSGK (stichting voor het gehandicapte kind) en nog een andere stichting. Omdat dat zo’n succes was gaan ze nu ieder jaar zo’n festival organiseren. Wij gingen nu voor het eerst heen.
Normaliter is India bekaf als ze heeft paardgereden maar nu was ze aperelaxed. In de bus gaf ze geen kick en terwijl we over het terrein liepen zat ze alleen maar te lachen. De sfeer op het festivalterrein was heerlijk. Het voelde een beetje als de parade alleen waren er nu voor ons geen belemmeringen. India telde mee en kon ook overal in mee. Je hoefde als gezin niet uit elkaar te vallen maar kon alles gezamenlijk doen en dat… dat voelde als vrijheid en genieten.
We begonnen op de verhalenboot. Een woonboot waar je op kon rijden en in de woonkamer naar een verhaal kon luisteren. Wij luisterden naar Pluk van de Petteflet voorgelezen door Rob Verlinden (we komen misschien zelfs op tv) en later nog Boy door Susan Visser. We gingen in de draaimolen, Brida, natuurlijk, op een paardje en India in haar rolstoel ertussen. Op zich had Yuna ook mee gekund maar dat hebben we niet gedaan. Met zijn allen de uitkijktoren op, waar vrijwilligers je zelfs nog wilden helpen om de rolstoel naar boven te duwen, waar het lekker waaide en je een prachtig uitzicht had. Een kindervoorstelling waar Brida erg om moest lachen en waar India echt naar aan het kijken was. Muziek op straat. Geurpalen met lekkere maar ook echt smerige geuren. Een echtpaar met zelfgemaakte poppen. India ging de hand van de pop voelen en de pop gaf haar een hoofdmassage. Brida had hele gesprekken met een andere pop. De belevingstuin, die Rob Verlinden samen met blinde kinderen heeft aangelegd, waar je planten kon ruiken en gekke tuinartikelen kon voelen. Ook daar weer hele behulpzame vrijwilligers die me wilden helpen om India de dingen te laten voelen. Je kon een wens opschrijven voor de wensmuur. Bij de toiletten waren verschoningsruimtes met bedden zodat we India konden verschonen ook daar weer lieve mensen om te helpen. Er waren ook activiteiten voor volwassenen, workshops boksen, zingen, dansen, rolstoeldansen, stoelmassage. De snoezelbus was aanwezig en een reuze teddybeer. Mensen gingen ook zomaar tegen je praten, alsof je geen vreemde was. Een mevrouw vroeg me of ik de moeder was van die drie mooie kinderen en of India bij ons thuis woonde. Ik zei haar van ja en dat vond ze mooi om te horen. Ze zou vanavond voor ons bidden, is toch bijzonder?!
Tot slot, voor ons dan, zijn we naar een mini optreden van Ellen ten Damme geweest wat heel intiem overkwam en waar iedereen door elkaar heen zat, jong, oud, ziend, blind, horend, doof, mobiel, niet mobiel, met ledematen, zonder ledematen, alles zat door elkaar, iedereen genoot en iedereen was gelijk. En wat ik ook zo mooi vond, er was geen gemopper maar er werd gegund.
Toen gingen we naar huis. Nog geen twee tellen onderweg sliep Brida als een blok, Yuna zat naar zichzelf te kijken en gek te doen in de spiegel en India ging mopperen maar eenmaal bij Mel op schoot kwam er weer een dikke lach op haar gezicht. Ze heeft de hele dag in haar rolstoel doorgebracht, ook tijdens het eten, en heeft de hele dag gelachen.
Dit zijn de momenten die wij pakken en zo kunnen we er weer een tijdje tegenaan.
Liefs,
Sag
We waren op tijd en toen we aankwamen zagen we India haar vriendje van de Visio groep al op een paard zitten. Het zag er super uit. Na even wachten tot de eerste groep klaar was wou de instructrice India op het paard zien. Het was weer prachtig, een smile van oor tot oor, ze genoot. Zodra er plek is kan India komen rijden hoelang dat gaat duren weet ze niet. Het is wel een mooi vooruitzicht.
Daarna zijn we doorgereden naar Amsterdam. Op de NDSM werf was het festival 5D. Het is de tweede keer dat dit festival plaatsvindt. Vorig jaar was het ter ere van het zoveel jarig bestaan van de NSGK (stichting voor het gehandicapte kind) en nog een andere stichting. Omdat dat zo’n succes was gaan ze nu ieder jaar zo’n festival organiseren. Wij gingen nu voor het eerst heen.
Normaliter is India bekaf als ze heeft paardgereden maar nu was ze aperelaxed. In de bus gaf ze geen kick en terwijl we over het terrein liepen zat ze alleen maar te lachen. De sfeer op het festivalterrein was heerlijk. Het voelde een beetje als de parade alleen waren er nu voor ons geen belemmeringen. India telde mee en kon ook overal in mee. Je hoefde als gezin niet uit elkaar te vallen maar kon alles gezamenlijk doen en dat… dat voelde als vrijheid en genieten.
We begonnen op de verhalenboot. Een woonboot waar je op kon rijden en in de woonkamer naar een verhaal kon luisteren. Wij luisterden naar Pluk van de Petteflet voorgelezen door Rob Verlinden (we komen misschien zelfs op tv) en later nog Boy door Susan Visser. We gingen in de draaimolen, Brida, natuurlijk, op een paardje en India in haar rolstoel ertussen. Op zich had Yuna ook mee gekund maar dat hebben we niet gedaan. Met zijn allen de uitkijktoren op, waar vrijwilligers je zelfs nog wilden helpen om de rolstoel naar boven te duwen, waar het lekker waaide en je een prachtig uitzicht had. Een kindervoorstelling waar Brida erg om moest lachen en waar India echt naar aan het kijken was. Muziek op straat. Geurpalen met lekkere maar ook echt smerige geuren. Een echtpaar met zelfgemaakte poppen. India ging de hand van de pop voelen en de pop gaf haar een hoofdmassage. Brida had hele gesprekken met een andere pop. De belevingstuin, die Rob Verlinden samen met blinde kinderen heeft aangelegd, waar je planten kon ruiken en gekke tuinartikelen kon voelen. Ook daar weer hele behulpzame vrijwilligers die me wilden helpen om India de dingen te laten voelen. Je kon een wens opschrijven voor de wensmuur. Bij de toiletten waren verschoningsruimtes met bedden zodat we India konden verschonen ook daar weer lieve mensen om te helpen. Er waren ook activiteiten voor volwassenen, workshops boksen, zingen, dansen, rolstoeldansen, stoelmassage. De snoezelbus was aanwezig en een reuze teddybeer. Mensen gingen ook zomaar tegen je praten, alsof je geen vreemde was. Een mevrouw vroeg me of ik de moeder was van die drie mooie kinderen en of India bij ons thuis woonde. Ik zei haar van ja en dat vond ze mooi om te horen. Ze zou vanavond voor ons bidden, is toch bijzonder?!
Tot slot, voor ons dan, zijn we naar een mini optreden van Ellen ten Damme geweest wat heel intiem overkwam en waar iedereen door elkaar heen zat, jong, oud, ziend, blind, horend, doof, mobiel, niet mobiel, met ledematen, zonder ledematen, alles zat door elkaar, iedereen genoot en iedereen was gelijk. En wat ik ook zo mooi vond, er was geen gemopper maar er werd gegund.
Toen gingen we naar huis. Nog geen twee tellen onderweg sliep Brida als een blok, Yuna zat naar zichzelf te kijken en gek te doen in de spiegel en India ging mopperen maar eenmaal bij Mel op schoot kwam er weer een dikke lach op haar gezicht. Ze heeft de hele dag in haar rolstoel doorgebracht, ook tijdens het eten, en heeft de hele dag gelachen.
Dit zijn de momenten die wij pakken en zo kunnen we er weer een tijdje tegenaan.
Liefs,
Sag
-
10 September 2011 - 19:31
Roeland:
India heeft nog enkele paardrijlessen van ons tegoed, is er door alle drukte niet van gekomen. De 1e vijf lessen zijn voor rekening van Trix & mij (ik ben tenslotte de zoon van een manegehouder...)
Prachtige foto's!
Groetje, Roeland -
11 September 2011 - 08:09
Yvonne:
Wat een prachtige belevenissen, voor India maar ook voor jullie allen als gezin.
De foto's maken dit nogmaals duidelijk, ze zijn weer prachtig. Ja India op een paard, dat lijkt me gaaf om te zien.
lieve groet, Yvonne -
11 September 2011 - 08:33
Ellis:
Wat weer een moi verslag.
En een mooie reactie van Roeland! Ik doe mee. Eén les voor India van mij. -
11 September 2011 - 10:56
Corine:
Heerlijk zo'n dag....
Daar krijgen jullie natuurlijk ook lekker veel energie van. Mooie foto van Brida met India op schoot en een trotse papa. Fijn hoor een echte familiedag met jullie mooie gezinnetje.
Hopelijk hebben jullie straks op vakantie ook veel van dit soort dagen.
x
Ps: Leuk jurkje heeft Yuna aan.... ( hi hi) :) -
11 September 2011 - 12:28
Manon:
Wat leuk, al die foto's van zo'n heerlijke dag!! -
13 September 2011 - 08:40
Irma:
Wat een zalig verhaal om te lezen en fijne foto's om naar te kijken! Irma -
13 September 2011 - 11:03
Annemarie:
Wat leuk dat jullie zo'n geweldige dag hebben gehad! Ik hoop dat het zwemmen met de dolfijnen net zo'n blij gezichtje tevoorschijn kan toveren.
X -
18 September 2011 - 12:06
Simone:
Wat een leuke beschrijving van jullie avontuur met de kids. Zo intens gelukkig zien jullie eruit.
Liefs familie Kwakye
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
