Een goede dag!
Door: Sagra en Melle
Blijf op de hoogte en volg Melle, Sagra, India, Brida en Yuna
03 Juni 2006 | China, Beijing
Ik begin bij donderdagmiddag. Toen werd India eindelijk een beetje wakker na een hele lange slaap die wel leek op een dronkenmansslaap. Ze lag met open mond in het bedje en er was geen beweging in haar te zien.
Toen ze wat wakkerder werd deed ze af en toe haar ogen open maar die gingen al snel weer dicht na een grote gaap. Ze bleef maar gapen, wat heel schattig is om te zien dus Mel, ik en de opa's en oma's smolten weg als we naar haar keken. Ze ging van 20 ml naar 30 ml voeding en het infuus ging van 5 naar 3. Opeens kwam er ook een soort huiltje maar vrijdag zeiden de doktoren dat het niet een normaal huiltje was omdat hij hoog en kort was. Mel en ik dachten dat het gewoon een beetje oefenen was voor het echte werk zou beginnen.
S'avonds hadden ze haar een slaapmiddel (diazepam) gegeven omdat ze steeds die geluidjes maakte en ze vonden dat ze moest slapen. Mel en ik vonden dat niet zo goed omdat ze al zoveel medicijnen heeft gekregen en dat ze misschien gewoon een beetje aan het wakker worden is en daarom een beetje huilt.
Gisteren werd ze langzaamaan steeds wakkerder en huilde ze ook steeds meer. Het werd een normale huil dus dat ging de goede kant op. De zuster die nu bij haar was was er donderdag ook en ik vond haar niet zo prettig. Ze was heel erg claimend wat India betreft en steeds als ik haar aan het troosten was ging zei haar weer draaien of oppakken. Ik werd hier erg verdrietig van. Stond daar een andere vrouw mijn kind te troosten en ik stond erbij en keek ernaar. Op een gegeven moment heeft Mel gezegd dat ik haar wel kan vasthouden en toen kreeg ik haar uiteindelijk, maar met moeite. Dit gebeurde vrijdag weer een aantal keren en ik heb haar 3 keer gezegd dat ik haar wil vasthouden. De eerste keer zei ze "Just a few minutes" en toen moest ik wachten tot zij vond dat ze haar genoeg getroost had. De laatste keer was Catherine erbij die kreeg het ook door en zei tegen mij "wil jij haar niet vasthouden?". En ik zei haar dat ik het al 3 keer had moeten vragen. Toen vroeg C mij of zij het tegen haar moest zeggen en dat vond ik goed. C zei haar in het Chinees (wat volgens mij de juiste en meest directe manier is.)"het is haar kind dus laat haar het vasthouden". Toen zei de zuster "ik moet even kijken..... " Toen zei C nog een keer "het is haar kind laat haar het troosten". Toen zei ze oke en gaf ze mij India. Ik heb haar toen heel lang vastgehouden en getroost. Ze is steeds even stil en dan gaat ze weer huilen.
Mel was ondertussen naar de hoofdpediatrician "dr. Horton" gegaan en heeft haar om een formal written report gevraagd van de fout die de zuster heeft gemaakt. Daarnaast heeft hij met haar besproken dat de zusters meer rekening moesten houden met de moeder van de baby en haar gevoelens, hoe zeer ze het voor de baby ook goed waarschijnlijk goed bedoelen. Deze dokter was met het eerste niet zo blij en probeerde het bij dat gesprek te houden en een uitgesproken excuus, maar ze zou het, na aandringen, wel regelen. Daarnaast leek het of ze met de zuster had gesproken, omdat die opeens een stuk behulpzamer was. Vervolgens kwam dezelfde dr. Horton om ons voor te stellen om India bij ons op de kamer te laten, onder toezzicht van een 24uurs one-on-one zuster. Eerst hield dat in dat de zuster dus 24 uur bij ons op de kamer zou zijn (wat op zich niet een heel fijn idee was) maar later zei dr Shui dat de zuster ieder uur zou komen kijken en we de alarmknop konden gebruiken als er verder iets zou zijn. Dat voelde een stuk beter. Het werd meteen geregeld en binnen mum van tijd hadden we India haar bed naast mijn bed staan, een kar met een monitor en een koelkastje voor de melk.
India heeft continu gehuild met af en toe een beetje stil. Haar ogen gaan open en ze kijkt je recht aan. Ze is gewoon te wakker denken we en we denken dat ze trek heeft en de borst wil. Om 11 uur vandaag gaan we de borst nu ook proberen, kijken of ze dat redt en of ze daar ook moe van wordt. Ik vind het erg spannend en hoop zo dat het lukt. Ik laat het jullie weten.
De EEG hadden we ook terug maar daar kan de dokter nog niets mee ten opzichte van hoe het nu gaat. Het is een uitgangspunt van een aantal deagen geleden en over 2 weken krijgt ze er weer een en dan gaan ze die vergelijken met de eerste. Je ziet wel veel pieken in de grafiek voor 4.15 uur en daarna niets meer omdat ze toen die overdosis heeft gekregen. De pieken werden beschreven als clinical seizures & HIE, dus gevolg van zuurstoftekort, waar we bang voor waren. Nu is het dus de vraag of ze weer terug komen of zijn gekomen nu ze volledig zonder verdoving is.
Er wordt dan later ook een MRI gemaakt om preciezer te kijken waar de beschadigingen zich in de hersenen bevinden.
Het is dus allemaal nog heel onzeker maar het is fijn dat ze bij ons is nu. Mel zit momenteel met haar op schoot en heeft een engelen geduld. Ze is steeds aan het huilen en lijkt maar niet moe te worden. Ze heeft net 40ml gekregen dus je zou zeggen dat ze geen honger kan hebben maar zeker weten doen we dat niet.
Tot we meer weten
Melle en Sagra
Toen ze wat wakkerder werd deed ze af en toe haar ogen open maar die gingen al snel weer dicht na een grote gaap. Ze bleef maar gapen, wat heel schattig is om te zien dus Mel, ik en de opa's en oma's smolten weg als we naar haar keken. Ze ging van 20 ml naar 30 ml voeding en het infuus ging van 5 naar 3. Opeens kwam er ook een soort huiltje maar vrijdag zeiden de doktoren dat het niet een normaal huiltje was omdat hij hoog en kort was. Mel en ik dachten dat het gewoon een beetje oefenen was voor het echte werk zou beginnen.
S'avonds hadden ze haar een slaapmiddel (diazepam) gegeven omdat ze steeds die geluidjes maakte en ze vonden dat ze moest slapen. Mel en ik vonden dat niet zo goed omdat ze al zoveel medicijnen heeft gekregen en dat ze misschien gewoon een beetje aan het wakker worden is en daarom een beetje huilt.
Gisteren werd ze langzaamaan steeds wakkerder en huilde ze ook steeds meer. Het werd een normale huil dus dat ging de goede kant op. De zuster die nu bij haar was was er donderdag ook en ik vond haar niet zo prettig. Ze was heel erg claimend wat India betreft en steeds als ik haar aan het troosten was ging zei haar weer draaien of oppakken. Ik werd hier erg verdrietig van. Stond daar een andere vrouw mijn kind te troosten en ik stond erbij en keek ernaar. Op een gegeven moment heeft Mel gezegd dat ik haar wel kan vasthouden en toen kreeg ik haar uiteindelijk, maar met moeite. Dit gebeurde vrijdag weer een aantal keren en ik heb haar 3 keer gezegd dat ik haar wil vasthouden. De eerste keer zei ze "Just a few minutes" en toen moest ik wachten tot zij vond dat ze haar genoeg getroost had. De laatste keer was Catherine erbij die kreeg het ook door en zei tegen mij "wil jij haar niet vasthouden?". En ik zei haar dat ik het al 3 keer had moeten vragen. Toen vroeg C mij of zij het tegen haar moest zeggen en dat vond ik goed. C zei haar in het Chinees (wat volgens mij de juiste en meest directe manier is.)"het is haar kind dus laat haar het vasthouden". Toen zei de zuster "ik moet even kijken..... " Toen zei C nog een keer "het is haar kind laat haar het troosten". Toen zei ze oke en gaf ze mij India. Ik heb haar toen heel lang vastgehouden en getroost. Ze is steeds even stil en dan gaat ze weer huilen.
Mel was ondertussen naar de hoofdpediatrician "dr. Horton" gegaan en heeft haar om een formal written report gevraagd van de fout die de zuster heeft gemaakt. Daarnaast heeft hij met haar besproken dat de zusters meer rekening moesten houden met de moeder van de baby en haar gevoelens, hoe zeer ze het voor de baby ook goed waarschijnlijk goed bedoelen. Deze dokter was met het eerste niet zo blij en probeerde het bij dat gesprek te houden en een uitgesproken excuus, maar ze zou het, na aandringen, wel regelen. Daarnaast leek het of ze met de zuster had gesproken, omdat die opeens een stuk behulpzamer was. Vervolgens kwam dezelfde dr. Horton om ons voor te stellen om India bij ons op de kamer te laten, onder toezzicht van een 24uurs one-on-one zuster. Eerst hield dat in dat de zuster dus 24 uur bij ons op de kamer zou zijn (wat op zich niet een heel fijn idee was) maar later zei dr Shui dat de zuster ieder uur zou komen kijken en we de alarmknop konden gebruiken als er verder iets zou zijn. Dat voelde een stuk beter. Het werd meteen geregeld en binnen mum van tijd hadden we India haar bed naast mijn bed staan, een kar met een monitor en een koelkastje voor de melk.
India heeft continu gehuild met af en toe een beetje stil. Haar ogen gaan open en ze kijkt je recht aan. Ze is gewoon te wakker denken we en we denken dat ze trek heeft en de borst wil. Om 11 uur vandaag gaan we de borst nu ook proberen, kijken of ze dat redt en of ze daar ook moe van wordt. Ik vind het erg spannend en hoop zo dat het lukt. Ik laat het jullie weten.
De EEG hadden we ook terug maar daar kan de dokter nog niets mee ten opzichte van hoe het nu gaat. Het is een uitgangspunt van een aantal deagen geleden en over 2 weken krijgt ze er weer een en dan gaan ze die vergelijken met de eerste. Je ziet wel veel pieken in de grafiek voor 4.15 uur en daarna niets meer omdat ze toen die overdosis heeft gekregen. De pieken werden beschreven als clinical seizures & HIE, dus gevolg van zuurstoftekort, waar we bang voor waren. Nu is het dus de vraag of ze weer terug komen of zijn gekomen nu ze volledig zonder verdoving is.
Er wordt dan later ook een MRI gemaakt om preciezer te kijken waar de beschadigingen zich in de hersenen bevinden.
Het is dus allemaal nog heel onzeker maar het is fijn dat ze bij ons is nu. Mel zit momenteel met haar op schoot en heeft een engelen geduld. Ze is steeds aan het huilen en lijkt maar niet moe te worden. Ze heeft net 40ml gekregen dus je zou zeggen dat ze geen honger kan hebben maar zeker weten doen we dat niet.
Tot we meer weten
Melle en Sagra
-
03 Juni 2006 - 05:26
Malio:
blij dat het allemaal wat relaxter gaat
dan maar direct effe weer wat normale dingen er tussen door
Mel, waneer doe jij eens een ander t-shirt aan? en op je blote voeten in een ziekenhuis is in NL erg ongezond, misschien niet daar maar "joe knever no"
Sag, suckzeven met het tiet geven
mazzel
mario
ps groeten aan al die oude van dagen daar bij jullie, vandaag komen er nog twee bij, die halen de gemiddelde leeftijd erg naar boven hoor -
03 Juni 2006 - 07:09
Sonja:
malio, zo vroeg op omdat het luilak is?
Sagra en Melle, wat fijn dat ze bij jullie op de kamer is, en wat is het toch een mooi kind. -
03 Juni 2006 - 07:26
Bianc:
Wat een spannende tijden zijn het toch!!!! Fijn dat ze in elk geval weer wat reaktie geeft. Fijn ook dat je ons zo op de hoogte houdt... Nou lieverds, heeel veel sterkte en heel veel liefs, ook van Frank! -
03 Juni 2006 - 07:27
Bianc:
PS.
Tis ECHT een prachtige baby!!! -
03 Juni 2006 - 07:47
Dirk Jan:
Vertederende foto's van India hoor, ze heeft wel iets van jullie allebei geloof ik?! -
03 Juni 2006 - 07:54
Caroline:
Wat fijn dat ze nu bij jullie is! De dokters zullen het heus wel weten, maar is een baby niet het liefst bij zijn papa en mama? Het zal nu vast nog beter met haar gaan nu ze jullie steeds ziet als ze haar oogjes open doet! Groetjes Caroline. -
03 Juni 2006 - 09:47
Dieuwke:
Wat gaan die Chinezen vreemd om met baby's en hun moeders! Verschrikkelijk!!
Ze mag niet eens lekker huilen, terwijl het juist erg goed is. Voor je gehoor wat minder soms, maar ze oefenen daar hun long inhoud mee. Dus, lekker laten huilen.
In Nederland moet je er soms ook voor vechten bij de kraamzusters. Vooral bij je eerste, want - je hebt nog geen ervaring.....- Zo word je alleen maar onzekerder.
Maar, zoals het bij jullie gaat met die dokters.....Het is toch normaal dat je je eigen kind wil vast houden?!?
India gaat zich alleen maar beter voelen, als ze op jullie borst ligt. Contact met de baby is juist nu heel erg van belang. Door die dokters, zou ze alleen maar contactarm worden, omdat je voor moet vechten om ze vast te houden.
Misschien zijn ze daar meer bezorgt vanwege d'r hersenbeschadiging en is het voor hun nieuw, dat ouders toch van de baby kunnen houden,ondanks de Muscle tone?
Misschien kom ik cru over,is niet zo bedoelt, maar misschien zijn ze daar gewent dat baby's
met een of andere aandoening en ouders bang zijn voor evt. handicap,als dat ter sprake is, dat die baby's gelijk in het weeshuis worden gestopt??
Ik zeg dit niet als goedpratertje over die artsen, dat ze zo werken.
Maar....het komt zo daar dat die weeshuizen zo vol zijn. In Roemenie is dat wel het geval, helaas, wat ik nu zei. Ik heb het zelf gezien. Vandaar dat dat nu in mijn gedachten speelde: Doen ze dat daar in China ook zo?
Ik wil iets meer weten over "Muscle tone" , meer in de zin, hoe kan je deze mensen goed begeleiden zodat ze goed met zichzelf( op later leeftijd) om kunnen gaan. En de vase vanaf nu tot....Er is vast wel een programma, waar mee je haar dingen kunt leren e.d, waardoor je er bijna niets van merkt, dat ze een hersen beschadiging heeft gehad.
Ik hoop niet dat je 't erg vervelend vindt , als ik dit zeg??
Dan moet je 't gewoon zeggen. Ik wil eigenlijk alleen maar zeggen , dat het niet onmogelijk is dat ze misschien helemaal niets zou munnen later.
Van ons Nathan zeiden ze, toen hij twee was: Die kan nooit naar school......
Dat zeiden ze letterlijk he..... Mijn ouders dachten dat daarom dus ook, omdat de "deskundigen "dat zeiden.
( Nu maar hopen dat mijn vader het niet leest.....)
En ze vonden ons best eigenwijs, omdat we Nathan wel naar school deden, en wat was het resultaat..? Wel met moeite, natuurlijk, maar Nathan is daar op dezelfde reguliere school gebleven tot en met aan groep 8!! Er was sprake dat Nathan tot groep 7 zou blijven en groep 8 niet ging doen, vanwege teveel prikkels. Nathan heeft pas in groep 8 veel last gehad van de prikkels. Verandering wat zou plaats vinden na de zomervakantie, kreeg hij in februari , dat jaar al last.
Ging toen ineens dingen doen , die past bij zijn handicap.
Dat was een heftige periode.Voor mezelf ook , uiteraard. Maar, hij is er gekomen. Hij heeft zelfs de cito's meegedaan.
Dus, het kan wel!!
Nu is Nathan dan een ander verhaal.....Maar, ik kan jullie gevoel zo aanvoelen.
Allez, ik probeer de positieve dingen te blijven zien.
Want, je kan best onzeker zijn soms, in deze.
Ik wil alleen steun bieden , als het in mijn mogelijkheden ligt.
Sterkte en liefs, Dieuwke
-
03 Juni 2006 - 09:48
Axel:
Hey zus en zwager.
Geweldig nieuws allemaal. het lijkt er nu eidenlijk op dat je een beetje kan gaan genieten van het gehuil van je eigen kindje. we zijn blij dat het eindelijk bij je in de buurt is.
Ik ben vandaag weer aan het werk...
-
03 Juni 2006 - 22:32
Mama Van Yana:
Er zijn wel honderd manieren waarin een baby zich kan uiten door te huilen en eentje daarvan is , ik wil bij jou zijn.......Lieve allebei, doe wat jullie gevoel je ingeeft......Ik heb jullie vanmiddag een lange mail geschreven en hoop dat dit een beetje kan helpen om jullie door deze vervelende tijd te helpen.....
Ik zou meer voor jullie willen doen maar laat gerust weten wanneer ik jullie met raad terzijde kan staan.
-
04 Juni 2006 - 01:31
Tineke:
wat lekker dat India nu bij jullie op de kamer is.kun je knuffelen wanneer je maar wilt en zonderpleeg die in je nek staat te hijgen.Hoop dat ze gauw uit de borst kan drinken.hoe is het met Ruud?mag hij wel bij jullie ivm infectiegevaar? doe iedereen de groeten van Ton en mij.Hoop dat het vanaf nu met India een stijgende lijn blijft.Liefs Tineke,Ton,Maaike en Erik -
04 Juni 2006 - 13:51
Malio:
Sonja, Luilak??? das toch een of ander feest, dat zullen wij heidenen weer wel niet kennen
nee het was enkel omdat draak drie al een tijdje wakker was en ik dacht laat ik maar wat typen
hier niks te melden, vanavond duikje doen na lange tijd, elke keer dat we wilden gaan was het klote weer de afgelopen twee weken
vanavond een beetje sexende sepia's zien onder water, klinkt smeriger dan het is, maar als die beesten "het" doen dan stoppen ze niet als er een aantal kerels rond hun hangen
net een soort parkeerplaatssex, maar dan onder water, veel rubber en nattigheid
ehhhh hoezo meelig
de dames zijn plantjes aan het verpotten en finn had zojuist zowat een schelpdoorgeslikt (lekkerrr)
Is wel goed voor ilse want die is geloof ik 23 uur per dag met jullie en de baby bezig (dit leest ze zo meteen maar das niet ergh)
nu moet ze als de plantjes klaar zijn de meiden wijs maken dat je er nu niet meer aan mag zitten (lukt niet dus)
morgen feest van oma Uneken en daarna blijven slapen bij oma Pama en dinsdag weer zuruck
daarna de hele week nog vrij en ja dan gaan we die dinsdag daarop maar weer eens werken
Sag, doe echt effe die dochter van die collega bellen want als ik het begreep was het een situatie erg op die van jullie leek
ook de gebruikte therapie was erg goed volgens die vrouw zelf maar ook mijn collega, ik hoop alleen dat je duits goed is want de meeste info was in het duits op internet, affijn ilse had geloof ik een flinke mail er over gestuurd
voor de rest weinig te melden enkel dat het wc-papier op is en zelfs de apie happie die op zondag altijd open is, zal vandaag wel dicht zijn
dus poepen en dan maar gewoon je broek optrekken en inlaten drogen!
of naar de kroeg gaan als ik naar het toilet moet!
of een luier van Finn dragen en dan met natte doekjes,
hebben jullie nog sjineese oplossingen????
(niet met stokjes in ieder geval)
hoeveel vliegtuig musea heeft Ian al bezocht en hoeveel Quiltshops heeft Barbara al onveilig gemaakt?
Hoe zit het met Ruud zijn hoofd, zit dat er nog op?
Ik kan nu er geen onzin meer uitpersen, de groeten aan alle oude van dagen en aan jullie en India
mazzel -
04 Juni 2006 - 18:44
Lawrence En Simone:
Wat leuk voor jullie India huilt. Dit is zeker een goed teken. Livia huilde ook aan een stuk door in het begin. Nu kunnen jullie samen met haar een ritme gaan opbouwen. We zien echt verbeteringen. Ze heeft honger, wil bij jullie zijn en heeft jullie gemist. We leven erg met jullie mee. Nog meer succesverhalen. DAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAG
Liefs Simone, Lawrence en Livia. -
05 Juni 2006 - 12:43
Dieuwke:
Lieve Melle en Sagra,
Ik heb vandaag een tip gekregen wat beslist niet onbelangrijk is.Die wil ik graag aan jullie doorgeven.
N.l. Zorg dat India optijd Fysiotherapie krijgt. Advies van een collega van mij, met medische achtergrond. Haar kennis , d'r kindje die had ook zoiets dergelijks als muscle tone gehad bij de geboorte.
Mijn collega zei: zorg dat ze zo snel mogelijk fysiotherapie krijgt.
Waarop ik zei: Fysio ? Voor baby's?
Ze zei: Ja, juist nu. Of in elk geval zo rap mogelijk een afspraak maken, want je moet rekening houden dat je pas over een jaar aan de beurt ben, als je nu de verwijsbrief vraagt.
Fysio is van dien aart van belang, dat de spieren beheersbaar worden voor India.
D'r hersens moeten daarmee ook geprikkelt worden wat belangrijk is voor het lopen, later e.d.
Zorg vooral dat je sterk staat, als je ernaar vraagt bij de arsten.
Ik wil jullie beslist geen angst gevoel geven. En het is ook niet zo, dat ik in paniek ben en dat aan jullie doorgeef.
Wat ik hoor, wat enigszins als tip van belang kan zijn , voor India 's toekomst, dat wil ik wel graag doorgeven.
Haar op de juiste manier hulp bieden , die zij nodig hebt, om later te kunnen lopen e.d.
Hou die artsen in de gaten, omdat India een meisje is. Word India voor volwaardig aangezien? Ook als meisje?
Want dan heb je nog iets waar je sterk voor moet staan om voor India op te komen.
Nou, ik ben inelk geval gerust met elke informatie die ik kan krijgen.
Want het was voor mij zeer onbekend.
Muscle tone? Wat is dat, enzo....
Ik heb dan zoiets, ik wil zo veel mogelijk wat weten daarover. Niet om India een stempel op te drukken. Neen! Maar om te zorgen dat ze de juiste hulp krijgt.Voor haar zelf, maar ook als steun voor jullie zelf. Heel belangrijk.
Als ik iets meer weet, dan hoor je 't van mij.
En vraag gerust.
Liefs, Dieuwke
P.s deze week stuur ik een pakje naar je toe. -
05 Juni 2006 - 18:42
Natas & Wouter:
Hoi jullie twee toffe ouders.
Petje af, we staan met grote ogen te kijken naar jullie berichten.
Wij willen jullie in ieder geval van harte feliciteren met jullie wondervolle baby. Goed gedaan!!!
Het lijkt een bewogen tijd te zijn, en bij het lezen hebben we meegeleefd met al jullie up's en down's. Dank jullie uitgebreide berichten. Wij wensen jullie natuurlijk veel sterkte en hopen op goeie ontwikkelingen voor jullie drie.
We zullen aan jullie denken! Heel veel voorspoed vanuit een koud Amsterdam!
;-)
Natascha & Wouter
-
07 Juni 2006 - 09:22
Heidy & Ivo:
Jeetje, even een week het dagboek niet gecheckt en wat is er veel gebeurd. Met tranen in m'n ogen het verhaal van de bevalling gelezen, maar ook met tranen in m'n ogen jullie verdriet en angst gelezen over jullie kleine meisje. Ik hoop met heel m'n hart dat het snel goedkomt en er snel duidelijkheid is zodat jullie van haar kunnen gaan genieten zoals ouders horen te genieten van hun eerste kindje. De foto's zijn prachtig. Jullie zijn een mooie papa en mama.
Heel veel liefs, heel veel sterkte en heel veel succes gewenst. We denken aan jullie in Zoetermeer.
Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
