Te koop

Terwijl ik mijn foto’s van mijn wandeltocht van deze week bekijk komt Mel thuis. Ik voelde me redelijk Zen voordat hij binnenkwam (wat ook de bedoeling was van mijn 6 daagse trip) maar zodra ik het bord onder zijn arm zie voel ik de spieren in mijn armen weer samentrekken, mijn tic wanneer ik gespannen ben.

Het is HET te koop bord voor ons huis. Het is de bedoeling dat we dat zelf aan het raam van de dakkapel bevestigen.
11 jaar geleden hebben we dit huis gekocht, het eerste en enige huis dat we ooit gekocht hebben. Toen ik 19 jaar geleden in Alkmaar woonde reed ik vaak door deze straat en dacht dan, als ik hier een huis kan krijgen zou dat zo gaaf zijn. 8 Jaar later ziet mijn moeder dit huis op Funda we zijn er meteen verliefd op. Het ziet er van binnen niet uit en er moet heel veel gebeuren maar we hebben er zin in en zien wat het kan worden. Na een jaar vertrek ik met pijn in mijn hart naar China, mede omdat ik mijn huis moet achterlaten en moet verhuren aan vreemden.

We komen, bijna een jaar later op een nare manier weer terug naar Nederland met onze zieke 3,5 week oude baby. De huurders zijn zo lief om in hun vakantiehuisje te gaan wonen zodat ik met India weer mijn intrek kan nemen in ons fijne huis. Alle dozen staan in de eetkamer en een voor een pak ik ze weer uit tussen voedingen en ziekenhuis bezoeken door. Na 1,5 jaar blijkt dat ons huis aangepast moet worden. De trap is te stijl om India veilig naar boven en beneden te tillen. De gemeente sponsort de helft van de aanpassingen en wij nemen een extra hypotheek om de andere helft te kunnen bekostigen. De ruimtes in huis veranderen hierdoor ook in functie voor ons. Er komt een serre waar India gaat slapen en wij maken van de eetkamer een eet/woonkamer zodat India geen last heeft van geluiden wanneer ze gaat slapen. De helft van onze schuur veranderd in een badkamer en we offeren onze bijkeuken er ook voor op. We kunnen weer wat jaren vooruit.
Het is heerlijk om dicht bij het ziekenhuis te wonen, hierdoor komen de therapeuten zelfs af en toe thuis. En natuurlijk bij de stad en het park.

Maar nu weer 7 jaar later weegt India 22 kilo en is ze een stuk langer en sterker. Ik heb vaker last van mijn rug en ga er ook vaker doorheen. We moeten aan de tillift. Iets wat ik zolang mogelijk voor me uit heb geschoven. Dit huis is op termijn niet functioneel genoeg om in te wonen met India. De twee kamers beneden waren heel handig maar met een grote rolstoel steeds onhandiger. De badkamer en slaapkamer ver uit elkaar is ook niet handig met tillen en eventueel een lift. Een rijdende lift past niet door de deur heen en een plafondlift gaat niet. Daarnaast worden de andere twee dames ook steeds groter.

Hoezeer we van ons huis houden het is tijd om het los te laten.
Een beslissing die we volledig vanuit ons ratio nemen terwijl ons hart heel iets anders wil. We zijn al jaren aan het zoeken naar een huis waar we ook verliefd op worden en dat wel voldoet op de lange termijn maar de twee woningen die we zouden willen gingen voor onze neus weg. Waarschijnlijk moeten we toch Alkmaar verlaten. Woningen die voldoen zijn te duur. We kijken steeds noordelijker en denken ook aan het zelf bouwen van een huis. De onzekerheid waar je terecht komt maakt ons zenuwachtig en onzeker zeker wanneer ons huis verkocht wordt en we nog niets anders hebben.


Vandaag kwamen de eerste kijkers, het huis staat nog geen week te koop. Ik heb als een gek lopen opruimen, schoonmaken en zelfs schilderen. Wanneer ik op het laatste moment het huis uit ga fluister ik dat ik van haar hou en dat ze haar best moet doen.