Brown

Na een afschuwelijke nacht zonder slaap voor mij en weinig voor India, die lag te slikken en te kreunen en het heel warm had, sta ik om half 6 op. Ik maak India haar medicijnen klaar en haar eten en ga haar vervolgens aankleden. Mama maakt ons ontbijt en om kwart voor 8 vertrekken we naar het IDC. We zijn de eersten. Er komt nog maar een ander gezin het begin praatje bijwonen en die zijn toevallig ook Nederlands. Ze hebben een zoon van 14 die de therapie gaat volgen. We worden warm en op zijn Amerikaans ontvangen. Eli en Kim zeggen dat India zo is gegroeid en dat ze zo geraakt waren door de email die ik had geschreven over India haar vorderingen met de Tobii de afgelopen 3 jaar (van het voor traject en wat ze in 1,5 jaar tijd met de Tobii kan). Vooral Eli was er heel enthousiast over. We hebben weer Kim als therapeut en ik weet niet of we een vaste dolfijn hebben de dingen zijn wat veranderd hier omdat ze de dolfijnen wat vrijer laten. Er zitten 8 dolfijnen in het basin en ze kunnen van de ene ruimte naar de andere zwemmen. Tijdens de therapie gaat het hek dicht dus niet alle dolfijnen zijn aan de therapie kant, maar daarna gaat het weer open.
Wij zijn ingedeeld voor de therapie om 10.45 uur, volgende week misschien om 9 uur als we dat prettiger vinden. Dat is wel handiger met India haar eten.

Na het praatje gaan we weer naar huis en besluiten om boodschappen te doen want ons water is op en we willen graag ander brood omdat het huidige brood zoet smaakt. We rijden naar de Publix en daar aangekomen wil de ramp weer niet naar beneden. Dus India weer uit de auto getild met de wagen. We kletsen met een leuke kassiere die oorspronkelijk uit Duitsland komt. Dan zie ik dat het al 10.15 uur is, we moeten haasten naar huis. India weer in de auto getild en naar huis geracet. Snel alle spullen in de koelkast, Tobii gepakt en naar het IDC lopen. We zijn op tijd en kunnen snel beginnen in het klaslokaal. India vertelt maar kiest lekker haar eigen ding en zegt niet wat Kim wil dat ze zegt. Ze kiest voor het schilderen van een zeemeermin in plaats van een dolfijn. Ze kiest blauw voor de staart. Haar arm ontspant steeds meer dus India vindt het wel leuk. Dan kiest ze bruin voor het bovenlichaam. Dat vindt Kim een vreemde kleur want die vraagt of ze huidskleur bedoelt. India zegt 'Ja'. En Kim gaat mengen zodat en een rozige kleur krijgt, dan laat ze de kleur aan India zien en vraagt of het goed is. India zegt 'Nee'. Dus Kim mengt verder maar het blijft een nee. Dan besluit Kim om opnieuw te beginnen. Ze doet bruin in een bakje en wil er wit bij doen. Dan zeg ik haar dat ze misschien kan vragen of India de bruine kleur wil. En ja hoor ze zegt 'Ja'. En bruin is ook een huidskleur. Na het schilderen wil Kim een boekje lezen op hun Tobii over een dikke poes. Het Interesseert India niet dus ze stopt er snel mee. Dan doen we een spelletje met kaarten maar mama en ik hebben het idee dat de kaarten er te druk uitzagen en India de getallen die erop stonden niet goed kon zien. Het was op zich wel grappig en het heeft me wel een idee gegeven voor een aanpassing van dit spel thuis.
Toen was het eindelijk tijd om met de dolfijnen te zwemmen. In tegenstelling tot drie jaar geleden kan ik India nu niet meer buiten in haar zwempak hijsen dus gaan we haar in de badkamer omkleden op de brancard. Het wetsuit gaat redelijk gemakkelijk aan en buiten doen we het zwemvest aan. We kunnen nu helemaal bij het dok komen wat eigenlijk een lange loopplank is geworden. Ik doe India haar voeten in het water wanneer dat mag maar ze schrikt er zo van dat ze gaat gillen. We moeten dus even wachten. Maar Kim neemt haar toch vrij snel in het water en ik vrees dat het mis gaat maar waarschijnlijk door de tussenkomst van de dolfijn herstelt ze zich bijzonder snel.
Al gauw ligt ze weer lachend in het water en wanneer Lotus,de dolfijn, een lang scheet geluid maakt lijkt India dubbel te liggen van het lachen zo breeduit lacht ze. Ik vraag Kim of ze nog op het bodyboard kan en dat doet ze. Ze kan op deze alleen op haar rug liggen maar toch vindt ze het leuk. Morgen neemt Kim een kleinere mee zodat India haar armen niet op het board hoeven te liggen. Het is fijn dat ze meedenkt en ik ook een inbreng kan hebben. Na 10 min moet iedereen het water uit en hebben de dolfijnen 2-3 min eigen tijd. Dan gaat India er nog 10 min in. Het was een goede eerste dag zo. We douchen India en lopen naar huis. Thuis heb ik mail van Michelle, ik moet haar bellen. Dat doe ik. Eigenlijk willen ze dat we naar Miami komen met de auto maar ik zeg dat dat niet gaat. Nu komen ze morgen ochtend.

We komen erachter dat we het water vergeten zijn te kopen en omdat het hier uit de kraan echt niet lekker smaakt gaan we toch naar de winkel. Ik bedenk me dat ik beter nog een film kan hebben van die niet werkende ramp dus sta klaar om te filmen, doet hij het. Maar "gelukkig" bij de winkel aangekomen doet hij het niet en thuis ook niet dus zo heb ik toch 3 filmpjes als bewijs.

Mama is snotterig en niet zo lekker dus we gaan op het balkon zitten. Na het eten geven aan India neem ik nog een duik in het zwembad. Er zitten twee vrouwen heel luid te praten over de verkiezingen en waarom wel of niet Hillary kiezen voor de ene en waarom wel Trump voor de andere. Dan komen hun mannen zeggen dat iedereen ze kan horen en dat dat niet handig is met dit onderwerp. Dan gaan ze op veel zachtere toon verder. Ik vond het wel interessant.