Patty Brard

Ik zie Patty Brard kokhalzend haar hoofd omdraaien terwijl de moeder met een slangetje in de keel van haar dochter gaat en het slijm via dat slangetje uit de keel zuigt. Vervolgens zie ik het shot dat Patty Brard staat te kijken terwijl de moeder de prachtig lange haren van haar dochter aan het kammen is en hoor haar de domme vraag stellen
‘ Je probeert wel heel erg te laten zien dat het een meisje is he?’

Ik probeer terug te halen waarom ik nu in hemelsnaam aan Patty Brard lig te denken terwijl ik eigenlijk heel graag wil slapen. Ik denk mijn stappen terug. Ik denk aan Patty Brard omdat ik aan die moeder en het meisje dacht. Ik dacht aan de moeder en het meisje omdat ik ze ontmoet heb in de wachtkamer bij het Knorf team. Ik denk aan het Knorf team omdat ik wéér wakker in mijn bed lig terwijl ik eigenlijk heel moe ben.

Ik ben net weer uit mijn bed gegaan naar India haar kamer omdat ik wakker werd van haar moeilijke ademhaling. Ik heb haar recht gelegd en heb terug in bed even liggen luisteren naar de camera/babyfoon of het nu beter ging en toen dat het geval was probeerde ik weer te gaan slapen. Maar dat lukt mij niet. Nu niet maar andere keren ook niet. Als ze me na 2 uur wakker maakt kom ik niet meer in slaap. Dat is waarom Mel en ik de afspraak hadden dat hij eruit zou gaan omdat hij meteen weer inslaapt.

Maar Mel trekt het niet meer hij is nu ook heel moe en samen met het vroeg opstaan om naar Keulen te rijden iedere week is het ook voor hem niet meer vol te houden.
We zijn allebei chronisch vermoeid. Mijn lijf heeft het begin Januari opgegeven en die van Mel heeft het nu opgegeven. Natuurlijk doen we alle dingen die we moeten doen maar we zijn prikkelbaar, kunnen weinig hebben zijn snel boos en hebben veel communicatie stoornissen. Een weekje vakantie zoals we begin september hebben gehad lost daar niets aan op. We hebben toen heel veel geslapen en voelden ons beter maar eenmaal thuis zit je er weer midden in en lijkt het of dat weekje niet heeft bestaan.

Ik ben bij de huisarts geweest omdat ik bang was dat er iets lichamelijks mis was met mij waardoor ik zo moe ben. Ik vertelde haar dat ik al vanaf januari thuis ben, dat ik gezonder ben gaan eten, dat ik veel meer sport, vroeg naar bed ga, mijn baan heb opgezegd, praat met een psycholoog maar dat niets lijkt te helpen. Ze zegt wel een bloedonderzoek te willen doen om mij gerust te stellen, maar ze denkt dat dat het niet is. Ze denkt dat het ‘gewoon’ de afgelopen 8 jaar zijn waarin ik standaard te weinig heb geslapen, veel heb gezorgd en zorgen heb gehad die nu zijn tol eisen en dat daar niets tegen te doen is. Dat als het bloedonderzoek niets uitwijst ze eigenlijk niets voor me kan betekenen.
En het bloedonderzoek wijst inderdaad uit dat ik zo gezond ben als een vis, mijn waarden zijn zelfs ontzettend goed volgens de assistente. Daar ben ik natuurlijk blij mee maar het lost voor nu niets op.

Vandaar mijn gedachten aan het Knorf team. 12 november mogen we weer heen en ik heb op het vragenformulier geschreven dat we het niet meer vol houden zo. En de vraag of de slaapmedicatie omhoog kan zodat India rustig slaapt gedurende de nacht en daarmee wij dus ook. Natuurlijk gaan ook instellingen en logeerhuizen door mijn hoofd maar als ik daar over nadenk word ik al misselijk en niet goed. Dat is niet wat ik wil voor mijn kind. Ik vind nu al dat ik haar zo weinig zie en daarnaast denk ik zeker te weten dat ze niet voldoende zorg voor haar kunnen bieden.

Ik doe mijn ogen weer dicht en probeer Patty Brard uit mijn hoofd te krijgen maar zie haar dan toch weer voor me, in een andere uitzending, terwijl ze op een wc een klysma krijgt.

Liefs,
Sag