Theater of the Tarpons

India was weer wakker vanaf 4 uur en Mel en ik hebben beide slecht geslapen. Ik heb heel veel en ingewikkeld gedroomd over mijn werk, ik zit duidelijk in de “ik ga bijna weer naar huis” modus en dat is jammer. Het zou fijn zijn om de flow van de afgelopen weken nog vast te kunnen houden waarin ik echt van het moment kon genieten en niet dacht aan de dag van morgen. We zijn lekker vroeg klaar en ik kan dus alle teennagels van de dames in een knalroze kleur lakken. Brida denkt zeker te weten dat de dolfijn India haar nagels wel even gaat bekijken en laat weten hoe mooi ze die vindt en ik laat haar in die waan. Brida is ook erg bezig met dat de vakantie bijna voorbij is. Ze is weer veel aan het huilen en maakt zich overal zorgen over en wil alles heel erg goed doen. Ontzettend vermoeiend voor haar en voor ons.

Deze keer ga ik achter het stuur. Ik heb nog helemaal niet gereden sinds we hier zijn, ik vind het altijd heerlijk om tijdens het rijden om me heen te kunnen kijken. Maar eenmaal achter het stuur vind ik het heerlijk. Bij het IDC blijf ik deze keer in de lobby en gaat Mel mee met India. We hebben afgesproken dat Mel haar op schoot neemt om te kijken of dat beter werkt maar dat is niet het geval vandaag. Ze keek weer langs het scherm maar was wel in een goed humeur.
Ik heb in de lobby wat wetenswaardigheden opgedaan. Zo weet ik nu dat een mangrove wel in het zoute water kan groeien maar het zoute water niet drinkt. Dat er meerdere soorten mangrove bestaan, bijvoorbeeld witte en rode. Dat kleine dieren zich verschuilen in de mangrove en dat hun vijanden dan niet bij ze kunnen komen. Dat de octopus in het aquarium Oscar heet en het heel leuk is om te kijken hoe hij beweegt. Wanneer wij naar het klaslokaal mogen gaan de twee kleine dames bellen blazen met verf er in voor op hun t-shirts en India zit er bij en kijkt er naar. En daarna mag India nog kiezen welk muziekinstrument ze wil horen. Eigenlijk nemen Mel en ik het hier over van Kim en we vragen India ook nog of ze nog een keer wil tot twee keer toe en wanneer Kim zegt dat het tijd is om te zwemmen laten we Yuna toch nog een keer op het muziekinstrument spelen omdat India heeft aangegeven dat ze nog een keer wil. Het voelt vreemd maar misschien is het ook wel goed voor haar om te zien hoe India het doet want ze gaf het nu heel duidelijk aan.
Het zwemmen gaat weer super en vandaag is het helemaal leuk voor India en Yuna en Mel want Tashi het twee jaar oude dochtertje van Squirt zwemt ook mee. India heeft dus twee dolfijnen vandaag. Het kiezen gaat weer prima en India vindt het geweldig zelfs als beide dolfijnen gaan zingen, wat echt heel luid klinkt.

Na de therapie gaan we in de auto naar Robbie’s. Robbie’s is een half uur rijden in de richting van Key West. Je kunt daar de Tarpons eten geven. Een Tarpon is een vis die al heel lang bestaat, hij is groot en hij ziet er uit als een heel groot sardientje. Het is een vreemde maar gezellige plek. Er zijn wat kraampjes waar je souvenirs kunt kopen en een bar waar aan het plafond allemaal 1 dollar biljetten hangen, een terras en een plek waar je emmertjes met dode visjes kunt kopen om aan de Tarpons te voeren. Mel en de dames gaan voeren, ik maak de foto’s. Zo voorkom ik meteen dat ik van die vieze stink handen krijg. Er zijn veel vissen en ze hebben nog steeds trek want ze springen op de visjes af. De vissen zwemmen gewoon in de open zee maar weten natuurlijk dat er daar gevoerd wordt dus blijven daar zwemmen. Het is een leuke omgeving dus we besluiten hier wat te eten en te drinken. Ik besluit dat het tijd is voor mijn eerste burger, ik kan niet naar huis gaan zonder een hamburger te hebben gegeten natuurlijk. Het wordt er een met kaas erop. Dan wordt er gevraagd wat voor kaas? En dan noemt de ober er een stoot op. Maar we zijn er inmiddels achter dat al die kaas naar niets smaakt dus dat het ook niet uitmaakt welke soort je neemt, dus kies ik voor Cheddar. De burger is prima. De tweede drankronde staat weer niet op de rekening dus we denken dat de refill in dit land waarschijnlijk altijd gratis is.

Na de lunch rijden we weer richting Key Largo maar besluiten om ook nog naar het Theater of the sea te gaan. Van buiten ziet het er groots uit en het beloofd dolfijnen, zeeleeuwen en papegaaien en roggen.
Boven de ingang hangt een bord waarop staat dat ze ook een kattenopvang zijn. De katten lopen in de winkel (waar je ook je kaartje moet kopen) en buiten op het terrein. Ook staat er dat als je allergisch bent je voorzorgsmaatregelen moet nemen. Nu ben ik heel erg allergisch voor katten dus ik wil niet naar binnen. Mel gaat even kijken hoe het er is. Wanneer hij de deur open doet terwijl ik nog buiten sta ruik ik de kattengeur al en weet dat ik daar niet moet zijn. Mel komt terug en zegt dat alles buiten is en dat ik alleen door die winkel heen moet. Ik loop met ingehouden adem die winkel in en ga snel naar buiten. Zelfs Mel (die echt een katten liefhebber is) vindt het niet te doen daarbinnen. In de toiletruimte is het ook erg daar krijg ik het al benauwd. Om nog even over die toilet terug te komen, alle publieke wc’s hebben deuren met enorme kieren aan beide kanten. Je kunt dus zo naar buiten en naar binnen kijken heel apart.

Het hele theater of the sea viel ons ontzettend tegen. Het was 120 dollar aan entree en dan is India gratis. Je gaat op een boot met een gat in het midden 20 meter heen en terug varen en dan doet er een dolfijn één sprong door een hoepel in het midden van de boot en twee sprongen aan de zijkant van de boot en dat is het. Dan heb je een Nature walk van ongeveer 10 minuten door wat Mangrove, daar krijg je en onverstaanbaar commentaar bij van een meisje. Daarna kun je langs een aantal bassins lopen en is er iemand die er iets bij verteld. En dan is er een suffe papegaaienshow van 10 minuten. De dolfijnen show en zeeleeuwenshow hebben we laten zitten. Het was er zo heet dat India zelfs het zweet op haar bovenlip had staan en die zweet niet snel. Het leukst was eigenlijk de ventilator die in de luchtstroom ook een waterbriesje (weet niet hoe ik het moet noemen) gaf. Daar hebben we allemaal in gestaan om wat af te koelen en toen hebben we bijna rennend de tent verlaten. Snel naar huis, omkleden en hoppa het zwembad in.

Mel kreeg nog telefoon toen India therapie had van de rolstoel mensen. Ze hebben hier in Amerika een bedrijf gevonden dat dezelfde stoel heeft staan als India heeft. Ze hebben contact gehad met R82 (de rolstoel leverancier) in Nederland en die hebben aangegeven welke stoel India heeft en die zijn akkoord als India een nieuwe stoel van hier mee krijgt. Ze komen hem donderdag brengen. We zijn zo benieuwd of het ook echt dezelfde is. Volgende vraag is wel hoe krijgen we de nieuwe dan weer heel in Nederland?
Wordt vervolgd.

Sag