Verloren dag met een positief einde

Vanaf 3 uur ’s nachts was iedereen wakker de kinderen kijken tv, Mel zit met India op bed en ik lees nog wat. Om half 6 gaan we lekker in bad en pakken onze spullen weer in en gaan dan beneden ontbijten. We logeren in het Embassy Hotel, het is een apart geheel. Het heeft iets Bollywood achtigs vind ik maar ook weer heel Amerikaans. Om half 8 komt iemand van de RV rental om ons naar de camper te brengen dus we hebben lekker de tijd om te ontbijten. De meiden eten alsof ze een week niets gehad hebben. En vinden het geweldig om te zien hoe hun boterham in het toast apparaat gaat en via een soort mini lopendeband getoast wordt. Ik praat even bij de koffiemachine met een medewerkster van het hotel die uit Polen komt. Ze houdt van Nederland vertelt ze en wanneer ik even later terug kom van het ophalen van onze bagage uit onze kamer hebben alle drie de dames een teddybeer van het hotel van haar gekregen.

De mevrouw van de RV rental is mooi op tijd en we vertrekken met haar in een busje naar de camper. India zit naast mij op de bank gewoon in de riem en dat gaat best want ze is heel relaxed. Het is 3 kwartier rijden naar de camper en wat er aan landschap voorbij komt in die tijd kan me niet bekoren. We raken met de mevrouw in gesprek en ze zegt ons dat het handiger zou zijn om een camping in Miami te nemen zodat ze onze koffers als ze die vinden daar kunnen afleveren. Dat lijkt ons een goed idee. Bij de camper aangekomen belt ze in haar kantoor naar de camping of er plek is en dat is er we kunnen komen. Mel mag met haar telefoon bellen naar het nummer dat over de koffers gaat. Het duurt lang en de koffers zijn nog niet gevonden dit komt omdat we andere vluchten hebben genomen dan ze eerst dachten. We geven ze het nummer van het camper bedrijf en die bellen ons zodra zij wat hebben gehoord.

Ze hebben een andere camper voor ons klaarstaan dan we hadden gedacht en die we gedacht hadden staat er naast. Mel vraagt of dat nog gewisseld kan worden en na een telefoontje heen en weer mag dat. Nu kunnen alle drie de meiden namelijk achter ons zitten en kan ik zelfs nog naast India gaan zitten als het niet goed gaat. We krijgen een tour in de binnen en buitenkant van de bus en het gaat allemaal zo snel dat ik niet weet of ik het allemaal wel onthoud. Er staat een krat in de camper met spullen. Die moeten we zelf uitpakken en de spullen op hun plek zetten. Het stelt niet veel voor het zijn wat borden, bestek, pannen ect. Er zit ook een BBQ bij zo een die je bij de Xenos kan kopen. De lakens, dekbedden ect. zitten in zakken. Wanneer het klaar is en Mel alles heeft getekend kunnen we vertrekken. We rijden eerst naar de winkels en Mel rijdt voorzichtig en goed. We nemen twee parkeerplaatsen in beslag en beginnen bij de kledingwinkel. Een goedkope winkel met een niet al te aantrekkelijk assortiment maar ze hebben voor ons allemaal iets in huis dus laten we het bij deze winkel. India verruilt haar lange mouwen en legging voor een zomerjurkje. Brida en Yuna hun vieze zweetkleding voor een korte broek en shirt. Ik een jurkje en Mel een shirt en voor ons allemaal onderbroeken. Dan gaan we door naar de Aldi en kopen een kar vol eten en drinken dat we in van die vervelende papieren zakken stoppen. Wanneer we met de volle kar naar de auto willen lopen stoppen opeens de wielen ermee. Blijkt dat er een vergrendeling op komt als je over een gele streep loopt. We kunnen dus niet met de kar bij de camper komen en de camper kan zeker niet bij de kar komen dus loopt Mel heen en weer met de papieren zakken tot er zoveel over zijn dat we allemaal kunnen helpen tillen. We hebben trek dus gaan wat eten bij een zaak waarvan de geur ons aanstaat. Het blijkt een Mexicaan te zijn en het eten is veel maar erg lekker. Yuna heeft er niets van meegekregen want die valt meteen in slaap wanneer ze in India haar rolstoel gaat zitten. Wanneer ik India eten wil geven bedenken we ons dat we ook slabben moeten kopen want die zitten ook in de koffers. Ik ga dus weer de kledingwinkel in en koop slabben en kleine goedkope handdoeken omdat ik wel graag wil douchen maar later blijkt dat er in het lakenpakket ook handdoeken zitten. Het enige dat we dan nog moeten hebben zijn luiers voor India. We zetten de tom tom aan en rijden naar de camping. Het duurt ongeveer een uur en dan zijn we er. Een groot stuk grasveld (weiland) met wat bomen en daarop een heleboel campers en wat tenten. Verder is er niets maar kost het wel 40 euro. Dan gaan we er weer op uit om luiers te scoren. We zagen op de heenweg een aantal winkels dus daar gaan we heen. We gaan de niet al te grote parkeerplaats op en parkeren maar gewoon waar we makkelijk naar achteren kunnen. Wanneer ik uitstap zie ik dat we de hele weg blokkeren en er al auto’s op ons staan te wachten. We laten ons niet gek maken en ik ga zo achter de camper staan zodat Mel me kan zien en zo maken we de weg weer vrij. We gaan op een plek op de weg staan waar geen auto’s door hoeven en ik ga op zoek naar de juiste winkel maar die is helaas leeg. Een vriendelijke man komt me te hulp en vraagt wat ik zoek. Hij raadt me aan om naar een grote drogist te gaan en wijst me de weg.

We rijden er heen en ik doe de boodschappen. Helaas hebben ze alleen instapbroekjes voor grote meisjes en geen gewone grote luiers, we doen het er maar mee. Ik koop nog wat andere dingen omdat ik mijn koffer niet heb en dan gaan we weer naar de camping. We eten wat en dan gaat Mel zijn telefoon. De koffers zijn gevonden ze willen ze naar het hotel brengen. Gelukkig kan Mel dat nog wijzigen en komen ze naar de camping. En ja hoor wanneer de kinderen bijna op bed liggen komt er iemand met de koffers. Alles ziet er nog in en alles is nog heel. Later worden we nog gebeld door de mensen van de technische dienst voor de rolstoel. We spreken af dat ze weer bellen als wij bij Key Largo zijn. We zijn allemaal bekaf en gaan dan ook allemaal om 8 uur naar bed. Een beetje een verloren dag helaas maar morgen kunnen we er tegenaan.

Sag