Dag 35 in Beijing

Vandaag was het leuk op school!! (terwijl Elyah er ook was) We hadden weer luisterles en tegenwoordig wordt er iets op het bandje verteld en dan wordt er een vraag gesteld. Je hebt dan keuze uit 3 of 2 mogelijkheden als antwoord. We hebben allemaal briefjes gekregen waarop A, B, C, staat en als de vraag is gesteld moet je dus een van die briefjes in de lucht steken. Nu blijk ik daar best wel goed in te zijn. Zo zie je maar ik ben beter in luisteren dan in spreken dat is altijd al zo geweest. Het blijkt dat Josh, die ook niet zo spreekvaardig is, ook goed is in deze oefening. Wij zitten naast elkaar. (het klaslokaaltje heeft 3 rijen met 3 tafels met 3 stoelen. Josh, Johan (als hij er is) en ik zitten in het middelste rijtje en Linda en Elyah zitten vooraan. De beste zitten vooraan zegt Josh altijd. Maar doordat wij achter de slimmen zitten kunnen we wel zien welk briefje ze opsteken. En wat blijkt........ Josh en ik waren in deze gewoon beter.

Elyah wist het gewoon heel vaak helemaal niet, hij kon geen keuze maken uit de briefjes. Dus ik kijk Josh op een gegeven moment aan en zeg " We are making progress here." Zegt hij "Yes is 6 for Europe and 2 for America". Laat hij me een blaadje zien waarop hij de score heeft bijgehouden. Misschien is het nu niet erg grappig maar als je weet hoe Josh is is het erg grappig en kon ik er dan ook hard om lachen. Lekker puberaal natuurlijk maar wel leuk. Ik was blij dat het eindelijk even niet zo serieus was. Na deze oefening moesten we weer tonen op de letters zetten en daarmee scoorden we weer ver onder Amerika maar goed dat valt niet zo goed te checken zegt Josh. Josh ging niet op school eten hij had weer privat tutoring. Ik had geen zin om met de familie amish te eten dus ging ik ook weg. Ik voelde me toch al niet zo lekker en de gedachte aan Chinees eten deed me bijna overgeven. Ik ben dus ook niet naar die school gegaan dat komt morgen wel.

Ik ben meteen even naar de supermarkt gegaan om eten te kopen dat Ayi klaar kan maken. Toen ik weer op mijn fiets zat reed ik langs een klein zaakje waar ze fruit verkochten en ik zag lekkere watermeloenen (xigua) liggen. En ik wou graag even oefenen op mijn net geleerde woordjes dus stap ik af en vraag de verkoper (die met zijn mond eten vol staat) xigua duoshao qian? (hoeveel kost een watermeloen). Hij zegt si (4) ik herhaal dat en hij zegt dui. Ik zeg oke. Hij vraagt of ik een hele wil en ik denk wel ja lekker doe maar dus zeg hao (goed). Hij pakt er een en legt hem op de weegschaal hij weegt 7 kilo geloof ik en hij zegt er chi. Ik zeg ook weer er chi en bedenk meteen in mezelf hoeveel dat ook weer is ik kom op 20 yuan uit, en zeg nogmaals er chi kuai? Hij zegt dui. Ik geef hem het geld en bedenk me dat ik niet het afgedongen. Ik was veel te veel bezig met het Chinees praten en luisteren en begrijpen dat ik dat helemaal niet heb gedaan. Mijn triompf gevoel verdwijnt een beetje als ik bedenk dat ik nu 2 euro heb betaald wat waarschijnlijk veel te veel is. Er staan ook twee oudere vrouwen bij die lachen naar me en ik denk ja het is vast heel dom van me om 2 euro voor een meloen te betalen. Ik hang mijn meloen aan mijn stuur (hij zit in twee plastic chineseafhaal zakjes) en een van de vrouwen zegt iets tegen me. Ze wijst op de meloen. Ik begrijp dan ze bang is dat de zakjes het niet zullen houden ze wijst op mijn mandje voorop mijn fiets. Maar als ik haar laat zien dat er een groot gat in de bodem van mijn mand zit is ze tevreden.

Thuis gekomen staat daar de congierge met een oudere vrouw. Ik vraag hem een meloen wat kost dat? De vrouw vraagt wat ik heb betaald. Ik durf niet eerlijk te zijn en zeg 15 kuai (slecht he?) ze halen hun schouders op. Zeggen wel iets maar ik word er niet veel wijzer van. Het is wel duidelijk dat hij het niet weet. Ik besluit het maar aan Ayi te vragen als ze komt.
Ayi is erg blij vandaag. Ze is iets te laat en verontschuldigd zich. Het is maar 10 minuten het maakt met niet uit. Ik vraag hoe haar vakantie was, die was goed. Zij vraagt hoe het in Dalian was en ik zeg beautiful omdat ik weer ben vergeten wat het ook al weer in het Chinees is. Ik neem haar mee naar de keuken en laat haar de meloen zien. Ik zeg ik heb deze meloen gekocht, hoeveel kost een meloen? Ze tilt hem op en zegt "er chi kuai"!!!!! Ik zeg dat mijn vriend zei (ik had Mel namelijk gesproken en hij zei dat het veel te duur was) "Er chi? Tai gui le!" (22? veel te duur!). Ze laat me weten dat het niet te duur is maar gewoon goed. pffff...... ik ben blij! Ik heb nu dus onwijs geoefend en ze begrepen allemaal wat ik zei. Ik zeg tegen mezelf "Pluim op je hoed Sa La!" Het is toch wel leuk als je een klein gesprekje kunt hebben ook al begijp je niet altijd wat ze antwoorden.

Vandaag heeft Ayi bloemkool met varkensvlees en rijst gemaakt. Ik had speciaal reepjes gekocht en eieren zodat ze varkensvleesreepjes in een deegjasje kon maken met zoet zure saus maar ja dat heeft ze niet gedaan. Volgende keer gewoon maar vragen. Ik heb haar wel gevraagd om voor donderdag zelf het eten te kopen. Dat doet ze ik moet alleen het gehakt uit de vriezer halen want ze gaat jaozi maken. Lekker dumplings. Ik heb gezegd dat ik dan ga kijken hoe ze het doet om het te leren. Dat vond ze wel leuk geloof ik. De relatie met de ayi vordert dus gestaag.

Een goede dag dus vandaag. Waarschijnlijk gaan Mel en ik naar de bios vannavond als het eten een beetje goed valt en ik niet weer de hele avond met krampen loop. Jullie horen het.
Mingtian jian!!
Shang Sa La

Ps: Ik heb niet helemaal stil gezeten wat werkzoeken betreft. Marlous, de zus van Manon W. mailde me dat ze mijn verhalen leuk vindt en dat het misschien iets is voor de Viva ofzo. Ik vertelde het aan Mel en die vond dat geen gek idee. Dus vandaag heb ik al mijn schroom opzij gezet en heb aan Viva en Flair een mail gestuurd met een aantal verhalen en een foto als bijlage.

Ps ps: omdat de site gisteren niet open ging heb ik nu pas de mogelijkheid om het stukje te plaatsen.

psNu afwachten of ik er iets op hoor.