Visit
Door: Sag
Blijf op de hoogte en volg Melle, Sagra, India, Brida en Yuna
15 April 2015 | Nederland, Nederland
“It would be my honor to give you a tour of our hospital and clinics, including the NICU area and OB inpatient rooms.” Schrijft de mevrouw van Patient services in haar mail terug.
Op deze mail heb ik met smart gewacht, ik was zelfs bang dat ik niets zou horen en wat moest ik dan? Maar nu ik hem dan toch heb gekregen en hij ook nog eens heel positief is dringt het opeens bij me binnen dat ik ook echt ga.....
Ik ben blij met deze mail maar hij maakt me ook verdrietig, onzeker en bang. Ik ben de laatste weken vooral bezig geweest te bedenken welke leuke dingen we wel niet allemaal gaan doen op deze reis en had voor mezelf bedacht dat ik in april pas de mail naar het ziekenhuis zou schrijven. Ik schoof het voor me uit maar heb hem dan uiteindelijk vorige week geschreven en met wat bijschaven van Mel hem na 3 dagen uiteindelijk verzonden.
Met het schrijven van die mail werd ik al gedwongen na te denken over wat ik dan eigenlijk wil met mijn bezoek aan het ziekenhuis waar mijn dochter is geboren, waar het allemaal zo vreselijk mis is gegaan en waar mijn leven in een klap compleet op zijn kop is gaan staan en nu na 9 jaar weer iets stabieler is geworden door het “gewoon” raken van de handicap en het zorgen.
Ik wil terug naar de kleine Neonatologie Intensive Care Unit waar onze dochter 11 dagen heeft gelegen. Ik wil terug naar de Vip kamer waar wij sliepen en waar India later ook mocht verblijven tot we terug werden gehaald naar Nederland. En, ik wil de neonatoloog/kinderartsen spreken. Ik wil ze vragen naar hun herinneringen van die periode, naar hun keuzes in de behandeling en ik wil ze graag laten zien wat er van mijn mooie dochter is geworden. Ik hoop dat ze me te woord willen staan en dat ik op dat moment ook weet wat ik wil zeggen/vragen.
De mail van de Patient service mevrouw is erg vriendelijk en laat weten dat we een rondleiding krijgen en dat ze haar best doet een afspraak met de artsen in te plannen en als dat niet lukt de CEO en General Manager me in ieder geval te woord kunnen staan (al weet ik niet goed wat ik met hen zou moeten bespreken).
Mijn hoofd loopt over van gedachten, hij doet er letterlijk pijn van. Al vele keren ben ik in mijn gedachten het ziekenhuis binnen gestapt. Al tientallen keren heb ik de taxichauffeur al in vloeiend Chinees(dat kan in gedachten) gezegd waar hij heen moet rijden. Maar nu ik deze mail heb ontvangen voel ik de spanning erbij. Heb ik angst voor mijn diep verborgen verdriet wat al die jaren zo goed weg is gestopt. Maar het is tijd om het los te laten. En ondanks dat het nog 8 dagen duurt is dat proces door de voorbereidingen al begonnen.
Op deze mail heb ik met smart gewacht, ik was zelfs bang dat ik niets zou horen en wat moest ik dan? Maar nu ik hem dan toch heb gekregen en hij ook nog eens heel positief is dringt het opeens bij me binnen dat ik ook echt ga.....
Ik ben blij met deze mail maar hij maakt me ook verdrietig, onzeker en bang. Ik ben de laatste weken vooral bezig geweest te bedenken welke leuke dingen we wel niet allemaal gaan doen op deze reis en had voor mezelf bedacht dat ik in april pas de mail naar het ziekenhuis zou schrijven. Ik schoof het voor me uit maar heb hem dan uiteindelijk vorige week geschreven en met wat bijschaven van Mel hem na 3 dagen uiteindelijk verzonden.
Met het schrijven van die mail werd ik al gedwongen na te denken over wat ik dan eigenlijk wil met mijn bezoek aan het ziekenhuis waar mijn dochter is geboren, waar het allemaal zo vreselijk mis is gegaan en waar mijn leven in een klap compleet op zijn kop is gaan staan en nu na 9 jaar weer iets stabieler is geworden door het “gewoon” raken van de handicap en het zorgen.
Ik wil terug naar de kleine Neonatologie Intensive Care Unit waar onze dochter 11 dagen heeft gelegen. Ik wil terug naar de Vip kamer waar wij sliepen en waar India later ook mocht verblijven tot we terug werden gehaald naar Nederland. En, ik wil de neonatoloog/kinderartsen spreken. Ik wil ze vragen naar hun herinneringen van die periode, naar hun keuzes in de behandeling en ik wil ze graag laten zien wat er van mijn mooie dochter is geworden. Ik hoop dat ze me te woord willen staan en dat ik op dat moment ook weet wat ik wil zeggen/vragen.
De mail van de Patient service mevrouw is erg vriendelijk en laat weten dat we een rondleiding krijgen en dat ze haar best doet een afspraak met de artsen in te plannen en als dat niet lukt de CEO en General Manager me in ieder geval te woord kunnen staan (al weet ik niet goed wat ik met hen zou moeten bespreken).
Mijn hoofd loopt over van gedachten, hij doet er letterlijk pijn van. Al vele keren ben ik in mijn gedachten het ziekenhuis binnen gestapt. Al tientallen keren heb ik de taxichauffeur al in vloeiend Chinees(dat kan in gedachten) gezegd waar hij heen moet rijden. Maar nu ik deze mail heb ontvangen voel ik de spanning erbij. Heb ik angst voor mijn diep verborgen verdriet wat al die jaren zo goed weg is gestopt. Maar het is tijd om het los te laten. En ondanks dat het nog 8 dagen duurt is dat proces door de voorbereidingen al begonnen.
-
15 April 2015 - 08:57
Remco:
Spannend Sagra. Goed en dapper dat je deze stap maakt! -
15 April 2015 - 09:28
Trix:
En ik zal er voor je zijn!!! Een dikke kus van je reismaatje. -
15 April 2015 - 09:41
Ellis:
Mooi Sag, een
ontdekkingsreis in het verleden. Kan veel opleveren aan liefde en kracht! Ik denk aan je.
XX -
15 April 2015 - 09:48
Ria Borst:
Een heel goede reis en hoop voor jou dat het wat rust brengt. -
15 April 2015 - 10:01
Ellen:
Lieve Sag, wat ben je toch dapper! Ik ben zo trots op je dat je dit bent aangegaan (en aangaat). Je loopt niet voor confrontaties weg, hoe moeilijk ook. In gedachten ben ik bij je hoor. Liefs, Ellen -
15 April 2015 - 11:23
Kirsten:
Goed van je dat je deze stap hebt durven maken. Ben ook heel erg trots op jou en Melle.
Als advies wil ik je voor stellen om al je vragen op papier te zetten. Maar dat heb je misschien al gedaan.
Ook dat je vooral geniet en Trix kan laten zien hoe daar hebt geleefd en beleeft. De dingen nu kan doen die er toen niet van kwamen en natuurlijk de vreetschuur. Kus Kir.
-
15 April 2015 - 12:35
Marijke:
Hallo Sagra, blijkbaar zit er iemand in jou die zegt dat je dit moet gaan doen. Iemand anders in je vind het eng en spannend. Toch vermoed ik dat de eerste gelijk heeft en dat die je kracht geeft dit aan te gaan. Wat maakt het uit als je gaat stamelen in het Chinees of emo wordt, dat mag toch en hoort erbij. Vaak als het er op aan komt dan lukt het je gewoon! Ik hoop dat je reis gaat brengen wat je zoekt! Fijn om te lezen dat je het nu allemaal goed voor elkaar hebt! -
21 April 2015 - 18:21
Arnold:
lieve Sagra
Eindelijk is het moment daar om alle gebeurtenissen te plaatsen.
Al lang keek je uit naar deze reis. Je ogen sprankelde, nog meer als anders,
Toen je het er over had.
Het zal weerbarstig zijn, maar rust brengen.
Je lieve vriendin Trix is bij je om alles te delen
En te ervaren
Met alles wat daar langskomt zal je nog sterker terugkomen
En nog intenser genieten van je gezin
Een warme hug en een mooi reis
Groetjes Arnold
-
21 April 2015 - 19:00
Inge:
❤️
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
