10 jaar
Door: Sag
Blijf op de hoogte en volg Melle, Sagra, India, Brida en Yuna
23 Mei 2016 | Nederland, Nederland
Ik blader door het plakboek met kaarten, weer gevonden tijdens het inpakken van de spullen in de berging. Ik kan het niet laten ik leg het werk neer en blader er doorheen. Na enkele kaarten krijg ik een brok in mijn keel. Wat waren we toen nog onwetend. 10 jaar geleden leek alles nog mogelijk was de hoop nog zo groot.
‘Wat een mooi meisje, ik kijk iedere dag naar haar foto en hoop dat ik haar binnenkort een dikke pakkerd mag geven,’ schijft mijn oma die inmiddels is overleden, maar haar nog wel veel pakkerds heeft kunnen geven. Mijn tante schrijft, ‘Bedenk dat alle begin moeilijk is en alle goede dingen tijd nodig hebben. ‘
Dat is gebleken, het begin was als ik er nu op terug kijk meer dan moeilijk. Zoveel onwetendheid, een meisje dat zoveel moest huilen, zoveel epilepsie, zoveel medicijnen, zoveel pijn en ongemak had. Geen kwaliteit van leven had zoveel zorg, liefde en nabijheid nodig had. En al die nachten dat we met haar op de bank hebben gezeten om haar maar te kunnen laten slapen. Al die jaren slaaptekort, zo moe zijn in je hele lijf dat het ongelofelijk is dat je geest nog redelijk kan nadenken. Al het uitzoeken om de zorg en hulpmiddelen te krijgen die we nodig hadden. Al de aanvragen voor PGB waarin alles staat beschreven wat ze niet kan en waar we zelfs nog een rechtzaak voor hebben aangespannen. En al die jaren waarin ik maar probeerde alles ‘normaal’ te laten zijn zoveel druk op mezelf legde om maar aan alle maatschappelijke verwachtingen te voldoen.
Maar....inderdaad de goede dingen hebben tijd nodig, dat het zoveel tijd nodig had had mijn tante misschien toen ook niet gedacht, maar ze had gelijk. In ieniemienie stapjes kwamen er ook goede dingen. Een heel goed ding is dat ons meisje zo van knuffelen houdt. Dat ze nabijheid en warmte “omarmt” iets wat sommige kinderen niet kunnen. Dat ze kan aangeven dat ze zich oncomfortabel voelt maar ook na een jaar haar eerste lach liet zien. Dat de Saito op ons pad is gekomen en dat India daar zo kan van genieten. Dat we zoveel lieve mensen hebben ontmoet die we anders niet hadden gekend. Zoveel bijzondere plekken op de aarde hebben mogen zien en ervaren waar we anders nooit heen waren gegaan.
Dat India nu leert communiceren met haar computer, ze begint met leren lezen en getallen leert. Dat ze veel vaker lekker in haar vel zit. Nog wel epilepsie heeft maar dat het hanteerbaar is (afgezien van de periode van wakker worden dan). En niet onbelangrijk, dat we nu een medicijn hebben gekregen waarop ze een nacht kan slapen. En wij dus sinds ongeveer een jaar ook weer kunnen slapen.
Mijn dochter heeft mij anders leren kijken naar mensen. Mij geleerd dat het gaat om de binnenkant en dat de buitenkant maar je omhulsel is, hoewel dat voor mijn eigen buitenkant nog steeds moeilijk is. Dat je ondanks dat je met sommige mensen niet kunt praten, je toch een heel gesprek kunt voeren. Dat hoe gehandicapt iemand ook is iedereen kwaliteiten bezit. Dat ik nu zo tot tranen aan toe kan genieten van hele kleine stapjes van mijn eigen maar ook van andermans kinderen. Dat ik zo ontroert kan zijn van de liefde van mijn twee andere kinderen voor India en van de liefde en gemak in omgang van India haar two best friends. Mijn dochter kan zonder woorden en zonder gebruik van haar ledematen mensen aan zich binden, mensen van haar laten houden, mensen om haar laten lachen hoe ontzettend mooi is dat. En hoe trots kan ik dan nog meer zijn op deze sterke doorzetter dan ik nu al ben? Ondanks dat het super zwaar is en ik soms ook echt baal van de hoeveelheid zorg en hoe vermoeiend het is met alle mensen in mijn huis die mijn zorgtaak verlichten heeft mijn dochter mij verrijkt heeft ze mij een beter mens gemaakt.
Lieve India, gefeliciteerd met je 10de verjaardag, je bent prachtig zoals je bent.
‘Wat een mooi meisje, ik kijk iedere dag naar haar foto en hoop dat ik haar binnenkort een dikke pakkerd mag geven,’ schijft mijn oma die inmiddels is overleden, maar haar nog wel veel pakkerds heeft kunnen geven. Mijn tante schrijft, ‘Bedenk dat alle begin moeilijk is en alle goede dingen tijd nodig hebben. ‘
Dat is gebleken, het begin was als ik er nu op terug kijk meer dan moeilijk. Zoveel onwetendheid, een meisje dat zoveel moest huilen, zoveel epilepsie, zoveel medicijnen, zoveel pijn en ongemak had. Geen kwaliteit van leven had zoveel zorg, liefde en nabijheid nodig had. En al die nachten dat we met haar op de bank hebben gezeten om haar maar te kunnen laten slapen. Al die jaren slaaptekort, zo moe zijn in je hele lijf dat het ongelofelijk is dat je geest nog redelijk kan nadenken. Al het uitzoeken om de zorg en hulpmiddelen te krijgen die we nodig hadden. Al de aanvragen voor PGB waarin alles staat beschreven wat ze niet kan en waar we zelfs nog een rechtzaak voor hebben aangespannen. En al die jaren waarin ik maar probeerde alles ‘normaal’ te laten zijn zoveel druk op mezelf legde om maar aan alle maatschappelijke verwachtingen te voldoen.
Maar....inderdaad de goede dingen hebben tijd nodig, dat het zoveel tijd nodig had had mijn tante misschien toen ook niet gedacht, maar ze had gelijk. In ieniemienie stapjes kwamen er ook goede dingen. Een heel goed ding is dat ons meisje zo van knuffelen houdt. Dat ze nabijheid en warmte “omarmt” iets wat sommige kinderen niet kunnen. Dat ze kan aangeven dat ze zich oncomfortabel voelt maar ook na een jaar haar eerste lach liet zien. Dat de Saito op ons pad is gekomen en dat India daar zo kan van genieten. Dat we zoveel lieve mensen hebben ontmoet die we anders niet hadden gekend. Zoveel bijzondere plekken op de aarde hebben mogen zien en ervaren waar we anders nooit heen waren gegaan.
Dat India nu leert communiceren met haar computer, ze begint met leren lezen en getallen leert. Dat ze veel vaker lekker in haar vel zit. Nog wel epilepsie heeft maar dat het hanteerbaar is (afgezien van de periode van wakker worden dan). En niet onbelangrijk, dat we nu een medicijn hebben gekregen waarop ze een nacht kan slapen. En wij dus sinds ongeveer een jaar ook weer kunnen slapen.
Mijn dochter heeft mij anders leren kijken naar mensen. Mij geleerd dat het gaat om de binnenkant en dat de buitenkant maar je omhulsel is, hoewel dat voor mijn eigen buitenkant nog steeds moeilijk is. Dat je ondanks dat je met sommige mensen niet kunt praten, je toch een heel gesprek kunt voeren. Dat hoe gehandicapt iemand ook is iedereen kwaliteiten bezit. Dat ik nu zo tot tranen aan toe kan genieten van hele kleine stapjes van mijn eigen maar ook van andermans kinderen. Dat ik zo ontroert kan zijn van de liefde van mijn twee andere kinderen voor India en van de liefde en gemak in omgang van India haar two best friends. Mijn dochter kan zonder woorden en zonder gebruik van haar ledematen mensen aan zich binden, mensen van haar laten houden, mensen om haar laten lachen hoe ontzettend mooi is dat. En hoe trots kan ik dan nog meer zijn op deze sterke doorzetter dan ik nu al ben? Ondanks dat het super zwaar is en ik soms ook echt baal van de hoeveelheid zorg en hoe vermoeiend het is met alle mensen in mijn huis die mijn zorgtaak verlichten heeft mijn dochter mij verrijkt heeft ze mij een beter mens gemaakt.
Lieve India, gefeliciteerd met je 10de verjaardag, je bent prachtig zoals je bent.
-
23 Mei 2016 - 11:52
Joke:
Toen ik op de kalender zag dat India jarig was vorige week dacht ik, net als ieder jaar, aan de dag dat je belde uit China om Manon te vertellen dat jullie een dochter hadden gekregen, ik was aan het oppassen op Jesper en Manon was naar haar werk en ik heb haar toen gelijk gebeld. Dat is dus alweer 10 jaar geleden.
Wie had toen kunnen denken aan alles wat jullie, ook India, nog moesten meemaken voor jullie waren waar jullie nu zijn. India heeft het getroffen bij jullie gezin waar ze alle liefde en aandacht krijgt die ze nodig heeft. Dank voor 10 jaar verslagen en de manier waarop je deze maakt. Ik heb ze altijd met veel interesse gelezen.
Liefs van ons. -
23 Mei 2016 - 13:21
Bianca:
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ -
23 Mei 2016 - 13:59
Anja Bijen:
Lieve familie, gefeliciteerd met India. India heeft inderdaad het vermogen om te verbinden op een heel bijzondere manier. Ik heb haar voor altijd in mijn hart gesloten. Ik wens dat er steeds stapjes gezet kunnen worden in haar ontwikkeling. Ze maakt deel uit van een fijn gezin waarin dat kan. Respect voor jullie. Alle liefs, Anja -
24 Mei 2016 - 09:41
Irma:
Lieve India, van harte gefeliciteerd.
Lieve Sagra en Melle, 10 jaar ouders van zo'n mooi meisje. Gefeliciteerd!
Irma
-
24 Mei 2016 - 20:44
Ria Borst :
Alsnog gefeliciteerd en het is erg fijn dat jullie al zo ver zijn gekomen. Lieve groetjes Ria.
-
28 Mei 2016 - 03:12
Mieke:
Ooh, het is echt een te late reactie maar ik wil toch reageren op alweer zo een indrukwekkend verhaal over jullie dochter.
Al heel in het begin, iets minder dan 10 jaar geleden mocht ik op dinsdagmiddag op India passen omdat jij Sagra, weer terug op school, mee kon gaan met onze collega's naar een naschoolse cursus.
Iedere dinsdag dat India kwam waren voor mij heel speciaal. Soms zat ik alleen maar een uur lang naar haar te kijken, een ander moment liet ik haar reageren op licht en donker en zag je haar ogen heen en weer gaan. Als ze huilde, huilde ze echt en probeerde ik van alles om haar weer blij te krijgen. Vaak lukte dit met het strelen over haar toen nog kleine handjes of zachtjes blazen in haar gezicht.
Jouw verdriet om jullie mooie dochter, soms zo moeilijk te troosten. Maar misschien heeft die 'alleen' maar knuffel je wel laten voelen dat ik er voor je wilde zijn, je wilde steunen en troosten.
Samen met Melle hebben jullie zo ongelooflijk veel gedaan voor India, en dat heeft jullie beiden veel gekost, maar kijk hoe het met deze kleine jongedame nu gaat.
Ik volg op grote afstand hoe het met jouen jouw gezin gaat. Twee schatten van meiden hebben jullie gekregen na India en hoe deze meisjes met haar omgaan, dat hebben ze van hun ouders geleerd. Ik weet nog dat jij mij een keer een verhaal vertelde over Brida die een lastige vraag stelde. Het had te maken met het gaan naar een activiteit en dat het dan best wel 'lastig' was als India meeging. Hoe jij hier toen op reageerde, zo eerlijk en open naar je toen nog kleine 2e dochter toe, wauw!
De moeilijke beslissing om afstand te nemen van je werk, maar te kiezen voor jezelf en je gezin, was heel moeilijk. Dat onbegrip van mensen over jouw als persoon en inzet voor de kinderen misschien deze beslissing hebben doen versnellen.....ik weet het niet. Wel weet ik dat de kinderen op school een mooie, lieve en zeer meelevende juf missen.
Gelukkig heeft de beslissing van toen er aan bij gedragen dat je veel bij je meiden kunt zijn en rust hebt kunnen vinden voor jezelf in die nieuwe situatie, ondanks dat het nog steeds heel vermoeiend voor je kan zijn.
Ik vind het prachtig dat je schrijft dat India van jouw een beter mens heeft gemaakt. Door jou, en ook door Melle, is India nu dat meisje geworden dat ze is. Jullie hebben elkaar verrijkt (en vergeet niet hoeveel andere mensen).
Gefeliciteerd met de 10e verjaardag van India. Geef haar een heel dikke knuffel van mij.
Maar ook voor jou een super dikke knuffel Sagra. Waren er maar meer mensen zoals jij!
Heel veel liefs.XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
