Regen en rijden

Regen en rijden

De dag begint prachtig met een heerlijk zonnetje. We ontbijten rustig en dan gaan Brida en ik op het strand mooi wit zacht zand halen. Ik stop het in een lege melkfles om mee te nemen naar huis om er voor India Kinetic sand van te maken en Brida neemt een emmer mee om bij de volgende plek (waar geen zand is) mee te spelen.
Er komt een man van de camping om ons te helpen de plek te verlaten en dan gaan we op pad. We kiezen voor een weg zonder highways op de tomtom. Het begint prachtig met een soort weiland/bosachtige omgeving. Wanneer we op de helft zijn besluiten we in een plaatsje iets te gaan eten. Helaas is het een plaatsje van niets is de Deli Bakery niet meer actief en is het enige wat overblijft Popeye’s een restaurant met allemaal gefrituurd eten. Zo diep zijn we nog niet gezonken dus we gaan voor een parkeerplek aan de dijk van het Okeechobee meer. We kunnen de dijk niet op om het meer te zien omdat er een rivier tussen zit dus het is allemaal een beetje jammer. Dan begint het ook nog te regenen dus maken we van het bed weer een tafel met banken en eten daar het restant van de asperge salade van gisteren. Opeens klinkt er het geluid van een brandalarm in onze bus. We zoeken waar het vandaan komt en het blijkt de koolmonoxide melder te zijn. We zetten dus alles open brengen de kinderen naar buiten in de miezer regen en drukken het knopje op de melder in zodat het geluid stopt. Het stopt helaas maar voor even en klinkt dan weer. Dit gaat een tijdje zo door en wanneer Mel op de melder leest dat je naar buiten moet gaan en 911 moet bellen belt hij maar even met het verhuurbedrijf. Ze denken dat het van de generator moet komen dat de uitlaatgassen naar binnen zijn gekomen omdat we het raampje open hadden. We hebben zelf wel het gevoel dat er nu voldoende gelucht is en dat er dus geen koolmonoxide meer in de bus is waaraan we zouden kunnen overlijden dus we gaan met open ramen in de inmiddels stromende regen onderweg. Iedere keer gaat het alarm af en moet ik dus in de rijdende bus dat knopje in drukken. Ik vind het niet prettig. India heeft het ook gehad dus zit ik tussen India en Yuna geperst op de bank en ga steeds heen en weer naar het knopje. India valt steeds bijna in slaap maar schrikt dan weer wakker van die irritante piep.
Omdat ik bezig was het piepje uit te zetten en dus niet op de weg lette en Mel niet wist welke plaats we moesten volgen (de telefoonbatterij waar de tomtom op staat was weer op) nemen we de verkeerde afslag. We rijden heel lang in een troosteloze omgeving op een kaarsrechte weg. Mel heeft veel last van de wind de bus gaat moet continu bijgestuurd worden. Ik vind het toch wel heel lang duren voor we weer een bord zien met een plaatsnaam en opeens zie ik het wegnummer op de kaart en we gaan heel erg verkeerd.

Mel neemt de eerstvolgende mogelijkheid om om te draaien en dan gaan we dezelfde troosteloze weg weer terug. We rijden zo’n 70 km om en rijden ongeveer 80 a 90 km per uur. Opeens denk ik een goed idee te hebben wat betreft het alarm. Ik denk dat als ik het knopje misschien een hele tijd in druk hij zichzelf misschien reset. Helaas druk ik het hele knopje in het plaatje in de muur en kan het niet meer terughalen. Nu blijft het alarm dus continu gaan. Het duurt lang maar uiteindelijk komen we aan op de plaats van bestemming. Na al die tijd alleen maar grasland te hebben gezien komen we nu opeens in een bosgebied. We nemen de afslag Lions safari and Campsite. We gaan naar de campsite en krijgen daar een lekker rustig plekje. Mel komt opgetogen terug van de receptie hij heeft voor minder geld dan we gisteren hebben gereserveerd voor alleen de camperplek nu twee nachten op de camperplek en de entreekaartjes voor de lions safari. Dat is dus weer een meevaller. Het regent af en aan hard en zacht. We gaan in de miezerregen kijken bij het zwembad, die is dicht, en gaan naar de speeltuin waar de meiden even spelen en India met Mel gaat schommelen. Brida heeft weer een potentieel vriendinnetje gespot en vraagt of ik met haar naar haar toe wil gaan. We maken vrienden en ik praat even met de opa en oma van het meisje en jongetje. Het meisje heet Alexis ☹ en het jongetje Chris. Ze zijn lekker met elkaar met het zand aan het spelen en Alexis vraagt ons van alles.
Na het eten gaat Brida bij hun spelen en Yuna wil ook maar durft niet alleen in het donker. Mel gaat met haar mee en ik blijf met India in de camper spelen. Na een tijdje komt Mel me halen de kinderen kijken een film en wij krijgen een wijntje aangeboden. Mel en ik vinden het allebei lastig hoe er gecommuniceerd wordt. Het gaat van de hak op de tak, heel snel (en nu is Mel toch wel van de snelle) en vooral over zichzelf en er wordt niet echt geluisterd. De dochter van de opa en oma is vooral luidt en snel in haar praten.

Alexis vindt het leuk om met Mel te praten en noemt hem steeds Mister Meyly. We worden inmiddels opgegeten door de muggen dus spuiten we India snel in met antimuggenspray en onszelf ook. In de camper zijn er ook een aantal maar die heb ik snel doodgemept. Dan ga ik nog even lekker lezen en de rest is snel in een diepe slaap.

Morgen gaan we naar de leeuwen.
Sag

Ps: de foto's die bij de verhalen horen kunnen we nog niet plaatsen omdat we geen kaartlezer bij ons hebben. We gaan kijken of we er ergens een kunnen kopen zodat de foto's zo snel mogelijk geplaatst kunnen worden.